Vísir - 24.10.1967, Page 4

*
Af og til skýtur upp þeim orö-
rómi, að nú sé Jaqueline Kenn-
edy fyrir alvöru að hugsa um
giftingu og þá iafnan einhver til-
nefndur, sem hún sést umgang-
ast dagana á undan. Fyrir nokkru
sló eitt stórblaðanna erlendu því
upp, að hún hefði lýst vfir trú-
lofun sinni og kunningja síns,
en sú frétt var borin til baka
af einkaritara hennar, sem sagöi
að ekkert væri hæft í þeim orð-
rómi og ekkjan hefði engar gift-
ingaráætlanir á prjónunum.
Slíkar tilgátur eru að verða
nokkuð algengar í amerísku blöð
unum einkum og hafa jafnvel
orðið sálfræðingum rannsóknar-
efni. Það síðasta sem fram hefur
komið f þessa átt, eru vanga-
veltur almennings um kunnings-
skap forsetaekkjunnar og fertugs
lögfræðings, Michael Forrestal,
sem er piparsveinn. Það hefur
nefnilega siazt út að þegar
Jaqueline heimsæki Austurlöndin
fjær (Kambodía o. fl.) muni hann
verða í för með henni. Hún hef-
ur lengi ráðgert að taka sér ferð
á hendur þangað. Forrestal hefur
sézt í fylgd með Jacqueline reglu-
lega sfðustu árin og þetta tvennt
hefur vakið upp þann grun, að
með þeim sé meir en vinátta
ein.

John Lennon og frú Cynthia hlýða á prestinn.
BÍTLARNIR við
minningarathöfn
Klæddir dökkum. einföldum
fötum £ stað hins mjög svo
skrautlega búnings síns, voru Bítl
arnir viðstaddir minningarathöfn
sem fram fór á fimmtudag um
fyrrverandi framkvæmdastjóra
þeirrá, Briáp (Bpstein. — Margt
þekkt fóík annað var viðstatt
guðsþjónustuná, sem þó var látin
••••••••••••••••••••••••
Michael Forrestal.
Jacqueline Kennedy
fara fram i kvrrþey, til þess að
forðast átroöning aðdáenda Bítl-
anna, sem hvarvetna safnast sam
an, þar sem þeir eru á ferð.
Eins og kunnugt er, þá hafa
Bítlarnir þegar ráðið nýjan fram-
kvæmdastjóra, dugandi náunga,
sem heitir Pete Brown. — Litlir
kærleikar eru sagðir vera meö
honum og indverska jóganum
Maharishi Mahesh, sem Bltlam-
ir hafa mikið umgengizt að und-
anförnu. Mun Pete oft hafa lent
í orðakasti við Indverjann upp á
síökastið og einkum ásakað hann
um að nota kunningskap sinn viö
Bítiana sjálfum sér til framdrátt-
ar.
Sagt er, að í heimsókn Bítl-
anna til skóla Indverjans i Fal-
sterbo, helgina 14. og 15. októ-
ber, hafi samlyndið ekki veriö
sem bezt. Tilgangur heimsóknar
innar hafi verið sá að fá Ind-
verjann til þess að rifta samningi,
sem hann hafði gert við amerískt
sjónvarpsfyrirtæki, varðandi sjón
varpskvikmynd, sem skyldi fjallá
um samskipti Indverjans og Bítl-
anna.
Ringó Starr og kona hans á leið til guðsþjónustunnar.
Sjónvarps-rabb
Maður veröur glöggt var viö,
aö spenningurinn yfir sjón-
varpsdagskránni hefur dvinaö,
eins og flestir spáðu. Fólk þaul-
situr ekki lengur yfir sjónvarpi
nema fyrstu mánuðina, en síðan
kemur það upp í vana að hafa
sjónvarp, 0g þá fer fólk aö
velja og hafna. Eftir fenginn
reynslutíma af íslenzku sjón-
varpi, er fróðlegt aö heyra álit
fólks á því, hvernig til hafi tek-
izt. Flestir eru ánægöir með
sjónvarpiö í heild, en eins og
búizt var viö f byrjun er fólk
tekið aö velia og hafna, og horf-
ir ekki lengur á hvað sem er.
Vafalaust eru fréttimar lang-
vinsælasta efni dagskrárinnar
og eiga þægilegir þulir þar stór
an hlut aö máll. Iþróttaþættir
Slguröar þykja einnig mjög á-
gætir. Einnig þykja samtals-
þættir i sjónvarpssal, eins og
t. d. blaöamannafundir, Á önd-
veröum meiði og í brennidepli
mjög skemmtilegir, og hafa sum
ir þessara þátta dregið að sér
stórathygli. Nokkuð ber á því,
að framhaldsmyndir, eins og t.
d. Dýrlingurinn, Steinaldar-
mennirnir o. fl., sem hafa ver-
ið með því vinsælasta, sem
myndir. Viö það að horfa á
nokkurra ára gamlar kvikmynd-
ir, vekur það athygli manns,
hvað tízkan er undarlegt fyrir-
brigði, því aö oft em sjónvarps
á sjónvarpsdagskrána, að ekki
sé fagnað því, að fá að sjá leik-
þátt teikfélags Reykjavíkur,
„Nakinn maður og annar i kjól-
fötum“. Em vafalaust flestir
þeirrar skoðunar, aö æskilegt
JjktubtfiGGúz
sjónvarpiö hefur á dagskrá
sinni, hafa tapað þeim geipi-
Iegu vinsældum, ' sem þessir
þættir höföu í byrjun, enda fer
varla hiá þvi, að slíkir þættir
vilji líkjast hver öðruni, svo að
þá fer spenningurinn að dvína,
þegar til lengdar lætur.
Margar ágætar kvikmyndir
hafa verið sýndar, og hefur alls
ekki komið að sök, hó sumar
hafi verið nokkuö við aldur, því
að margar myndanna hafa verið
spennandi og athyglisverðar
áhorfcndur undrandi yfir pilsa-
tizku fyrir neöan hné, og skringi
legri hártízku. Unga fólkið rek-
ur upn undrunarhljóð yfir því,
hvað það sé skrýtið að sjá þessa
púkalegu tízku. En hugsiö ykk-
ur bara viðbrögðin, þegar við
förum eftir árið 1970 að horfa
á myndir frá 1967 í sjónvarpinu.
Þá má búast viö, að pilsfaldur-
inn verði kominn niöur fyrir
hné. Til allrar hamingju breyt-
ist smekkurinn með tízkunni.
Ekki er hægt að minnast svo,
væri að fá að sjá meira af slíku.
Yfirleitt verður maður var
þeirrar skoöunar hjá fólki, að
því finnst of lítið af innlend-
um myndum, en vonandi stend-
ur slíkt til bóta. Sem nærtækt
dæmi þá þótti mörgum kvik-
mynd Ásgeirs Lóng frá Lóns-
öræfum miög skemmtileg. Ýms
ar aðrar innlendar kvikmynd-
ir hafa einnig þótt skemmtileg-
ar, og sumar frábærar. Hlægi-
legt er að heyra viðkvæmnina
yfir kvikmynd frá Vestmanna-
eyjum, frá ferð í Súlnasker og
fugladrápi þar. Hafa ber í huga,
að þama er að nokkru leyti um
heimildakvikmynd að ræða, og
einnig verður að gera ráð fyrir
að fuglinn, sem drepinn var,
hafi verið nýttur og étinn. Hins
vegar mótmælir enginn þó sýnd
séu morð og misþyrmingar á
fólki í kvikmyndum. Það er orð-
in miklu meiri viðkvæmni fyr-
ir meðferð dýra en fólks í land-
inu, eftlr skoðunum, sem látn-
ar em í ljósi. Hins vegar er
ekki æskilegt að böm sjái slík-
ar myndir.
Nokkuð gætir óánægju yfir
því, hversu stutt líður á milli,
frá því að mynd er sýnd og
þar til sama myndin er endur-
sýnd. Ætti að vera auðvelt að
láta líða nokkrar vikur á milli.
Yfirleitt virðist fólk vera á-
nægt með sjónvarpsdagskrána,
þó að fólk sé misánægt og
hætt að þaulsitja við tækið,
eins og gert var fyrstu mánuð-
ina.
Þrándur í Götu.