Vísir - 30.10.1967, Blaðsíða 6

18
V í S IR . Mánudagur 30. október 1967.
RETTLÆTI GUÐS
)
Hér kemur seinni hlutinn af ræðu Dietzfelbingers
biskups í þýðingu sr. Ingólfs Guðmundssonar. —
Fyrri hlutinn birtist á kirkjusíðu Vísis sl. laugardag.
í laugardagsblaði Vísis birtist
í þættinum „Kirkjan og þjóðin“
fyrri hluti prédikunar eftir þýzka
biskupinn dr. H. Dietzfelbinger.
Hann er biskup Bæjaralands og
forseti ráðs evangelisku kirkn-
anna í Þýzkalandi. Hann sat hér
í Reykjavík árið 1965 fund fram-
kvæmdanefndar lútherska heims-
sambandsins og prédikaðl þá í
Neskirlcju. Birtist hér síðari hluti
ræðu Dietzfelbingers.
lÆvað veröur um þann mann,
sem þiggur þetta hjálpræöis-
réttlæti Guðs? Hann öölast alveg
nýja sæmd og tign. Það er al-
kunna, aö réttlæti, sæmd og tign
manna er nátengt hvað ööru. Sú
sæmd, sem maðurinn hlýtur meö
hinu nýja frelsandi réttlæti Guðs
kemur allundarlega fyrir sjónir.
„Vér réttlætumst án verðskuldun-
ar af náð hans fyrir endurlausn-
ina, sem er í Kristi Jesú.“
Þetta merkir að það, sem gerir
manninn að manni og veitir hon-
um sitt eilífa gildi sé þaö að lifa
á Guðs náð í Jesú Kristi.
Mér er fullljóst aö þetta er i
algjörri andstöðu við venjulega
hugsun um gildi mannsins. Mann-
gildið — það er þó grundvallar
réttlætismælikvarði í heiminum
— fer eftir afrekum, verkum og
athöfnum manna.
Matið á manninum byggist á
afrekunum, sem hann getur talið
fram. Fyrir verk sin fær hann lof
og iaun og ef svo ber undir einnig
verðlaun, heiðursmerki til merkis
um þann heiður, sem hann verð-
skuldar. Án þessa afrekamæli-
kvaröa verður ekki komist í
mannlegu samfélagi, t. d. f við-
skiptum og í skólum.
Mönnum ber gjald eða einkunn
eftir árangri. Sá maöur villist stór
lega, sem telur sig geta lítilsvirt
þessa meginreglu mannlegra við-
skipta.
Afrekamælikvarðinn gildir í
þessum heimi. En, kæri söfnuður,
við skulum íhuga alvarlega þá
spumingu, hvað gerist, ef ég ætla
að leggja afrekamælikvarðann á
líf mitt fyrir augliti Guðs. Get ég
örugglega stefnt inn í eilífðina í
trausti kjörorðsins: „Gjör rétt og
óttastu engan, og þá mun þér
einnig famast vel hjá Guði?“ Eða
er ekki ömggara að treysta á
Drottinn Jesúm Krist, sem getur
komið öllu mínu á hreint hjá
Guði? Ef afrekamælikvarðinn
gilti hjá Guði, væri vfst til lítils
fyrir margan að biðja til Guðs
fyrir þeim, sem fara villir vega.
Hvað yrði um mig, ef leggja ætti
þetta mat á líf mitt fyrir augliti
Guðs? Hver getur verið viss um,
,að líf hans eða jafnvel ein stund
úr lífi hans standist slíkt mat?
„Drottinn, gakk eigi í réttlætis-
dóm við þjón þinn!"
Kæri söfnuður, þaö kemur
vissulega óþægilega við vandað
fólk, sem lætur sér annt um
/sæmd sína, þegar postulinn segir:
„Því að ekki er greinarmunur;
þvf aö allir hafa syngdað og
skortir Guðs dýrð“, þ.e. hrósun-
arefni fyrir augliti Guðs. Siðbótin
hefir einmitt haldið þessu fast
fram og oft verið gagnrýnd fyrir
það. En þegar vér þekkjum hið
nýja frelsandi réttlæti Guðs, er
það mikið þakkarefni, að í sam-
félaginu viö Guð ræður ekki trú-
arlegur afrekamælikvarði, heldur
er hann fallinn úr gildi, vegna
jess að Jesú Kristur gefur oss
hjálpræðisréttlæti Guðs. Hvað
gerir manninn aö manni? Er það
þá sjálfshólið, lofgjörð hans um
sjálfan sig? Vér verðum þess þó
oft eftirminnilega áskynja, hversu
innantómt og hverfult mannlegt
hól er. Er það ekki sæmd manns-
ins og tign, þegar dýpra er
skyggnst, að Guð tekur hann í
samfélag við sig, að hann er skap-
aður í Guös mynd og fær að lifa
Guði til dýröar? Einmitt þeir
menn, sem hafa hlotið sérstakar
gáfur og fengið að vinna stór-
virki með lífi sínu, skilja þetta
oft sériega vel: Mesta tignin er,
að Guö telur manninn veröan sam-
félags við sig og krýnir hann
sæmd og heiðri, náð og miskunn.
Ekkert tekur fram því mati á
manninum, sem kemur fram í
því, sem Guð fómar með þján-
ingu og dauöa Jesú Krists, mönn-
unum til heilla.
Einmitt þessi tign mannsins,
sem byggist á gjöf réttlætis Guðs,
hjálpar manninum til sannrar,
frjálsrar og heilbrigðrar afstöðu
til lífsins í þessum heimi, sem enn
lýtur lögmálum hins gamla rétt-
lætis. Hér er sagt, að hægt sé að
lifa „fyrir trú“ og ekki lengur
eftir lögmáli verkanna, heldiir
fyrir „lögmál trúarinnar".
Þegar talað er um trú í Biblí-
unni, er átt við sérstaka lífs af-
stöðu. Hinn trúaði veit, að til er
veruleiki, sem vér fáum ekki séð
— en vegna þess að Guð hefur
sagt það er óhætt aö treysta
því. Þannig lifa menn í heilagri
ritningu f trausti til Guðs orðs. Aö
hverju öðm stefnir guðsþjónust-
an, en að hjálpa oss og að styrkja
oss í þessu trausti, þessari trú:
Það sem Guð hefur sagt, þaö
stenzt! Vér fáum ekki séð Drott-
Tvær ævagamlar klukkur frá þeim tnna, sem úr fóm að þróast I það sem þau eru í dag.
ÚRSMIÐAFÉLAG ÍSLANDS 40 ÁRA:
„ÓRÓAHJÓLIÐ ER
UNDIRSTÖÐUTÁKNH)
Um og eftir 1640 munu úrin
hafa farið að þróast f það form
að menn bæru þau á sér, cn þá
höfðu úrin aðeins stóra vfsinn
og hefur fólki án efa þótt hann
mæla tímann nógu nákvæmlega.
Segja má, að úrin hafi breytzt
tiltölulega lítið siðan þetta var
a.m.k. hvað undlrstöðuatriðum
viðkemur. Þó er hafln fram-
leiðsla á nýrri tegund úra vestur
í Bandaríkj unum og veldur gerð
þeirra byltingu á sviði úrasmíði.
Er þessi, sem nefnast ACCU-
TRON, eru byggð á elektrónisk-
um grundvelli, en í stað spíral-
fjaðrarinnar og óróaássins í
vgnjulegu úri kemur elektrón-
ískur „tóngaffall“ sem sveiflast
360 sinnum á sekúndu og snýr
hjóli sem er 2,5 mm f þvermál og
38/100 úr mm að þykkt.
Þetta litla hjól er með 300
tennur og má af því ráða hver
völundarsmíði er hér á ferö.
Rafspólumar sem stjóma sveifl-
um „tóngaffalsins" eru tvær og
er önnur þeirra 8000 vindinga
en hin 6000 vindinga og er sver-
leiki víranna í vindingunum
Ys af mannshári. Þess má og
geta til gamans aö í einu pundi
af slíkum vír er 350 km eða
sem svarar loftlfnunni frá
Reykjavík til Akureyrar.
Þessar upplýsingar eru frá
stjóm Úrsmíðafélags Islands,
en hún boðaði blaðamenn á sinn
fund s.l. miðvikudag, í tilefni af
40 ára afmæli félagsins, sem
var á föstudag. Stjómin hefur
nú látið gera merki fyrir félagið
og er það fyrsta merkið í sögu
þess. Kristín Þorkelsdóttir,
teiknari, hefur gert merkið af
sinni alkunnu smekkvísi og
hefur hún notað óróahjólið sem
undirstöðutákn, en segja má að
róahjólið sé „hjarta" úrverksins.
Merki þetta munu félagar í
Úrsmíðafélagi íslands hafa i
gluggum verzlana sinna og

verkstæða. Úrsmiðafélag íslands
er í sambandi úrsmiöa á Norð-
urlöndum, „Nordisk Urmager
forbund" og mun forseti þess,
J. Arthur Johnson, verða gestur
Úrsmiðafélagsins í tilefni af-
mælisins. Aöalhvatamaðúr aö
stofnun Úrsmiðafélags íslands
var Magnús heitinn Benjamíns-
son úrsmiður og vom stofnend-
ur sjö talsins og er nú Guðni
Jónsson einn á lffi stofnenda.
Núverandi stjóm félagsins er
skipuð eftirtöldum mönnum:
Magnú^ E. Baldvinssoi), formað-
ur (frá 1955), og Ólafur Tryggva
son og Ingimar Guðmundsson.
in vom, Jesúum Krist, en hann
er oss þó mjög nálægur, nálægari
en andrúmsloftiö umhverfis oss.
í þessari trú megum vér lifa oi;
starfa, einnig í þessum hemn,
sem lýtur ströngu lögmáli rétt-
lætis og endurgjalds.
Nú á dögum vinna menn meö
síauknu afli aö ummyndun þessa
heims. Það er gott og þarft. Hann
verður samt aldrei nein paradís,
hvað svo sem framfaratrúin kann
að vona. En um hann á annað og
næstum stærra við: Eins víst og
það er, að Guö lætur sér annt um
þennan heim eins og hann sýndi
í Jesú Kristi, er hann reisti sátt-
arteikn krossins hér í heimi, eins
vfst er þaö, að Guö sleppir ekki
hendi sinni af þessum heimi!
Vissulega megum vér vera von-
djörf vegna þessa heims og vænta
nýs himins og nýrrar jaröar, þar
sem réttlætið býr.
1 þessari von megum vér lifa,
hygsa og starfa. í ljósi þessara
vona getum vér litið þjánin^u og
dauða nokkuð öðrum augum.
Vegna þessa umgöngumst vér
meðbræður vora dálítið öðru vísi
en annars, í þeirri vissu, aö
frelsandi réttlæti Guös getur bætt
sambúð okkar, sem svo oft fer
úr lagi. Vér erum öll fundvís á
mannlega bresti, einkum í fari
annara. Sá, sem hefur reynt eitt-
hvað af frelsandi réttlæti Guðs,
þarf ekki að fjölyrða um syndir
og bresti annarra og ófrægja þá,
heldur þekkir hann allt aðrar
hvatir. „Bræður mínir, ef einhver
meðal yðar villist frá sannleik-
anum, og einhver snýr honum,
þá viti hann, að hver, sem snýr
syndara frá villu vegar hans, mun
frelsa s álu frá dauöa og hylja
fjölda synda“. Þess gerist ekki
þörf, aö vér kristnir menn ófrægj-
um aðra vegna synda þeirra; það
er meira en nóg gert af því samt
í þessum heimi. En það er nauð-
synlegt, að einhverjir beri hið
frelsandi réttlæti Guðs áfram inn
í það samfélag, sem þeir og vér
lifum í. Það er full þörf fyrir þann
söfnuð Jesú Krists, sem útbreiðir
ekki aðeins hinn stranga rétt og
endurgjaldið meðal þjóðanna,
heldur rækir þjónustu sátta og
syndafyrirgefningar til eflingar
friöinum í heiminum.
í hjálpræðisréttlæti Guðs erum
vér kölluð til slíks safnaöarh'fs
fyrir þennan heim, sem enn lýtur
öðrum Iögmálum. Siöbótarhátíö-
in kallar oss einmitt til slíks lffs.
lírottinn, varðveit oss í þessum
sannleika, gef oss eilíft frelsi þínu
nafni til dýröar fyrir Jesúm
Krist. AMEN.
Maðurinn sem annars
aldrei les auglýsingar
auglýsingar V[SIS I
lesa allir ^ J
/