Vísir - 01.06.1968, Blaðsíða 4

'
MZ.W& Si
■ pg *• w a
;
MMaHHHHaBIBn
Það fyrsta, er Margrét Dana-
prinsessa leit augum, þegar hún
vaknaði morguninn eftir að hún
eignaöist son, var eiginmaður
hennar, Hinrik prins. Hann hafði
náttað á Ríkssjúkrahúsinu í
næsta herbergi til þess að vera
við hlið konu sinnar. Síðan kom
röðin að hinum nýfædda, sem lik
ist föður sínum, eftir því sem
fööurnum finnst sjálfum. Þetta
var í annað sinn, sem Margrét
prinsessa sá son sinn, en hann
hafði verið sýndur henni, þegar
hún hafði komið til meðvitundar
stutta stund um nóttina.
Þennan morgun átti hinir á-
nægöu foreldrar góðar stundir með
frumburði sínum. Síðan hélt Hin-
rik prins til Friðriksborgar til að
tjá tengdaforeldrum sínum ogmág
FYRSTI DAGUR MARGRÉTAR
DANAPRINSESSU SEM MÓÐUR
konu Önnu Mariu drottningu
að móður og syni liði vel. Mar-
grét fékk að hafa soninn hjá sér
allan daginn í herbergi sínu á
fyrstu hæð sjúkrahússins. Um
nóttina varð litli prinsinn að sofa
í ööru herbergi eins og önnur ný-
fædd börn í A-3 deildinni.
Það var ekki langt liðið á morg
út eins og blómasýning. Samt
varð að flytja alla dýrðina á brott
fyrir morgunverð. Farið var með
blómin til hallar Kristjáns niunda
í Amalienborg, þar sem blómin
komu f stríðum straumum.
Á ellefta tímanum komu svo
konungshjónin og Anna María í
heimsókn í sjúkrahúsið. Eftir að
þau fóru, fékk móðirin matarbita,
og síöan fékk hún sér miðdegis-
lúr. Hún svaf raunar mikið þenn-
an fyrsta dag. Hún var greinilega
þreytt eftir skurðaðgerðina.
Það var ekki fyrr en síðdegis,
að Hinrik birtist að nýju á Rík-
issjúkrahúsinu ásamt móður
sinni, Renée greifynju af Monpez
at. Loks kom hann í stutta heim
uninn, er herbergi Margrétar leit
sókn um kvöldið, rétt áður en
prinsessan sofnaöi.
Búizt er við, að Margrét fari
heim í næstu viku, ef allt gengur
að óskum. Þjáningunum linnir.
Manngrúinn hyllti Hinrik prins, þegar hann haf ði heimsótt konu sína f sjúkrahúsið, nýbakaður
faðir.
o-
3- .
Þrítugur tæknifræðingur, sem missti báðar hendur af völdum slyss, getur nú eftir þriggja mánaða
þjálfun gert flest það, sem heilbrigðum er fært,
Gervihöndum st jórn-
að með taugaboðum
— uppfinning sænskra lækna
Veröur unnt, að bjarga hand-
lama börnum með rafstýrðum
höndum? f Gartaborg hafa sex
sjúklingar fengið slfkar gervihend
ur, og geta þeir nú skrifað,
klæðzt og hringt í síma hjálpar-
laust. Aðalheiðutinn af þessari
mikilvægu uppfinningu á prófess
or Carl Hirsch, sem hefur unnið
að því, að bæta slíkan útbúnað.
Höndunum er stýrt með tauga-
boöum, sem berast frá vöðvun-
um eftir rafþráðum í sambandi
við húöina. Vöðvaboðin eru veik-
ir rafstraumar, sem skapast í
vöðva, þegar hann dregst sam-
an.
Aliir voru sjúklingar þessir
örkumla og gátu ekki bjargað sér
sjálfir. Nú geta þeir með hinum
nýja útbúnaði gert flest það, sem
heilbrigðum er fært. Læknamir
búast við að innan fárra ára
verði unnt að nota búnað, sem
stjórnað yrði með l'tlum, þráðlaus
um úri'arpssendi undir húðinni.
Slíkur sendir yrði ekki stærri en
frfmerki. Fvrir ári hófust tilraun-
ir með fimm sjálfboðaliða, sem
létu koma fyrir slíkum sendum
undir húðinni, þær hafa gefið
góða raun.
Rafsendarnir hafa marga kost)
umfram kerfið með rafstraumn-
um, þar sem næst til boða frá
fleiri og dýpri vöðvum. Þar með
fá tækin meiri verkefni, og unnt
er að aðlaga þau þörfum sjúkling
anna. Hirsch prófessor telur. að
börn, sem eru handlama vegna
bilunar í taugum. muni einnig
geta notað þessi tæki.
Sáð með vegum fram
Ég þurfti að bregða mér til
Keflavíkur einn daginn, og ók
þá auðvitað hinn eina varanlega
veg á íslandi. Meðfram öllum
þessum framúrskarandi mikla
og ágæta vegi eru mikil verks-
ummerki eftir stórvirkar vélar
frá þelnt tíma, sem vegurinn var
lagöur. Eru það mlkil sár og ó-
gróin. Rétt sunnan við Stapa
hefur á einum stað beggja
vegna vegarins verið sáð i
nokkra fermetra af jarðarskika,
en víðast hvar hefur verið slétt
að úr því, svo aflíðandi halli
myndast upp á veglnn. Þessir
rau fermetrar sem sáð hefur ver
ið i, eru nú orðnir iðgrænir og
setja strax sinn svip á, þó fyrir-
ferðin sé ekki mikil. Þessir
blettir sýna þó vegfarendum
fram á það, að Suöurnesjavegur
inn gæti að sumrinu til að
minnsta kosti verið talsvert hlý-
legri með græna teiga á báða
vegu, en grá auðnin og upp-
blásið gróðurleysið, eins og þeir
eru i dag.
Ekki veit ég hvernig á þessum
grænu skikum stendur, hvort
einhver hefur sáð þarna úr gras
fræs-fötu Liohs-félaga eða
hvort Vegagcröin hefur verið að
gera einhverjar tilraunir með að
gróðursetja í sárin eftir hamfar
ir vegalagningarinnar.
En hvort sem er, þá er aug-
Ijóst að það væri gott verk að
sá grasfræi meðfram öllum þess
um vegi, svo og annars staðar
þar sem eins hagar til, að mikll
gróðurleysa hefur myndazt með
' fram nýlögðum vegum, vegna
jarðrasks stórvirkra véla.
Við búum í gróðursnauðu
landi, svo aö eftirsjá þykir að
hverjum grónum bala, sem spill
ist vegna nauösynlegra vegar-
gerða. Slíka skaða getum við
bætt upp með bvi að aræða sár-
in sem fyrst eftir að vegarlagn-
ingu er lokið.
Sú hrevfing sem Lions-félag-
ar og ýmis jngmennafélög hafa
vakið, að rækta örfoka land og
hefta uppblástur er mikiö starf
og gott. Með sliku starfi er unn
ið markvisst að því að gera
okkar harðbýla land frjórra og
betra en það er.
Land sem er að fjúka upp,
er eins oe líkami sem er að tær
ast upp. Moldin er eins
konar holdfylling landsins, en
örfoka land og hraun er eins
og skinin bein.
Vonandi láta hinir duglegu
grasræktarmenn frá síðustu
sumrurn. ekki lerkið falla, held
ur takast á víð enn stærri verk-
efni tii að heffr sandfok o-
græða landið. Ég ætla
einnig að /ona að einhverlir
verði til bess, að sá meo veg«*r>
fram, eins no tll dæmis meðfrarð
hinum mikla Srrðumesjavegi.
Þrándur í Götu.
t