Vísir - 12.06.1968, Blaðsíða 4

SPRELLLIFANDI MEÐ FIMM KÚL-
UR í HAUSNUM
Kvartaði um smávægilegan hausverk eftir árás
Ég skil ekkert í þvi, að losna
ekki við þennan smávægilega
hausverk, sagði bandaríski laekn-
irinn, Ralph Williams, við starfs-
bróður sinn. Hausverkurinn var
afleiðing þess að hann var sleg-
inn niður og rændur á leið sinni
í gegnum San Fransisco, sagði

• \ .\\^.V\V.\,.\\\\\\\, ^>\\\ \\\\ s SV.SSS* SSSSSSSSSS SSSSWS S "S • SSSSS* • S' S' • 'S'' S" • ■ ".-"SSSSSSSS-VSSSSS^SSSSSSSS

læknirinn, þegar hann ræddi við
starfsbróður sinn daginn eftir á-
ráslna.
Þegar læknirinn vaknnði ctl
meðvitundar skömmu eftir að
hann hafði verið rændur, ■
hann sér leigubil á hótelið, þar
sem hann bjó. Daginn eftir fékV
hann aðkenningu að hausverk.
sem ekki vildi hverfa. Hann virt-
ist ekki vera mjög illa leikinn eft-.
ir árásina. Ilann var með glóðar
auga og var með storkið blóð á
andlitinu. Hann ákvað samt að
leita til starfsbróður síns, en sá
ákvað að láta taka röntgenmynd
af höfðinu til að kanna, hvort
hauskúpan væri sprungin.
Þegar þeir sáu myndina ætluðu
þeir ekki að trúa eigin augum.
Myndin sýndi, að fimm byssu-
kúlur voru í höfði læknisins. Þeim
fannst það a. m. k. „eðlilegt“ að
hann væri með smávægilegan
hausverk. Kúlurnar höfðu allar
lent á þeim fáu stöðum í höfð-
inu, þar sem þær urðu ekki ban-
vænar.
Læknarnir uppgötvuðu nú,
bvssugöt undir hinu storknaða
blóði, við vinstra eyra, við hægra
augað, undir hægri nasavæng, í
munninum og efst í höfðinu. Ætl
unin er að reyna að fjarlægja
þrjár af byssukúlunum seinna.

''..V
..... .... |-,V.'.'.\,\ttgmA4\\V.\\\,' '.’M'.\\ .'.'.'.V.\\\\W\V.‘.\\^WV.WA^\\\W\\,
Litla stúlkan dó úr hungri...

MILUÓNIR SÁU BARNIÐ DEYJA
ÚR HUNGRI í SJÓNVARPINU
Þúsundir sænskra sjónvarpsá-
horfenda sáu hryllilegan atburð,
þegar kornabarn dó úr hungri
frammi fyrir opnum tjöldum.
Lftil stúlka tæplega ársgömul,
með flegna húðina á beinunum,
andaðist í höndum læknanna. —
Néi, þétta gerðist ekki f vanþró-
uðu ríki, heldur í rfkasta landi
veraldar, Bandaríkjunum. Millj-
ónir bandarískra áhorfenda höfðu
séð barnið deyja í höndum lækna
í sjúkrahúsi í San Antonio í Tex-
asríki.
Samtímis mátti heyra hinn
stolta borgarstjóra lýsa þvi, hvern
ig fátækrahverfum bæjarins hefur
verið breytt f „perlur“ hans. Einn
ig greiöa Bandarikin um 1,5 millj-
arða dala til vanþróuðu rfkj-
anna, og bændur grófu f jörð
hluta framleiðslu sinnar á svína-
kjöti (10.000 svín) til að halda
veröinu niðri.
Dánarorsök barnsins var nær-
ingarskortur, sem ekki er óal-
gengt f Bandarfkjunum sam-
kvæmt skýrslum. Milljónir Banda
rikjaþegna fá næstum aldrei
mjólk, kjöt eða nýtt grænmeti. !
rikjum Bandaríkjanna eru 256
hungursvæði. Svo að það var
ekki að ástæðulausu, að Jobnson
forseti hóf herferð gegn fátækt
og ganga hinna snauðu var hald-
in.
-X
Konstantín, Grikkjakonungur,
varð fyrir slysi rétt fýrir utan
Róm á föstudaginn. Hann komst
þó undan, aö visu með skoma
vör og illa marinn á héndi. Slys-
ið varð þegar konungurinn ók
þifreið sinni ut af veginum til að
forðast árekstur.
Konstantin, sem er 27 ára gam-
all, var fluttur í einkasjúkrahús
í auðmannahverfinu Parioli í
Rómaborg. Þar var skurðurinn
saumaður, og síðan fékk hann að
aka heim. Gerði hann það af
miklum hetjuskap, enda er mað-
urinn fþróttamaður og ekki fisj-
að saman.
s
« Kristindómurinn.
•
o Oft er um kristindóminn og
o kristindómskennslu 1 skólum
J rætt, og talað er um, að áhugi
o fólks á kristnum fræðum og
J trú hafi dvínað. Jafnframt er tal
J að um minnkandi aðsókn að
• kirkjum. Ennfremur er stundum
2 rætt um að glæða trúaráhuga
• fólks með einhverium ráðum,
2 því þaö sé nauðsyn, ef ekki eigi
• illa að fara.
• Fyrir nokkrum dögum heyrði
2 ég umræðufund í útvarpinu, en
• þar ræddu beir Ólafur Jóhann-
• esson, Jóhann Hannesson og
2 Bjarki Elfasson bau vandamál,
• sem hæst ber á góma þessa
2 dagana, bað er að segja vaxandi
• glæpahneigð oe ofbeídisverk
2 hér og erlendis. Var meðal ann-
2 ars vakin athygli á bvf, að í skól
• um er ekki kennd neins konar
2 siðfræði, og varpað var fram
2 þeirri spurningu, hvort ekki
• þyrfti að leggja meiri áherzlu
• á kristindómsfræðslu.
j Við slíkar umræður þessara
• mætu manna vakna þær spurn-
2 Ingar hvers vegna prestar eiga
2 ekki leneur hljómgrunn meðal
• ungs fólks og heldur ekki meðal
2 þeirra sem eldri eru, 1 sama
mæli og áður fyrr? Hvers vegna
þessi vaxandi órói meðal stúd-
enta? Eru stúdentaóeirðirnar er
lendis og hérlendis ekki af sál-
rænum truflunum spunnar?
Hvers eðiis er þaö hatur, sem
ungir menn bera f brjósti, ef
þeir vaida óspektum á almanna
færi einungis tii að láta bera
á sér o'g beim málefnum, sem
þeir telja sig hafa að segja öðr-
um? Er þá hatur þeirra ekki orð
ið sjúklegt?
Svona má lengi spyrja sjálfan
sig og velta vöngum, en hætt
er við, að fátt verði um svör.
En hvað skal til bragðs taka?
Hvers vegna ná prestar ekki
eyrum fólks, á sama hátt og áð-
ur? Mikiil áróður er rekinn gegn
kirkjunni, og biblfan er af mörg
um ekkl talin eiga erindi til
fólks í dag, þar eð hún sé nán-
ast gömul mannkynssaga, sem
nánast sé litt við hæfi fólksins í
dag.
En því hamla prestar ekki á
móti? Jafnvel þó biblían sé ekki
aðgengileg til lestrar og vegna
breytts tiðaranda, þá er sið-
fræði biblíunnar sigild, og við
höfum öll ekki sízt þörf fyrir
þá siðfræði og náungakærleik,
sem bibltan boðar. Þennan boð-
skap þurfa prestarnir aö boða í
nýju íormi. Þörfin er einmitt
mikil nú á tímum erfiðleika og
alls kyns lausungar hér og úti í
heimi.
Prestarnir ná ekki hugum
fólks og fá það ekki til að
hlusta með sundurlausum upp-
hrópunum úr biblfunrii. Þannig
fá þeir ekki unga fólkið til að
hlusta á sig i dag, þeir verða
að tala á því máli, að á þá sé
hlustað. Nú hafa prestar sama
aögang að fjölmiölunartækjum
og flestir aðrir, og sumir klerk-
ar gera sín verk mjög vel og
samvizkulega, og vekur meða!
annars einn presiur nokkra at-
hygl! í einu dagblaðanna, sér-
staklega hjá eldra fólki. Ungt
iólk les ekki kirkjulegan boð-
skap i blöðum. Margir prestar
liafa notaö Hclgistundir í sjón-
varpssal mjög vel, en aðrir bók-
staflega hörmulega. Nú er einn
ig vitað, að margir nrestar eiga
annríkt við ýmis Iíknarstörf, og
verða þau störf ekki metin til
fjár, en þau hafa mikla félags
lega þýðingu fyrir þjóðfélagið.
F.n samt gera prestar ekki nóg
og nýta ekki þá möguleika, sem
þeir hafa til að boða sina trú
eða þá siöfræði, sem biblían inni
heldur og við fyrst og fremst
höfum þörf fyrir. Sannleikurinn
er nefnilega sá, að of stór hóp-
ur presta er aðeins værukær em
bættismannahópur, sem þykir
Ijúft að hirða laun sfna fyrir
sem minnsta vinnu. Prestar
hefðu r.efnilaga enn fleiri mögu-
leika til að ná til unga fólksins,
ef þeir hefðu vlrkilegan áhuga
á. í þjóðfélaginu fer fram alls
konar æskulýðsstarfsemi, sem
skortir forystu. Dæmi eru um,
að gengið hafi verið eftir mönn
um til að gegna forystu í íþrótta
félögum. Skátahrevfingin er i
lægð vegna forystuleysis fj'rst
og fremst. Á þessum vettvangl
myndu prestar fá næstum ótak-
mörkuð tækifæri til áhrifa og til
að boða þá trú, sem þeir vinna
fyrir, ekki með predikunum,
heldur öruagri handleiðslu og
forystu. Prestar hefðu þar tæki
færi til að afla sér þar þelrrar
virðingar, sem þá skortir tll
að ná hugum og athvgli unga
fólksins í dag. Þegar þeir fara
að verða nauðsvnlegur báttur i
áhuga- og tómstundastarfi ungs
fólks, þá eignast þeir virðingu
bess og fá bað til að hlusta á
það.^em þeir telja unga fólkið
þarfnast fyrst og fremst.
Þrándur í Götu.
\