Vísir - 03.08.1968, Blaðsíða 4

Elke Sommer í allri sinn fegurð
við hlið J. B. Peck.
Elke Sommer
og Johnson
forseti
Dean Martin og Elke Sommer
hafa staðið sig prýðilega í kvik-
myndinni „House of Seven Joys“,
eða húsi sjöfaldrar hamingju.
Þetta er hrollvekja. Eitt aukahlut
verk í myndinni mun áreiðanlega
fá áhorfendur til að pískra dálítið.
Það er þegar aðstoðarmáður til-
kynnir forseta Bandaríkjanna, að
60 milljónum króna í gulli hafi
verið stolið. Þarna er Johnson
forseti lifandi kominn. Þaö er þó
ekki gamli Johnson sjálfur, þótt
svo kynni að virðast í fljótu
bragði. Það er frændi hans, J.B.
Peck, 66 ára, sem nú er á eftir-
launum en var áður lögreglu-
stjóri. Þeir eru alllíkir. Leikarinn
telur þó ekki mikinn markað fyrir
slíkan leik f framtíðinni, og hélt
hann því heim til aö gæta
,,rugby“liðs í Dallas í Texas.
Varasöm vegamót
Flestir fagna stórvirkum lag-
færingum á veginum suður Foss
vog, en við þaö munu samgöng
ur þama stórbatna frá því sem
verið hefur, en stundum hefur
legið við, að umferðaröngþveiti
hafi skapazt á.vegamótum við
Nýbýlaveg. Oft hafa myndazt
biðraðir bíla, svo að við crð er
haft, að þeir Suðumesjamenn
sem spömðu kortér á ferð sinni
suður meö tilkomu hins nýia og
steypta Suðurnesjavegar, tapi
þeim tímaávinningi vegna sí-
aukinna tafa á Ieið sinni i gegn-
um Kópavog.
En þó umferðarást'andið eigi
eftir að verða gott, þá veröur
það afleitt, á meðan fram-
Glæpamaðurinn baðst
ir í fangaklefanum
og er nú prestur
Allir kannast við dæmisöguna
um glataða soninn. Jesús sagði,
að það yrði meiri gleöi á himn-
um yfir einum syndara, er iörast,
en 99 réttlátum. Fagn„ðarklukk-
um hefur væntanlega verið hringt
vegna Vic Jackopson. Fyrrverandi
þjófur og glæparuddi, með ör, er
sanna þá staðhæfingu, er i þann
mund að gerast séra Victor Jack-
opson, nrestur í Baptistakirkjunni
i Bretlandi.
Vic hefur þannig gjörbreytt
skapgerð sinni, þessi maður, sem
stal, slóst og laug sig í gegnum
lífið. Æska hans var erfið. Hann
var einn fimm barna og missti
föður sinn, er hann var á öðru
ári. Þá fór hann á munaðarleys-
ingjahæli og var það í 14 ár.
Ellefu ára komst hann fyrst undir
mannahendur vegna innbrots og
fékk skilorðsbundinn dóm. Fljót-
lega brauzt hann inn að nýju.
Hann gekk í herinn fimmtán ára
gamall, en var rekinn ári síöar,
þegar hann stal sparisjóösbók fé-
laga síns. Eftir heimkomuna gekk
hann í bófaflokk og varð brátt
foringi hans. Hann lifði af því
að stela. Á föstudagskvöidum
stóð hann fyrir slagsmálum við
höfnina í Southamton, þar sem
hann hafði setzt að, og greip allt-
af til hnífsins eða barðist með
brotinni flösku.
Átján ára gamall var hann
dæmdur í gæzluvaröhald fyrir inn
brot í stórum stíl. Hann beið
dóms i málinu um þriggja mánaða
skeið. ’•
Hinn 10. september 1959 gerð-
ist kraftaverkið. Hann hafði þá
lokiö lestri allra bóka, er hann
hafði komizt yfir í fangelsinu. Út
af leiðindum tók hann Nýja testa
mentið, sem var í klefa hans. Lest
urinn hreif hann. Þá gerði þetta
sálsjúka og ringlaða ungmenni
nokkuð, sem hann hafði aldrei
áður gert. Hann kraup á kné og
baðst fyrir. „Sjáðu t*l, guð, ef þú
ert þarna uppi. Þú færð tíu daga
til aö breyta lífi mínu. Takist þér
það ekki á beim tíma, hefurðu
misst rf tækifærinu.“ Bænalest-
urinn olli því, aö innibyrgð geðs
hræring brauzt út, og tárin runnu
niður andlit hans.
Vic þurfti ekki aö bíða í tíu
daga. Dómurinn var mildur, og
hann fór á heimili vandræöaung-
menna i London. Þar sótti hann
kirkju ásamt féiögum sínum og
kynntist prestinum. Ráðamenn
kirkjunnar fengu því til leiðar
komið, að hann fékk skrifstofu-
vinnu í verksmiðju. Lofuðu þeir
að greiða úr eigin vasa allt þaö
er hann kynni að stela. Siðan tók
hann að læra guðfræði og náði
góðum prófum. Nú er hann að-
stoðarvörður við hælið, sem hann
hafði verið á, og f september á
þessi 27 ára „iðrandi syndari‘‘ að
fá prestsembætti við kirkju i Suð
ur-London. Hann varð frægur,
þegar hann lék foringja vændis-
hrings svo grátt, að hinn síðar-
nefndi bugaðist gersamlega. Vic
er öllu kunnugur í þeim efnum
og beitir nú þekkingu sinni til
þess að hjálpa glæpafólki að iðr-
ast og byrja nýtt líf.
Fjögurra ára
drengur lokað-
ur uppi á háa-
lofti alla ævi
Foreldrarnir töldu hann geðveikan
Mikið hitamál kom upp i Dan
mörku í síðustu viku, er barna-
verndin fann Benny litla, 4*4 árs,
lokaðan inni í þakherbergi. Hafði
hann verið bar sína stuttu ævi.
Faöir drengsins er fagmaöur, 41
árs, og móðirin er 38 ára. Er
drengurinn fannst, voru báðir
handieggir hans brotnir, og hann
þjáðist af blóðleysi og næringar-
skorti. Maöur nokkur, sem ekki
viidi láta nafns síns getið, kom
yfirvöidunum á sporið.
Félagsráögjafi hafði heimsótt
fjölskylduna nokkrum sinnum, en
aldrei tekið eftir því, að eitt barn
ið vantaði í hópinn. Fyrir ári dó
eitt barnanna, ungbprn, úr lungna
bólgu. Ekki var talið, að um van-
rækslu foreldranna hefði veriö aö
ræöa í þaö sinn. Börnin eru alls
átta, og dveljast sjö heima. Hagur
fjölskyldunnnar er fremur bágbor
inn, en hún hafði lagt áherzlu á
að þiggja sem minnst frá hinu
opinbera. Foreldrarnir minntust
stundum á, að einn drengurinn
væri uppi á lofti, en sögðu hann
geðveikan. Það sætir furðu, að
barnaverndin skyldi ekki átta sig
á eðli málsins.
Menn velta fyrir sér, hvort ótti
foreldranna um, að barnið væri
vanheilt andiega og yrði ef til vill
lokað inni á hæli, réði gerðum
þeirra. Um tíma fékk fjölskyldan
ekki aðstoð úr sjúkrasamlagi
vegna skulda og naut ekki ókeyp-
is læknishjálpar. Sé raynt að
finna skýringu á þessu tiltæki, er
bent á þessi atriði. Heimska frem
ur en illvilji kann að hafa orsakað
þennan hömulega atburð, sem hef
ur vakið mikia athygli í Dan-
mörku.
Forstjöri danskrar barna-
verndar, Ernst Larsen.
kvæmdir fara fram. En það er
eitt atriði sem ég vil minnast
á, en bað er umferðarstjóm lög-
reglunnar á þessum stað. Flest-
ir lögregiumennirnir eru örugg-
ir í umferðarstjórn, en aðrir
bókstaflega afleitir. Aðallega
hættir þeim við því að taka svo
oft af aðalbrautarréttinn til að
hleypa bílum inn á Reykjanes-
brautina frá þvergötum. Við það
skapast ógnarlöng bilaröö, sem
stundum nær allt í gegnum Foss
vog og upp að kirkjugarði, sér-
staklega um hádegisbilið, því
umferðaröngþveitiö virðist aðal-
lega skapast á þann veginn.
Einn daginn varð ég vitni að
því, að bíll sem var næstur á
undan, notaöi tækifærið, þegar
haiarófan stöðvaðist og við vor-
um stödd við Nesti, að aka inn
á gamla veginn sem er sjávar-
megln, og viti menn, honum
var hleypt inn á Reykjanesbraut
ina ásamt öðrum bílum við
Blómaskálann nokkuð framar i
röðina.
Þó svona strekkingur borgi
sig varla fyrir bílstjórana, þá
sýnir þetta, að að þessu leyti
þarf að bæta umferðarstjómina
á þessum stað og leggja áherzlu
á að -áta umferðina ganga greið-
ast þá leiðina, sem hún leitar
fastast á, annars skapast strax
öngþveiti. En það er allt of al-
gengt að siá, að ofurkapp er
iagt á þaö að hleypa sífellt inn
á, þeim bílum sem koma þver-
göturnar, eins og þeir megi
helzt aldrei bíða augnablik. En
ég vil taka það fram, að lög-
regluþjónarnir eru mjög misjafn
ir að þessu leyti, og að einnig
er það ljóst, aö þessi vegamót
eru orðin eriisöm og viðsjár-
verð, og því erfiðleikar á um-
ferðarstjóm. En þvi meiri nauð-
syn er fyrir Kópavogslögregluna
að Ieggja niður fyrir sér á hvem
hátt bezt er aö láta umferðlna
ganga sem greiðast.
Þrándur í Götu.