Vísir - 19.08.1968, Side 4

Sonur Kennedys
I í nautaati

Hver gaeti óskað sér betri kenn
ara í nautaati, en E1 Cordobes,
heimsins frægasta nautabana?
Sú ósk er þó ekki likleg til að
rætast... og þó!
Hún rættist fyrir Joseph Kenne
dy, yngri, syni Roberts Kennedys,
meðan á sumarleyfi hans stóð,
en því eyddi hann á Spáni.
Hann kynntist nautabananum
i mikilli veizlu, sem hinn spánski
gjestgjafi hans hélt á búgarði
sínum, E1 Toruno, fiörutíu kíló-
metrum sunnan við Sevilla.
E1 Cordobes var persónulegur
vinur Roberts Kennedy og það
tókust góð kynni með honum og
syninum. Næsta dag fékk Joseph
rækilega tilsögn í hinni ævintýra-
legu íþrótt nautabanans.
Á leikvanginum gekk Joseph á
hólm við unStarfa með sverð
í hendi og rauða dulu, en E1
Cordobes bélt sig í hæfilegri fjar-
lægð. í veizlunum á kvöldin lærði
Joseph að dansa flamenco af sin-
um nýja vini, en seinna þáði hann
svo boð um að heimsækia nauta-
banann fræga á landsetur hans,
„Villalobillos“.
r'v ' *■ - - ' 11
Aldrei þessu vant dregur E1 Cordobes sig í hlé á leikvanginum, en lærisveinn hans er sonur vinar
hans, Roberts Kennedys.
Maðurinn, sem á myndinni sést
fleygja sér úr mastri vitaskipsins,
Scotland Lightship, hafði skömmu
áður krafizt þess að fá aö taia
við John Lindsay, borgarstjóra
New York-borgar. Ef ekki yröi
orðiö við óskum hans hótaði hann
að fleygja sér niður úr mastr-
inu, sem hann hafði klifrað upp
í án þess að nokkur yrði ferða
hans var, fyrr en um seinan.
Alira bragða var neytt til þess
að fá manninn ofan af fyrirætl-
unum sínum, en hann þráaöist
viö og sagðist eiga þá ósk eina
— aö fá aö sjá borgarstjórann
— og þetta væri sitt eina tæki-
færi.
Tveir menn klifruðu upp í
mastrið til þess að sækja mann-
inn, en þegar þeir náðu upp til
hans, sleppti hann tökum og varp
aði sér niður.
Á myndinni sést, hve litlu
munaði, að þeir næðu tökum á
honum.
Maðurinn hafnaði á þilfari vita-
skipsins og lézt samstundis.
Gengið um í góða
veðrinu
Kunningi minn einn, sem þyk-
ir eins og mér, gott að fá sér
gönguferð í góðu veöri, rétti
-,ð mér þessar línur, enda margt
sem fyrir augun bar. Gef ég
honum hér með orðið.
Þrándur sæll.
Ég var að rölta hérna um
bæinn á sunnudagsmorgun síð-
astliðinn í góða veðrinu, og það
örlaði á ýmsu f huganum, sem
ég fór að velta vöngum yfir,
og ef þú hlrðir um, að birta
þær „vangaveltur“ er þér það
velkomið.
Ég lagði fyrst leið mfna um
Klambratún — eða Miklatún
eins og það nú mun heita —
en þama er nú á góðum vegi
„ð verða hinn fegursti skemmti-
garöur (eða á miklum hluta túns
ins). Mér datt f hug — bæði í
gamni og alvöru — að garðlnn
ætti að kalla MIKLAGARÐ! Það
vakti hrifni mfna hve garðurinn
er vel sklpulagður og hve allt
er þar vel hirt. Umgengni öll
virðist f bezta lagi. Umhlrða
garða (skrúðgarða) borgarinnar
er með ágætum. .Heiður sé þeim
sem heiður ber.
Á þessarl morgungöngu lagði
ég leiö mína eftir Flókagötunni.
þar er nú verið að helluleggja
gangstéttir. Þar hitti ég kunn-
ingja, sem býr f „Mýrinni“ og
var hann hinn ánægðasti. Ekki
aðeins yfir, að verið var að
vinna að þessum framkvæmd-
um, heldur vegna þess, aö verk-
ið var vel og skipulega unnið.
„Og veiztu hvað“, sagði hann,
margra ára bið. Kannski breytist
þetta nú eins og vinnubrögðin“.
Jæja, ég fór nú að velta fyrir
mér, að fleira væri lengi á leiö-
inni, og minntist þess að ég las
í Vfsi eigi alls fyrlr löngu, að
nú væri Mjólkursamsalan að
setja á markaðinn skyr í plast-
hylkjum og var meira. að segja
mynd af einu. Jæja, þær eru
hlíð suðaustur og suöur yfir, en
vogurinn var að mestu hulinn
kerlingarlæðu, þótt þetta væri
snemma dags. Svona er upp-
gufunin mikil á þessum sólar-
dögum. Slíka læðu leggur oft
yfir á sólardögum, mun hún tíð-
ast kölluð dalalæða.
Nú lagöi ég leið mína í gróðr-
arstöðina þarna í voginum, átti
„ég hélt að þetta verk gætu
ekki unnið nema „eldgamlir
expertar" en nú uppgötva ég,
að við hellulagninguna vinna
ungir menn, og það gengur und-
an þeim máttu trúa. Þeir kunna
sín handtök og eru ekkert að
slóra“. Svo þagnaði sá gamli
og bætti viö: „Viö erum annars
búnir að bíöa nokkuö lengi eft-
ir þcssar] hellulagningu. „Bara
hringja þá kemur það“, segja
Silli og Valdi og það kemur
á stundin"' „bara bíða þá kem-
ur þaö“, segja bæjaryfirvöldin.
Og það kemúr eftir langa,
þá alveg að koma, hugsaði ég,
„loksins“. Það hafa birzt frétt-
ir um skyr-umbúðir annað veifið
í 10—15 ár að mlnnsta kosti.
Og, þær eru — mér vitanlega
ekki komnar enn, — en þær
koma — alveg vafalaust, „það
stóð f blaði“ ,sagöi barnungi,
„og þá hlýtur það að vera satt“.
Þær kváðu vera til sýnis á land-
búnaðarsýningunni — en heyrzt
að þær komi ekki í búðir fyrr
en um áramótin!
Nú lagði ég leið mína suður í
Fossvog og það var fagurt yfir
að líta, ekki sízt er sá af Öskju-
þar erindi aö reka, og fékk þar
ljúfmannlega og góða fyrir-
greiðslu hjá garðyrkjumannin-
inum, manni nokkuö við aldur,
og var gaman við hann að
spjalla. Ekki er rúm ti! þess að
rekja það hér. En meðal þess,
sem garðyrkjumaðurinn sýndi
mér, var uppeldisreitur fyrir
fjalldrapa. Ekki hafði ég heyrt
getið um tilraunir til þess að
ala upp fjalldrapa f gróðrarstöð
hér, og vonandi gefst þessi til-
raun vel, og kannski á íslenzkl
f jalldrapinn eftir að verða augna
yndi mönnum í íslenzkum skrúö
göröum í framtíðinni.
Jæja, það var margt fleira,
sem kom fram í hugann á göng-
unni, en nú læt ég staöar numið,
og er bezt að klykkja út með
því, að er heim kom fór ég að
rýna í eitt af okkar ágætu dag-
blöðum og rakst ég þar á ,æý-
yrði“, sem vonandi festir ekki
rætur málinu. Nýyrðið var
„karlköttur" og er eflaust þann-
ig til komið, að einhver blaða-
mennskulærlingur, hefur ekkf
haft oröið „fressköttur" f oröa-
safni sinu.
Og hér er svo sönn smásaga
úr daglega lffinu f Reykjavík
fyrir nærri þremur aldarfjórð-
ungum, er hér voru eigl ófáar
danskar og hálfdanskar frúr, og
gekk einkum hinum fyrrnefndu
erfiðlega að læra mállð. Þetta
var á þeim tíma, sem bændur
áttu sauöi og seldu til slátrunar,
og þá voru steikt sauðalæri á
borðum fína fólksins á sunnu-
dögum. Nú vildi svo til að ein
danska frúin mundi ekld eða
vissi ekki hlð rétta nafn, eitt
sinn er hún var að kaupa f
matinn, en hún dó ekkl ráða-
laus frekar en blaðamaðurinn,
og sagði við kjötsalannt JWá
ég biðja um eitt læri af Mndar-
karlmanni?"
Göngu-HWMfm.