Vísir - 01.10.1968, Síða 12

T"TSTR . Þríífodagur I. ökláSlwá- FSIS.
■BataKwwawHgJiiiiiBBtw^^ iwíii ■njiiwin mmmm
VINNINGAR
MERCEDES BEN2 220
ÁRGERÐ
1969
VERÐMÆTl
KR.: 854.000,00
VERÐ KR.: 100
DREGIÐ 5. NOVEMBER 1068
iprlð
peningana
Gerið sjálf vlð bfliíHi.
Fagmaður aðstoðar
NVJA BfLAÞ J ÓNTJSTAN
Simi 42530
Hreinn bill. — Fallegur bSI
Þvottur, bónun, rykssgun
NVJA BÍLAÞJÖNtJiSKÖÍ
sfmi 42530
RafgeymabióíHJSía
R. ’geymar i afla bAa
NVJA BfT,AÞJÓNTJSÞA=N
sími 42530
Varflhiutir i Mmsi
Platínur, kerti, hásnennu-
kefli. Ijósasamlofeur, nemr,
frostlögur, bremsuvðíwí,
ofiur o#l. ofl.
NVJA BÍLAÞJÖNtrSTAN
Hafnarbraut T-7.
simi 42538
þá sekáartiifmningu, að mér hef-
’ur smám saman tekizt að ninna
mér frelsi. Ég sagði henni, að ég
þráði að eÉgnast son. Ég sagði
iienni, að það væri okkar eina leíö
til að öðlast ódauöleikann. Þegar
hjónaband okkar hafðí staðið í tvö
ár, felldi læknir þann úrskurð, að
hún gætir akirei eignazt bam ...“
Laura var að þvi kominn að grípa
fram í fyrir honum, þettg væri nóg
'.til þess að hún skildi hvað um
uæri að ræða og hann þyrfti þvi
'ekki að segja sér meira og hún
.kærði sag ekfei um það. Aðalatrið-
;ið væri, að hann hefði megnað að
brjóta af sér fjötur hins liðna. Og
um leiö hugsaði hún með sér —
ög þú emfeldningurinn, að álíta að
þú værir sekur. Og samt... hún
,'hlýtur að hafa unnað þér óumræði
lega heitt.
„Við áttu.m heima i Pasadc-na"
mælti Christian enn. „Þegar hún
b.afði verið hjá læfeninum f síðasta
‘ skíptið, ök hún rakleitt til Los Ang-
■’eles og settist að í gistíhúsi. Um
k'/cjdið, begar ég komst að raun
um að hún var ekki heima hiá
móður sinni eða annars staðar, bar
’.shm líklegt var að hún hefði kom-
ið, gerði ég lögreglunni víðvart.“
Og hún sá hann fyrir hugskots-
sjónum sínum, þar sem hann æddi
fram og aftur um gólfið og beið
þess að síminn hringdi. Nú mundi
■hún og augnatillit ungu konunnar
á Ijósmyndinni. Hvað hún hlaut að
hafa þráð að geta sært hann sem
.dýpstu sári.
„Þetta kvóld heimsótti hún lög-,
fræðing sinn og fékk hann til að j
jsemja fyrir sig erfðaskrá. Morgun- j
’inn eftir undírritaði hún hana, fór j
síðan aftur heim í hótelherbergi sitt
ög tók inn banvænan skammt af
■ svefnlyfi“.

„Einungis fyrir það, að læknirinn
hafði sagt henni að hún gæti ckki
eignazt bam?“
„Vegna þess að hún vissi að hún
gæti aidrei eignazt son, eins og
ég hafði talað um við hana“.
„Ég fæ ekki skilið, hvernig þú
hefur getað skellt sfeuldinni á sjálf
an þig. Þér var allsendis öfeunnugt
um að hún gæti ekki eignazt barn
i sannleika sagt, þá er eins og ekki ^
hafi nein skynsamleg hugsun kom-
ízt þarna að hjá henní ..
„Það stoðaði ekki neitt, þótt ég
viðurkenndí það. Og móðir hennar ;
hefur svo sannarlega séð um að ég
gleymdí því ekki, að ég bæri á-
byrgð á dauöa dóttur hennar. Ég
varð að lifa algeru einlífi, að henni
fannst, ég mátti ekki stofna til ná-
inna kynna við nokkra konu fram
ar“. Hann þagnaði. Kinkaði kolli
litið eitt. „Faránlegt — já, ef til
viil. En það munaði þó minnstu, að
ég gengist inn á það“.
„Irene Chase... er það móðír-
in?“
„Já. Ég hélt að ég gæti fluið
hana og áhrif hennar, með þvi
að setiast hér að“.
Hun hristi höfuðið, „Hvers vegna
héma? Þar sem þið Linda eydduð
hveitibrauðsdögunum, sem hljóta
að h’afa verið ykkur báðum mjög
ánægjulegir?“ Hún gat ekki heldur
skilið hvers vegna hann kaus að
búa með ljósmyndinni af henni,
„Mér fannst i sannleika sagt, að
ég yrði að refsa sjálfum mér i
eins konar frið'þægindarskyni ...
þjást, til að afplána sök mina.
Sennilega hefur það ráðið mestu
um að ég leitaði hingað. En það var
líka einveran og næðið, sem mér
var ómetanlegt i sambandi við það
starf, sem ég hef með höndum, að
ég gæti einbeitt ailri hugsu.n minni
að þeirri ráðgátu, sem við erum
að glíma við að finna lausn á“.
Hann sneri sér að henni. „Að
sjálfsögðu var sjálfemorð Lindu
ekki skynsamlegt viðbragð. Getur
sjálfsmorð nokkurn tíma verið það?
Ég veit það ekki. En það kom yfir-
leitt ekki fyrir að viðbrögð hennar
væru það, sem kallazt gat eðlilegt.
Hún var óútreiknanleg, algerlega
á valdi ímyndunaraflsins, sem
henni var gefið i óvenjulega ríkum
mæli, algerlega óraunhæf og óraun-
sæ. Mér skildist það brátt, að ég
hafði ekki kvænzt fuilþroska konu,
heldur telpukrak’ka, sem einungis
lék fullþroska konu. Sorgargöngu-
lag strengbrúðanna, tónverkið eftir
Gounod, sem þú lékst í kvöld er
leið, hafði óvænt áhrif á mig. Mér
varð hugsað til Lindu af einlægri
samúð. í rauninni hafði hún aldrei
verið að öllu leyti raunveruleg.
Það var brúða, sem ég varaðsvrgja.
1 morgun jarðsetti ég hana fyrir
fullt og allt. Ég tók ljósmyndina
af henni og lagði til hliðar. Það
var þessi saga sem ég ætlaði að
reyna að seg.ia þér, þegar við geng-
um upp á fjallið. Mér var ljóst, að
ég mundi aldrei geta brotið af
mér viðiarnar, aldrei geta unnað
aftur, fyrr en ég væri óvefengjan-
lega viss um að ég hefði sigrazt
að fullu og öllu á sektartilfinning-
unni gagnvart henni“.
Christian þagnaði, og hOn fann
að hún yröi sjálf að segja eitthvað,
Hann hafði gert hreint fyrir sinum
dyrum. ,.Og frú Chase lætur yður
í friði hér?“ spurði hún.
„Ég var heimskur, þegar ég gerði
ráð fyrir því, að ég gæti flúiö þang-
að, sem hún næði ekki til min“,
svaraði hann. „Siðan ég kom hing-
að hefur aldrei íiðið svo vika, að
mér hafi ekki borizl bréf frá henni.
Að sjálfsögðu fyrirfinnst ekkert
lagaboð, sem kveður svo á um að
eg sé nauðbeygður tíl að lesa þessi
bréf hennar, en ég hef gert það
engu að síður. Fyrst í stað lét hún
sér ekki nægia að skrifa. Hún
hringdi líka. En ég hætti að svara
henni“.
Hann stóð upp, gekk fram á
bergbrúnina, stöð þar nokkurt
andartak og horfði út vfir hafið.
Kom svo og settist aftur.
„Það er og annaö, sem hún not-
ar til að ofsækja mig“, sagði hann.
„Erfðaskrá Lindu. Faðir Lindu
græddi mikið fé á olíuauðugri
landareign. Þegar hann og móðir
hennar skildu samvistir, fékk
írena þvf framgengt að hann
greiddi henni lifeyri, enda þótt hon-
um væri veittur skilnaðurinn fyrir
hjúskaparbrot hennar“.
Hann gerði nokkra þögn. Starði
á haf út; á mávana sem svifu yfir
briminu skammt frá bergbrúninni.
„Irenu entíst iíla fé“, sagði hann
eftir nokkurt andartak. „Þegar
fyrrverandi eiginmaður hennar,
Arthur Chase, lézt fyrir rúmu ári,
arfleiddi hann Lindu að landareign-
um sínum. Þegar þær verða seldar
í næstu viku, kemur erfðaskrá
Lindu til áhrifa, en þar er svo á-
kveðið, að helmingi föðurarfs henn-
ar skuli varið til að reisa hæli fyrir
vangefin börn að Pasadena. Hinn
helmingur arfsins er falinn mér til
umráða í þvi skyni að ég ávaxti
hann sem væntanlegan arf til handa
því barni, eða börnum, sem ég
kann að eígnast með væntanlegri
seinni konu minni. Fari hins vegar
svo að ég látist á undan Irenu
móður hennar, og án þess að hafa
getið erfingja — þú fyrirgefur laga-
málið — með öðrum orðum, að ef
ég skyldi gcfa upp öndina á undan
Irenu, án þess að hafa kvænzt og
eignazt barn, gengur sá hluti arfs-
ins til hennar. Annars, það er að
segja, ef hiín er látin, gengur hann
til barnahælisins“.
Mávurinn hækkaði svifið og
stefndi í áttina til þeirra. Hann
virtist soltinn; gapti, eins og hann
gerði sér vonir um að þau mundu
fleygja að honum einhverju æti-
legu.
„Og Irena vill gjarna komast yf-
ir peningana?" varð henni að oröi.
„Hún heldur því fram, og að
minum dómi ekki öldungis að á-
stæðulausu, aö bam, sem ég kynni
að eignast með seinni konu minni,
geti ekki átt neinn rétt á þeim auði,
sem Arthur Chase lét eftir sig.
Kvöidið sem ég las síðasta bréfið
frá henni, tók ég mína endanlegu
ákvörðun i málinu. Hún skýrði svo
frá i því bréfi, að hun væri ger-
samlega févana. Þegar við skrupp-
um til Skeljavíkur hringdi ég til
hennar. Ég ætlaði að skýra henni
frá þeirri ákvörðun minni, að leggja
peningana á banka, þannig að hún
fengi greiddan sómasamlegan Iff-
eyri af vöxtunum alla ævi, en við
andlát hennar skyldi höfuðstóllinn :
ganga til bamahælisins. En hún
var viti sinu fiær af reiði og svo
illgjöm í orði, að mér tókst ekki
að skýra henni frá neinu; hafði auár
þess litla löngun til þess, eins ög
hún brást við. Þessi náungi.
HilImann Supenninx síaiiofi, ’65,
vill skipta á ewópskíHH stefcksa;.
bfl, árg. ’67 tíl ’63, — ^BsBKioar
bopgaðor út.
Borgarftmi 1
Símas' ISOæ og J9SSS.
J'ökum aö oKkui avers tconai unirbroi
og sprengivmnu > húsgrunnum og rses
um Leigjum út loftpressui og dbr<
sleða. Vélaleiga Steindórs Sighvats
i,onaj Aiíabrekku viö Suðurlands
hraut, *tmJ 10435
tr Ebgas. Rjce HcmRoirtms
I DON'T UKE
153 DEŒiVE
THE5E. PEÖPLE,
h rr Tneii*
BEL.!EV!Nfc> i'M
rm SON OF
THEiR TAIL.-
LEtS? SOP
SMOUfcP
!me. nN«?
Mér fínnst leiðinlegt að blekkja þá, en
þei? halda að ég sé sonur, halalausa guðs
þeírra og það hjálpar mér að finna Tar-
zan.
Sérstaklega ef hann er í vandræðum.
Þessir Ho-Donar hafa verið að leita að
einhverjum. Það lítur út fyrir að þeir hafi
fundið hann. Gæti það vcrið?
Keflavík
Blaðburðarböm óskast.
DAGBLAÐIÐ VÍSffi
AFGREIÐSLAN KEFLAVÍK, simí 1349<
Hei§iy¥#P»d
Námskeiðin í tauga- ®g uöóva-
slökun, öndunaræfingnm og léfet-
um þjálfunaræfingum, fyrir kon-
ur og karla, hefjast mánudagmn
7. oktöber.
Uppl. i sima 12240.
Vígöir Andtésson.
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
I