Vísir - 16.11.1968, Síða 2

VI SIR . Laugardagur 16. nóvember 1968.
Haustmerki - eilíf ðarútsý n
Faðir, ég vil, að þaö sem
þú gafst mér, að einnig
þeir séu hjá mér þar sem
ég er. (Jóh. 17, 24.)
Cumarfegurðin er farin. Það
furðaði marga á því í vor,
hversu allt gat blómgazt á svo
stuttum tíma, sem raun bar
vitni. Svartsýnin varð að víkja
fyrir þeim furðuverkum, sem
Guð lét gerast í náttúrunnar
ríki. En nú er allt að umbreyt-
ast á ný. Dauðinn í náttúrunni,
veturinn, kom öllum á óvart
fyrr en nokkurn varði og nú
má hvarvetna rekja sporin hans.
Fölnað hvert strá og fallin
sérhver rós,
frosin aö botni svalalindin tæra,
dagurinn liðinn, dáið fegurst
ljós,
dauðinn nú hvessir brandinn
logaskæra.
Eyðimörkin, sem við blasir,
mundi áreiðanlega læða inn í
sálir okkar ugg, jafnvel örvænt-
ingu, ef við treystum því eigi,
að Guð láti vetri fylgja vor,
og veki allt, er blundar, af vetr-
ardvalanum.
Hliðstæða þessa gerist í mann-
lífinu aðeins á enn undursam-
legri hátt. Það, sem við eign-
umst fegurst og bezt, þeir, sem
við unnum svo heitt, að allt
annað, sem heimurinn býður,
verður í samanburði við þá
hjóm eitt, einnig þeir eru merkt-
ir feigðarrúnum dauðans, oft
löngu fyrr en okkur óraöi fyrir.
Og þótt það sé ólíkt auðugra
og betra að hafa elskað og
misst heldur en að hafa aldrei
elskað, þá er ég samt viss um
að ekkert annaö en vonleysi,
• tilgangsleysi og blýþung sorg
fyllti hjörtu okkar á skilnaöar-
Kirkjan og æskan
þessum ókirkjulegu tímum
þegar svo margir finna
þjóðkirkjunni og þjónum henn-
ar það . til foráttu, að hún sé
værukær og láti ekki nógu mik-
ið til sín taka — þá er það
gleðilegt að heyra um hið fórn-
fúsa umfangsmikla starf, sem
unnið er undir forustu norð-
lenzkra presta. — — Þessi sam-
tök, sem heita Æskulýðssam-
band kirkjunnar í Hólastifti
héldu 9. aðalfund sinn i Ólafs-
firöi f öndverðum september.
Skýrsla formanns, sr. Péturs
Sigurgeirssonar, bar með sér
að starfið er í miklum blóma.
Tekjur sambandsins námu 665
þús. kr. á árinu. Mest var það
eigin fjáröflun en einnig kær-
kominn styrkur frá Alþingi,
bæjarfélögum og félagssamtök-
um. Sumarbúðirnar við Vest-
mannsvatn voru stækkaðar,
reistur 26 manna svefnskáli,
svo að nú rúmar hann fleiri
böm og aðstaða skapast til að
hafa þar námskeið, jafnvel
skóla, á vetrum. En þótt sumar-
búðimar séu vitanlega aðalverk-
efni félagsins, er það ekki nema
einn þáttur þess. Sambandið
hefur nú tekið við útgáfu Æsku-
lýðsblaðsins, það gaf á s.l. ári
út 4. bók sína: Sólrún og sonur
vitavarðarins eftir sr. Jón Kr.
ísfeld, það gaf út jólakort, hélt
uppi bréfaskóla, efndi til rit-
gerðasamkeppni. kom á fót for-
ingjanámskeiði og æskulýðsmóti
auk venjulegra fermingarbarna-
móta. Má af þessari stuttu upp-
talningu sjá, að hér er um mjög
fjölþætt starf að ræða. Er þó ó-
getið þeirrar athyglisverðu nýj-
ungar að í samvinnu við Fálk-
ann h.f. gaf sambandið út
hljómplötu meö jólaguðspallinu
og jólasálmum, sem sungnir eru
af bömum undir stjórn Birgis
Helgasonar. — — - Fundinn
í Ólafsfiröi sóttu um 50
manns — þar af 14 prestar. I
sambandi við h var haldið
kirkjukvöld og guðsþjónusta
með fjölmennri altarisgö. gu þar
sem um 60 manns gengu til
a,ltaris, flest ungt fólk. Fundar-
slit fóru fram í hófi, sem Ólafs-
fjarðarsöfnuður hélt fundar-
mönnum f félagsheimilinu Tjarn-
arborg. Voru Ólafsfiröingum
þakkaðar rausnarlegar móttök-
ur og höfðingleg gestrisni.
Stjónr ÆSK í Hólastifti
skipa nú: Sr. Pétur á Akureyri,
sr. Sigurður á Grenjaðarstað,
sr. Þórir á Sauðárkróki, Guð-
mundur Arthursson skrifstm. og
Sigurður Sigurðsson verzlun-
arm., báðir á Akureyri.
stundu ef ekkert væri annað
framundan en hin kalda gröf.
,,Ef þú sviptir mig eilífðinni
sviptir þú mig öllu,“ sagði Ib-
sen og mælti þá áreiðanlega
fyrir munn margra. En eins og
Guð kemur til liðs við okkur,
þegar við stöndum andspænis
dauðanum f náttúrunnar ríki,
meö von sinni um nýtt vor —
þannig kemur hann ráðþrota
raunabörnum einnig til hjálpar
meö því að opna þeim sýn inn
f óravíddir handan grafarinnar
og fultvissa þá um, að móða
lífsvatnsins haldi áfram að
streyma handan við hetiarós.
Þótt fátæklega fölni allt,
sem lifir
og fleygt og valt sé auðnu
vorrar hjól,
þá horfir heilög ásjön lífið yfir
og hverju fræi tofar nýrri sól.
Til að sannfæra mannanna
börn hefir Guð leyft sjáendum
að skyggnast inn fyrir huliðs-
tjaldið sem heimana skilur.
í Opinberunarbók Jöhannesar
eigum við m.a. þennan vitnis-
burð:
„Ég sá nýjan himin og nýja
iörð, og hann sýndj mér móðu
lífsvatnsins. Skínandi sem krist-
all rann hún frá hásæti Guðs,
og beggja megin móðunnar var
lífsins tré. Og siá: Mikill m’'">ur.
sem enginn fékk tölu á komið,
stóð frammi fyrir hásætinu og
lambinu skrýddir hvítum skikkj
um og höfðu pálma í höndum".
Þannig talar heilagt orð ti! okk-
ar, hugmvndaríkt og hughreyst-
andi. Það minnir okkur á, að
beir sem fóru frá okkur og orðn-
ir voru hluti af sjálfum okkur,
séu nú heima hiá Guði. Við get-
um treyst því örugglega, því að
Jesús hefir beðið fyrir þeim:
„Faðir ég vil, að þaö sem þú
gafst mér, að einnig þeir séu
hjá mér þar sem ég er.“
Að lokum þetta, vinir mínir.
Leitum ekki himinsins ein-
göngu vegna þess að þangað
hafa horfið þeir, sem við sökn
um. Munum að þangað á för
okkar að stefna allt frá upphafi
vega okkar.
1 raun og sannleika eigum viö
að vera tveggja heima börn. Það
á ekki að skapa neina árekstra
fremur en það olli íslenzku út-
flytjendunum til Ameríku vand
kvæðum að vera Islendingar og
vinna þó fósturl. af heilum hug
og miklum dug. Þannig á okkur
einmitt að vera farið. Þrá okkar
eftir hinu himneska á ætíð að
vera lifandi og traust en jafn-
framt eigum við að vera trú í
okkar verkareitum á jörðinni og
reyna eftir því sem Guð gefur
okkur náð til að koma þar
fram öðrum til góðs og blessun-
ar. Við eigum þar að vera salt
jarðarinnar og ljós heimsins,
eins og segir í Fjallræöunni.
Tileinkum okkur þetta heilræði:
Settu miðið hreint og hátt
hetja í liði dagsins gerstu.
Lffsins svið þú opin átt,
upp á við með djörfung berstu.
Stundum hefir það verið sagt,
að ekki sé leiðin frá jörðu til
himins erfiðust á vegferð okk-
ar mannanna heldur vegurinn
frá vöggu til grafar. Okkur
brýtur oft þrek og þor, trú okk
ar er ekki nógu öflug, vilji okk
ar ekki nógu sterkur. Við megn
um oft s o lítið af eigin ramleik.
En til þess kom Jesús að hann
hjálpað okkur á þessarj leið og
vrði máttugur I veikleika okkar.
Biðjum hann að vera okkur leið-
arljós, biðjum hann að hjálpa
vantrú okkar og yið leiðarlok
Birgir Snæbjörnsson
Sr. Birgir Snæbjörnsson, sem
skrifar hugleiðingu Kirkjusíð-
unnar í dag er fæddur á Akur-
eyri 1929. Foreldrar: Snæbjöm
Þorleifsson, bifr.eftirl.m. og
Jóhanna Þorvaldsdóttir kona
hans. Birgir varð stúdent 1949
og lauk guðfræðiprófi 31. jan.
1953. Næsta dag var hann
settur prestur í Æsustaðapresta-
kalli í Húnaþirgi og vígður 15.
febrúar. Þar var hann prestur í
rúm 6 ár, þvi næst eitt ár í
Laufási við Eyjafjörð en fékk
veitingu fyrir öðru prestsemb-
ættinu á Akureyri 1. nóv. 1960,
sem hann hefur þiónað síðan.
— Sr. Birgir hefur starfað mik-
ið að menningar- félags- og æsku
lýðsmálum, m. a. var hann for-
maður karlakórs Bólstaðarhlíðar
hrepps og * stjórn Geysis f
Akureyri. Kona sr. Birgis er
Sumarrós Lillian Eyfjörð Garð-
arsdóttir á Akureyri.
hér í heimi að hann beri fram
bænina: Faðir ég vil að þeir
sem þú gafst mér verði hjá mér,
þar sem ég er.
Prestar og prestaköll
Tjrír prestar hafa nýlega látið
af embætti: Sr. Heimir
Steinsson á Seyðisfirði er farinn
til framhaldsnáms 1 Skotlandi,
sr. Þórarinn Þórarinsson á
Vatnsenda er orðinn kennari í
Kelduhverfj og sr. Siguröur Sig-
urðsson í Hveragerði hefur tek-
ið við skólastjórn i Skógum.
Á Seyðisfirði var sr. Rögn-
valdur á Hofi í Vopnafirði lög-
lega kosinn og Þórhallur Hösk-
uldsson kand. theol. hlaut lög-
lega kosningu í Möðruvalia-
prestakallj í Eyjafirði. Þar hefur
sr. Birgir Snæbjörnsson þjónað
síðan sr. Ágúst Sigurðsson fór
í Vallanes. — Þórhallur verður
vtgður á morgun. — Um Ólafs-
fjörö sækir sr. Magnús Runólfs-
son 1 Ámesi og a. m. k. þrir
sækj'a um Hveragerði: Brynjólf-
ur Gislason kand. theol., sr.
Ingþór Indriðason feröaprestur
og. sr. Tómas Guðmundsson á
Patreksfirði — —
Auk Hveragerðis em nú
Vatnsendi (Þóroddstaður í
Kinn) og Hof í Vopnafirði aug-
lýst laus til umsóknar.
*>ór llur Höskuldsson
Frá messu i Ólafsfjarðarkirkju
iwwMW—oaBnwDi «iOfgii
Að fótskör jb/'nni’
Eg fell að fótskör þinni
Freloarinn ljúfi minn
og bið með bliúgu sh.ni
um blessun og kærleik þinn.
Lát dýrðarljós þitt lýsa
iausnar — er kemur stund
svo aiegi það veg mér vísa
veginn á Drottins fund.
Dagf. Sveinb.son.