Vísir - 05.12.1968, Blaðsíða 12

•f'
IslalalsIalHÍiiíataisísíaíalsSlsSíálalsls
Ieldhús- |
i mlíiíiiMS i
áiláiálálálálálálalalálálalála
% KAUPIÐ Á FÖSTU VERÐl
% STAÐLAÐAR
ELDHÚSINNRÉTTINGAR
ERU ÓDÝRARI, FALLEGRI
OG ÖLL TÆKI FYLGJA
% HAGKVÆMIR
GREIÐSLUSKILMÁLAR
ODDUR HR
UMBOÐS-
OG HEILDVBRZÍUN
KIRKJUHVOEI
SfM! 21718 og 42137
FULLKOMIÐ SÝNINGARELDHÚS í KIRKJUHVOH
„Ég veit samt, aö þetta var dýr
og vandaður bíll. Hvemig stendur
eiginlega á því, að þú skyldir lána
þessari stúlku, Holly Mitchell, slík-
an bíl?“
Charles minntist þegar viðvörun
ar Conways lögfræðings. Ef lögregl
an tekur að spyrja þig einhvers,
þá svaraðu ekki orði fyrr en þú
hefur kallaö mig til aöstoðar.
„Er þetta opinber yfirheyrsla?"
spurði hann.
Sterling Bolton hleypti brúnum
um leið og hann brosti. „Nei, ég
spyr einungis af forvitni“, svaraði
hann letilega. „Sennilega verður
um einhvers konar yfirheyrslu að
ræða á morgun, eða hinn daginn.
Það er til dæmis ekki ólíklegt að
þú xeröir spurðurð hvers vegna
þú hafir látið þér gersamlega á
sama standa um það, að því er
séð verður, hvort þessum dýrmæta
bíl þínum yrði bjargað eða ekki.
Það var eitthvaö í framkomu
Boltons sem vakti þá hugsun með
Charles, að honum væri vissara aö
vera var um sig. Hvers vegna
hafði hann setið fyrir honum í ljós
lausum bíl? Og hvers vegna haföi
hann síðan ekið í humátt á eftir
honum unz hann nam sjálfur stað-
ar.
Frá
Brauðskálaitum
Langhóltsvegi I2ó
Köld borð
Smurt brauð
Snittur
Cocktailsnittur
I Brauðtertur.
Brauðskálinn
Sínti 37940
Menditmit
-ísaMd
I Vestfirðingar Norölendingar
og Austfirðingar heima og
heiman! Fylgizt með f
„ÍSLENDINGl - ÍSAFOLD“
• Áskrift kostar aðeins 300 kr.
Áskriftarsíminn er 96-21500.
V í SIR . Fimmtudagur 5. desember 1968.
SPfiBifi
mmm
BLAÐ FYRIR VESTFIRÐl
NORÐUR- OG AUSTURLAND;
öxl yfir feril, sem markaðist ein-
göngu af mistökum og vonbrigðum.
Síðustu klukkustundina hafði hann
tekiö á sig jafnvel enn þyngri byrði,
en Charles hinn hafði nokkru sinni
orðið að bera, og sem hann leit nú
sem sína eigin byröi.
„Ég kysi heldur". sagði hann, og
rödd hans var hás og hrjúf, „að þú
gleymdir því, sem ég hef sagt þér
um minnishvarf mitt“.
„Gleymdi því?“ endurtók hún.
„Að þú segðir að minnsta kosti
engum frá því“.
„Hvað hyggstu fyfir?"
„Ég veit það ekki..
„Ætlarðu að segja konunni þinni
það?“
„Ég kemst ekki hjá því“.
„Heldurðu aö hún trúi þér?“
„Ég veit það ekki ...“
„Ef hún elskar þig, þá gerir hún
þaö“.
„Ég er einmitt ekki viss um aö
hún elski mig Mady“, sagði hann og
gekk út fyrir þröskuldinn. „Eða öllu
heldur — ég er ekki viss um að
hún geri sér það ljóst".
„Guð minn góður, Charles ...“
„Góða nótt, Mady“.
Hann gekk niður stigann, og ljós
ið frá hlífarlausrj kúlunni í loft-
inu gerði skugga hans eins og af
ferlegu trölli. Eftir andartak var
hann einn úti á götunni og hélt f átt
ina að kránni, þar sem hann hafði
skilið bílinn eftir.
Einn og ekki einn, því að hann
veitti athygli að um Ieið og hann
kom út á götuna voru kveikt ljós
á bíl, sem stóð við gangstéttina og
nú fylgdi bíllinn honum eftir. Þegar
hann nálgaðist lýsta svæðið í
grennd við krána, nam hann staðar
og beið þess aö bíliinn kæmi nær.
Honum kom fvrst í hug, að það
væri ungi maðurinn, sem hefði set-
ið fyrir honum og brot úr andrá
fann hann vöðva sína strengjast ó-
siálfrátt. En þegar bíllinn kom nær
sá hann að hann var merktur lög-
re«»Iunni.
Svo nam bíllinn staðar, og út úr
honum steig maður lágur vexti en
brekinn og kraftalegur, klæddur
þykkum regnfrakka og göngulagið
minnti á hnefaleikara.
„Gott kvöld“. mælti hann vin-
giarnlega, og Charles hevrði Iþað
þegar á málhreimnum, að hann var
ekki úr héraðinu. „Þaö er orðið
langf síðan fundum okkar hefur bor
ið saman, Charles...“
Hann virtist vera á aldur við
Charles, dálítið búlduleitur, augun
hvöss og vökul en ekki óvingjarn-
leg.
„Já, það er það“, samsinnti Charl
es.
„Bolton heiti ég, Charles.......
Sterling Bolton"
Charles kinkaði kolli.
„Ég kom einungis til að skila þér
dálitlu, sem þú kannt að hafa not
fyrir", sagði Bolton og rétti að hon-
um lyklafesti, sem glampa sló á i
bjarmanum af Ijósaauglýsingunum.
„Ég veit ekki hvort unnt verður að
gera bilinn nokkurn tíma ökuhæfan
aftur, að mínum dómi er hann ger-
eyðilagður, en ég tek það fram, að
ég hef ekkert vit á bílum. ..“
Charles vissi ekki við hverju
hann mætti búast, en tók við lykla-
festinni og stakk henni í vasa sinn.
Verzluiiín VALVA
Álftnmýri 1
l
AUGLÝSIR: Telpnakjólar, úlpur, pils, peys-
ur. Drengja-buxur, skyrtur, úlpur, peysur og
náttföt einnig gjafavörur o. fL
FRAMLEIÐENDUR:
TIELSA, VESTUR-ÞÝZK
GÆÐAVARA OG
JÓN PÉTURSSON
HÚSGAGNA'
FRAMLEIÐANDI
RftUGAtMRSgtC ca S«Ba .23022
í’ökum að oKkw nverc sona. uiurr -
og sprengivínnu : húsgrunnum og ræ.s
um Leigjum út ioftpressui og víbi
sieða VélaJeiga Steiodðrs Sighvat*
sonai ÁlfabrekkL við Suðurland*
braut slmi 10435
TEKUR ALLSKONAR KLÆÐNlNGAR
FUÖT OG VÖNDUÐ VINNA
ÚRVAL AF ÁKLÆÐUM
LAUGAVEQ «2 - SlMI 10B2S HEIMASlMl 3J634
BÖLSTRUN
Svefnbekkir i úrvali á verkstæðisverði
GÍSLI
ar risaþjóðirnar tvær mætast í bardag-
anum.
JÓNSSON
Akurgerðl 31
Sml 35199.
Fjölhæt iarðvinnsluvél ann-
ast lóðastandsetningar, gref
húsgmnna, holræsi o.fl.
iþú kennir sjálfum þér um allt, ásak
ar sjálfan þig.... þú ert líkari
pabba, en mamma geröi sér nokk-
urn tíma grein fyrir. Dylur allt
'með sjálfum þér og þjáist af því
„Nei, mér stendur einmitt á
, sama tun allt“, andmælti hann. Allt,
’sem .aðrir en þú hafa sagt mér í
dag, sapnar mér einmitt aö ég hafi
■ alltaf látið mér standa á sama um
allt ...“
„Þá uefur verið íogið að þér.
' Hvað allt áttu við?“
Allt, endurtók hann með sjáifum
■ sér. Hvemig hann haföi þolað þá
■ framkomu, sem Austin Parson var
'sýnd. Hvemig hánn hafði þolað að
:fariö væri með má! verksmiöjunnar
' — og hann fann til sársauka, þegar
'hann minntist Alexandríu og þess
• hvernig Charles hinn, hlaut að hafa
, komiö fram við hana. Hann reis
úr sæti sínu. , i
„Ég hef sært þig með þessu, sem
’ég sagöi þér, Charles“, spurði
■Madv lágt.
. „Hvernig ætti það að hafa sært
mig?‘‘ mælti hann dálítið hrana-
lega. „Eins og ég hef sagt þér,
þá er ég ekki Charles."
„Jú, sagöi hún. „Það er undar-
legt, en einmitt i kvöld ertu sá
Charles sem ég þekki bezt, fremur
en þú hefur lengi verið ...“
Charles gekk út að dymnum.
Það var eins og hann vissi í raun-
inni stöðugt minna, að sama skapi
og hanr. fræddist um fleira. Þegar
Mady opnaði dymar, leit hún fast
á hann og sagði með ákefð í rödd-
inni:
„Þú verður að hætta að ásaka
sjálfan þig . .. heyrirðu það“.
Honum va.rð sem snöggvast litið
yfir aö dragkistunni, þar sem Ijós-
myndirnar stóðu .. . móðir hans,
sem hann hafði á allan hátt reynt
að þóknast, en mistekizt... faðir
hans, sem hann haföi borið innilega
virðingu fyrir, en leynt hann því,
þangað til það var um seinan. Hon-
urri varð hugsað til ungu stölkunnar
sem lá fyrir dauðanum, til fólks-
ins heima á setrinu handan við
fljótið. Þaö var eins og að líta um