Vísir - 23.12.1968, Blaðsíða 5

Vísir - 23.12.1968, Blaðsíða 5
VtS’IR . Iffiánudagur 23. desember 1968. 50 hendur hjálpuðust aö við aö draga hann. Þaö mátti ekki á milli sjá, hver skemmti sér bezt, en ekki var hann léttur í drætti, blessaöur karlanginn. Það fór líka svo að karlinn datt á rassinn og fylgdi heitn- ingurinn af krakkahrúgunni, en margar hendur uröu til þess aö greiða úr flækjunn.. og hjálpa honum á fætur aftur. Til þess að bæta úr slysinu var hann fluttur aö tjarnarbakkanum aft- ur með sama hætti. Dreginn eins og kolapoki. Þar þakkaði hann pent fyrir sig og bauð öllum gleöileg jól. Nú mátti hann sko alls ekki tefja lengur! Honum haföi orð- ið þaö á að skilja pokann sinn eftir rétt utan við bæinn og hann þurfti jólasveinninn að sækja. „Bless og verið þið nú þæg og góö! Sé ykkur á sjálfum jól- unum.“ Hann skálmaði út Vonar- strætið og skáskar Lækjargöt- una (sjálfum sér samkvæmur í umferðinni, karlinn). Það sfð- asta, sem blaöamaðurinn og ijós fylgd meö pabba og mömmu, ... og jú, hún var búin að óska sér meðalstórrar brúðu í jóla- gjöf. Eins og fiðrildi var karlinn rokinn fyrir hornið, en var ekki kominn langt, þegar hann rak í rogastanz. Þvílíkt risajólatré! Þetta var sko jólatré, sem tal- andi var um! Þetta þyrftu þeir að sjá, bræður hans. Og þama höfðu þeir sett til einn lögreglu- þjón til þess að gæta þess. Bezt að tak’ann tali. „Sæll og blessaður!" „Blessaður og velkominn! Þú ert nokkuð snemma á ferðinni þykir mér.“ .Jamm, þurfti að skreppa I búðir. Passar þú jóiatréð?“ „Ja, svona f og með.“ Það fór vel á með Kertasníki og lög- regluþjóninum, enda hafði hinn síðamefndi ekki séö 1S1, þegar Kertasníkir fór yfir götuna. (Það var hreinasta smán að því, hve karlinn virti Ktíð umferöar- reglumar). Ekki vild'i Fmnbogi lögreglu- þjónn þiggja karamellur. En söm var gjörðin samt og þökk fyrir! gfðan skildi með þeim og áfram eltu blaðamaðurinn og Ijósmyndarinn jólasvéininn á rölti hans nm miðbærnn, en þeir höfön ekki ertt andartak misst af honum sjónir. Hvaða ráp var þetta f kariin- um? Skyldi hann vita sjálfur, hvert hann væri að fara? Stefnu laust ráfaði vinurinn fram hjá Dómkirkjunni og Alþingishús- inn og var nú von bráðar kom- inn að Iðnó. Nú hlaut hann að kannast v’ið sig. Hann hafði ekki svo sjaldan skemmt þar á jóla- trésskemmtunum. Jú, ætli það „Halló krakkar! Er gott skautasvell?“ Áður en því var svarað, varð hann að gera svo vel að segja á sér einhver deili. Að því upp- lýstu var honum boðið að prófa svellið sjálfur. Varlega skyldi hann þó fara. Hann virtist í gildara lagi og ísinn ekki alls staðar jafnþykkur. „O, allt í lagi. Ég er syndur í betra lagi.“ Vinurinn bar sig drýgindalega, enda sjálfsagt vaðið stærri ála, ef hann hefur þá ekki lært sund hjá skess- unni, sem sagöi forðum: „Djúp- ir em íslandsálar, en þó munu þeir væðir vera!“ Átti hún þá teldi hann vel að þeim kominn, fyrir að passa jólatréð. „. -. og hvað viltu að dúkkan verði stór?“ Á hominu hjá apótekinu hitti jóJasveinninn litla hnátu. við höfin umhverfis. Nú höfðu allir krakkarnir á Tjöminni veitt karll eftirtekt og allir komu til þess að þiggja karamellur, sem nú fóru þverr- andi. Meðal þeirra sem kynntu sig fyrir Kertasníki, voru Guöni (7 ára) og Matthías (4 ára). Sá síðarnefndi lét þó öðrum eftir að túlka sínar hugsanir, en hlustaöi á af þeim mun meiri athygli. Það fór eins og búast mátti við. Beztu kynni tókust með gestinum og heimamönn- um. (Þegar frá ér skilinn ein- hver, sem ætlaði aö kippa húf- unni af karlinum, en henni var fljótlega fyrirgefið). Karlinn var drifinn út á ísinn við hlátrasköll og hróp. 40 eða myndarinn sáu til hans, var það, að hann steig inn í bíl hjá ein- hverjum, sem honum tókst að sníkja far hjá. Sá lofaöi að skjótast meö hann eftir pokan- um, svo vonandi hefur hann náð í búðir fyrir lokunartfma. G. P. HólavaHagötunai? Hann heyrði víst ekki of vei, blessaður karl- inn. Voru vinimir hans búnir aö velja sér jólagjafir, ha? Nú, ekki það. Það var þá ekki seinna vænnal „Vitið þiö ekki, að jólin era bráðum komin, eða hvað?“ „Jú, jú. Það hafði víst ekki íarið fram bjá ne'inum, en það var bara svo erfitt að velja. Hvað vorn þau þá að gera héma? Karmski að kaupa jóla- gjafir, ba? NebeL Þau voru einmitt að reyna að sjá sér eitthvað út, sem þau iangaði í. — Á, var það svoí Þaövar ekki svo galið. Og með það var Kertasníkir Leppalúðason rokinn út. Hann mátti ómögulega vera að því . að hangsa lengi á sama stað. Hann átti eftir að gera svo margt og svo átti hann lánga ferð fyrir höndum, heim og aft- ur til baka til byggða, þegar hann væri búinn að pakka gjöf- unum inn. Yfir götuna óð hann, (án þess auðvitað að skeyta nokkru um- umferðarljós eða gangbrautir), en á hominu hjá Reykjavíkur apóteki mátti hann auðvitað til með að staldra við, þar sem hann h'itti enn eina litla hnátu, sem þáöi karamelhi. Hún var f ... og karlinn var dreginn út á ísinn við hlátrasköll og hróp. SNEMMA FERÐINNI I

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.