Alþýðublaðið - 23.04.1966, Blaðsíða 16

SPENNAN
f LfFINU
•i»að snjóa'ði í fyrradag. — það
(iköí og dró saman í skafla
unga fólkið leit spyrjandi
•fivert á annað — var ekki nóg
oð eiga á hættu að sjá hvítar
•,«iýs, gat maður líka átt á
.iiættu að sjá snjó . . . og
sumt af þessu unga fóiki fékk
• tóuert af taugaáfalli og- ákvað
•að hætta eftir tvo-þrjá daga,
— fékk sér einn lítinn því til
etaðfestingar . . .
Vísir.
Wér er sagt, að menn séu þeg
*r farnir að undirbúa sumar
'ieyfin sín (ég læt tnér hins
.vegar nægja að fara vestur I
jreiiina mína eins og venju-
'tiega) — ©g au'ðvitað fara allir
tsl hinna suðrænu sólskinslanda
fil þesg a'ð sitja þar kófsveittir
— í skugganum . . .
■íslenzkukennaraofsinn skilur
Ökki mælt mál. Ég spurði
Aann um daginn hvort ég
anuetti byrja ritgerðina mína
<mna: Gerlarnir og girlurnar
#»ra í gasaj stuðS . . . en
*mií var á snargati og vissi
ekktrt £ sinn áívala haus.
■i&rí næst spurði ég hann hvort
Jbetra væri að segja gæjarnir
»g gálurnar — en þá rak hann
*nig út . , . ■
„Er nokkuð betra en glas af
góðum bjór?” spurði maðurinn.
„Já,” svaraði hinn.
„Hvað er það?” spurði sá fyrri.
„Tvö glös af góðum bjór !” var
svarið.
Og sVo er bjórinn fallinn, enn
einu sinni. Til eru þeir sem trúa
því, að meirihluti þingmanna
vorra séu á móti bjórnum í raun
og veru. Lengi vel héldum við
þetta líka hérna á Baksíðunni og
létum okkur vel líka. En nú hef-
ur endanlega runnið upp f.vrir
okkur Ijós í þessum efnum, eins
og svo oft áður, þegar um merki-
leg mál er að ræða. Okkur hefur
sumsé dottið í hug, að bjórfrum-
varpið hafi aldrei verið flutt í al-
vöru, heldur aðeins sem eins kon-
ar aprílgabb og góð skemmtun
fyrir nokkra menn. Við erum á
þessari skoðun, af því að við
teljum að allur almenningur sé á
móti bjórnum, þ. e. a. s. íslenzk-
um bjór á frjálsum markaði. Og
í þessu atriði felst grínið með
bjórinn. íslendingar vilja helzt
ekki nema smyglaðan bjór, smygl-
að sælgæti og smyglaðan fatnað.
Lífi voru fylgir gjarnan spenn-
ingur og eftirvænting, átök við
höfuðskepnur og yfirvöld, barátta
sem oft er tvísýn og æsileg í senn.
Við erum svo vanir þessu, að við
viljum ekki fyrir nokkurn mun
af þessu missa. Ég held, a@ kyn-
stofninn myndi hreinlega deyja
út, ef við misstum þann þátt úr
lífi voru, sem öllu þessu er sam-
fara.
Og auðvitað vita okkar ágætu
þingmenn um þessi skapgerðar-
einkenni landans.
Þeir vita mætavel, að fiskurinn
og margarínið þurfa að kosta sitt,
til að vera keypt og etið, og lielzt
þyrfti að vera hörgull á því, ef vel
áetti að vera. Þeir vita, að ef
smérið væri ekki svona billegt,
mundi smjörfjallið etast upp á
svipstundu. Þeir liafa eflaust
heyrt um kellingar, sem vilja ekki
sjá nýja kjóla, nema þeir séu
annað hvort smyglaðir, skítugir
eða rifnir einhvers staðar, því að
þá geta þær þó altént sagt vin-
konunni frá liundraðkallinum, sem
þær þénuðu á viðskiptunum. Og
auðvitað vita þeir, að sumir menn
vilja ekki sjá aðra bíla en þá, sem
annað hvort hafa verið klessu-
keyrðir eða þá, að þeir hafa ólt-
ið niður Kamba, þvi að ef þeim
skyldi takazt að hlaða þeim þann-
ig saman, að kallazt gæti ökufært
ástand, gætu þeir altént gortað
af því við náungann, hversu klár-
an „bisnis” þeir hafi gert, enda
þótt þeir hafi í raun tapað bæði
mannorðinu og stórfé í þokkabót
(sem mörgum bílaviðgerðamann-
inum kæmi reyndar öllu verr).
Já, þingmennirnir vita ofurvel,
að þeir geta fengið allan þann
bjór, sem þeir geta torgað, hvort
sem hann er framleiddur í land
inu eða ekki, og þeir vita einnig,
að svo er og með flesta landsbúa.
Eða hver þekkir ekki sjómann,
sem af og til býöur upp á bjór?
Og hver kærir sig um að hafa
svona lúxusvöru á boðstólum fyr-
ir alla jafnt? Þá væri nú lítið gam-
an að lifa, ef allir hefðu allt og
enginn gæti boðið upp á eitthvað
betra, en fæst hjá Silla & Valda
og Kron. Menn muna kannski eftir
því, hve gaman var að lifa, þegar
vandræði var að fá ávexti? Þá
var nú betra að hafa rétt sam-
bönd! Eða tyggigúmíið? Er þetta
ekki hreinasta hneisa, að eyði-
leggja svona saklaust grín, eins
og fólst í því, að bíða spenntur
eftir næstu tyggjósendingu? Nú
er búið að eyðileggja þetta með
frjálsum innflutningi.
í Ijósi þessa skilnings verðum
við að mótmæla hverju því frelsi,
sem gerir öllum jafn auðvelt og
mér og þér sem höfum rétt sam-
bönd að fá nauðsynjar, eins og
útlenzkan bjór, tyggjó og makkin-
tos-súkkulaði. íslenzkan bjór mega
þeir hins vegar framleiða undir
drep, bara ef hann yrði seldur
erlendis, t. d. á Grænlandi eða
einhvers staðar þar, sem nógu erf-
itt væri að ná í hann, sem auð-
vitað þýðir ekki að við fengjum
hann ekki, heldur aðeins, að nógu
erfitt væri að smygla honum hing-
að, til þess að gera hann reglu-
lega eftirsóknarverðan.
c*
i