Alþýðublaðið - 01.05.1966, Blaðsíða 7
„Talið’ þið við .bá þarna fyrir handan, þeir eru að bygrgja heila
bryggju“, sögðn þeir Sigurður Erlendson og Karl Vilhjálmsson.
Irekka of mikið.
Þórður Ólafsson — kveikir und-
ir ofnunum um sex-Ieytíð.
— Skemintilegt starf, sögðu þeir Guðlaugur og Reynir
Ingibjörg Tönsberg — búin að kyngreina á aðra milljón unga —
nokkuð á aðra milljón. Það er
mjög mikilvægt fyrír hænsna-
bændurna að fá slíka greiningu
framkvæmda strax og ungarnir
eru komnir, svo að þeir geti los-
að sig við hanana.’’
— Losa sig við, — áttu við að
þeir séu drepnir? spyr blaðamað-
urinn áhyggjufullur í meira lagi
yfir svona sóun á góðu hráefni
í grillaðan kjúkling.
„Já,” svaraði Ingibjörg og
brosti að fáfræðinni og matgræðg-
inni. „Hvíir ítalir safna engum
holdum; þeir verða alltaf magrir
og óhæfir til átu. En hænurnar
eru seldar tveggja ára sem slátur-
hænur og eru mjög eftirsóttar.’'
Og Ingibjörg hélt áfram: „Einu
hariarnir, sem aldir eru til átu eru
holdakjúkjingar og blendingar.
Blendingar koma út af rauðum
Rhode Island hönum og hvítum
ítala-mæðrum. Og þessa merkilegu
uppgötvun gerði smástrákur í
Ameríku.”
hérna hjá Höfninni í viðgerðum.
Talið þið heldur við þá þarna fyr-
ir handan; þeir eru að byggja
heila bryggju.” „Ég er nú svo nýr
í þessu,” sagði Sigurður, „en
hann Karl, hann er búinn að vera.
í þessu í tuttugu ár.” Og þessir
ágætu bryggjusmiðir felldu sína
tveggja feta búta af ekki grennri
fjölum en þrjár sinnum átta, að
okkur sýndist, af mestu varkárni
í götin á Sprengisandi. — Eitt
sinn var sá, að þetta ritar, áhorf-
andi að því, hvernig heil bryggja
lagðist út af norður á Siglufirði,
þegar nokkrir bátar, sem bundn-
ir voru við bryggjuhausinn, reynd-
Ágústa Einarsdóttir: Ég get bragðað eina og eina köku ennþá.“
ust of átakamiklir, þar sem í þá
stóð norð-austan gjólan. — Og
hér á Sprengisandi mátti lesa or-
sök þess, að ekki leggjást fleiri
br.vggjur á hliðina, en raun ber
vitni.
Ingibjörg Tönsberg innir af
hendi mjög kyrrlátt, óvenjulegt en
þýðingarmikið starf. Árið 1953
fór hún tíl Danmerkur og lærði
fyrst íslenzkra kvenna að nota
tæki við kyngreiningu alifugla. Sá
fyrsti, sem lærði þessa aðferð við
kyngreiningu hér á landi, var Á-
mundi Sigurðsson, bróðir núver-
andi borgarlæknis.
„í hverju er starf þitt fólgið,”
spyr blaðamaðurinn.
„Ég ek á milli hænsnabúa og
greini ungana eftir kynjum,” svar-
ar Ingibjörg. „Ég hefi verið sú
eina, sem hef haft þennan starfa
á hendi sl. 13 ár. Tala unganna,
sem ég hef þannig flokkað, er nú
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 1. maí 1966 J