Alþýðublaðið - 17.06.1966, Blaðsíða 13

Sautján
Sytten)
Dönsk litkvikmynd eftir hinni um
töluðu skáldsögu hins djarfa höf
'undar Soya.
Aðalhlutverk:
Gliita Nörby
Ole Söltoft.
Bönnuð innan 16 árt.
Sýnd kl. 7 og 9.'
Sýningar á laugardag ki. 5, 7 og 9.
lars I
lind i
leif
nymaiK
lena
nyman
fiank
sundstiöm
-en film af
iais göiling
vilgot sjöman
Hin mikið umtalaða mynd eftir
-Vilgot Sjöman.
Stranglega bönnuð innan 16 ára.:
Sýnd kl. 7 og 9
T rúlof unarhrlngar
Fljót afgreiðsU
Sendum gegn póstkröfn.
Guðm. Porsteinsson
gmllsmiður
Bankastrætl lt.
Auglýsið í Alþýðublaðinu
^ugiýsíngssíminn 14906
ich hefði myrt Luey Carter og
Cox grunað það og hann ætl
aði að notfæra sér þann grun
til að kúga peninga af Benny.
En efin voru helzt til mörg.
Hann gat ekki handtekið mann
fyrir það. Alls ekki þar sem
Adams læknir og Bob Dunn
voru báðir sannfærðir um að
Cox hefði ■ framið sjálfsmorð.
Hann minntist þess að Charlie
Hess hafði líka verið viss um
að svo væri og rétt á eftir sofn
aði hann óværum svefni.
10. kafli.
Masters -svaf mjög lítið þrátt
fyrir þreytuna. Hann var í frek
ar súru skapi við morgunverðar
borðið. Dunn virtist hinsvegar
vera í bezta skapi. — Ég von
ast til að sleppa héðan í dag Ed
sagði hann. — Ég framkalla
myndirnar sem ég tók í klefan
um í fyrramálið. Þú getur feng
ið skriflegt álit mitt ef þú vilt.
Masters kinkaði þegjandi kolli
Óánægja hans með það sem lá
í augum uppi og sjálfsmorð Ge
orge Cox — ef það þá var sjálfs
morð — hvíldi á samvizku hans.
Frú Lafferty, sem rétt í þessu
kom inn með kaffikönnu tók' éft
ir því í hvernig skapi hann var.
— Þó þú ætlir að vera við jarð
arför Ed Masters, þarftu ekki
að íáta eins og þetta væri konan
þín.
Hann leit upp og brosti til henn
ar og tók eftir því að hún var
koniin í dökkan kjól. — Ég ætla
að fara sagði hún. — Mér finnst
það vera skýída mín. Móðir hetin
ar verðuriþar líka.
‘Næstu tvo tímana var Mast
ers á skrifstofu sinni og hafði
ærið nóg að vinna. Lögfræðingur
Bennys kom og fékk samþykkt
að skjólstæðingur hans kæmi fyr
ir’ ‘dóm siðar’í vikumíi. Á meðan
Var Behny látinn'láus gegn tölu
verðri tryggingu. Jáke Bowen
var áð réýna áð afsanna fjar
vistarsönnun Bennys á sunnudag
inn. Bowen hafði ekki litist of
vel á þá tilraun. Masters fann
áíöUu að hánn var sannfærður
um áð George Cox hefði myrt
Lucy Carter og framið sjálfs
morð þó hann færi1 til að leysa
-skyldur sínar af hendi. Charlie
Hess kom.
— Við ætlum að taka þá af
stöðu að hann hafi framið sjálfs
morð vegna samvizkubits yfir
morði stúlkunnar, sagði hann. —
Má ég vitna í þig með það.?
Masters hristi höfuðið. — Ég
vil ógjarnan vera staður eins
og asni sagði hann. — Ég viður
kenni að þar með virðist málið
leyst. En hvernig ætlarðu að út
skýra þá staðreynd að hann hafði
fjarvistarsönnun þann tima sem
hún var myrt á?
34
Hess gretti sig. — Þetta í Elks
klúbbnum? Þú sagðir sjálfur'áð
það væri hægt að kalla það fjar
vistarsönnun. Þú sagðir Trow
bridge það. Hefur eitthvað kom
ið fyrir til að breyta þeirri skoð
un þinni?
— Nei.
— Af hverju viltu þá ekki við
urkenna að hann hafi myrt hana?
Masters virti He~s fyrir sér. —
það ekki vegna þess að ég vi'lji
ekki viðurkenna það Charlie,
sagði hann Hann reis á fætúr.
Hess hafði flækst fyrir honum
allan tímann. Nú gekk hann held
ur of langt nú reyndi liann að
leggja honum orð í munn til að
saga blaðsins væri betri og það
•fór í taugarnar á lögreglustjór
anum. — Ég verð að fara sagði
liann og leit á úrið ritt. — Frú
Carter og bróðir Lucy koma hing
•að til að vera við jarðarförina.
Þau koma eftir fimm mínútur.
Ég geri ráð fyrir að bau komi
með vagninum en ekki í bíln
um. Carter ganili levfir þeim
ekki að fá hfinn. Jarðarförin er
klukkan ellefu. Kemur þú?
Hess hristi höfuðið. — Ég má
ekki vera að þvi
Masters horfði á eftir He=s og
beið í fáein augnablik til að
þurfa ekki áð vera honúm sam
ferða. Þetta var einkennandi fyr
ir blaðamenn, hugsaði hann. Þeg
ar Lucy Carter var myrt af ó-
þekktum manni var hún frétta
matur. En nú var það George
Cox og stúlkan hafði aðeins
fréttagildi að því leyti að Cox
háfði myrt hana — eða svo
myndi Inquirer a,m.k, segja.
Vagninn var fimm mínútum of
seinn. Masters keypti dagblað frá
Atlanta og settist á harðan tré
bekk til að lesa Það. Það var ekk
ert um sjálfsmorð Cox. Það hafði
víst komið of seint til fréttastof
unnar til að ná blaðinu.
Móðir Lucy Carter og bróðir
hennar voru með vagninum, hún
var í ólögulegum svörtum kjól
og með svartan hatt. Andlit henn
ar var hvítt og tekið. Hún var
með svarta hanzka, sem voru
greinilega bæði nýlegir og ódýr
ir og hún hreyfði hendurnar
stanzlauc't eins og hún væri ó-
vön að nota hanzka. Sennilega
var hún með þá til að hylja
rauðar vinnulúnar hendur sínar
fremur en sem sorgartákn og
Masters sárkenndi í brjósti um
konuna. Abel kom út á hæla henn
ar. Hann var illilegur og hafði
hleypt brúnum. Masters fannst
hann hafa sett upp þennan svip
til að dylia sorg sfna. Sorgar
merki virtust í hans augum veik
íeikamérki.. Hann var f nýjum
fötum og n’éium skóm. Hún hafðf
haft tíma tfl að gera sínar ráð
stafanir. Hann efaðist um að Cart
er 'hefði látið Kana fá peninga
fyrir fötunum og skónum. Kann
ski hafði hún lagt eitthvað til
hliðar eða kaupmaðurinn Jim
Dreyer hafði lánað henni það.
Hann gekk til móts við þau og
fann fremur en sá að kona kom
til hans. Hann leit tii-hliðar. Það
var Martha Lafferty.
— Ég gat ekki iátið vesalings
konuna koma alla leiðina hing
að til að véra við jarðarffir dótt
ur sinnar og hafa enga konu til
að tala við sagði hún. — Ég
ætla að bióða henni heirn til
að laga sig og taka drenginn
með. Eftir jarðárförina kemur
hún heim með mér og verður
þar þangað til hún vill fara heim.
Sjáðu um að nóg sé af blómum
og segðu George að ég skuli
sýna honum í tvo heimana ef allt
er ekki með sóma.
Masters létt i mikið. — Þú ert
ágæt Mai’tha Lafferty.
Hún roðnaði. — Alls ekki Ed
Masters. Segðu löggunum að
vera við jarðarförina. Hún þarf
ekki að vita að þeir séu löggur.
Frú Carter stóð og leit í kring
um sig ringluð að sjá. Hún þekkti
Masters þegar hann náJgaðist. —
Það gleður mig að þú komst tll
að taka á móti okkur, sagði hún.
—’ Ég vissi ekki hvað ég átti að
gera eða hvert ég átti að fara.
Abei gekk til hennar. — Við
hefðum séð um okkur, tautaði
hann. Martha Lafferty kynnti
sig o'g tók þau að sér. Þau voru
horfin næstum áður en hann
Vissi hvað var að ske og hann
heyrði síðustu fyrirmæli henn-
ar hlióma í evrum sér. — Við
komum 'um ellefu Ed. Sjáðu nú
um að allt. sé í lagi.
Han'n saeði iarðarfararstióran
um frá fVrirmæliim Mörlhu og
mundi eftir að afhenda honum
flmm dana sefíílinn frá .Tim Drfey
er og nnnnn frá siálfum sér. Ghe
gorv kinkaði kolii. — Martha harf
ekki að liafa áhvtrgiur. sagði
hann — Þetta verður pnft iarðar
för. Allt er fallegt. Viltu siá lík
ið?
Mnsters sem minntict of skvrt
rióðiir-ins Og T.uev Partpt- liggj
apdi f hof bafnafii hofSimi.
Nú áttl hann frí í háiftíma
þó ntrn'oot væri TTnnn VTieiktl
f ními clnrtl ne ooVV rutSur hHiðar
VÖtu o*T forflíofSicli ‘nðcToötuTia
Har c.pvn í»nír trívfiicf xrilro foTq VI??
‘NTtV Karm ftVrtq *til
lincrca — Tmcrca nm ’hnr'S aff
. s'inl'Fc'wm'ft (~Ínr\r'Cfac C'.cw nrnat'í pVW
lafn vfcf n<í "Rnh Dunú
var CTr/v corn hf*crcor>locff o^f m aft
Ut* ft»orr*./|| (-TÍlf-njAr^ o'P hxr{
SaTnví'yTrorv liimv) nf míkift
_ fvrv olrlri fón^Cnr o*rc ncf nooi'^0
PO'v T'^’ocfor'’ rrnv»r»fief Vxocc sMffíl
a?{ c£?s pnmTri-rlrTirííj nagfa
manra olns Honrcfo ofta >annan
lílran hnmim. TTpvmcVi vnr hatf
■
6Hinn xri« mannnr^cmicd
v?»r e^rhrivííilocfro a?? vora mo11\|
dnlcnir on rnotWnori ócr r*nv hnffti
\rpri?C como com molliHÍ^Icftir Tjfií*
’pAfrhi&f-i/vrirVn ‘h'óWi Cfófí'íC milf’i?^
fil o* xrifo livÞrcrAtfna hafflt
hrintff fi1 hanns Artnr en
hónn l<5rrf_
Lesið Álþýðublaðið
Áskriftasíminn er 14900
ALÞÝUBLÁÐIÐ - 17. júní 1966 J3