Alþýðublaðið - 23.07.1966, Qupperneq 13

Dönsk nucvikmynd efttr fnnnl um
töluðu skáldsögu hins djarf* höf
■undar Soya
Aðalhlutverk
Ghita Nörby
Ole Söltoft.
Bönnuö inna.'i 16 íf*.
Sýnö k’. %!(l
11. sýningarvika.
INDJÁNAR Á FERD
Sýnd kl. 5.
Kulnuð ást
Áhrifamikil amerísk myr.d tek
in í CinemaScope og litum
Susan Hayward
Betty Davis
Michael Connors
Bönnuð börnum
Sýnd kl. 9.
491
Sýnd kl. 7.
STRÍÐSBRELLA
Spennandi mynd.
Sýnd kl. 5.
SMURIBRAUÐ
Snlttur
OpiS frá kl. 9—23,30
Brauðstofan
Vesturgötu 25.
Sími 16012
SMURSTÖÐIN
Sæfárti 4 — Sími l«-2-27
Bfiiitm er smurður fljött off vrl.
atUr tcguaiJlr af smuroltu
Byrjar hann aftur, hugsaði
Prudenee en upphátt svaraði
hún: — Já hann var yfirmaður
minn og ég var einkaritari hans.
— Verra gat það varla verið.
Pnidence leit á hann leiftr
andi augum. — Heldurðu að þú
vildir vera svo góður hr. Mac
Allister að blanda Godfrey ekki
frekar í samtalið? Ég sleit öllu
sambandi við hann fyrir hálfu
ári. Nú er ég að reyna að gleyma
lionum.
— Eins og þú -vilt, sagðl hann.
— Við skulum koma okkur af
stað.
Það var langt liðið á dag þeg
ar þau sáu Te Anau í allr' sinni
fegurð. Loftið var bjart og út-
sýn'"ð stórkostlegt. Þau námu
smástund staðar og nutu útsýn
isins um leíð og þau fengu sér
matarbita. En þegar þau komu
að hinum fagra og græna Egl
ington dal streymdi regnið nið
ur.
— Maður, sem ég talaði við í
morgun sagði að það yrði rign-
ing hér í dag en hins vegar
yrði stórkostlegt veður handan
fjallanna á morgun, sagði Hugo.
- Ég vona að það sé rétt.
Svo kom honum skyndilega ann
að til hugar. —• Heyrðu léstu
skrifa eldhúsáhöldin og leikföng
in?
— Nei. ég ætlaði að fá fyrir
framgreitt til að borga það,
sagði Prudence. — Það var betra
að taka bað með en láti senda
það og fá bað eftir margar vik
ur.
— Af hverju minntistu þá
ekki á bað begar við vorum sam
an hiá löfffræðingnum?
— Af bví að ég vissi að þú
yrðir mér ekki sammála.
Það hætti að rigna og þau
gátu v'rt fvrir sér hið stórkost
lega út'-ýni yfir Eglington dal-
inn.
Fáeinnm kílómetrum lengra
framnndnTi Tá vegurinn milli
stórra st.eindranga sem mörk
uðu landamörk sex þúsund og
fimmb”ndi-ifj ferkílómetra þjóð
gar^s ^''m-diands.
Þegar .fór að rökkva komu
þau til Cascade Creek, sem var
hópur kofa sem voru umkringd
ir fjöllum á alla vegu. Sólin
settist hér fljótt og allt virtist
myrkt. En Ijós voru í öllum
gluggum og reykurinn steig til
Vmins frá eidhúsinu sem var í
aðalbyggingunni. Seitl þúsund
fjallalækja fyllti eyru þeirra.
Pegnið hætti að falla til jarð
ar um leið og þau námu staðar.
Þetta var ferðamannastaður í
líkingu við hóteiið sem bau áttu
að reka svo þau hnfðu augun hjá
sér. Þau börðu að dvrum og
gengu inn á skrifstof'ma þar
sem þau hittu ungu liiónin sem
r^ku staðinn fvr!r Rifroiðnsam-
tök Nýsjálendinea. Þau kvnntu
sig og voru boðin hjartanlega
velkomin.
— Áður en þið far’ð héðan
á morgun skiilnm við svna ykk
ur allt og seeia ykkur hvernig
við rekum staðinn. Við ernm að
p;ns tvö hér i dag. veniulega
erum við þriú. svo við verðum
að fara að hugsa um kvöidverð
inn.
11
Þau fengu tvo litla kofa sem
lágu hlið við hlið. Það var raf
Ijós sem var slökkt á á nóttum
til að spara rafstrauminn frá
litlu einkarafstöðinni. t kofanum
voru tvö eða þrjú rúm með góð
um. Auk þess var þar kommóða
uf. Auk þess var þar kommóða
með spegli og snagar ó veggjun
um til að hengja fötin á.
— Það eru margir kofar laus
ir núna en það hefur verfð svo
mikil rigning undanfarið að við
búumst við að veiðimennimir
og fólkið sem liggur í tjöldum
gefist upp og leiti til okkar bráð
lega.
Auk kofanna var stórt sam-
eiginlegt baðhús og áðalbygging
sem í var eldhús, matsalur og
setustofa.
Prudence fór í dökkbrúnar sið
buxur. peysu með rú’lukraga
og sléttbotnaða skó. Síðast fór
hún í regnkápu því nú fossaði
regnið nigur. Svo fór hún inn í
dagstofuna, sem var óbrotin en
hlýleg. Hjarta hennar sló hraðar.
Henni fannst hún lifa ævintýr-
in sem hana hafði alltaf dreymt
uni þegar hún var bam
Svo kom Hugo inn. — Gest-
giafinn bað mig um að kveikja
upp í arninum. Ég geri ráð fyr
ir að hinir gestirnir komi fljót-
lega.
Hann setti eldspýtuna að eldi
viðinum og innan skamms fyllt
ist herberpíð af birtu og yl.
Hann leit á hana og brosti.
— Veiztu að það er talað um
okkur?
Ég fór fram hiá einum kofa
og hevrði konu seeia bar með
vonhrigðahreim: — Ég sem hélt
að þau væru í brúökaiiDsferð og
svo húa bau sitt f hvorum kof
anum! Og önnur rödd svaraði:
- Ég vissi vel að þau voru
ekki eíft. Þau höfðu hund með
sér! Eins og bað sé einkennandi
fyrir ógift fólk! Míg langaði til
að kíkia innfvrir og segja: —
Konunglegt. fólk hefur alltaf
hunda með sér á brúðkaupsferð
um. Er fólk ekki skemmtilegt.
Jú án efa. saeðí Pmdenee og
var óvart hvassari en hún hafði
ætlað sér. — Ég béit að allir
sæju að við erum óvinir.
Hann settist á hækiur sínar
fyrir framan arinninn o? brosti:
----Það vona ég ekkl tmgfrú
Sinelair. Það væri ekki heppi-
legt fvrrr bétplreksturinn
— Og það er vitanlega það
eina sem bú hugsar um hr.
McAllister?
— Auðvitað hvað sambandinu
milli okkar tvepgia viðkemur.
— Það er gott að vita ná
kvæmlega hvern;g máiin standa.
Nú heyrðu bau fótatak fvrir ut
an og hann flvtt.i sér að segja:
— Við verðum að hætta að
kalla hvort annað herra og ung
frú Hér vita allir að við erum
skvld og við verðum að kalla
hvort annað skfrnarnafni. Það
er líka eott að all!r viti að við
erum skvld bó bað sé aðeins
vegna þess a?i frændi þinn kvænt
ist frænku minni.
— Af hverju þá? Prudence
leit spyrjandi á hann og brosti
svo hæðnislega. — Já ég skil_
Þrumufjarðarhótel liggur fjarri
öllum mannabyggðum. Þú ert að
hugsa um hvað sæmi og hvað
ekki. Þú lítur á mig skelfingar
augum og býst við að ég for-
færi þig. En gaman!
Hún sá að hann varð ösku
reiður en svo voru dyrnar opa
aðar og hann varð að bíta reið
ina í sig. Prudence var fegia
því að hún skildi fá að hafa
síðasta orðið. Það var gott að
geta svarað fyrir sig en vepa
ekki alltaf sek.
Kraftalega vaxinn maður ’á
sextugsaldri settist við hlið henn
ar.
— Ég geri ráð fyrir að þér
séuð skyldar Malcolmunum,
sagði hann.
— Já, þekktuð þér þau? Al-
stair var frændi minn.
— Hvort ég gerði, ég var
skipstjóri á bát sem fór með
mat til náunga úti í hafsauga.
Við biðum oft í Fearful Sodnd
þegar veðrið var slæmt eða
fundum okkur eitthvað annað til
þegar veðrið var gott. Þér vitið
víst að Þrumufjörður er hluti
af Fearful Soundflóa.
— Þetta er frændi minn Hugo
McAllister, kynnti Prudenee. —
Þér hafið ef til vill lesið ein
hverja af bókunum hans?
Skipstjórinn brosti. — Já svo
sannarlega. Það er alltaf nægur
tími til að lesa á skipi. Hér
fáið þér nægilegt efni herra
minn og á hótelinu er gott bóka
safn. Þekktuð þér frænku yðar
vel? Hún líktist sögupersónu 1
bók. Hún vissi allt um um-
hverfið hérna og hefði verið
hvferjum rithöfundi hreinasta
gúllnáma. Hún var líka guð
hrædd og góð kona. Þegar við
vorum úti á hafi í stormi og
rignlngu hugsuðum við oft um
Malcolmhjónin og Stewarthjón
in og gamla Joe sem fóru I
vonda veðrinu upp í litlu kap-
elluna sem Malcolm byggðl. Þar
lásu þau 23 sálma fyrir sjó-
mennina og báðu fyrir öllum
skipum sem voru á siglingu ná
lægt þessari hættulegu strönd
hérna.
Pmdence var hrærð og hennl
fannst hún sjá þetta allt fyrir
sér. Hún sá að Hugo var einn
ig hræTður.
Skinst.iórinn leit á Prudence.
— Vitið hér eitthvað um söga
Fiordand°? Frú Malcolm hafðl
miklnn áhuga fyrir her>ni og
átti margar bækur um þetta
efni og frænka þfn.
Brún augu Pruedence ljóm-
uðu. — Um leið og ég ákvað
að fara hin-pað hóf ég að ’esa-all
ar pær hækur sem ég gat náð
ALÞÝÐUBLAÐIÐ — 23. júíí 1966 |,3