Alþýðublaðið - 13.08.1966, Qupperneq 13

ÆJAftBÍ
<ími =»0184*
14. sýningarvika
Sautján
(Sytten)
Dönsk litkvikmynd eftir liinni um
töluðu skáldsögu hins djarfa höf-
undar Soya.
Aðalhlutverk:
Chita Nörby
Ole Söltoft.
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 7 og 9
AFTURGÖN GURNAR
Spennandi amerísk neðansjávar-
mynd.
Sýnd kl. 5
Bönnuð börnum.
HúsvörSurinn og
feguröardísirnar
Ný bráðskemmtileg dönsk gaman
mynd í litum.
Sýnd kl. 7 og 9.
Svemn H. VaSdtsnarsson
bæstaréttarlögmaður
Sölvhólsgata 4.
(Sambandshúsinu 3. ha?0)
Símar 23338 — 12343
Siproeir ^iaurjóosjop
Mál h f 111 t n íngsskr ifstof a
Óðinserötu « - Siml 1104S.
SMUI3STÖÐIN
Sætúni 4 — Sími 16-2-27
Bfllim -ðnr r.'ótt og sel.
SdJjIf -mnralíií
— Murray var ungur og met-
orðagjarn og mamma ihans áleit
að ég yrði heppileg kona fyrir
liann — hann þurfti að halda
mikið af veizlum vegna stöðu
sinnar. Svo gekk allt vel þang-
að til mamma dó og ég varð að
taka við matsölustaðnum, Við
Murray ætluðum að bjóða pabba
að búa hjá okkur þegar við vær
um gift en mamma hans var
metnaðargjörn sonar síns vegna
og hún áleit að pabbi yrði eins
og myllusteinn um háls sonar
síns. Ég gat ekki hugsað mér að
senda pabba á Elliheimili.
— Sagði Murray þér upp?
spurði Hugo ihneykslaður.
— Ekki beint. Mamma hans á-
sakaði mig svo lengi að ég
sagði honum upp. Ég hef aldrei
séð eftir því Hugo. Þetta var
ekki hin eina sanna ást. Hún
hvarf með tímanum. Þetta hefði
aðeins verið gerfilíf — en ekki
eins og hér ... Hún leit um öxl
og horfði hrosandi út yfir fjörð
inn. Svo brosti hún.
— Eftir fór Murray með sam
þykki móður sinnar að biðla til
stúlku sem var mjög eftirsókn-
arverð. F.n í þetta skipti var
það mó?Kr stúlkunnar, sem var
andvfg hfónabandinu og fannst
hún ppHí ?ð lfta hærra. Endirinn
á bessu «uii varð sá að Murrav
saeðí nrm sínni góðu stöðu og
fór +S1 H’iKnr-Afríku. Hann var
orðinn leiður á ofríki móður
sinnar. Hann kom til mín og
spurði mig hvort ég vildi koma
með sér en ég vissi að hann
hafði elskað hina stúlkuna og
auk þess var það pabbi Hann
gerðist skógarvörður þar og það
var staða sem átti við liann og
eftir nokkra mánuði gifti hann
sig. Ég held að þau séu mjög
hamingiusöm. Þau skrifa grein
ar um Afriku saman og ég hef
les’ð þær flestar.
Sérðu ekki eftir því að hafa
ekki farið með honum? Ertu
alveg búin að jafna þig eftir
það?
— Já fyrir löngu.
— En hvað um Godfrey? Elsk
arðu hann enn?
Allt breyttist á svipstundu.
Hitinn og vinátta þeirra var
horfin. Prudence fann hve ein-
mana hún var. í fáein augna-
blik hafði henni tekizt að
gleyma hvaða álit Hugo hafði á
henni. Hún leitaði orða en gekk
ekki alltof vel að finna þau. —
Surnt — sumt skilur ætíð eitt-
hvað eftir sig.
Það var líka rétt. Fyrstu
fundir þeirra höfðu markað allt
þeirra líf hér í Þrumufirði.
Hvað var eiginlega að? hugsaði
Prudence. Hvað gekk að henni?
Og skyndilega vissi hún það og
skildi allt — hún var ástfangin
af Hugo.
Prudenee laut höfði til að
hann sæi ekki tilfinningar henn
27
ar endurspeglast í andliti herin
ar.
Hugo greip um handlegg
hennar. — Bíddu. Við erurn
ekki enn búin að talá út?
— Er það ekki? Ég sagði að
sumt skildi eitthvað eftir, Ég
hef engu við það að bæta.
— Er það ekki? Lífið stendur
ekki kyrrt. Það er mikið rétt í
gamla og slitna orðtækinu: tím
inn læknar öll sár. Lífið fyllir
alltaf uPP í tómið fyrr eða síð-
ar.
— Það er rétt hugsaði Prud-
ence. Nú er tómið í hjarta mínu
fullt aftur en hátt, sagði hún:
— Þú talar eins og ein sögu-
persónana þín.
— Því skildi ég ekki ,gera
það? Ég reyndi að lýsa lífinu
eins og ég sé það — sæmilega
hamingjusömu. Það er mín
reynsla. En það er hinsvegar
rétt ’hjá þér að sumt skilur eitt
favað eftir alla ævi. Ég fékk ný
lega bréf frá Jill sysfur minni.
Hún bað Gregory um að taka
sig aftur barnanna vegna en
hann neitaði. Maður gæti hald
ið að hún hefði verið sek.
Prudence hugsaði sig um og
sagði svo hikandi: — Hugo get
ur ekki verið að hann sé stolt-
ur eins og systir þín. E£ til vitl
vill hann aðeins fá hana aftur
ef hún elskar hann.
Hugo ætlaði að mótmæla en
hélt aftur af orðunum.
— Ég sagði þér að faðir minn
hefði oft talað milli hjóna eft-
ir að hann hætti að vera prest-
ur, sagði Prudence lágt..— Hann
talaði einu sinni milli hjóna
sem hann hafði álitið að væru
mjög hamingjusöm. Það tók mik
ið á hann. En svo skildi hann á-
stæðuna fyrir að maðurinn ætl-
aði að fara frá henni. Hún var
sérlega góð húsmóðir — fyrir-
myndar móðir og allt það en
eftir að börnin fæddust hafði
hún engan áhuga fyrir mann-
inum sínum. Og hann fór á
stúfana til að finna það sem
honum fannst hann hafa misst.
Prudence hafði verið svo
upptekinn af vandamáli Jills og
Gregorys að henni hafði ekki
komið tíl hugar að ef til viil
verið hægt að misskilja þessi
orð hennar. Henni kom það
ekki til hugar fyrr en hún
lieyrði fyrirlitninguna í rödd Hu
gos:
-7- Þú hefur svei mér iilekkt
’sjálfa þig fagurle?a Prudence
Sinclair. Þú notar fögur orð til
að ver.ia ó+rúa eiginmenn!
Hún hörfaði fáein skref aftur
á bak begar bún hevrði orð
hans og hana sárkenndi til. En
hún jafnaði sig fljótlega og svar
aði rólega.
— Satt að segla kom mér ekki
til faugar að bú myndtr leggja
þetta svona út. Ég var aðeins
að hugsa um vandamál -Till. Eg
bjóst við að þú gerðir henni
greiða með að gefa henni í skyn
að Gregory vildi ef til vill fá
eiginkonu til sín en ekki aðeins
húsmóðir. Þú veizt víst að það
kemur stundum fyrir að ég er
svo heknsk að gleyma því að ég
hélt við kvæntan mann fyrir
skömmu. Stundum fer ég að
líta á mig sem prestsdóttur. En
ekki þú. Hún snérist á hæl og
gekk sem í blindni yfir að hó-
telinu.
13.
Það var ekki fyrr en hún var
orðin ein um kvöldið sem hún
fór að hugleiða sitt mikla vancla
mál — að hún elskaði Hugo.
— Það er ekki til neins, sagðt
hún við sjálfa sig. — Þó hann
tsé ef til vill hrifinn af mér eða
verði það er . ekki hægt a3
byggja heilt hjónaband á efa-
semdum. Það var fyrirfram mia
heppnað þegar við hittumst í
fyrsta skipti. Hann veit aldrei
hve langt samhand okkar God
frey hafði gengið. Og efi í huga
manns eyðileggur aUt. En þú
ert vön að hafa stjórn á tilfinn
ingum þínum Prudence. Þú
þarft á því að halda núna.
Henni var þungt um hjartaræt
ur og hún beit á vör. Síðan
komu tárin fram í augu henn-
ar og hún varpaði sér á rúmiS
full af biturð og sárri þrá.
Það var undarlegt að það sem
var óbærilegt um nætur var bæri
legt á morgnana. Ef til vill vegna
þess að um dága er ætíð nóg aS
gera, þá þarf að ákveða matinn
búa um rúm og þerra af ryk. Oig
hún hafði. engan tíma til aS
hugsa því nýju gestirnir komu
klukkan tólf á hádegi.
Eftir að gestirnir voru búnir
að fá kvöldverð og háttaðir
fóru Prudence og Hugo yfir
póstinn. Nú létu þau fara vel
um sig þó orðið væri framorðið.
Þau drukku kaffibollana, töl-
uðu saman, hlöðuðu í bókum og
tímaritum og hvíldu sig. Prud-
ence hafði alltaf hlakkað til
þessara stunda þeirra saman en
í kvöld óttaðist hún tilfinning-
ar sínar.
^ Hugo leit upp. — Viltu heyra
...hváð Keith skrifar Pudence: —
það væri stórkostlegt ef þiS
Prue gætuð korrnð' og verið hér
við skólauppsögnina. Ég hef
aldrei fengið verðlaun fyrr. En
ég veit að bið hafið ekki tíma
til þess. Við förum með vagnin
um rétt eftir uppsögnina. Svo
vei'ðum við um nótt í Milford
og förum með vélbátnum til
Þrumufjarðar næsta morgun.
Hann leit á hana. — Við skul
um fara til Dunedin. Þá get-
um við verið við skólauppsögm
ina og huigsað um þau. Þau
verða hrifin af því.
— Auðvitað yrði það skemmti
legt en við megum blátt áfram
ekki vera að því að gera það.
Við verðum að gera ráð fyrir
að ferðalagið og dvöl taki
marga daga og það er ekki
hægt.
— Við gætum leigt flugvél.
Hugsaðu þér bara hvað börnin
yrðu hrifin.
— Það kostar svo mikið.
— Ég veit það en það eru
ágúst 1966 - ALÞÝeUBLAÐIÐ