Alþýðublaðið - 18.11.1966, Blaðsíða 13

— Svona hvað?
DauSa ge siar
Dr. Mabuse
Sterkasta „Mabuse“ kvikmynd,
scm g:er3 hefur veri3.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð börnum.
FORB.FB0RN
LeS-urbEakan-
Ný söngva og gamanmynd í lit
um_
Marika Rökk
Peter Alexander.
Sýnd kl. 7 og 9.
Trúiofirsrhringar
Fljót al’greiösla.
Sendum gegn postkrofn.
Guðin. Þorsteinsson
gullsmiður
Bankastræti IZ
Brauðhúsið
Laueaveei '
SMURT BRATJÐ
SNITTTTTí
BRAUÐTERTUR
SÍMI 24C31
Jéi Rnnuon fert,
Lftfffræðiskrifstofi
S&lvhólsgata 4 TSambandaMalS)
Bhnar- 2333R w 12343.
FramhaÍdssaga efiir Carol Sirange
þér það, en ég var hrædd um
að særa þig af því að þú hafðir
elskað hann.
Candy sth-ðnaði upp og
blanda skelfingar og léfctis greip
hana. Hún elskaði ekki Max
heldur Eric!
Hún hiaut að hafa saigt nafn-
ið upphátt því Beverley kinkaði
kolli. — Já það er Eric. Kynnt-
ist þú honum ekki í gegnum
pabha á sínum tíma?
Candv kinkaði kölli og minnt-
ist' nóvemberdagsins, sem Dan
hafði kvnnt hqna fyrir Eric í
klúhbwm sínum.
— Eq bekkti hann lika bá.
sagði npverley. — Fyrir tveim
mánnð"m h'tti ég hann aftur.
És ve:+ að ég hefði látt að hata
hann fvrir bað hvernig haun
brevtti paenvart þér en ég gat
■það pkk; Ég hef alltaf verið
hrifin flf bonum — liann er ó-
mótstæðiieeur — ög hann sagði
mér oð biónaband hans væri
misbennnað. Svo var hann af-
skanFeea óhaming.iusamur og
skömmnstnTegur yfir því hvern-
ig hann kom fram við þig.
— Ö Beverley — þú!
_ T>flð var eins og við ræki-
um®t bvert á annað á hverium
degi Hann birtist við eitthvert
hús sem ég var að koma út úr
op f bvpvt ckioti varð hann fafn
undranrl: T>að var eins og við
gaatnm pkki skilið Og ég VÍSSÍ
að ég piflkoði hann hvað svo sem
harm hflfðj i»ert þér. Svo fór ég
heim m,oð honum eitt kvöldið
og ég fflnn ekki hve hratt tím-
inn Te:ð meðan við ræddum
saman. Ér» fór ekki fyrr en und-
ir morrmn Þú þarft ekki að
seeia mór að það hafi verið
heimckniogt af niér — ég veit
það oT-Tf
—Hvað svo?
— Daginn eftir kom Eric í há-
deginu aiveg frá sér. Einhver
í næstu íbúð hafði séð mig fara
frá honnm. Ég hló og sagði að
mér stæði á sama en þá varð
hann reiður. Hann sagði að hon-
um stæð: alls ekki á sama, hann
væri skelfingu lostinn yfir til-
hugsuninni að kona hans kæm
ist að öllu. Hann hafði talið
mér trú um að hann væri óham-
ingiusamur í hjónabandinu og
kona hans væri skilin við hann
en ekkert, af því var satt.
— Hverniig veizt þú það?
— Konan sem sá mig var vin-
kona Tmnnar og hún fór til Erics
og sagð:st. ætla að segja Veru
konmmi hans að liann hefði
haft aðrq konu hjá sér iheila nótt
meðan hún var í írlandi. Vera
er rfk op fhúðin og peningarnir
tilhevrðu henni. Bæði bíllinn
og ivst:skinið - ég vissi ekki að
peninearnir skiptu liann öllu
máli. sagði Beverley niður
brotin.
— Vera og peningarnir henn
ar skipta engu máli! sagði
Candy reiðilega. — Það ert þú,
sem máli skiptir....
— Og fjárkúgun! sagði Bever
ley bitur. — Það lítur út fyrir
að vinkonan vilji fá fimmhund
ruð pund og Eric á þau auðvitað
ekki.
— Þekkti konan þig?
— Nei.
— Láttu þá Eric sjálfan um
sín vandamál!
— Ég fór upp í sveit um dag
inn til að hugsa málið en ég
komst að engri niðurstöðu og
þegar ég kom aftur heim gat ég
ekki skilið hvernig ég fór að því
áð blandast í slíkt mál.
— Hvað ætlarðu að gera Bever
ley?
— Finnst þér að ég hafi brugð
izt þér með því að hitta Eric
Candy? Þetta var löngu byrjað
áður en ég flutti inn til þín.
— Alls ekki. En hvernig
blandaðist Max í málið? spurði
Candy.
— Ég hifcti hann af tilviljun
daginn eftir að þú hélzt boðið
og hann bauð mér í mat og svo
hitti ég hann aftur í öðru boði
þar sem Eric var. Það var greini
legt að Max gat ekki þolað
Eric. Svo fannst mér að ég yrði
að tala um það við einhvern oig
Max tók það mjög alvarlega og
sagði að ég skyldi ekki hugsa
meira um það. Ég hélt, að hann
gæti kannske lánað mér fimm-
hundruð pund....
— Það kemur ekki til mála,
sagði Candy reiðilega. — Ef
Eric vill borga fjárkúgun þá ræð
ur hann því sjálfur og vilji kon
an hans fá skilnað fær hún
hann og enginn veit að þú varst
konan nema Eric dragi þilg inn
í málið.
— Það var hræðiiegt fyrir mig
að búa hér meðan ég var með
Eric, sagðj Beverley hugsandi
- ég hélit sífellt áfram að hitta
hann hvert sem ég fór. Nú veit
ég að það var ekki tilviljun held
ur úthugsað af hans hálfu og
þegar ég fékk að vita hvernig
hann var hætti ég að elska hann.
— Láttu Eric sjálfan um á-
byggjurnar, saigðj Candy blíð-
lega. — Þú ert ung og átt pabba
á lífi. Farðu til Dans og segðu
honum sannleikann og gleymdu
þessu svo. Þú þarft að hugsa um
framtið þina.
— Ég er svo fegin að ég skyldi
segja þér þetta, sagði unga stúlk
an hlýleiga. — Það er svo gott
að geta talað um annað eins og
þetta og finna að það er ekki
sárt lengur.
Kannske er þetta það sorg-
legasta af öllu, hugsaði Candy
- að með tímanum skyldi sá sem
hafði valdið öllum sorgunum
engu máli skipta lengur.
♦-
15. kafli.
Þegar Roger og Candy ræddu
brúðkaupið tókst Roger að sann
færa hana um að löng trúlofun
væri ekki heppileg.
Þau ákváðu að búa í íbúð
Candy jafnvel þó Rager hehnt-
aði að fá að borga íbúðina. Candy
lagðjst ákaflega gegn því, en
hann fékk vilja sínum fram-
gengt og síðan var brúðkaups-
dagurinn ákveðinn. Nákvæm-
lega eftir einn mánuð. Þá myndi
Candy ekki komast í brúðkaups
ferð því í þeim mánuði var mik
ið að gera á stofunni og Roger gat
ekki heldur fengið frí með svo
stuttum fyrirvara.
Þá ákváðu þau að gifta sig á
föstudegi og fara svo til írlands
um helgina en Roger átti vin
þar, sem vildi lána honum bíl.
Þegar þetta var ákveðið fór
Roger og sagðist koma aftur
næsta kvöld.
Meðan Candy bar fram bakka
með bollum á vissi hún að hún
átti að vera hamingjusöm yfir
öllum áætlunum þeirra en það
var engu líkara en nafnlaus
ótti héldi aftur af henni - undar
legur skelfingarótti.
16. kafli.
Beverley var heima í íbúð-
inni og talaði við Roger, þegar
Candy kom heim kvöldið fyrir
brúðkaupið. Beverley dró sig
ibrosandi í hlé en Roger dró upp
lítið, blátt leðurveski.
Candy opnaði veskið og þar
glitraði á demantsnælu.
— En hvað hún er falleg Roger
- en alltof dýr. Ég þori ekki að
ganga með hana.
— Vitleysa. Hérna - ég ætla
að festa henni á þig.
Hann setti hana í jakkakrag-
ann og hún gekk að speglinum
og virti næluna fyrir sér. Síðan
gekk hún til hans og kyssti
hann.
Þakka þér fyrir þessa fallegu
gjöf! Bíddu augnablik - ég þarf
að sýna Beverley hana.
Þegar Candy kom aftur stóð
Roger við gluggann og leit út
og um leið og hún kom inn leit
hann um öxl. Á andliti hans var
þjáningarsvipur eins og hann
hefði ekki búizt við henni.
— Hvað er að? Af faverju ertu
svona? spurði hún.
— Svona óhamingjusamur á
svipinn? Svona hræðilega þjáð
ur!
Þjáningarsvipurinn hvarf og
hann hló róandi. — Ég er ham-
ingjusamur, þetta var bara eitt
favað utan á.
— Ég er hrædd um það Roger
Barney Saxon að ég sé í þann
veginn að gánga að eiga mis-
lyndan mann, sagði Candy létt
í máli. — En það er gott að vita
það og eiginlega lízt mér betur
á hitt nafn þitt Barney. Ég held
ég kaili þig það framvegis.
Hann greip um handlegg henn
ar.
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sænguraaii,
eigum dún- og fiðurheld var,
gæsadúns- og dralon-sængur og
kodda af ýmsum stærðum.
Dúbi- ©g
fiðurhreinsun
Vatnsstíff 3. Sími 18740.
(Örfá skref frá Laugavegi).
18. nóvember 1966 - ALÞÝOUBLAÐIÐ |,3