Alþýðublaðið - 08.12.1966, Blaðsíða 13

Kjóllinn
Sænsk kvikmynd byggð á hinni
djörfu skáldsögu Ullu Isaksson.
Leikstjóri Vilgot Sjöman arf-
taki Bergmans í sænskri kvik-
myndagerð
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð börnum.
Dirch og
sjóliðarnir-
Dönsk músik og gamanmynd í
litum.
Dirch Passer
Elisabet Oden.
Sýnd kl. 7 og 9.
T rúlof nnarhringar
Fljót afgreiðsla.
•enduin gegn póstkröfn.
Guðm. Þorsteinssoa
tvllmniður
Bankasiræti 1S.
Vinnuvélar
TIL LEIGU.
Leigjum út pússninga-steypu-
hrærivélar og hjólbörur.
Rafknúnir grjót- og múrhamrar
með borum og fleygum.
Steinborar ■— Vibraíorar.
Vatnsdælur o. m. fl.
LEIGAN S.F.
Sími 23480.
Brauðhúsið
Laugavegi 126.
SMTJRT BRAUÐ
SNITTUR
BRAURTERTUB
SÍMI 24681.
FRAMHALDSSAGA
eftlr Dorothy Saville
HYLDU
hefur oft langað til að laga á þér
hárið. Varaliturinn er ekki Jield-
ur eins og hann ó að vera, en ég
er með snyrtivörur og . . . Hún
greip um handlegg Heathers. —
Setztu, ég má rétt vera að þessu
— þú þekkir ekki sjálfa þig þeg-
ar ég er búin að gera það, sem
ég vil gera.
4. kafli.
Heather lokaði augunum og
æfðir fingur Ivy smurðu andlit
hennar í allskonar kremum og
áburði. — Frú Tennant kom á
snyrtistofuna í dag og lét leggja
sig, sagði Ivy.
— Hvernig lítur hún út?
spurði Heather.
— Frú Tennant? spurði Ivy
undrandi. — Hefurðu aldrei séð
ihana? Nei, alveg rétt, þú (hefur
ekki búið svo lengi í Wayford.
Hún er hávaxin og dökkhærð,
sagði Ivy svo. — Hún er með
blásvart hár og ekki eitt grátt
hár. Hún er lagleg og kurteis en
svolítið stór með sig, ef þú skil-
ur við hvað ég á. Hún er a£
gömlum, fínum ættum og húsið,
sem þau búa í „Edgeholm" er
ættarsetur foreldra hennar. Ég
held að foreldrar hennar Jiafi
verið harla lítið hrifin af því,
þegar hún giftist Gilbert Tenn-
ant. Hann var líka fátækur þá
og átti aðeins eina íbúðarholu
— I-Iann á þá meira núna,
skaut Jill inn í. — Hann er for-
ríkur og það er gott að vinna
hjá honum. Hann hetlur gert
heilmikið fyrir starfsfólk sitt svo
sem tennisklúbbinn, sundhöll-
ina og knattspyrnuvöllinn . . .
Heather fann að hár (hennar
var sett upp á ihöfuðið, en hún
opnaði ekki augun. Það var þægi-
legt að sitja svona og hlusta á
masið í Ivy og Jill og vita, að
hún var ein af þeim. Eftir fá-
eina tíma myndi hún hitta Miles.
Skyldi 'hann muna, að hann hafði
beðið hana um dans?
— Svona! sagði Ivy og tók
plastslána af öxlum íhennar. —
Horfðu nú á þig. Nei, ekki í þess
um spegli, í stóra speglinum.
Heather reis á fætur og starði
mállaus á spegilmynd sína. Þetta
gat ekki verið satt!
Ljóst hár ihennar var greitt
hátt á höfuðið og Ivy 'hafði tek-
ið perlufestina af (hálsi hennar
og sett hana í hár hennar. Hún
hafði sett veikari roða í kinnar
ihennar og málað augun og um-
hverfi þeirra og gert þau dálítið
ílöng og austraen og varaliturinn
var nákvæmlega eins á iitinn og
nýi kjóllinn hennar.
— Er þetta ég? spurði Heath-
er og Ivy skellihló.
— Þú hefur ekki hundsvit á
förðun. Komdu heim til mín eitt
hvert kvöldið og ég skal kenna
það, sem þú þarft að vita.
— Ég veit ekki hvernig ég get
nokkurn tíma þakkað þér . . .
sagði Heather en Ivy lét, sem
hún hefði ekki heyrt það.
— Ég fer með draslið þitt í
vinnuna á morgun, sagði Jill.
— Komdu, við skulum koma nið
ur og gera alla undrandi.
A leiðinni á dansleikinn varð
Heather aftur taugaóstyrk. Hvað
ef enginn vildi dansa við hana?
Það voru svo margar laglegar
stúlkur hjá Tennants? Hvað átti
hún að gera? Jill sagði, að bróð-
ir hennar myndi sækja þær eftir
dansleikinn svo hún varð að bíða
þangað til hann var á enda.
Hún var dauðfegin því, að Jill
skyldi hafa kennt henni að dansa
í dagstofu Edwardsfjölskyldunn-
ar, en þar höfðu þær rúllað upp
gólfteppinu og ýtt húsgögnumnn
til hliðar. Hún hafði meira að
segja lært að hlæja, þegar hún
tók rangt spor, því engum virt-
ist þykja það mikið.
í gærmorgun hafði hún sagt
við JHÞ — Ungu mennirnir hér
virðast ekki taka eftir því, að ég
sé til. Hinsvegar virtust þeir
gera það í kvöld.
— Hvar hefurðu falið þig alla
mína ævi? spurði Bob Lloyd og
sveiflaði íhenni í hring. — Æ, nú
kemur Alan Parker til að biðja
um næsta dans.
Það reyndist rétt og nú dans-
aði Heather við ungan mann úr
járnvörudeildinni. Hann var lít-
ill og grannur með þéttliggjandi
augu og minnti hana á lúðu.
Hann hélt alltof fast utan um
hana.
— Hvað með næstu viku?
sagði hann. — Eigum við að fara
í bíó?
— Ég held ég geti það ekki,
sagði Heather. Henni leizt ekk-
ert á hann.
— En hinn daginn þá?
Þegar hljómsveitin hætti að
leika laumaðist hún frá honum
og fór til Jill. — Ég hélt þú hefð-
ir sagt, að Tennants fjölskyldan
kæmi alltaf sagði hún og' reyndi
að láta sem henni stæði á sama.
Hún vissi að það skipti engu máli
þótt hún liti vel út í kvöld ef
Miles kæmi ekki og sæi það. Ekk
ert skipti máli nema — Miles.
— Þau koma, sagði Jill. —
Þau verða aðeins í einn eða tvo
tíma. Miss Price sagði að hr Ten-
nants láliti að það væri bezt þann
ig. Fólkið skemmtir sér betur ef
forstjórinn er ekki alltaf vom- ♦
andi yfir því. Þau eru vön að
koma klukkan hálf tólf eða í
fyrsta lagi hálf ellefu. Skemmt-
irðu þér ekki vel? Finnst þér
þetta ekki eitthvað annað en Fir-
lands?
— Jú, sagði Heather með mik
illi áherzlu og sá skyndilega fyrir
sér litla bæinn með litlu húsun-
um sín hvorum megin aðalgöt-
unnar. — Ég skemmti mér vel í
kvöld. Ég ér svo fegin að þú
kenndir mér að dansa. Ég . . .
Hún þagnaði því allt varð
kyrrt og hljótt í salnum. Nú
komu þau inn. Gilbert Tennant
og kona hans í knipplingakjól og
bak við þau stóðu Miles og bróð-
ir hans Ted.
Þau gengu gegnum salinn og
námu staðar til að taka í hend-
ur á hinum og þessum. Ted var
ímynd föður síns og leit út fyrir
að kunna vel við sig, en Miles
leit ekki út fyrir að líða sem -
bezt. Hann var sólbrunninn í
andliti og einn lokkur af svörtu
hiári hans féll niður á ennið.
Hljómsveitin fór aftur að leika
— hægan vals. Einn eldri mann
anna bauð frú Tennant upp og
hr. Tennant dansaði við ungfrú
Price. Allir voru að dansa og
Heather sá að Miles leit um-
hverfis sig áður en hann sá hana.
Tíminn virtist standa kyrr.
Hún beið og þorði naumast að
draga andann meðan hann gekk
til hennar. Alan Parker kom úr
hinni áttinni.
En Miles varð á undan. Hann
sagði ekkert en rétti fram hend-
urnar og hún lagði sínar í hans.
Þau dönsuðu eins og þau hefðu
alltaf dansað saman.
— Ekki þennan dans, Heather
— alla hina líka, sagði hann. —
Hvað hefurðu gert, nornin þín?
— Ekkert!
— Ætlarðu að segja mér að
það sé kjóllinn einn. Allar aðr-
ar vikur hefurðu verið eins og
lítil fluga og engum hefði komið
til hugar að þetta væri dular-
búningur.
Heather sagði við sjálfa sig,
að þetta væri aðeins málæði eins
og gerðist og gengi á dansleikj-
um.
— Hvern einasta dans! sagði
hann, en hún hristi höfuðið.
— Það er ekki hægt, það er
búizt við að þú dansir líka við
aðrar.
— Ted getur það — hann er
vanur því. En þá segjum við bara
annanhvern dans!
Heather tók eftir ihinum, sem
buðu henni upp, en kvöldið leið
og hún fann að Alan Parker og
Miles bitust um hana. Alan kom
til hennar aftur og aftur en Mi-
les var alltaf á undan og þrátt
fyrir hamingjuna og sæluna sem
gagntók hana var Heather óviss.
5. kafli
Við skulum koma út fyrir,
sagði Miles og leiddi hana út í
garðinn inn milli trjánna, sem
litskrúðugar luktir héngu í. Þar
tók hann hana í faðm sér og var-
ir hans snertu hennar. Allt
annað gleymdist.
Heather fannst sem hjartað
hyrfi úr líkama hennar og varir
hans kröfðust æ meira. Varir
Hre
frisk
heilbrigð
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængnrnar,
Eigum dún- og fiðurheld ver
gæsadúns- og dralon-sængur og
kodda af ýmsum stærðum.
Dún- og
fiðurhreinsun
Vatnsstíg 3. Sími 18740.
(Örfá skref frá Laugavegi).
8. desember 1966 -- ALÞÝ0UBLAÐIÐ