Alþýðublaðið - 28.12.1966, Síða 13

mWmB
UB= Siml 50184»
Leðurblakan
Spáný dönsk litkvikmynd. íburð
armesta danska kvikmyndin í
mörg ár. Hafnarfirski listdansar
í myndinni.
inn JÓN VALGEIR kemur fram
LIIY BROBERG POUL RBCHHARDl GHtlA NHRBY
HOLGtR JUUL HANSEN GRETHE MOGENSEN DARIO CAKIPEOTTO
BIRGIT SADOLIN POULHAGEN KARLSTEGGER OVE SPROG0E
. Tnstniklion:Aiinelise Meineche
Sýn^j kl. 7 og 9.
Ein stúika og
39 slómenn
een pBtje^
39 S0meend
> iscenesat af anneuse reenberq
’ BIRGITSADOUN-MORTEH GRUNWAID
AXEL STR0BYE- POUL BUNDGAARÐ
farver: VASTMAHCOLOR
Í&m
. Bráðskemmtileg ný dönsk
mynd um ævintýralegt ft
lag til Austurlanda.
Sýnd kl. 6.45 og 9.
SMURT BRAUÐ
Snittur
BRAUÐSTOFAN
Vesturgötu 25
SÍMI 16012.
Opið frá kl. 9—23.30
MUNIÐ
HAB
FHAIVi H ALDSSAG A
eftir Derothy SaviVle
HYLDU TAR ÞÍN
aði hún Rambrandt Road 28 og
mundi svo að þar bjó hún ekki
lengur en það var of seint að
breyta því og hún lét það vera.
Loks sagði læknirinn: Jæja það
er bezt að ég líti á yður.
Loksins var skoðunin yfirstaðin
og hún sat aftur fyrir framan
skrifborð læknisins. Hann fitlaði
við penna og liorfði á hendur
hennar.
—Ógift, sagði hann dræmt.
- Trúlöfuð?
—Nei.
—Eigið þér vin?
— Nei, það er ekki hægt að
nefna hann það. Hann fór til útr
landa.
— Einmitt. Þér vitið sjálfsagt
það sem ég ætla að segja yður.
Þér eigið von á barni.
16. kafli:
Nei, ekki hún — ekki Heather
Sinelair. Hnúar hennar hvítnuðu
er liún greip um borðbrúnina.
—Það getur ekki verið hvisl
aði hún.
— Það er samt. Foreldrar yð
ar verða að vita það og eins pilt
urinn yðar.
— Ekki foreldrar mínir, vein
aði hún skelfingu lostin. — Þau
mega ekki fá að vita það.
— Það er ekki hægt að leyna
barni, sagði hann þurrlega, reis
á fætur og lagði höndina á axlir
hennar. — Sögðuðu þér ekki Fir
lands? Hafa þau síma?
— Já, svaraði hún og skildi
ekki, hvaða máli sími skipti.
— Ég skal hringja til þeirra
og segja þeim það,_ en ég held
að það sé betra að þér gerið
það sjálfar. Þetta þarf ekki að
vera neitt alvarlegt. Ef þér og
ungi pilturinn ákveðið að gifta
ykkur.... en móðir yðar þarf
samt að fá að vita bað. Ég
er viss um að hún fyrirgefur yð
ur eftir fyrsta áfallið.
— Hún ... hún fyrirgefur
mér aldrei.
— Er það! Þér voruð auSvit
að utan við yður, en það er
eðlilegt! Þér verðið að tala við
fóreldra yðar og vita, livað þér
eigið að gera.
Heather skildi hvorki unp né
niður. Hann þekkti ekki foreldra
hennar og vissi ekki að hún gat
alls ekki talað við þau Hvern
ig myndu þau nokkru sinni
skilja þetta?
— Ég er að fara, sagði hún
og gekk niður götuna augnabliki
seinna.
Þetta gat ekki komið fyrir
rnig, sagði hún við sjálfa sig
aftur og aftur meðan hún gekk
til frú Fisher sótti töskuna sína
og tók bílinn til Firlands.
Hún sat kyrr við gluggann og
hafði hendur í kjöltu sér, Hún
sá enga útgönguleið. En þetta
var barn Miles! Miles, sem hún
elskaði.
Hún vissi, að hún varð að
skrifa honum, ,en hvað gat hann
gert? Hann var í Suður-Frakk
landi og í dag voru þrjár vikur
síðan hún hafði fengið bréf frá
honum og liann kæmi ekki aft-
ur í heilt ár. Auk þess var það
Colette, sem Miles elskaði enn.
Það marraði í garðhliðinu
eins og venjulega. En mamma
hennar var áhyggjufull, þegar
Heather kom inn.
— Sæl, sagði hún, — ég er
komin.
— Ég sé það. Hún fékk sinn
venjulega koss, en mamma henn
ar starði á töskuna. — Farðu
með það upp og svo tala ég við
þig. Pabbi þinn er ekki heima.
Heather hafði aldrei heyrt
þennan fyrirlitningartón i rödd
móður sinnar fyrr. Hún bar tösk
urnar sínar upp og hikaði við
að fara niður aftur en ekki gat
hún verið að eilífu uppi á her-
bergi sínu. Hún var að fara nið
ur og móðir hennar leit á hana.
— Emily Fisher hringdi til
mín í morgun. Hún sagði að þú
hefðir komið óforskammað fram
við sig og sagt upp herberginu.
— Hún er andstyggileg. Hún
leitar alls staðar — jafnvel les
bréfin mín. En hvað henni
fannst. rifrildi sitt við frú Fis-
her skÍDta litlu máli nú.
— Svo hún les bréfin þín!
-Levfist mér að spyrja hverjum
þú skrifar bréf! Þú fékkst eng
in bréf meðan þú bjóst heima!
— Hún hefur ekki leyfi til..
— En ég lief það! Ég er móð
ir þín og ég ætla að láta þig
vita að ég gerði hreint í skápn
um þínum meðan þú varst ekki
heima og þar fann ég skó-
kassa fullan af bréfum. Þau
voru frá Frakklandi skrifuð af
manni sem heitir Miles.
— Lastu þau? Hvernig dirfð-
ist þú Þotta var einkamál!
— Gargaðu ekki svona hátt!
Eiea nágrannarnir að heyra til
okkar eða hvað? Emilv sagði
að bú hefðir sésf í bíl Milesar
Tennants. syni Tenntans gamla
og að bú hefðir sturidum komið
seint heim og látið á bér skiliast
að bú hefðir verið með stúlku
í verzluninni. En seinna komst
hún að bvf að bú varst að ljúga.
— Ég laug ekki að henni, hún
trúði því að ég lét hana trúa
því sem hún vildi.
— Ég gat ekki fengið mig
til að minnast á þetta við föður
þinn en hann verður að fá að
vita það nú þegar þú ert farinn
frá Emily og þar með verður
þú að hætta að búa að heiman.
Það getur enginn treyst bér leng
ur Heather. Þú verður að segja
Upp stöðunni og fá þér starf í
Firlands.
— Bara vegna nokkurra bréfa?
Og af því að ég kem tvisvar of
seint heim? Hún trúði varla
sínum eigin eyrum og gleymdi
um stund sínum hroðalega leynd
ardómi. — Ég get fengið annað
herbergi.
— Þú verður hér sagði móð
ir hennar ákveðin. — Þú hefð-
ir aldrei átt að fá leyfi til að
fara til Wayford. — Þú segir
upp hjá Tennant og . ..
Móðir hennar kom fram við
hana eins og hún væri barn
og bún gleymdi allri varkárni.
— Ég verð hvort eð er að segja
upp, því ég á von á barni Hún
iðraðist um leið og hún sleppti
orðunum. Móðir liennar hvítn-
aði upp og greip andann á lofti.
— Hvað sagðir þú?
— Ég sagðist eiga von á barni.
Móðir hennar settist og huldi
andlitið í höndum sér. — Ég
skal ná í vatn handa þér...
— Nei! Hver er faðirinn?
—• Ég segi það aldrei. Hún
varð að leyna nafni Miles
— En sú skömm, sagði móð
ir hennar. — Og við sem öldum
þig svo vel upp. Tárin runnu
niður kinnar hennar og Heather
táraðist. Hún liafði aldrei séð
móður sína gráta fyrr. — Pabbi
þinn lifir þetta ekki af' Hann
er ekki sterkbvggður! Þú verð-
ur að giftast föður barnsins —
eða er hann kannske giftur?
— Nei.
— Þá verður þfi að ?era það.
Móður hennar sótti vasaklút og
þerraði augu sín. — Við verð-
um víst að borða, stundi hún
svo. — Leggðu á borðið.
— Ég hef ekki matarlyst.
— Ég verð að segja pabba
þínum það. Hann kemur ekki
heim fyrr en klukkan þrjú og
ég verð að fá að tala ein við
hann Vertu uppi hjá bér. Þú
verður víst að fá eitthvað að
borða. Éu skal sækja bakka.
Veiztu bað ekki?
— Jú. Ég fór til læknisins í
Wavford.
— Hvenær . ... ?
Heather hugsaði sig iim. —
í marz . . sagði hún.
— Farðu upo til þín.
Það var heitt inni í herbergj
Festber og hún dró glugga-
tjöldin fyrir. Hún var dauðbreytt
og lagðist ó rúm sitt án þess
að geta hugsað eða ákveðið neitt.
Ef aðeins Miles hefði verið hjá
henni. Hún þráði að heyra hann
segja að þetta yrði í lagi allt að
þau ættu að giftast og að hann
myndi hugsa um hana. Eina
huggunin voru bréf hans. Hún
reis á fætur og gekk að skápn
um sínum en skókassinn var
horfinn. Hún leitaði, en hillan
var tóm.... bréfin voru ekki
þar.
17. KAFLI.'
Heather lá með lokuð augu
þegar móðir hennar kom augna
bliki síðar. Hún heyrði kulda
lega rödd hennar tala til sín.
— Reyndu að borða. Reyndu
að jafna þig. Þessi læti eru ekki
til neins.
Heather svaraði ekki Hún
vissi, hver hafði tekið bréfin
og að það var til einskis að biðja
um að fá þau til baka.
Hún drakk eitt glas af mjólk
og reyndi að borða matinn j á
bakkanum en hún gat ekki
kyngt honum. Svo setti hún bakk
ann fyrir utan dyrnar og lagð
ist aftur niður á rúmið. Hún
lilaut að hafa sofnað því hún
heyrði fótatak föður síns fyrir
utan þegar hún vaknaði. Hún
lá grafkyrr og hlustaði. Augna
bliki síðar gekk hún til dvranna
og opnaði þær upp á gátt. For-
eldrar hennar voru í dagstof-
unni en hún þekkti naumast
rödd föður síns.
— Ég trúi því ekki, sagði
hann. — Barnið mitt... Ég
vildi að hún væri dauð!
— Róbert! Þetta er hræði-
legt, en þú mátt ekki æsa þig
upjJ.
— Æsa mig upp? Mamma
hennar virtist hrædd. — Við
verðum að vera róleg og reyna
að gera það bezta.
— Er það Tennant yngri? )•
— Þú sást sjálfur bréfin, seiri
bann skrifaði lienni.
— Það voru ekki ástabréf,
sagði hann og Heatlier fann tU.
— Hvernig eigum við að vita,
hve margir aðrir hafa verið með
henni? Sendu hana strax til mín!
Ég skal svei mér fá hana til að
segja satt!
Raddirnar lækkuðu og Heat
her (?ekk að glugganum og leit
út. Mamma hennar kom inn og
sagði. — Pabbi þinn vill ,ala við
þig-
Hana langnði til að neita en
hún vissi að fyrr eða síðar
varð hún að fnra Þegar hún
kom niður stóð faðir hennar og
móður við hlið hvors annars og
henni fannst liún yfirgefin af
öllum.
— Mamma bín sagði mér
allt. Éa hef séð bréfin sem hann
skrifaði bér. Er h.ann... er
bann faðir barnsins, sem þú átt
von á?
Heather neitaði að svara.
Neitar bii að Tennant yngri
sé faðir barnsins? Hann hlaut
að hafa séð svarið í andliti
hennar, bvi bann hélt áfram:
— Ég skil! Farðu inn til bín o'g
vertu bar! Ég ætla að tala vi&
Gilbert Tennant nú begar. ÞacS
verður að sækia drenginn o’g
koma bessu í lag.
— Nei! mótmælti hún.
28. desember 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ J3