Alþýðublaðið - 05.01.1967, Blaðsíða 10

- segir Ólafur Árnason, sem er 80 ára í dag
Dessu ari
liáseti á Leifi heppna, en var
þar fremur stuttan tíma og fór
yfir á togarann Geir og var á
iionum óslitið til ársins 1942.
En þá brá svo við, að ég gerði
þriggja ára hlé á sjómennsku-
störfum mínum og stundaði þá
búskap ‘á Álftanesi þessi árin.
Fór ég þá aftur á Geir og var
á honum, þar til hann var seld-
ur haustið ’46. Síðan hef ég
ekki verið meira til sjós.
— Nú má gera ráð fyrir því,
Ólafur, að þú hafir lent í ein-
hverjum svaðilförum eins og
fleiri sjógarpar á þínum tíma.
— Og heldur fór nú lítið fyr-
ir því. Það var þá ihelzt á síð-
ustu vertíðinni á skútunni Haf-
steini 1920, en þá geisaði ótíð
mikil og fárviðri. Og eflaust
hafa margir hásetanna séð þá
það versta í sínu lífi. Þetta var
um sama leyti og Valtýr fórst.
Við höfðum lagt út frá Vest-
mannaeyjum, sem við vorum
vanir að gera í þá tíð. Hávaða-
rok var af suðvestan og var þá
búið að ganga frá öllu uppi, en
stóri kapallinn'á seglinu hafði
rifnað og urðum við því að
stýra alla nóttina. Undir morg-
un hafði veðrinu slotað örlítið
og þá gerðist hið óvænta, að
mikill sjór skellti skútunni
skyndilega á hliðina. Sem bet-
ur fer sakaði engan, en nokk-
urn tíma tók samt að rétta skút
una við með því að moka til
saltinu.
— Urðu ekki miklar breyt-
ingar á fiskveiðum okkar, þeg-
ar togararnir komu til sögunn-
ar?
— Eflaust var það mesta þró-
unin í sjómennskusögu okkar
íslendinga, þegar togararnir
tóku við af skútunum. Þegar
maður var á þessum skútum
var unnið alveg sleitulaust eða
svo lenigf sem menn stóðu uppi.
En með tilkomu togaranna létt
ist þetta mikið og 1922 var svo
samið um 6 tíma vaktavinnu,
sem var til mikilla bóta. Það
eru orðnar svo gífurlegar breyt
ingar frá tímum skútunnar til
dagsins í dag að það er algjör-
lega óhugsandi að skýra ung-
lingum í dag frá því, hvernig
vinnustritið var áður fyrr.
— Úr því þú minntist á æsk-
una í dag, Ólafur, kannski við
innum þig þá frekar eftir á-
liti þínu á lienni.
— Mér finnst mikil lausung
á ungu fólki í dag. Það getur
verið duglegt, ef það vill það
við hafa og unglingarnir hafa
meiri vinnuskilyrði en áður og
betri menntun.
— Víkjum nú að veru þinni
í Sjómannafélaginu.
— Ég hef verið í félaginu
svo að segja frá upphafi, að
vísu ekki einn af stofnendun-
um, því ég gekk í félagið mán-
uði eftir að það var stofnað.
Einniig hef ég lengi átt sæti í
stjórn félagsins; var reyndar
oft tregur til þess starfs, þar
eð ég var þá lítið í landi. Ég
álít, að stjórnarmeðlimir þurfi
helzt að vera menn, sem aðal-
lega stundi störf sín í landi.
— Hvenær byrjaðir þú að
vinna hjá Bæjarútgerðinni?
— Ég mun hafa byrjað hjá
Bæjarútgerðinni 1949. Ég hef
ávallt gegnt því starfi að vera
svokallaður lagermaður, sem
felst í því að taka til í skipin,
afgreiða þau og annast mót-
töku, og hef allfaf kunnað vel
við þetta starf. En ég er á-
kveðinn í því að hætta allri
vinnu á þessu ári. Vona ég þar
með, að ég hafi skiiað sæmi-
legu dagsverki.
S.TÓ
ætti aö vinna á
í dag er 80 ára Ólafur Árna-
son, lagermaður við fiskverk-
unarstöð Bæjarútgerðar Beykja
víkur við Grandaveg. Ólafur
hefur alið mestan hluta ævi
sinnar við sjómennskustörf og
átt m.a-. sæti í Sjómannafélagi
Eeykjavíkur. Hann hefur verið
í ■ Alþýðuflokknum frá stofnun
hans.
Ólafur er fæddur 5. janúar
1887 í Innri Akraneshreppi,
Stóra-Býli og dvaldist þar til
fjögurra ára aldurs.
— Ég var lengst af á flæk-
ingi um sveitir landsins, sagði
Ólafur, er blaðið hitti hann að
máli í gær. Frá Stóra-Býli
flutti ég að Miðvogi, sem er
skammt frá Akranesi. Var þar
ekki nema einn vetur og íór
síðan að Hvítanesi. Gerðist
smali á sumrin og var á þess-
um flækingi allt til 13 ára ald-
urs.
— Hvenær hófstu sjóvinnu-
störfin?
— Á sjómennskunni byrjaði
ég fyrir alvöru 1904. Fór þá á
skútu, sem gerð var út frá Sel-
tjamarnesi. Hét hún þá Karó-
lína og var skipstjóri á henni
Runólfur Óiafsson í Pálsbæ. Á
þessari skútu var ég frá ver-
tíðarbyrjun til septemberloka
og kunni ágætlega við mig —
þó slíkt þætti víst ekki bjóð-
andi nú til dags.
— Svo komu togaramir til
sögunnar?
— Jú, fyrsti togarinn, sem
ég komst á var hollenzkur og
mun ég hafa verið eina vertíð á
honum. Það var 1914. En síð-
asta veran mín á skútu var 1920
og þá á þeirri sömu og ég byrj-
aði á, en þá hafði nafninu verið
hreytt og hét nú Hafsteinn.
Upp frá því hófst togaravera
min fyrir alvöru. Þá gerðist ég
DANSNÁMSKEIÐ
Námskeið í gömlu dönsunum, byrjenda- og
framhaldsflokkar hefjast mánudaginn 9. og
miðvikudaginn 11. janúar í Alþýðuhúsinu við
Hverfisgötu. Einnig námskeið í þjóðdönsum.
Innritun og upplýsingar í síma félagsins 12507.
Skírteinaafhending fer fram að Fríkirkjuvegi
11, laugardaginn 7. janúar kl. 2-5.
Þjóðdansafélag Reykjavíkur.
Breyttur viðtalsfími
Viðtalstími minn verður framvegis kl. 4,15-
5.15 nema þriðjudaga og föstudaga kl. 1,15-
2.15 og laugardaga kl. 9,15-10,15.
ÓFEIGUR J. ÓFEIGSSON, Iæknir.
ÞEIR HEPPRKIIRR ?
(aðeins þeir sem eiga miða.)
Dregið n, k. þriðjudag
HnPPDRKlTI^
lí
Kaupum hreinar
léreftstuskur
Prentsmiðja
Alþýðublaðsins
10 5' J'anúar 1967 alþýoublaðýð