Bókasafnið - 01.04.1994, Side 53

Markaðssetjum bókavörðinn!
Nordbok námskeið í Kaupmannahöfn 25.-29. október 1993
„Stærkere profil og image“
, v\°áii
yinii
Fimm íslenskir almenningsbókaverðir sóttu á Norbok-
námskeið í Kaupmannahöfn sem bar yfirskriftina
Stærkere profil og image. Þessir fróðleiksfúsu almennings-
bókaverðir eru Hlíf Arndal, Hveragerði/Selfoss; Hólmkell
Hreinsson, Akureyri; Marta Hildur Richter, Mosfellsbæ;
Nanna Þóra Áskelsdóttir, Vestmannaeyjum og
Pálína Magnúsdóttir, Seltjarnarnesi. _ ^
Námskeiðshald fór fram
Amákri í Danska bókavarða-
skólanum. Dönunum tókst
vel upp við að hrista sam-
an námskeiðsgesti, eins
og þeirra var von og Uv
vísa. Var mikið um
glaum og gleði
bland. Auk þess
heimsóttum við Is-
lendingaslóðir í
Kaupmannahöfn á
rölti okkar milli
vertshúsa og rifjuð-
um upp söguna
sem Björn Th. sagði
svo vel í bók sinni.
En um hvað fjallaði ,
svo námskeiðið? í stuttu
máli má segja að það hafi
fjallað um ímynd og mark-
aðssetningu bókasafna og þeirr-
ar þjónustu sem bókasöfn veita.
Tími er kominn til að kasta gömlum
hugmyndunum og taka upp nýjar. Breyta
þarf ímyndinni og nota nýjar aðferðir til þess.
®H’Z.
O

Á því var hamrað að bókasöfn standa og falla með starfs-
fólkinu, svona svipað og veitingastaðir. Kannanir sýna að
allt að 90% notenda taka góða þjónustu fram yfir gæði
safnkosts. Okkur ber að hugsa eins og við séum að reka fyr-
irtæki (ekki stofnun) og reyna að selja.
En hvað á að selja? Jú, það á að selja bókaverði - ekki
söfn; upplýsingaþjónustu - ekki söfn; sveigjanleika - ekki
reglur. Við eigum að hætta að leggja áherslu á hið nei-
kvæða, t.d. reglur, boð og bönn og draga heldur fram allt
það jákvæða og það sem er í boði. Hvenær höfum við séð
verslun eða fyrirtæki auglýsa meira það sem ekki má held-
ur en það sem er á boðstólnum?
Bókaverðir verða að vera vel kynntir og sýnilegir jafnt
utan safns sem innan og leggja þarf áherslu á tengsl og sam-
skipti við m.a.:
- almenning
- sveitarstjórnarmenn (peningavaldið)
- börn
- unglinga
- foreldra
- blaðamenn/fréttamenn
- rithöfunda o.fl.
Við þurfum að ná til þeirra sem ekki nota söfnin, hinir
eru til staðar. Jákvætt viðhorf sveitarstjórnar-
manna til safnanna er lífsspursmál, bóka-
verðir verða að koma þeim í skilning
mikilvægi starfseminnar og
sjá til þess að þeir séu vel upp-
Iýsdr um hana. Að hitta
ráðamenn persónulega
utan safnsins t.d. á golf-
vellinum, eða annars
staðar er mikilvægara
en marga grunar.
Til að vekja at-
hygli á okkur eru
blöð, tímarit og
fjölmiðlar nauð-
synleg. Frétta-
menn nenna ekki
að skrifa um ekki
neitt, við verðum
að skilja það. Þeir
vilja „fréttir" og við
þurfum að búa þær til
- gera eitthvað frétt-
næmt og hafa samband að
fyrra bragði.
Við þurfum að gera foreldr-
grein fyrir því að það er mikil-
vægur og sjálfsagður hlutur í uppeldi
barna að venjast á notkun bókasafna. I
gegnum skólana náum við til barna og unglinga. Og
við verðum að hafa frumkvæðið.
Vinsamleg samskipti við rithöfunda eru bókasöfnunum
til framdráttar.
ímynd bókavarða!
Enn og aftur var fjallað um mikilvægi þess að treysta og
styrkja sjálfsímynd og sjálfsálit bókavarða svo og ímynd
bókavarða út á við.
Aðalatriðið er að sýna fram á faglega og starfslega hæfni
okkar. Við verðum að vera sýnileg.
Mjög athyglisvert var að heyra hversu langt Svíar eru
komnir í markaðssetningu bókasafna. Þeir hafa þegar ráðið
sérstaka PR-bókaverði (stendur fyrir public relations; al-
mannatengsl) í almenningsbókasöfn. Það var einmitt PR-
bókavörðurinn frá Eskilstuna, Björn Lindwall sem sagði:
„Hættum að biðjast afsökunar á því að vera til. Við erum
dugleg, klár, falleg og flott. Byrjum hvern morgun á því að
segja þetta við okkur sjálf, og förum svo út og segjum öll-
um hinum frá því.“ Björn kom einnig fram með tuttugu
tillögur um hvernig drepa má niður hugmyndir, og tuttugu
tillögur um hvernig svara á tillögum sem drepa niður hug-
Bókasafhið 18. árg. 1994 53