Áramót - 01.11.1905, Blaðsíða 8

hugsuninni um aS nokkur lifandi vera skuli eiga fyrir
höndum eilífa vansælu; og þess vegna hafa menn meS
ýmsu móti reynt aö komast hjá þeirri hugsun meS því
aS kenna' annaShvort gjöreySing hinna óguSlegu eSa
þá aS þeir snúi sér aS lokum og verSi sælir. En heilög
ritning gefur enga heimild fyrir slíkum kenningum;
heldur virSist ótvíræS kenning hennar vera sú, aS van-
.sælan sé eilíf eins og sælan.
En hinir góSu fá aS lifa eiliflega hjá guSi í dýrS og
sælu. Dómurinn yfir þeim verSur sýknunar-dómur,
vegna þess aS þeir hafa viljaS þiggja náSina, endur-
lausnina í Jesú Kristi. Hann hefir meS pínu sinni og
dauSa borgaS syndagjöld þeirra og afmáS sekt þeirra,
og fyrir hans verSskuldun verSa þeir dæmdir sýknir og
allar sakir gefnar þeim upp.
4. En hvað verðnr á dómsdegi um þann heim, sem
vér þekkjum nú? Hann ferst, og nýr kemr í staSinn.
XJm þaS stendur í 2. Pét. 3, 10—13: „En dagur drottins
mun koma sem þjófur á nóttu; þá munu himnarnir meS
miklum gný líSa undir lok, frumefnin af eldi sundur
leysast, og jörSin og þau verk, sem á henni eru, upp
hrenna.......En eftir hans fyrirheiti væntum vér nýs
himins og nýrrar jarSar, þar sem réttlætiS muni búa.“—
og Op. 21, 1: „Eg sá nýjan himin og nýja jörS, þvi sá
fyrri himinn og sú fyrri jörS var horfin, og sjórinn var
ekki framar til.“ — Þá verSur engin synd framar til,
eöa sorg eSa dauSi, heldur verSur líf hinna endurleystu
eilífur friSur og gleSi í samfélagi hins þríeina guSs.
Um þann dýrSarbústaS, sem vér eigum þá fyrir hönd-
um, og þau sælukjör, sem vér eigum þá viS aS búa, er
talaS af guSlegri andagift í hinum 2 síSustu, dýrSlegu