Alþýðublaðið - 26.01.1967, Blaðsíða 4

[BMItO)
Ritstjórar: Gylfi Gröndai (áb.) og Benedikt Gröndal. — Ritstjórnar£uli-..
trúi: EiBur Guönason — Símar: 14900-14903 — Auglýsingasími: 14906.
Aðsetur Alþýðuhúsið við Hverfisgötu, Peykjavik. — Prentsmiðja Alþýðu-i
blaðsins. — Áskriftargjald kr. 105.00. — 1 lausasölu kr. 7.00 eintakið,
Útgefandi Alþýðuflokkurinn.
Fræðslumál verkalýðsins
EITT MESTA VANDAMÁL verkalýðshreyfingar-
innar nú á dögum er, hve erfitt reynist að fá ungt
fólk til að taka að sér trúnaðarstörf í hreyfingunni
og búa sig undir forustu. Takist ekki að spyrna fæti
rvið þessari þróun, getur dregið til muna úr þrótti al-
l)ýðunnar á komandi árum, og mun þá fljótt koma í
Ijós', að lífskjör vinnandi fólks versna.
Ýmsar ástæður eru fyrir þessari framvindu mála.
Er sú án efa áhrifamest, að fáir geta haldið uppi þeim
lífskjörum, sem þeir óska eftir, nema með meiri eða
rnirini aukavinnu. Er svo komið, að menn hika við
að lofa starfstíma án þess að fá fyrir hann fulla
greiðslu. Það er að vísu slæm hagfræði að neita verka
lýðsfélagi sínu um tíma og starf á þessum grundvelli,
það hefnir sín annars staðar, en svona er þetta.
Þegar lífskjör þjóðarinnar batna, þar á meðal verka
lýðsins, verða samtök eins og verkalýðshreyfingin
að nota miklu meir en áður starfskrafta, sem fá laim
fyrir vinnu sína. Með batnandi kjörum verða félags
menn þá einnig að greiða hærri félagsgjöld en áður
fvrr, enda er sú þjónusta margvísleg sem félögin
væita, og öryggið í launamálum ómetanlegt.
Forustusveit verkalýðsfélaganna á komandi árum
er íhugunarefni. Hingað til hefur notið brautryðjenda,
sem margir hafa helgað verkalýðshreyfingunni ævi
sína án þess að fá mikið í aðra hönd annað en gleði
baráttu og sigra. Nú hefur hreyfingin átt sinn þátt í
að bæta menntunarskilyrði alþýðubarna í landinu
nieð þeim árangri, að þúsundir þeirra, sem hæfileika
hafa til, ganga menntaveginn. Þar með lætur alþýð-
aá frá sér til annarra starfstétta mörg beztu foringja
efni sín.
Þetta ástand krefst þess, að eytt sé gamalli tor-
tryggni milli skólagenginna manna og óskólageng-
inna, svo 'að verkalýðshreyfingin geti notið allra
„Jieirra krafta, sem á hana trúa og vilja fyrir hana
vinna. Það má ekki gera forustuhlutverk verkalýðs-
félaganna að áróðursstöðum stjórnmálaflokka, sem
ná valdi á þeim.
Verkalýðshreyfingin hefur hér á landi lagt alltof
litla áherzlu á fræðslumál sín og náð litlum árangri
á því sviði. Að vísu hafa merkar tilraunir verið gerð
ar, ^n flestar farið út um þúfur. Én sjálfan fagskól-
ann, sem Alþýðusambandið ætti að reka í námskeið
um fyrir trúnaðarmenn og foringjaefni félaganna,
vantar enn. Sænska alþýðusambandið hélt fyrstu
námskeiðin af því tagi 1929, og þau eru enn kjarni í
fræðslustarfi þess. Að vísu er erfitt að fá unga fólk
ið til að sækja slíka fræðslu af þeim ástæðum, sem að
ofan voru nefndar. En þann vanda verður að leysa.
Það er kominn tími til, að verkalýðshreyfingin
hugsi meira um fræðslumál sín og geri nýjar tilraun
ir til að fá unga fólkið með í hið virka starf.
4 26. janúar 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
BIFREIÐAEIGENDUR
‘ Frá upphafi hafa Samvinnutryggingar
lagt megináherziu á tryggingar fyrlr
sannvirði, góda þjónustu og ýmiss-
konar fræðsiu- og upplýsingastarf-
semi.
í samræmi við það hafa Sam-
vinnutryggingar ráðizt í Útgáfu
bókarinnar „Bíllinn minn”. í hana
er hægt að skrá nákvæmlega
allan rekstrarkostnað bifreið-
ar í heilt ár, auk þess sem
■ bókinni eru ýmsar gagn-
legar upplýsingar fyrir
bifreiðarstjóra.
SAMVINNUTRYGGINGAR
Ármúla 3 - Síml 38S00
Bókin mun verða
send, endurgjalds-
laust í pósti til allra
viðskiptamanna okk-
ar sem þess óska.
Látið því Aðalskrif stof-
una í Reykjavík eða um-
boðsmann vita, ef þér
óskið, að bókin verði send
yður. Einnig má fyJla Út
reitinn hér að neðan og
senda hann til Aðalskrifstof
unnar.
KLIPPIÐ HÉR Ég undirritaður óska eftir, að mér veröi send bókin ,,Bíilinn minn”
nafn heimilisfang •
krossgötum
★ AÐ FYLGJAST MEÐ TÍMANUM
•Allir þurfa að fylgjast með tím-
anum, ef vel á að fara, og hefur svo lengi verið.
Ekki er ýkja Iangt síðan menn fóru að ganga með
úr upp á vasann, enn styttra síðán armbandsúr urðu
tíðkanleg hér á landi. Þangað til urðu menn að
láta sér nægja dagsbirtuna og sólarganginn til
timaákvörðunar úti við. Þá urðu eyktamörkin til
víðs vegar um landið. Margir kannast eflaust við
eftirfarandi vísu um eyktamörk á Baulárvöllum á
Snæfellsnesi: „Dagmálin á Dofrahnúk, / hádegi á
Stakki, / miðdegi á Möðruhnúk, f en nón er
út á Klakki. / Miðaftan á Breiðuborg á Baulárvöll-
um, / náttmálin á Núpufjöllum. / Nú er greint frá
eyktum öllum.” Þannig voru dagsmörkin skrásett
í landslaginu á hverjum bæ. Þar sem ég ólst upp
þekktist t.d. bæði Hádegisvarða og Miðaftansvarða
Og aðrir munu liafa svipaða sögu að segja. En auð-
vitað varð tímaákvörðunin ekki nákvæm með þessu
móti, enda líka minni þörfin á að telja mínúturn-
ar og sekúndurnar þá hcldur en nú á dögum. í okk-
ar gamla góða fyrri alda þjóðfélagi þurfti t. d.
enginn að óttast að missa af strætisvagninum, þótt
setið væri yfir súpunni eitthvað fram yfir venju-
legan tíma.
★ TORGKLUKKAN OG
STRÆTISVAGNASTJÓRARNIR.
★ Nú horfir málið öðru vísi við. —
Krafizt er af öllum, að þeir séu mínútumenn, enda
úr og klukkur hvar sem litið er. Meira að segja
cpinberar og hálfopinberar klukkur á almannafæri
og til almenningsnota. Við höfum Landssímaklukk-
una og Útvarpsklukkuna og við höfum klukkur
hingað og þangað um höfuðborgina: á Sjómanna-
skólanum, Dómkirkjunni, Útvegsbankanum, Lækj-
artorgi. Það virðist sem sagt vel fyrir öllu séð í
þessum efnum og auðvelt að fylgjast með tíman-
um. En málið er þó ekki eins einfalt og það sýnist
í fljótu bragöi. Sá hængur er nefnilega á þessu
öllu saman, að klukkurnar verða sjaldnast alveg
samferða í tímanum, sumar flýta sér, aðrar seinka
sér, fæstar ganga alveg rétt til lengdar. T. d. veit-
ist Torgklukkunni afar erfitt að lialda í við Út-
varpsklukkuna, sem kvað þó ganga með skikkan-
legum hraða, hvernig sem á því kann að standa.
Hins vegar hefur þessi breyzkleiki Torgklukkunnar
komið óorði á fjölmenna og ágæta starfsstétt, —
strætisvagnastjórana, sem í engu vilja vamm sitt
vita, en hún er sú eina klukka, sem þeir taka mark
ó og fara eftir. Það er sagt, að þeir séu á eftir
sínum tíma, og má kannski til sanns vegar
færa. — S t e i n n .
mmmm