Dagur - 01.11.1997, Qupperneq 8

VIII -LAUGARDAGVR 1. NÓVEMBER 1997

MINNINGARGREINAR
ANDLAT
Einar Oddberg Sigurðs-
son (Beggi)
andaðist að morgni
fimmtudags 23. október á
Hrafnistu í Reykjavík.
Guðmundur Hjartarson
Mýrarholti 7, Ólafsvík,
andaðist sunnudaginn 26.
október.
Guðmundur Kristinn
Axelsson
Ashömrum 30, Vestmanna-
eyjum, lést á heimili sínu
sunnudaginn 26. október.
Hólmfríður
Þorsteinsdóttir
Safamýri 42, lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur miðviku-
daginn 22. október.
Ingibjörg Helgadóttir
Fornhaga 11, Reykavík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavík-
ur að kvöldi laugardagsins
25. október.
Kristinn Jónsson
Brúarlandi, Hellu, lést á
Landspítalanum mánudag-
inn 27. október.
Kristján G. Sigurmunds-
son
framkvaemdastjóri, Kvist-
haga 27, lést 17. október
síðastliðinn.
Lilja G. Oddgeirsdóttir
Háaleitisbraut 103,
Reykjavík, andaðist að
morgni laugardagsins 25.
október á Landspítalanum.
Matthías Guðmundsson
Hringbraut 104, Keflavík,
andaðist á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur sunnudaginn
26. október.
Olga Kristjánsdóttir
Hlíðarendavegi la, Eski-
firði, lést af slysförum
mánudaginn 27. október
síðastliðinn.
Ólafía Ragnars
er látin.
Ragnheiður Sigurgeirs-
dóttir
Þingvallastræti 33, Akur-
eyri, lést í Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri föstu-
daginn 24. október.
Sigríður Magnúsdóttir
Samtúni 14, lést á hjúkr-
unarheimilinu Eir laugar-
daginn 25. október.
Sigurður Friðriksson
fyrrum bóndi, Stekkjarflöt-
um, til heimilis að Víðihlíð
29, Sauðárkróki, andaðist á
sjúkrahúsi Sauðárkróks
sunnudaginn 26. október.
Minn-
ingar-
greinar
Minningargreinar birt-
ast aðeins í laugardags-
blöðum Dags.
Þær þurfa að berast á
tölvudiskum eða vélrit-
aðar.
Myndir af þeim sem
skrifað er um þurfa að
berast með greinunum.
Sendist merkt
Dagur
Strandgötu 31, 600 Akureyri
Garðarsbraut 7, 640 Húsavík
Þverholti 14, 105 Reykjavík
SlGURÐUR FrIÐRIKSSON fæddist
á Miklabæ í Akrahreppi 11.
september 1924. Hann lést á
Sjúkrahúsi Skagfirðinga á
Sauðárkróki 26. október 1997.
Foreldrar hans voru hjónin
Una Sigurðardóttir, f. 25. októ-
ber 1898, d. 10. janúar 1979,
og Friðrik Hallgrímsson, f. 14.
janúar 1895, d. 30. maí 1990.
Þau bjuggu á Miklabæ frá
1922-27 og síðar í Úlfsstaða-
koti (nú Sunnuhvoll) í sama
hreppi. Sigurður átti tólf systk-
ini. Elst er Elín, f. 1923. Hín
systkinin eru: Hallgrímur, f.
1926, d. 1929; Helga, f. 1927,
d. 1961; Friðrik, f. 1928; Þór-
unn, f. 1929; Hallgrímur, f.
1931; Guðný, f. 1934; Sigríð-
ur, f. 1936; Halldóra, f. 1937;
Árni, f. 1939; Bjami, f. 1940
og Guðrún, f. 1943.
Sigurður kvæntist 24. apríl
1953, eftirlifandi konu sinni
Önnu Hrólfsdóttur, f. 24. apríl
1930. Hún var frá Stekkjarflöt-
um í sama hreppi. Á Stekkjar-
flötum bjuggu þau frá 1954-
1922 er þau fluttu til Sauðár-
króks. Þau keyptu Stekkjarflati
árið 1955 af Brynleifi Tobí-
assyni, sem þá var mennta-
skólakennari á Akureyri.
Anna og Sigurður eignuðust
sex börn, en þau eru: 1) Una,
leikskólakennari í Reykjavík, f.
1. janúar 1953. Maki hennar
er Bogi Arnar Finnbogason og
eiga þau þrjú börn. Þau heita
Anna Dagmar, Ingunn Ragna
og Sigurður Ingi. 2) Snorri, bif-
vélavirki í Garðabæ, f. 18. jan-
úar 1954. Maki hans er Edda
Haraldsdóttir og eiga þau þrjú
börn. Þau heita Lilja Margrét,
Sigrún Anna og Rakel Ósk.
Áður átti Snorri dóttur sem
heitir Hilda Björk Línberg. 3)
Hrólfur, húsasmiður á Sauðár-
króki, f. 30. nóvember 1956.
Maki hans er Hafdís Skarphéð-
insdóttir og eiga þau þijú börn.
Þau heita Anna Elísabet, Árni
Rúnar og Eva Margrét. 4)
Hulda, búandi á Stekkjarflöt-
um, f. 21. nóvember 1962.
Maki hennar er Matthías H.
Guðmundsson og eiga þau þijú
börn. Þau heita Sigurður
Ágúst, Inga Björk og íris Ósk.
5) Kristján Valur, verkamaður á
Sauðárkróki, f. 24. apríl 1970.
6) Stúlka fædd andvana 12.
mars 1972.
Sigurður var við nám í
íþróttaskólanum f Haukadal
1945-46. Hann var víðsvegar í
vinnu áður en hann hóf bú-
skap, ók meðal annars mjólkur-
bíl í Akrahreppi í nokkur ár.
Útför Sigurðar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, Iaug-
ardaginn 1. nóvember, og hefst
athöfnin klukkan 14.
„Margt er það og margt er það
sem minningamar vekur ..."
D. S.
Ég á margar minningar um
Sigurð Friðriksson. Hann kom til
okkar að Egilsá og var hjá okkur
tvo vetur við fjárgeymslu ásamt
fleiru, þá 18 og 19 ára, að mig
minnir. Það var gaman að sjá
þennan unga og vasklega mann,
hvatan í spori, koma með féð á
hálsbrúnina að bæjarbaki og
renna sér á flugferð fótaskriðu
niður hjarnfönnina í bæjar-
brekkunni. Ekki var síður gaman
að sjá hann fást við stóra fiska-
steininn í hlaðvarpanum og hefja
upp á hné. En Sigurður var
snemma sterkur og eigi skorti
hann kapp og harðfylgi að sigra
Sigurður Friðriksson
örðugleikana hveijir sem voru,
hlífði sér enda hvergi.
Þannig var Sigurður. Hann
breytti kotbýli í góðbýli. Þar sem
áður var nytjalítið land eru nú
gjöfulir töðuvellir. Þar sem áður
voru hálfdimmir torfkofar, þar
eru nú reisuleg hús með nútíma
þægindum, glæsilegt íbúðarhús
og nútímalegt fjós ásamt hey-
hlöðu með súgþurrkun og sjálf-
matara. Aðrar framkvæmdir í
samræmi við það. Þau komu sér
auk heldur upp laglegum tijá-
lundi, allt með blæ snyrti-
mennsku og þrifnaðar. Þannig
orti þessi skagfirski bóndi lífsljóð
sitt og skráði í íslenska jörð og lét
tvö strá vaxa, þar sem áður var
eitt, allt án yfirlætis eða væntinga
um viðurkenningu eða þakklæti,
kannski fremur það gagnstæða.
En því má ekki gleyma, að ekki
stóð hann einn f teignum. Hann
átti ágæta konu sér við hlið og var
honum samhent um þrifnað og
myndarskap.
Sigurður er fæddur að Mikla-
bæ í Blönduhlíð 11. sept. 1924,
sonur hjónanna Friðriks Hall-
grímssonar og Unu Sigurðardótt-
ur, sem þá bjuggu á hluta af
Miklabæ en fóru búferlum að
Úlfsstaðakoti (nú Sunnuhvoll) í
sömu sveit árið 1927, og þar ólst
Sigurður upp í hópi tólf systkina
oft við talsvert milda vinnu, því
hann var næst elstur barnanna
en faðir hans veill til heilsu og
alloft frá vinnu af þeim sökum,
þó annars væri hann duglegur
áhugamaður um búskap og fram-
kvæmdir að þeirrar tíðar hætti.
Foreldrara Friðriks bjuggu áður
í Úlfsstaðakoti og voru bæði Ey-
firðingar, Hallgrímur f. 11. mars
1859. Systir hans var Þorbjörg
kona Stefáns Bergssonar hrepp-
stjóra á Þverá í Öxnadal o.v. en
sonur þeirra var Bernharð alþm.
og bankastjóri. Kona Hallgríms
var Helga Jóhannesdóttir smiðs í
Stóra-Dal, sfðar í Hvassafelli.
Una kona Friðriks og móðir
Sigurðar var húnvetnskrar ættar,
fædd 25. okt 1898 og mun hafa
alist upp á Skagaströnd, glaðlynd
atorkukona og réðst kaupakona
til Friðriks, sem þá hafði hafið
búskap á hluta af Miklabæ í
Blönduhlíð.
Sigurður var um það bil meðal-
maður á vöxt en langt yfir meðal-
lag að burðum. Hann fór í
íþróttaskólann í Haukadal og var
þar veturinn 1945-1946. Þar
stæltist hann að kröftum og
harðfengi. Hann var alla tíð
fremur hlédrægur en traustur
maður og vinfastur. Jafnan reyn-
di ég hann að drengskap og hjálp-
semi. Þrátt fyrir harða lffsbaráttu
ætla ég að Sigurður væri ham-
ingjumaður. En mesta gæfuspor
hans var án efa, þegar hann gekk
upp að altarinu við hlið Önnu
Hrólfsdóttur frá Stekkjarflötum
24. apríl 1953. Næsta ár voru
ungu hjónin til heimilis á Sunnu-
hvoli hjá foreldrum Sigurðar en
hófu búskap á Stekkjarflötum
vorið 1954 en keyptu jörðina árið
eftir af þáverandi eiganda Bryn-
leifi Tobíassyni. Áður höfðu búið
á Stekkjarflötum hjónin Hrólfur
Þorsteinsson og Valgerður Krist-
jánsdóttir frá Ábæ foreldrar
Önnu og áttu þar heimili til
dauðadags.
Á þessum bæ, Stekkjarflötum
hófst lífsstarfið og varð nú vinnu-
dagurinn oft langur meðan verið
var að rækta og byggja. Þar fædd-
ust böm þeirra og uxu úr grasi
við leik og starf og undu við
þungan en kyrrlátan nið Jökulsár
í gili við túnfót og söng heiðlóu í
hlíð. Þama á fjölskyldan flest sín
spor, fögnuð sinn og harm. Þama
hófust þessi hjón úr fátækt til
velmegunar og urðu um skeið
stærstu innleggjendur mjólkur í
Akrahreppi og þrifnaður og
snyrtimennska úti sem inni með
þeim hætti að eftir var tekið.
Vorið 1992 brugðu þau Stekkj-
arflatahjón búi og seldu jörð og
bú dóttur sinni og tengdasyni en
keyptu sjálf hús á Sauðárkróki og
fluttu þangað. Enda þótt æskan
og bestu árin væru nú að baki og
þreyta farin að segja til sín var
framkvæmdahugurinn vakandi
sem áður. Varla voru þau fyrr
komin á þennan nýja stað en haf-
ist var handa um endurbætur á
húsinu, byggður bílskúr og lag-
færð lóð og gróðursett blóm og
runnar, allt af þeirri smekkvísi,
sem þeim hjónum var eðlislæg.
En þess skal geta, að við allar
þessar framkvæmdir nutu þau
aðstoðar barna sinna, einkum
Hrólfs, sem er húsasmiður.
En örlögum sínum ræður eng-
inn og líklega var það fyrir tæp-
lega einu ári, sem Sigurður tók
að kenna þess sjúkdóms, sem
erfitt hefur reynst að ráða við og
þrátt fyrir uppskurð á sl. vori og
eftirfylgjandi bata sem gaf vonir,
leiddi til endaloka þessa lífs. Sig-
urður lést á Sjúkrahúsi Skagfirð-
inga að kvöldi sunnudags 26.
þ.m. Enda þótt orkan færi smám
saman þverrandi entist karl-
mennskan og æðruleysið að heita
mátti til síðustu stundar. Heim
kom hann daginn áður en hann
lést. En það var háttur hans með-
an hann lá á sjúkrahúsinu að
koma heim og dvelja þar nokkrar
klukkustundir hvern þann dag
sem hann treysti sér til.
Börn þeirra Stekkjarflatahjóna
eru þessi: Una leikskólakennari.
Maður hennar er Bogi Arnar
skjalaþýðandi, búsett í Reykjavík.
Böm þeirra eru þijú. Snorri bif-
vélavirki. Kona hans er Edda
Haraldsdóttir, búa í Garðabæ.
Þar eru börnin fjögur. Hrólfur,
húsasmiður, búsettur á Sauðár-
króki. Kona hans er Hafdís
Skarphéðinsdóttir. Þau eiga þijú
böm. Hulda. Maður hennar er
Matthías H. Guðmundsson. Þau
keyptu Stekkjarflati og búa þar.
Yngstur er Kristján Valur verka-
maður, býr nú hjá Önnu móður
sinni á Sauðárkróki. Eitt bam
þeirra lést í fæðingu.
Nú að leiðarlokum þakka ég
Sigurði allar þær góðu stundir,
sem við höfum átt saman og óska
honum blessunar á ókomnum
vegum. Ég trúi því og bið þess, að
hann njóti áfram handleiðslu
þess alheimsmáttar, sem í öllu og
allsstaðar b)ir. Fyrir mína hönd og
fjölskyldu minnar votta ég konu
hans og börnum dýpstu og inni-
legustu samúð.
Guðmundur L. Friðfinnsson
Góður vinur og heiðursmaður
mikill, Sigurður frá Stekkjarflöt-
um, hcfur nú lcvatt þetta jarðsvið.
Þar er genginn vandaður og
traustur maður. Mig langar til að
votta honum virðingu mína með
nokkrum kveðjuorðum og þakka
honum kynnin góðu. Það er svo
margt sem leitar á hugann og af
öllum þessum hlýju minningum
og björtu myndum frá kynnum
okkar birtist mér nú allt í einu
dagur einn í ágúst fyrir fáeinum
árum. Þau hjónin, Sigurður og
Anna móðursystir mín, héldu
með miklum myndarskap upp á
afmæli mitt og fóru með mig í
ævintýraferð milda. Þetta er mér
ógleymanlegur dagur með hjón-
unum góðu og öllum þeim mikla
fróðleik sem Sigurður miðlaði
mér í þessari ferð. Hann virtist
þekkja nöfn allra staða og rak
sögu margra þeirra. Þá var þekk-
ing hans á gróðri, fuglalífi og
bergtegundum ekki síðri. Og að
kvöldi þessa síðsumarsdags, þeg-
ar við komum heim í Stekkj-
arflatir, skynjaði ég alla þá miklu
og fjölbreyttu fræðslu sem ég
hafði orðið aðnjótandi hjá hon-
um. Að baki var Ólafsfjörður,
Sigluljörður og allflestir dalir í
austanverðum Skagafirði, hver
með sínu sérkenni og þeim hug-
ljúfa blæ sem þeir sveipuðust í
frásögn Sigurðar.
Svo er þessi ágæti maður allt í
einu horfinn af sjónarsviðinu.
Samferðamaðurinn sem hægt var
að treysta, sanngjarn, tillitssamur
og nærgætinn.
Sigurður var mjög góður og
hlýr heimilisfaðir og lét sér mjög
annt um fjölskyldu sína. Það
voru samhent hjón þau Sigurður
og Anna. Já, mikið hugsaði þessi
maður vel um börnin sín. Fram-
tíð þeirra og velgengni var öllu
ofar í huga hans. Það var gott fyr-
ir alla, bæði börn og fullorðna, að
vera í návist hans. Hann var svo
hlýlegur, víðsýnn og vildi hvers
manns vandræði leysa.
Þau hjón, Sigurður og Anna,
nutu þess að ferðast saman um
landið og var ánægjulegt að hlus-
ta á þau segja frá ferðum sínum.
Hann lýsti staðháttum svo greini-
lega, að mér fannst oft eins og ég
hefði verið þarna á ferð.
Hirðusemi og snyrtimennska
var Sigurði í blóð borin. Öll verk
voru vönduð, gengið alls staðar
vel um, bæði innan dyra og utan,
og það var eins og öllu væri sýnd
virðing. Hann var mikill dýravin-
ur, hugsaði sérstaklega vel um
skepnur sínar og gætti þess vand-
lega að þeim liði alltaf vel.
En nú er vegferðinni lokið.
Landið sýnist smærra. Æsku-
sveitin verður önnur. Fölvi færist
yfir og angurvær haustblærinn
hvíslar mér í eyru:
Hver af öðrum til hvíldar rótt
halla sér nú og gleynta
vöku dagsins um væra nótt
vinimir gömlu heima.
Þó leið þtn sem áður þar liggi hjá,
er lyngið um hálsa brumar,
mörg höndin, sem kærast þig
kvaddi þá,
hún kveður þig ekki í sumar.
(Þorsteinn Valdimarsson)
Góði vinur, hafðu þökk fyrir
alla ánægjuna og gleðina sem þú
veittir mér frá okkar fyrstu kynn-
um.
Konu hans, Önnu, og fjöl-
skyldu bið ég blessunar.
Hjörtur Guðmundsson