Dagur - 10.10.1998, Síða 9

LAVGARDAGUR 10. OKTÓBER 1998 - 2S
söngvari, faðir Jónu Fanneyjar,
sem kemur fram á tónleikunum
í dag. Næstyngstur er svo Krist-
ján Ingvar óperusöngvari og
yngstur er Björgvin Haukur.
„Konráð Oddgeir var einfald-
lega fyrsti óperusöngvarinn í
ættinni. Það er ekkert minna en
það,“ segir Jóhann Már þegar
borin er upp sú spurning hvort
Konráð og Haukur syngi ekki
bara fyrir sjálfa sig. „Þegar hann
var í fjórða bekk f Gagnfræða-
skólanum var samin og færð
upp ópera og þar söng hann
annað af aðalhlutverkunum.
Hann var fyrsti óperusöngvarinn
en síðan varð hann sjómaður og
það reyndi ekkert á hans söng-
getu en hann getur alveg hik-
laust sungið. Haukur bróðir hef-
ur aldrei sungið fyrir neinn
nema sjálfan sig en félagar hans
segja mér að hann sé vel liðtæk-
ur þegar hann vill það við hafa,
þannig að röddin og
músíkin er í fólk-
inu.“
- Og Haukur er
sagður hafa hætt í
söngnum af þvi að
hann vildi ekki
skyggja á ykkur hin.
„Enda hættum
við strax á skíðun-
um h'ka til að
sér einn og kannski fleiri - það
var toppurinn.“
Um samanburð á Jóa og Krist-
jáni segir Ævar: „Jói hafði þetta
ótruflaða samband við sitt fólk.
Hann söng fyrst og fremst fyrir
sína hjörð á Norðurlandi og
stundum reyndar í útvarpið. Það
var afskaplega beint samband og
ótruflað. Kristján býr í útlönd-
um og það hafa stundum mynd-
ast girðingar milli hans og aðdá-
endanna, til dæmis í gegnum
fréttir. Slíku var ekki til að dreifa
í tilviki Jóa. Hann var nær fólk-
inu. Hann var meiri sjarmör af
guðs náð en Kristján.“
Styrktur til heimsfrægðar?
Jón Armann Héðinsson segir svo
frá tveimur atvikum sem eru
honum minnisstæð í sambandi
við Jóa Konn: „Karlakór Akur-
eyrar og Jói Konn héldu söng-
skyggja ekki á hann.
Hann var margfald-
ur íslandsmeistari á
skíðum en það
hefði farið alveg í
vaskinn hefðum við
farið að gera þetta
líka, þannig að það
eru kaup kaups,"
svarar Jóhann Már.
Jói var nær
fólkinu
„Það hefur alltaf
verið sagt að mín
rödd sé líkust pabba
rödd og það fer ekk-
ert á milli mála að
þar er líkasti blær-
inn,“ segir Jóhann
Már um samanburð
á þeim systkinum
við föður þeirra.
„Fólk tekur meira
að segja feil á okk-
ur. Kristján hefur
aftur þróað sína
rödd yfir í að verða
miklu dramatískari
og að framleiða
meiri hávaða. Pabbi
var aftur með
bjarta, mjúka og fal-
lega rödd segja allir.
Það var hans ein-
kenni að syngja
mjúkt og fallega.
Maður veit ekki
hvað hefði orðið en
hann söng aldrei
neitt nema íslensk alþýðulög og
svona söngmáti klæðir þau lög
best. Það hefur mótað hans
söng því hann söng bara á þessu
eina sviði sem kalla má ljóða-
söng. Kristján aftur á móti hefur
þessa óhemju sterku og miklu
rödd og þar af leiðandi sérhæfir
hann sig í dramatískum óperum
þannig að söngur þeirra er
kannski ekki sambærilegur,"
segir Jóhann Már.
Ævar Kjartansson þekkti dálít-
ið til Jóa Konn. „I fyrsta skipti á
ævinni sem ég varð vitni að
„performans" var í bragganum á
Grímsstöðum á Fjöllum þar sem
Ungmennafélagið hélt samkomu
einu sinni á ári. Þar mætti Jói
Konn. Þetta var sennilega 1958
og ég man að ég varð alveg ógur-
lega hrifinn og svo þegar ég kom
í Menntaskólann á Akureyri þá
fékk maður stundum að taka
lagið með Jóa í Sjálfstæðishús-
inu þegar maður var búinn að fá
þegar hann hætti, en þá var
klukkan að ganga sex að morgni.
Fáir sváfu á Gamla Garði þá
nótt.“
Gjörólildr í söng
„Kristján hefur mikla hæfileika
en þeir feðgar eru gjörólíkir í
söng. Raddirnar ólíkar og mér
finnst oft hlálegt að bera söngv-
ara saman og segja að þessi sé
betri en hinn. Hver hefur sitt
einkenni og ég held að það verði
enginn eins og Jói Konn,“ segir
Gísli Sigurgeirsson. „Það sem ég
sé sammerkt með þeim í söngn-
um er þessi hæfileiki til að
miðla tilfinningunum til þess
sem hlustar, að gefa eitthvað frá
sér sem skilar sér til hlustand-
ans. Þeir hafa þetta listamanna-
skap sem er undirstaðan að
hæfileikanum til að gefa svona
af sjálfum sér. Það upplifði mað-
ur á tónleikum hjá Jóa. Mér eru
mjög minnisstæðir
tónleikar sem
Sprungumar
í Freyvangi
Jóhann Konráðsson: ekki hrifinn af
sukki strákanna!
Jóhann Már rifjar
upp fræga sögu af
samskiptum þeirra
Jóa og Kristjáns:
„Svoleiðis var að
þegar Kristján var
að læra hjá Dem-
etz þá var hann
beðinn um að
syngja á árshátíð
frammi í Frey-
vangi á Iaugardegi.
En þrír vinir hans
úr menntaskóla
komu norður á
föstudegi og vildu
fá hann í Sjallann.
Pabbi varð ekki mjög hrifinn og vissi náttúrlega
hvað það þýddi þegar við drengir fórum í Sjallann,
við komum ekki alltaf bláedrú til baka. Hann
sagði við Kidda mjög alvarlegur að þar sem hann
væri að byrja sinn söngferil þá ætti hann ekki að
fara í Sjallann og vera svo kannski illa fyrir kallað-
ur á Iaugardeginum. Það hafði náttúrlega ekkert
að segja, Kristján fór bara í Sjallann.
A sunnudeginum segir pabbi með þjósti við
Kristján: „Hvernig gekk þér í gær?“ Kiddi var hel-
víti sperrtur og segir: ,Alveg frábærlega, ég var al-
veg í banastuði. Ef þú vilt þá get ég farið með þig
frameftir. Það eru sprungur í veggjum hússins eftir
mig.“ Pabbi horfði á hann og sagði: „Helvítis vit-
leysan í þér drengur, þetta eru eldgamlar sprungur
eftir mig,“ en svo bætti hann við þegar hann sá
hve Kristjáni mislíkaði þetta: „Eg segi það nú
kannski ekki, það getur vel verið að þú hafír
gleikkað þær aðeins.“
skemmtun vorið 1945 eða ‘46
fyrir troðfullu húsi í Nýja-bíó.
Þar sló Jói svo rækilega í gegn
að allt ætlaði um koll að keyra,
fagnaðarlætin voru svo mikil.
Síðan skrifaði tónskáldið Björg-
vin Guðmundsson um söng-
skemmtunina og hælir Jóa alveg
upp í topp. Eg man að hann seg-
ir í lok greinarinnar hve frábært
listamannsefni sé á ferðinni
þarna og spyr - og það er stóra
spurningin: Hafa Akureyringar
ekki efni á að kosta þennan
rnann til framhaldsnáms? Við
vitum öll hvað gerðist og
kannski varð það mesta gæfan.
Hann var Jói Konn, þetta nátt-
úruundur. Nokkrum árum
seinna var ég á Gamla Garði og
við fengum Jóa Konn suður til
að syngja. Hann söng í Leikhús-
kjallaranum og síðan uppi á
Gamla Garði. Norðlendingar
voru yfir sig hrifnir og það var
mikil og innileg kveðjustund
raun
voru kveðjutónleikar
Jóa þar sem hann
söng með Kristjáni í
Borgarbíói. Þar var
það gamli maðurinn
sem átti salinn,
maður fann það. Jói
hafði þessa sterku
tilfinningu sem
hann gaf frá sér
þegar maður horfði
á hann. Þetta hefur
Kristján líka. Hann
getur verið misupp-
lagður á tónleikum
og tekist misjafnlega
upp sönglega séð en
samt sem áður kem-
ur fólk í skýjunum
af tónleikunum.
Það er eitthvað sem
hann hefur gefið
meira en aðeins
sönginn, það er til-
finningin og hljjan
sem gamli maður-
inn hafði,“ segir
Gísli.
Hægláti rafsuðu-
maðurinn
Jósteinn Konráðs-
son bróðir Jóa söng
meðal annars með
honum í Smára-
kvartettinum. „Eg
var að vinna með
Jósteini þegar verið
var að byggja Kísil-
iðjuna í Mývatns-
sveit," segir Ævar
Kjartansson. „Við
unnum stundum
um helgar og vorum
í kvöldkaffi á Hótel
Reynihlíð. Þar var
stúlka frá Vogum
sem heitir Dísa og
hún gekk um beina.
Þetta var inni í sal
hótelsins og eftir að hún hafði
komið nokkrar ferðir með klein-
ur og hvað það var þá stóð þessi
hægláti rafsuðumaður á fætur
og upphóf raust sína og söng
„Dísa, mín Dísa“. Við sem vor-
um að vinna með honum urðum
hissa en ég held að erlendu
ferðamennirnir hafi orðið enn
meira hissa.“
Leið Kristjáns Jóhannssonar
inn í sönginn er vel þekkt og
Ævar Kjartansson líkir þeirri
leið við ameríska drauminn.
„Allir Islendingar geta orðið
stjörnur. Þarna var maður sem
vann erfiðisvinnu við vélar og
málmsmíðar sem tekur til \ið að
læra söng, fer nánast sótugur í
framan beint inn í söngnámið.
Eg hef það frá Sigurði Demetz
að fyrstu mánuðina hafi þetta
bara verið ræskingar. Kristján
spýtti mórauðu, hrækti úr sér
ryði og skít.“
Jóhann Konráðsson og Fanney Oddgeirsdóttir með börnin fyrir um fjörutíu og
fimm árum. Frá vinstri: Svavar Hákon, Jói með Björgvin Hauk, Heiða Hrönn,
Kristján Ingvar, Konráð Oddgeir, Anna María, Fanney og Jóhann Már.
Jóhann Már Jóhannsson bóndi og söngvari í Keflavík í Skagafirði: „Pabbi vissi
náttúrlega hvað það þýddi þegar við drengir fórum í Sjallann, við komum ekki
alltaf bláedrú til baka.“
Fimm Konnarar syngja saman. Hér eru þau Jóhann Már, Svavar, Stefán Birg-
isson, Jóna Fanney Svavarsdóttir og Örn Viðar Birgisson. mynd: sbs
Heiða Hrönn og Anna María Jóhannsdætur. Þær hafa báðar sungið
opinberlega og Anna María hefur staðið í eldlínunni nú við að skipuleggja
minningartónleikana.
Þeir syngja allir en sumir þó bara fyrir sjálfa sig. Frá vinstri: Haukur, Kristján,
Svavar, Jóhann og Konráð.