Dagur - 07.08.1999, Side 10

LÍFIÐ í LANDINU
26 - LAUGARDAGUR 7. ÁGÚST 1999
JJwytr
Þórir baö Öddu Steinu nokkrum mánuöum eftir aö
þau kynntust „og þaö beföi nú venö algert stilbrot
að segja nei.
Ungog
ástfangin á vorkvöldi i Reykjavík...
/ Kazakstan var engin jólatré að fá - bara nýárstré
sem komu í verslanir þann 23. desember, I tæka tíö
fyrir aðfangadagskvöld. Fjölskyldan safnar höttum
og skrýddust þau öll mið-asískum höttum þetta
aðfangadagskvöld árið 1997.
„Hjörtunum svipar saman í
Súdan og Grímsnesinu,“ sagði
skáldið. Adda Steina og Þórir
taka undir þá kenningu en þau
hafa þjónað ferðabakteríunni í
blóðinu allt frá þvf Þórir féll
fyrir Öddu þegar hún hafði
unnið sér inn utanlandsreisu í
spurningakeppni fjölmiðl-
anna...
Adda Steina Björnsdóttir (guðfræðingur
og barnabókahöfundur) og Þórir Guð-
mundsson (fyrrum fréttamaður á Stöð 2
og starfsmaður Rauða krossins) eiga 11
ára brúðkaupsafmæli síðar í mánuðinum
en þau kynntust fyrir um 12 árum. „Hún
hafði unnið spurningakeppni á Stöð 2 og
var þá náttúrulega strax orðinn góður
kvenkostur. I verðlaun var nefnilega ferð
eitthvert út í heim,“ sagði Þórir til að út-
skýra samdráttinn. Eiginkonan lét sem
hún heyrði ekki athugasemdina með
ferðavinningin, þar sem þau sátu og
pírðu upp í glampandi sólina fyrir utan
húsið sitt í Grafarvoginum en tók fram að
hún hefði nú ekki unnið þessa spurn-
ingakeppni fjölmiðlanna. „Sigurður G.
Tómasson vann keppnina, ég var bara i
liðinu."
Þetta var haustið 1987 og á þeim tíma
vann Þórir á Stöð 2 en Adda Steina var
að stúdera guðfræði og vann meðfram
náminu f umferðarútvarpi Bylgjunnar og
skrifaði barnaefni fyrir Ríkissjónvarpið.
Þau létu ekki lengi reyna á sambandið,
voru búin að gifta sig strax tæpu ári síðar
í Viðey. „Það voru allir voðalega undr-
andi,“ segir Adda Steina. „Við höfðum
enga sérstaka ástæðu til að gifta okkur -
ég var ekki einu sinni ólétt! Annars bað
Þórir mín og það hefði nú verið algert
stílbrot að segja nei.“
Prófsteinn á tilhugalífið
Þau fóru að sjálfsögðu í ferðalagið sem
Adda Steina hafði unnið, og var það mik-
ill prófsteinn á tilhugalífið. „Ég var að
læra þennan vetur og vann mikið. Eg var
mjög þreytt og mér var kalt og vildi fara á
sólarströnd. Þórir stakk upp á því að við
færum til Haftí því það væru svo áhuga-
verðir hlutir að gerast þar.“ Vinir og
kunningjar reyndu að telja úr þeim en
Haítí skyldi það verða. Þau flugu á stað-
inn en voru stöðvuð á flugvellinum og
send til baka - enda botnuðu eftirlits-
mennirnir ekkert í þessum ferðalöngum
sem héldu því staðfastlega fram að þeir
kæmu frá eyju er héti Island. Niðurlút
fóru þau aftur til New York en komust þó
loks í stutta ferð til lítillar eyju í Karíba-
hafinu - þótt heidur lítið væri þá orðið
eftir af frfinu. „Að ferðast var eitt okkar
stærsta sameiginlega áhugamál."
- Hafið þið einhverja skýrineu á þessu
jlökkueðli?
„Þetta er meðfætt hjá Þóri,“ segir Adda
Steina og lítur stríðnislega á hann. „Hjá
mér tengist þetta því að ég ætlaði alltaf
að verða eitthvað merkilegt. Það varð
ekkert af því - en ég ferðaðist allavega."
Sættir milli bílstjóra
og kortakonu
Eftir tæplega tveggja ára hjónaband, og
guðfræðinámið að baki, var því kominn
tími á almennilegt ferðalag. Þau lögðu af
stað f mars 1990 til Austur-Evrópu
einmitt um það leyti sem mikil ólga var í
austantjaldslöndunum enda lýðræðislegar
kosningar þá að fara í hönd eftir að
kommúnistastjórnirnar féllu. Þau ferðuð-
ust um á rauðum Skóda, Þórir keyrði en
Adda Steina var á kortinu sem skapaði
titring í hjónabandinu unga. Ef korta-
manneskjan er ekki eldsnögg að segja til
um hvaða beygju skal taka í beygju-
kraðaki erlendra hraðbrauta getur það
kostað 50 kílómetra króka, seinkanir og
vesen. „Við tókum þá ákvörðun á ákveðn-
um tímapunkti að annaðhvort sættum við
okkur við að þurfa að keyra þessa auka-
hringi - eða við skiljum. Það er ekkert um
annað að ræða,“ sagði Adda Steina og
lagði rfka áherslu á að fólk tæki slíka
ákvörðun í upphafi ferðar til að koma í
veg fyrir óþarfa glæringar í bílnum,
kvaðst alltaf hrylla sig þegar hún heyrði
„fIugogbíl“ ferðir auglýstar í útvarpi,
sannfærð um að það fari mjög iila með
mörg hjónabönd."
I Austur-Evrópu dvöldu þau í 9 mánuði
en eyddu svo 2-3 mánuðum í Asíu og
Astralíu og unnu fyrir sér sem fréttaritarar
fyrir RÚV og Stöð 2.
- Þið hafið væntanlega verið bamlaus á
þessum tíma?
„Já,“ svarar Adda Steina að bragði, „þetta
var allt saman BC (Before Children=fyrir
bömin). Eg geri stóran greinarmu...“ sagði
hún en komst ekki Iengra því skyndilega
bárust hróp innan úr húsinu. Drengimir
tveir voru að vakna, þeir Unnar (8 ára nk.
des.) og Björn 4ra ára þurftu sinn skerf af
athyglinni.
Áhugamaður um Gengis Khan
Tveimur árum eftir austantjaldsferðina
flutti Ijölskyldan til Brussel þar sem Þórir
fór í nám í alþjóðasamskiptum. Þar bjuggu
þau í tvö ár, Þórir dvaldi því næst í heila
sex mánuði heima á Fróni og fór svo til
Kazakstan.
- Þið hafið varla verið orðin leið á lífinu
hér heima eftir 6 mánuði?
„Þetta hafði nú alltaf verið stefnan hjá
mér að komast að hjá Rauða krossinum.
Það opnaðist staða í Mið-Asíu og ég ákvað
að sækja um. Eg hafði lesið um þetta svæði
í bamæsku, var mikill áhugamaður um
Gengis Khan og hafði m.a.s. tekið há-
skólakúrs í Ameríku um hirðingja mið-
asísku sléttunnar. Þannig að ég hafði mik-
inn áhuga á þessu svæði - var áreiðanlega
einn um það.“
Algert flopp eða
stanslaus sigurganga?
Margir leggja upp með stóra drauma,
standa um tvítugt brosandi frammi fyrir
lífinu, fantasera um hnattreisur, ókunna
menningarheima og spennandi tilveru,
en eru svo fyrr en varir sokknir ofan í
„lífsgæðakapphlaupið" svokallaða.
Adda Steina og Þórir létu sig ekki bara
dreyma. Þau hafa farið víða um heiminn
(eiga víst nánast bara eftir svörtu Afríku
og Suður-Ameríku) og þegar þau líta yfir
þessi 12 ár saman ættu þau að vera býsna
ánægð með þá stefnu sem líf þeirra hefur
tekið, ekki satt? „Já, er það ekki bara,“
gellur í Öddu Steinu, „annars finnst mér
svo góð setningin sem ég heyrði einhvern
tímann: „Ef Iitið er á ævina mína má sjá
hana sem algert flopp eða stanslausa sig-
urgöngu - allt eftir því hvernig á það er
litið...“
LÓA