Dagur - 31.03.2000, Blaðsíða 3

FÖSTUDAGUR 3 1. MARS 20 00 - 19
LÍFIÐ í LANDINU
Það verður að finna upp á
einhverju til að efla áhugann,
til að einhver nenni að mæta
á völlinn og horfa á Hand-
boltakvöld í Sjónvarpinu
kvöld eftir kvöld eftlr kvöld
eftir kvöld.
Fleiri hand-
boltakvöld!
Á mínu heimili ríkir
glaumur og gleði þessa
dagana, eða réttara sagt
þessi kvöldin. Dagarnir
fara í að hlakka til. Það
er um að gera að reyna
að ljúka dagsverkinu
snemma, svo allt sé ör-
ugglega búið áður en
kvöldskemmtunin hefst -
börnin keppast við að
ldára heimalærdóminn,
fullorðna IVílkið flýtir sér
heim úr vinnúnni, slettir
matnum með hraði á borðið og vaskar
síðan upp á í hendingskasti svo allt verði
nú tilbúið - síðan sest fjölskyldan glað-
beitt niður, í algjörri eindrægni og sam-
heldnin alveg frábær og helst að tilhlökk-
unin og eftirvæntingin valdi nokkurri
spennu, ekki örgrannt um að þeir yngstu
ráði ekki almennilega við sig, eftir hverju
er verið að bíða, hvenær byrjar þetta, og
loks rennur stundin upp, sú stund sem
öll fjölskyldan hefur beðið eftir síðan í
morgun, nú Ioksins verður almennilega
gaman, flýtið ykkur, það er að byrja, eru
ekki örugglega allir sestir og byrjaðir að
brosa, guð gefi að sjónvarpið bili ekki þvf
nú er Handboltakvöld að byrja.
Átak íþróttadeildar Sjónvarpsins með
Handboltakvöldinu hefur áreiðanlega
bjargað fjölskyldulífinu á fleiri heimilum
en mínu. Nú er horfin út í veður og vind
sú deyfð og drungi sem áður lá eins og
mara á heimilinu, enginn hafði neitt við
að vera, pirringur og leiði vildu grípa um
sig strax og fréttirnar voru búnar, börnin
höfðu ekkert að hlakka til, fullorðna fólk-
ið ekkert að tala um, tilgangur lífsins var
hreint ekki augljós. En núna ríkir gleðin
ein þar sem fjölskyldan sameinast svo
glöð í bragði á Handboltakvöldi, hverju
Handboltakvöldinu eftir annað, guð al-
máttugur, nú er sem betur fer enn einn
dagur liðinn og aftur komið Handbolta-
kvöld, nú er hvert einasta kvöld Hand-
boltakvöld. Og fjölskyldan ekki í neinum
vandræðum.
Við mætiun brjálaðir til leiks!
Þessi þjóðþrifastarfsemi sem Sjónvarpið
hefur tekið sér fyrir hendur, Handholta-
kvöldin, hefur sem sagt ugglaust orðið til
að redda málunum á fleiri heimilum en
mínu, enda sinnir Sjónvarpið þessu
áhugamáli sínu, þessu þjóðþrifaverki, af
þvílíkri samviskusemi og atorku að aðdá-
un hlýtur að vekja - og heillavænlegan
grun um að Iþróttadeildin geri sér fulla
grein fyrir því nauðsynlega og uppbyggi-
lega hlutverki sem Handboltakvöldin eru
farin að gegna í lífí þjóðarinnar. Að
minnsta kosti hlýtur sú ráðstöfun að
vekja sérstaka athygli og sérstakt þakklæti
í brjósti þjóðarinnar að núna er Hand-
boltakvöld meirað segja þau kvöld þegar
er enginn handbolti - þó það sé glórulaus
stórhríð og ekki flogið milli lands og Eyja
og allir handboltar landsins liggi ósnertir
útí hornum íþróttahúsanna, þá láta
starfsmenn íþróttadeildar Sjónvarpsins
það ekki á sig fá, nei, þjóðin skal fá sitt
Handboltakvöld samt, þó það sé enginn
handbolti, Handboltakvöld er á dag-
skránni hvað sem tautar og raular, og
hver fjölskyldan af annarri lútir höfði í
orðlausri þöklv og horfir í hjartans ein-
drægni á Handboltakvöld þar sem er eng-
inn handbolti.
Enda enginn skortur á því sem hægt er
að tala um handbolta, þó ekki sé verið að
spila handbolta, það er hægt að segja
hvað eftir annað: „Já, við munum mæta
alveg brjálaðir til leiks, því nú er að duga
eða drepast," eða það er hægt að segja:
„Já, við vitum að þeir muni mæta alveg
brjálaðir til Ieiks,“ og ef enginn hefur
rænu á að segja þetta, þá má altént
treysta fréttamanni Handboltakvöldsins
til að spyrja: „Munuði ekki örugglega
mæta brjálaðir til leiks, því nú er að duga
eða drepast fýrir ykkur?“ - og viðmælandi
Handboltakvöldsins kinkar kolli, jú, við
munum auðvitað mæta alveg brjálaðir til
leiks.
Og þar sem íjölskyldan situr svo inni-
lega glöð fyrir framan Sjónvarpið á hverju
Handboltakvöldinu af öðru, meirað segja
sem sagt þó það sé enginn handbolti af
því ekki var flogið tii Eyja, en við tölum
þá bara um handbolta eða sýnum úr ein-
hverjum gömlum leikjum, Handbolta-
kvöld má aldrei niður falla, og þar sem
fjölskyldan situr sem sagt svo innilega
glöð fyrir framan Sjónvarpið, þá fer að
lokum ekkert milli mála að vissulega
mæta menn brjálaðir til leiks.
Auðuns þáttur Óskaxssonar
Ég vil taka það fram að sfðan ég fór fyrst
að fylgjast með handbolta eru liðin
meiren þrjátíu ár og þá stóð Auðunn Ósk-
arsson ennþá sína pligt í vörninni hjá FH.
Geir Hallsteinsson var auðvitað guðinn í
handboltanum um þær mundir en það
var ekki fyrir hvern sem er að gera sér
vonir um að líkjast honum. Fyrir lítinn
dreng sem mátti sæta því að vera alltaf
valinn seinastur f handboltaliðið í leik-
fimi og þykja óbrúklegur í annað en vörn-
ina, þá fyrst og fremst af því einhver varð
að vera þar og ég gæti þó alla vega reynt
að þvælast fyrir, þó ég hefði hvorki lík-
amsburði né hörku né hæfileika til að
vera góður í vörninni - fyrir slíkan jarð-
bundinn pilt sem gerði sér grein fýrir þvf
að hann myndi aldrei ná upp á
ólympstindinn þar sem Geir Hallsteins-
son spilaði, þá var Auðunn Óskarsson
þegar öllu var á botninn hvolft heppilegra
átrúnaðargoð og fyrirmynd. Vissulega
myndi ég aldrei verða þvílíkur hörku nagli
sem Auðunn Óskarsson en framkoma
hans á vellinum var þó auðskiljanlegri en
undirhandarskotin hans Geirs Hallsteins-
sonar. Og Auðunn Óskarsson varð minn
maður. Það var unun að fylgjast með
honum í Ieikjum, hvað hann lagði sig
fram, gafst aldrei upp, stór og stæðilegur
var hann, menn hrukku af honum einsog
flugur ef þeir reyndu að komast framhjá
og skora mark hjá FH. En jafnvel þegar
Auðunn Óskarsson var sem allra
grimmastur í vörninni hjá FH, þá náði
hann samt aldrei að mæta jafn brjálaður
til leiks og menn gera núna - sýnist mér á
Handboltakvöldi.
Framtíðin í íslenskum handbolta er
Ijós. Landsliðið getur ekki neitt og er að-
hlátursefni börnum og Svíum um allan
heim. Okkar helstu menn sitja á bekkn-
um hjá lélegum liðum í Þýskalandi ef
þeir eru þá ekki meiddir. Það verður að
finna upp á einhverju til að efla áhugann,
til að einhver nenni að mæta á völlinn og
horfa á Handboltakvöld í Sjónvarpinu
kvöld eftir kvöld eftir kvöld eftir kvöld.
Og íslenskir handboltamenn hafa - guði
sé lof og prís - fundið ráðið. Þeir mæta
brjálaðir til leiks, alveg arfavitlausir og
síðan slást þeir á vellinum í klukkutíma.
Auðunn Óskarsson þótti lýrir þrjátíu
árum harður í horn að taka og jafnvel
hálfgerður tuddi, en hann mundi ekki
endast í tíu mínútur í þeirri ljölbragða-
glímu sem nú er stunduð f nafni hand-
bolta, þessi frægi harðjaxl færi hágrátandi
af velli, lúbarinn og blóðugur, eftir þau
slagsmál sem við verðum nú vitni að hvað
eftir annað í Handboltakvöldi og íþrótta-
deild Sjónvarpsins á vissulega heiður skil-
inn fyrir að veita allri fjölskyldunni svo
greiðan aðgang að þessari fögru íþrótt,
þessari mögnuðu baráttu, þessum þungu
höggum.
Fagnar hverju kjaftshöggi
Og öll fjölskyldan situr í gleði sinni íýrir
framan Sjónvarpið og fagnar hverju
kjaftshöggi, hverri hrindingu, hverju oln-
bogaskoti, hverjum blóðtaumi, skemmti-
legast af öllu er samt þegar þeir klípa
hver annan. Guð, hvað við njótum okkur
fyrir framan Sjónvarpið Handboltakvöld-
in - þó landsliðið geti ekki rassgat, þá
færast slagsmálin sífellt í aukana,- þétta er
alminlegt, og þjálfararnir vilja ekkert gera
of mikið úr þessu, þetta er bara partur af
leiknum, menn mæta jú brjálaðir til leiks,
og meirað segja landsliðsþjálfarinn kemur
glaðbeittur í Sjónvarpið, ánægður með
þróunina, hæstánægður, landsliðiö hans
skíttapar alltaf í útlöndum en það er þó
slegist af fullum krafti hér heima, þetta
er það sem menn vilja, segir þjálfarinn,
og formaður dómaranefndar kemur líka í
Sjónvarpið, mjög ánægður með þróunina,
aukin harka, ja, þetta er það sem menn
vilja, það sem leikmennirnir \álja, það
sem áhorfendur vilja og það sem „medí-
an“ vill, sagði formaður dómaranefndar-
innar og bætti svo við að þetta sé nú líka
það sem dómararnir vilja - eitthvað hefur
þá vissulega breyst, því í mínu ungdæmi
ogAuðuns Óskarssonar voru dómararnir
einatt að reyna að koma í veg fyrir slags-
mál og virtust ekki vilja þau, en nú kynnir
formaður dómaranefndar þessa gleðilegu
breytingu á hugarfari og afleiðinguna sjá-
um við í Handboltakvöldunum góðu.
Tillaga einhverra þingmanna um að
leyfa hnefaleika er algjör óþarfi eins og
núna er komið í íslenskum handholta -
við þurfum engan boxarahring til að fá
útrás fyrir þá huggulegu fjölskyldu-
skemmtun að horfa á slagsmál og blóðið
renna, við förum bara á völlinn eða horf-
um á Handboltakvöld, öll Ijölskyldan, og
höldumst í hendur í gleði okkar, og mikið
á íþróttadeild Sjónvarpsins stóran heiður
skilinn fyrir að færa þessa fögru og góðu
skemmtun heim í stofu kvöld eftir kvöld.
Frekar en burðast við að leyfa box ættu
þingmennirnir því að snúa sér að því
óskiptir að efla enn íslenskan handbolta
og gefa ennþá meiri peníng þeim íþrótta-
félögum sem kenna æskulýðnum þessa
göfugu íþrótt, þessi þungu högg.
Handboltadagur,
Handboltamorgunn?
Eg spyr nú bara að lokum - er ekki hægt
að hafa Handboltakvöld ennþá oftar, ég
veit að vísu að Handboltakvöld er nú þeg-
ar á hverju einasta kvöldi, það er viss
passi í Ijölskyldulífinu, en mætti þá ekkí
hafa Handboltadag fyrri part dagsins, eoa
Handboltamorgunn, svo við gætum byrj-
að snemma, og þó það sé enginn hand-
bolti leikinn á þéim tíma dags, þá mætti
sýna valda kafla úr slagsmálum síðustu
umferðar, nokkra lúmska pústra, nokkur
valin högg, og viðtöl við hólgna og blóð-
uga handboltamenn þar sem þeir lofa og
sverja og sárt við leggja að mæta alveg
snarbrjálaðir til leiks næst þegar fjöl-
skyldan sest niður til að eiga fagra sam-
verustund á Handboltakvöldi.
Pislill Illuga var fluttur i
morgunþætti fídsar 2 t gær.
UMBUÐA-
LAUST
lliugi
Jökulsson
skrifar