Dagur - 06.05.2000, Page 10

LAUGARDAGUR 6. MAÍ 2000
Þrjár hressar, Diddú,
Melkorka og Salóme
mynd: valdIs
„Ég lít á tengdadæturnar sem vinkonur mínar, “ segir Salóme sem hefur þær hér
sína á hvora hönd, Diddú og Kristínu Orradóttur.
Þorkell og Diddú á góðri stund.
Valdís, Þorkell og Salóme á„jólatónleikum “ heima hjá
Salóme og Jóel.
Ætlarð’ekki að kíkja?
Kenningin um að
tengdadætur þoli ekki
tengdamæður - og öf-
ugt á ekki við um þær
Sigrúnu Hjálmtýsdóttur
söngkonu (Diddú) og
Salóme Þorkelsdóttur
fyrrverandi alþingis-
mann. Auk þess að vera
tengdar gegnum Þorkel,
mann Sigrúnar og son
Salóme eru þær ná-
grannakonur í Mosfells-
dalnum.
„Sonur minn neitaði að fara úr
dalnum og ég er ákaflega þakk-
lát fyrir það“ segir Salóme og
hún og Diddú eru sammála um
að þeir sem eitt sinn hafi búið í
Mosfellsdal vilji helst ekki ann-
arsstaðar vera. „Stelpurnar okk-
ar, tæpra 15 ára, eru farnar að
tala þannig Iíka,“ segir Diddú og
kveðst Iíka þakklát fýrir að hafa
fengið að setjast að í Mosfellsdal
þvf það séu forréttindi. Þrátt fyr-
ir að hafa alist upp í Vesturbæn-
um í Reykjavík sé hún alltaf feg-
in þegar borgin sé að baki og
hún á heimleið í dalinn.
Hún og Þorkell keyptu sér 45
fermetra sumarhús í dalnum
fyrir fimmtán árum og fluttu inn
í það með tvíburadæturnar átta
mánaða. Atta ár liðu þar til leyfi
fékkst til stækkunar. En nú er
risin glæsileg viðbygging við
sumarhúsið, með tónstofu og
útsýni yfir dalinn. Býlið heitir
Túnfótur.
Gaman af fallegum bollum
Salóme og Jóel eru á næsta
leiti.““Ætlarð’ekki að kíkja? ég er
að hella á“, segir Diddú oft ef ég
hringi í hana á morgnana og þá
stenst ég ekki mátið og skýst yfir
til hennar. Við spjöllum margt
hér við eldhúsborðið hennar,"
segir Salóme og horfir hlýlega á
tendadótturina. Viðtalið fer
einmitt fram við eldhúsborðið í
Túnfæti og húsmóðirin hellir
kaffi í dýrindis pólska bolla sem
hún hlaut í arf. Þær vinkonur
scgjast báðar hafa gaman af fal-
Iegum bollum.
„Tengdamamma cr fagurkeri
og svei mér ef það er ekki smit-
andi,“ segir Diddú hlæjandi.
Verður svo alvarleg aftur. „Hún
hefur kennt mér margt. I mínu
starfi þarf ég að tileinka mér
vissa fágun í framkomu, að
minnsta kosti á hátíðlegum
stundum og þá fágun hef ég
m.a. lært af henni.“
Ekki vill Salóme viðurkenna
að hafa fundist Diddú brussuleg
þegar þær kynntust fyrst en
óneitanlega hafi hún verið
budduleg! „Það var um jólin fyr-
ir um 25 árum sem við sáumst
fyrst,“ rifjar hún upp. „Þegar ég
kom niður einn morguninn voru
rauð, leðurstígvél í forstofunni,
dálítið krumpuð, stutt og breið.
Nú, hér er einhver gestur, hugs-
aði ég og beið dálítið spennt eft-
ir að fleiri kæmu ofan af loftinu.
Loksins kom sonurinn og sagði
strax: „Vinkona mín er stödd
hérna hjá mér en þú skalt ekki
fara að gera þér neinar grillur,
mamma mín.“ Svo birtist hún,
h'til og bolluleg, í rykktri mussu
með kínakraga sem minnti mest
á prestaskrúða. Brosandi var
hún og ég held hún hafi verið
brosandi síðan, því hún er sann-
ur sólargeisli eins og þjóðin veit.
Mér fór strax að þykja vænt um
hana.“
Sá hvernig
hún horfði á skóna
Diddú: „Ég man eftir fyrstu tón-
leikunum sem Við Anna Guðný
héldum eftir að við byrjuðum í
námi í London. Þeir voru í Hlé-
garði sem segir sína sögu um
hvar ég ætlaði að skjóta rótum.
Tengdamamma lá ekki á liði
sínu. Stóð örugglega í klukku-
tfma fyrir tónleikana við að
pússa flygilinn. Eg var búin að
ákveða að vera í hvítu dressi og
svo var ég í einhverjum hlussu-
ömmuskóm sem ég hafði keypt
á markaði úti í London. Þegar
ég skoða myndir núna sé ég að
þeir pössuðu ekkert við. Tengdó
sagði ekkert en ég sá alveg
hvernig hún horfði á skóna! Svo
lét hún mig hafa grænan linda
og eyrnalokka og þetta var voða
fínt."
Salóme: „Eg hef mjög gaman
af að fylgjast með henni og það
fylgir hennar starfi að eiga ýmiss
konar klæðnað sem notast
kannski ekki undir öðrum kring-
umstæðum. Oft spyr ég: „I
hverju ætlarðu að vera“ þegar
hún er að segja mér frá ein-
hverju sem framundan er hjá
henni.“
Diddú: „Já, mér finnst það svo
sætt. Hún hel’ur líka stundum
gaukað að mér fötum, sem hún
hefur keypt eða saumað og það
eru flíkur sem ég nota aftur og
aftur. Alveg sígildar. En tengda-
mamma hefur ekki bara áhuga á
fötunum mínum heldur fylgist
hún mjög vel með mér í starfinu
og er dugleg að mæta á tón-
leika.“
Salóme tekur undir þetta og
segist hafa menntast mikið í
mússík við að fylgjast með ferli
þeirra Diddúar og Þorkcls. Hún
hafi þó alltaf haftgaman af tón-
list enda vanist henni í uppvext-
inum. „Eg Iærði á klassískan gít-
ar hjá Sigurði Briem og síðar á
píanó. Það var alltaf verið að
spila og syngja þegar fólk kom
saman. Ekki bara í kring um
mig, þetta var bara svo algengt á
þeim árum.“
Ólust báðar upp við söng
Þetta umræðuefni rifjar upp
senu úr Bíódögum Friðriks Þórs
þar sem Diddú var aðalsöng-
kraftur r fjölskylduboði. „Þar lék
fólkið mitt og svona er þetta hjá
okkur í alvörunni svo það er eitt
af því sem við tengdamamma
eigum sameiginlegt að hafa alist
upp við söng.“
Þegar það upplýsist að Salóme
hefur alltaf sunnudagskaffi á
boðstólum fyrir fjölskylduna
(sem Diddú missir reyndar
stundum af vegna vinnu sinnar)
liggur beint við að spyrja hvort
þar séu kyrjuð ættjarðarlög.
„Nei, ekki getum við nú státað
af því“ svarar Salóme og brosir
„en á stórhátíðum söfnumst við
saman og þá er mikill söngur og
hljóðfærasláttur".
GUN.
Það er stutt á milli heimila þeirra Salóme og Diddúar og oft skjótast þær hvor til
annarrar. Hér sitja þær í tröppunum við tónstofuna hennar Diddúar. mynd: gva