Dagur - Tíminn Akureyri - 23.07.1997, Blaðsíða 1

LIFIÐ I LANDINU
Miðvikudagur 23. júlí 1997 - 80. og 81. árgangur -136. tölublað
Ingi Þór Baldvinsson,
formaður Flugbjörgun-
arsveitarinnar, ásamt
vettvan gsstjórun um
Ólafi Bjarnasyni, Ólafi
Jónssyni og Ásgeiri
Svan. Þeir eru allir úr
sitt hvorum björgunar-
samtökunum sem
verða samherjar þegar
eitthvað bjátar á og
leggjast þá á eitt um
að bjarga mannslífum
og eignum fólks. Þeir
eru staðráðnir í að
lœra mikið af sam-
starfi við erlendu
björgunarmennina.
Mynd: GHS
Verða að taka nestið með!
Hátt í þúsund ís-
lendingar taka þátt
í almannavarnaœf-
ingunni Samverði
’97 sem nú er að
hejjast á Suðvestur-
landi, þar af stór
hluti björgunar-
manna. Sveitirnar
leggja með sér tœki,
viðhald og mann-
skap í sjálfboða-
vinnu en mennirnir
verða sjálfir að
taka með sér nesti
á œfinguna.
Okkur líst vel á mannskap-
inn. Þetta er einstakt
tækifæri til að vera með
fjölbreytta flóru af tækjum,
búnaði og mannskap með fjöl-
breytta reynslu. Við fáum tæki-
færi til að kynnast þessum
björgunarmönnum og vinna
með þeim, sjá yfir hverju þeir
búa og fá víðari sjóndeildar-
hring. Við fáum líka að sjá hvað
við stöndum aftarlega hvað tól
og tæki varðar," segir Ingi Þór
Þorgrímsson, formaður Flug-
bj örgunarsveitarinnar.
Um eitt þúsund íslendingar
taka þátt í almannavarnaæfing-
unni Samverði ’97 á Suðvestur-
landi, þar af ijöldinn allur af
sjálfboðaliðum frá Slysavarna-
félaginu, Hjálparsveit skáta auk
starfsmanna frá Almannavörn-
um ríkisins, Gatnamálastjóran-
um í Reykjavík, Rauða krossi
íslands, Slökkviliðinu, Sjúkra-
húsi, Hitaveitu, Landsvirkjun,
Pósti og síma og svo mætti lengi
telja. Þá sinna starfsmenn emb-
ættis yfirdýralæknis, Flugmála-
stjórnar og Veðurstofu Islands
ýmsum sérverkefnum. Erlendu
þátttakendurnir eru um 500
talsins, þar af 100 hermenn af
Keflavíkurílugvelli.
Stórkostlegt að sjá
búnaðinn
Björgunar- og hjálparsveitirnar
senda mikinn ijölda manna,
hátt í 500 talsins, og hafa þeir
búnað sinn meðferðis, jeppa af
ýmsu tagi, ijarskiptabúnað og
margt fleira. Björgunarmenn-
irnir íslensku taka þátt í æfing-
unni sem áhugamenn, sveitirn-
ar leggja til tæki og allan bún-
að, verkfæri, sjá um viðhald og
sjái alfarið um sig og sín tæki
sjálfir. Mennirnir verða sjálfir
að vega upp á móti vinnutapi,
ef eitthvað er,
og koma með
nesti að heiman
en erlendu
björgunar-
mennirnir gista
í Keflavík og fá
þar mat. Illuti
af búnaðinum,
sem erlendu
björgunar-
mennirnir hafa
meðferðis, er til
á íslandi, til
dæmis hjá
slökkviliðinu á
Keflavíkurflug-
velli en stór
hluti ekki.
„Það er stór-
kostlegt að sjá þann búnað sem
við eigum ekki til á landinu, til
dæmis uppblásið tjald, sem er
færanlegt sjúkrahús. Það er
enginn vafi á því að menn geta
lagt sig fram um að læra og
kynnast reynslu þeirra af jarð-
skjálftasvæðum og rústabjörg-
unum, þar sem mun fleira fólk
er í hættu en hjá okkur. Þarna
fer gríðarleg reynsla sem hægt
er að byggja á og gæti stytt okk-
ur leiðina að því að þjálfa okkur
rétt og búa okkur rétt fyrir
svona aðgerðir,” segja félagarn-
ir Ingi Þór Þor-
grímsson, for-
maður Flug-
björgunarsveit-
arinnar í
Reykjavík, og
vettvangsstjór-
arnir Ólafur
Bjarnason, Ól-
afur Jónsson og
Ásgeir Svan.
Þeir þrír síð-
arnefndu sinna
ásamt öðrum
vettvangsstjórn
á svæði eitt,
Reykjanestánni,
en aðrir vett-
vangsstjórar
sinna svæði 2,
Reykjavík og nágrenni, og
svæði 3, Árnessýslu.
Við erum fjölhæfari
- En geta erlendu björgunar-
mennirnir lært eitthvað af ís-
lenskum björgunarmönnum?
„Ábyggilega," svara þre-
menningarnir án hiks og bæta
við: „Við búum við allt aðrar
aðstæður hér en annars staðar.
Þessi æfing núna verður lær-
dómsrík bæði fyrir þá og okkur.
Þeir koma úr mun stærra sam-
félagi, eru sérhæfðari og hafa
kannski ekki tækifæri til að
kalla til allt sem þarf. Hér er
mannskapurinn ijölhæfari að
mörgu leyti. Við erum fá og
þurfum að sinna mörgum störf-
um í einu.“
Þremenningarnir eru sam-
mála um að tækin, sem notuð
eru í æfingunni, séu mörg
hundruð milljóna króna virði og
nefna sem dæmi að félagi
þeirra hafi bent á „teppisbleðil,
sem er 1 x 2 metrar með rústa-
björgunartækjum. Hann skaut
létt á að þetta teppi kostaði 2-
2,5 milljónir. Maður sér líka oft
að það er vanmetið hjá okkur
hversu mikils virði björgunar-
sveitirnar eru, í sparnaði vegna
búnaðar, vinnu og þjálfunar
sem menn leggja í endurgjalds-
laust,“ segja þeir.
„Kannski vonar maður að
uppskeran verði sú að ráða-
menn átti sig á því og meti það
örlítið meira en bara í fallegum
orðum á hátíðarstund.”
-GHS
Vonandi verður
uppskera cefingar-
innar sú að rdða-
menn átti sig d
gildi hjörgunar-
starfsins og meti
örlítið meira en
bara í fallegum
orðum d hdtíðar-
stund.