Dagur - Tíminn Reykjavík - 14.01.1997, Side 1

LÍFIÐ í LANDINU
Þríðjudagur 14. janúar 1997 - 80. og 81. árgangur - 8. tölublað
STÚLKAMEÐ HIMBRIMAÁRÁTTU
Fuglinn segir bí bí bí en ekki Gulla. Hún
kallast á við himbrimana á alvöru Him-
brimamáli, talar við dgr og heillast af hljóð-
um. Hún hringar tungu, lœtur neðri vörina
titra og kannar ítrustu mörk raddband-
anna. Gulla er líka að lœra söng, hún spilar
á fiðlu og tekur myndir.
Gunnlaug Þorvaldsdóttir er nemi í
ijórða bekk í MH. Áhugamál stúlk-
unnar verður að teljast sérstakt en
það er að nema hljóð, festa þau í minni
og herma eftir þeim. í uppáhaldi eru
himbrimarnir, kannski
vegna þess að þeir voru
fyrstu fuglarnir sem hún
talaði við.
„Við eigum sumarbú-
stað upp hjá Elliðavatni og
þar get ég fylgst með fugl-
unum. Ég er mikið nátt-
úrubarn og reika oft um í
marga klukkutíma og
hermi eftir hljóðum. En ég
byrjaði fyrst að herma eft-
ir himbrimunum sem eru
uppáhaldsfuglarnir mínir.
Þeir eru svo flottir. Þetta
eru svona köllunarhljóð
sem ég mynda og þeir
svara mér alveg en verða
stundum dálítið ruglaðir. Ég get auð-
veldlega gleymt mér við þetta.“
Kurr og hvæs
Gulla tekur nokkur dæmi. Hún er dúfa,
hún er kvæsandi köttur og hún er sög
sem einhver leikur á. „Sögin er mjög
skemmtileg, þetta er svona lekandi
hljóð, voða sorglegt."
Þegar hún var tólf ára og passandi
börn fór hún daglega í Húsdýragarðinn
að kurra við dúfumar. „Þá
náði ég dúfnahljóðinu og
hef algjörlega náð að festa
það í minni. Ég hef líka
náð að herma eftir gæsum
og svönum en hef ekki gef-
ið mér nægilegan tíma í
það, maður þarf að gera
hljóðin oft til þess að
gleyma þeim ekki. Því þótt
það geti verið auðvelt að
herma eftir einhverju þeg-
ar maður heyrir það er
erfiðara að muna hljóðin.“
Gulla er mest fyrir að
herma eftir fuglum, það er
líka erfiðast, en hún á kött
sem hún talar auðvitað
við, mjálmar og hvæsir.
„Kettirnir í hverfinu voru
einu sinni leiðinlegir við
mína kisu og þá kom ég út
og hvæsti á þá. Þeir urðu dauðskelkaðir
og hlupu í burtu, allir nema kisan mín.“
Oa möluðuö þið þá saman?
„Ég get náð hljóðinu en ekki malað
samfellt, það er of erfitt.“
Sonur minn
Himbrimi
Gulla fuglaeftirherma hjalaði ekki eins
og önnur lítil börn heldur hermdi eftir
hljóðum sem hún heyrði í
Prúðuleikurunum eða sú
var niðurstaða foreldr-
anna. „Þegar ég var
þriggja ára fórum við
mamma út í Viðey og ég
varð hrædd við kríurnar.
Ég hljóp til mömmu og
sagði að það væri fugl sem
gerði ... og svo hermdi ég
eftir hljóðinu. Fuglar hafa
alltaf haft mikil áhrif á
mig og ef ég eignast ein-
hvern tíma strák ætla ég
að skíra hann himbrima."
Hún semur ljóð og les
upp í skólanum en til að
gæta fyllsta öryggis fer
hún frekar með eitt gam-
alt en nýtt og auðvitað er það um him-
brimana. Ljóðið orti hún átta ára gömul.
Þeir koma þarna siglandi úr þokunni
þessir himbrimar
þetta var svo undarleg nótt
að allir voru með rauðar kinnar
þeir sigldu þarna yfir stokkinn
svo hœgt og hljótt.
„Svo getur maður náttúrulega jarmað
og ég hermi bara eftir öll-
um hljóðum sem ég heyri.
Þegar ég heyri hvalahljóð
þá næ ég þeim stundum
en maður þarf eiginlega
að hafa þetta á spólu svo
maður geti æft sig. Mér
finnst gaman að nota
röddina sem hljóðfæri og
þegar mamma og pabbi
komu frá Kína einu sinni
með kínverska músík í
farteskinu heillaðist ég af
söngnum og hermdi mikið
eftir kínverksum hljóðum.
Möguleikar raddarinnar
eru ótrúlegir, maður getur
framkvæmt hin ýmsu
hljóð ef maður bara finn-
ur hvar þau liggja í háls-
inum.“
Kyssi kisa
Gulla efast ekki um að hún eigi eftir að
þróa þetta áhugamál sitt frekar en hafa
aðrir fengið að njóta kurrs, hvæss og
himbrimaákalla?
„Ég hef komið fram á skemmtunum í
skólanum og svoleiðis. Fyrir síðustu
söngvakeppni framhaldsskólanna
ákváðum við Viddi vinur minn að semja
„Fuglar hafa
alltafhaft mikil
áhrif á mig og
ef ég eignast
einhvern tíma
strák œtla ég
að skíra hann
Himbrima. “
„Kettirnir í
hverfinu voru
einu sinni leið-
inlegir við mína
kisu og þá kom
ég út og hvœsti
á þá. Þeir urðu
dauðskelkaðir
og hlupu í
burtu allir
nema
kisan mín. “
lag á síðustu stundu. Lagið
sem við sömdum á tveimur
tímum hét Kyssi kisa og í
því mjálmaði ég og hvæsti.
Þetta kom mjög vel út. Ég
fékk líka kikk út úr því að
leika köttinn minn.“
Eftirhermuáhuginn
tengist áhuganum á tónlist
en Gulla lærir söng í F.Í.H.,
hún spilar líka á fiðlu og
„Fólk heldur að
ég sé stórskrít-
in en það legg-
ur við hlustir
þegar ég kem
með dœmin. “
hefur auðvitað reynt að
ná hljómum hennar. „Það
eru fáir sem geta myndað
þessi hljóð sem ég næ að
mynda og það þarf að
finna rétta staðinn í háls-
inum. Fólk heldur nátt-
úrulega að ég sé stórskrít-
in en það leggur við hlust-
ir þegar ég kem með
dæmin.“ -mar