Dagur - Tíminn Reykjavík - 14.01.1997, Síða 10

22 - Þriðjudagur 14. janúar 1997
ÍDagur-Œímmtx
RADDIR FOLKSINS
eiðis...
Heimilisfangið er: Dagur-Tíminn, Strandgötu 31, pósthólf 58,602 Akureyri
Dags er sárt saknað
- verulegra umbóta er þörf
Þorleifur
Ananíasson
skrifar
Eg var spurður að því um
daginn hver væri ástæðan
fyrir deyfð og áhugaleysi
sem virðist ríkjandi um hið sig-
ursæla handknattleikslið K.A.
um þessar mundir. Eftir að hafa
hugsað málið um tíma komst ég
að þeirri niðurstöðu að ein aðal
ástæða þessarar deyfðar væri
sú að almenningur á Akureyri
hefur verið sviptur tengslum
sínum við liðið að miklu leyti
með dauða dagblaðsins Dags.
Dagur hefur þjónað Akureyr-
ingum og nærsveitamönnum
um 80 ára skeið og í gegnum
blaðið hafa bæjarbúar komist í
nána snertingu við það sem
hefur verið að gerast í bænum,
hvort heldur sem það er á
íþróttasviðinu eða öðrum svið-
um bæjarlífsins. Á hverjum degi
gátu menn lesið nýjustu fréttir,
bæði stórar og smáar og blaðið
Hins vegar komust
illu heilli kaup-
menn, sjoppueig-
endur og braskarar
til áhrifa á blaðinu í
krafti hlutafjáreign-
ar og þá varð
fjandinn laus.
var kjörinn vettvangur til skoð-
anaskipta og til þess að skapa
stemmningu í kringum menn og
málefni. En í sumar var bund-
inn endir á þetta allt saman
þegar ákveðið var ð sameina
blaðið Tímanum og á einni
nóttu var þetta áratuga gamla
fyrirtæki Akureyringa lagt nið-
ur í sinni gömlu mynd og fært í
hendur Reykjavíkurvaldsins. Ég
ásamt ijölda annarra átti eríltt
með að sætta mig við þessi
málalok og sá ekki ástæðuna
fyrir því að fórna Degi fyrir
Tímann. Dagar Tímans voru að
sönnu taldir. Blaðið sem áður
var eitt það besta á markaðn-
um hafði staðnað og ekki fylgst
með. Fjölmargar tUraunir höfðu
verið gerðar til að endurreisa
þetta gamla málgagn fram-
sóknarmanna t.d. með stofnun
N.T. (Nútímans), en allt kom
fyrir ekki. Sífellt fækkaði þeim
sérvitringum sem migu upp í
vindinn og voru áskrifendur að
Tímanum. Dagur hins vegar
hafði verið í vexti og framför
um árabil og engin ellimerki
þar að sjá. Hins vegar komust
illu heUli kaupmenn, sjoppueig-
endur og braskarar til áhrifa á
blaðinu í krafti hlutafjáreignar
og þá varð fjandinn laus. Þessir
aðilar sem oft höfðu sagt að
þeir vildu ekki auglýsa í þessum
„Kaupfélagssnepli" sem þeir
kölluðu blaðið voru að sjálf-
sögðu tilbúnir til að ganga til
liðs við Reykjavíkurvaldið þegar
færi gafst og Degi var því fórn-
að í þessari síðustu tilraun til
þess að halda lífi í Tímanum.
Fenginn var uppþornaður
skemmtikraftur úr Reykjavík tU
þess að ritstýra hinu nýja blaði
og blanda þeim saman á viðeig-
andi hátt, þ.e. gera eitt blað úr
tveim. Ekki vafðist blöndunin
fjrir kappanum, en hún varð þó
í sömu hlutföllum og „róni“
myndi blanda vodka í kók þar
sem vodkinn samsvaraði Tím-
anum. Menn fengu Tímann nær
allan, með íslendingaþáttum og
öllu, en lítið fór fyrir því efni
sem Dagur hafði áður flutt og
Qöldi Akureyringa hefur gefist
upp á því að leita frétta úr bæj-
arhfinu í þessu nýja blaði, en
snúið sér þess í stað að Mogg-
anum og DV.
íþróttaumfjöllun blaðsins er
fyrir neðan allar hellur og sem
dæmi get ég sagt að þegar þetta
er skrifað og vika er liðin af
nýju ári, hafa enn ekki komið
úrslit úr 1. deildarleik K.A. og
Hauka sem leikinn var á milli
jóla og nýjárs og ekki þótti
ástæða til að telja upp marka-
skorara í leik K.A. gegn F.H.
nokkrum dögum síðar þótt
nokkrum hnum væri þó fórnað
af dýrmætu plássi blaðsins und-
ir þann leik. Bæði Mogginn og
Fenginn var upp-
þornaður skemmti-
kraftur úr Reykjavík
til þess að ritstýra
hinu nýja blaði
DV gerðu báðum þessum leikj-
um góð skil. Sama má segja um
fleira sem verið hefur ofarlega
á baugi í bænum að undan-
förnu, t.d. var lítil sem engin
umfjöllun um sölu Akureyrar-
bæjar á hlutabréfum sínum í
Ú.A. á dögunum. Við höfum
hins vegar fengið allt að vita
um vandræði Reykvíkinga í
sambandi við strætisvagnaleiðir
og þess háttar stórmál. Ritstjór-
inn ungi og málglaði hefur líka
sagt að nú sé blaðið orðið að
landsmálablaði, en ekki lengur
sérblað fyrir þennan þjóðflokk
sem byggir Eyjafjörðinn.
Vinnubrögð hans og ákafi
fyrir því að afmá sem mest af
gildum Dags minna helst á þeg-
ar landkönnuðir og trúboðar
gengu miUi bols og höfuðs á
þjóðflokkum sem þeir fundu áð-
ur fyrr og neyddu uppá þá sína
siði og venjur, enda vissu þeir
að sjálfsögðu hvað öðrum var
fyrir bestu.
Margir hafa lýst yfir óánægju
sinni með hið nýja blað, en allt
kemur fyrir ekki. Hinn sjálfum-
glaði ritstjóri blæs á allt slíkt og
er jafnan tilbúinn með tölur úr
könnunum sem þeir gera ef-
laust sjálfir og eiga að sanna
ánægju lesenda með afkvæmið.
Það minnir á töframenn eins og
Baldur Brjánsson og Davíð
Oddsson sem alltaf geta galdrað
fram hluti uppúr hatti eða
framúr ermi þegar þarf að
koma fólki á óvart eða gera það
kjaftstopp.
En auðvitað er þetta orðinn
hlutur, Dagur kemur eflaust
aldrei aftur. Hins vegar verður
þetta nýja blað að taka sig
verulega á ef ekki á illa að fara
fyrir því. Og ritstjórn þess ætti
ekki að vera hrædd við að gera
hlut Akureyringa verulega mik-
ið meiri en nú er. Það eru jú
þeir sem hafa einhvers að
sakna, við höfðum Dag, en
þessar hræður sem keyptu Tím-
ann af skyldurækni við ílokkinn
hafa ekkert misst. Og þeir
myndu eflaust láta sér duga að
gerast áskrifendur að Marka-
skránni ef hún væri gefin út á
vegum Framsóknarflokksins.
Með von um verulega breyt-
ingu í átt til gamla Dags.
Lesandi hringdi
^fj^huadaswtur"
^o^arlundariiriagnum
árs a^AJturéy,' ‘fsfámf "'“í1 jðla °S ný-
færandi enda gekkhfiíJ í-f100 1 frásö^r
EuBdasla-turi^t11^?1 r-En vei!
hnigu, Og gulur Ut’ hruga við
hringhum þar sem bae/m1 ASkógarlundar-
andinn QnóðirinWmfóru' Les'
eigendur sjáj sóma slnn® að h" ?Unda-
ser poka til að hi-rfio - LV1 að hafa með
gæludýr sínl Þetta er upp eftir
H líka benda ?au^einn VÍðbJÓður
uð var í sambandi vi/h nfUna sem not'
Bretlandi. Myndu mo hundaskítsátakið í ^

*
&
*
Hver kannast ekki við hversu erfitt getur ver-
ið að sjá björtu hliðarnar þegar skammdegis-
hrollurinn er að ná tökum á manni. Sama er
hvort um er að kenna dimmunni úti sem
linnulítið er allan sólarhringinn eða að mann-
legu samskiptin eru með þeim hætti að langir
skuggar og kuldatrekkur leika um sálartetrið.
Gætum þess að verða aldrei svo upptekin við
söfnun veraldlegs auðs að tillitssemi, vinátta,
velvilji og samhugur verði orð sem týnist úr
orðabókinni.
Það er nefnilega margsannað að „Margur
verður af aurum api“ en sér það ekkert endi-
lega sjálfur. Annað orðtæki öllu mikilvægara
er til í okkar ágætu tungu og vert að minna á í
umrótinu, en það er: „Aðgát skal höfð í nær-
veru sálar.“
Uppákoma í Kjós
Kjósarbændm- eiga lof
skilið fyrir að bregðast til
varnar í tíma gegn enn
meiri mengun en þegar er
fyrir hendi í Hvalfirði og
nágrannasveitum. Þeir
hafa með málflutningi sín-
um bent á að ekkert slugs
verður liðið í mengunar-
vörnum af landsmönnum.
Þetta er þörf og góð uppá-
koma.
íslenska járnblendifé-
lagið hf. á Grundartanga
hefur því miður brugðist í
varnarleiknum. Og ekki
nóg með það, fyrirtækið
hefur í skjóli nætur iðkað
þann leik að sleppa út úr-
gangsefnum í formi gufu
og reyks. Það er forkast-
anlegt.
Fyrir hvern
vinna þeir?
Það er grátbroslegt að
Hollustuvernd, sem á að
vinna fyrir hinn almenna
íslending, virðist í sívax-
andi mæli ganga erinda
verksmiðj ueigendanna.
Hjörleifur Guttormsson al-
þingismaður, afar vakandi
maður í umhverfismálum,
hefur ýjað að því að sér-
fræðingar Hollustuverndar
mæli stundum þvert um
hug sinn til að þóknast
stefnu stjórnvalda í stór-
iðjumálum. Og satt að
segja virðast gæslumenn
umhverfis- og náttúru-
verndarráða í HoUustu-
vernd og Umhverfisráðu-
neyti umfram um að gera
lítið úr umræðunni um
hugsanlega mengun frá
stóriðju.
Þetta er auðvitað und-
arlegt. Erlendir stóriðju-
höldar koma ekki með fyr-
irtæki hingað til lands af
annarri ástæðu en þeirri
að hér eru góð skilyrði til
að framleiða og græða fé.
Þeir koma ekki af hjarta-
gæsku einni saman. Þeim
á auðvitað að vera fullljóst
að þeir geta ekki gengið
um landið okkar eins og
hverja aðra ruslakistu,
sem auðvitað er ódýrari
leið fyrir þá.
Undirlægjuháttur
Undarlegt er að heyra að
álfabrikkur í nágranna-
löndum okkar skila marg-
falt minna af eiturefnum
út í náttúruna en það
magn sem hollustuyfirvöld
hér á landi virðast sætta
sig við. Hvers konar undir-
læguháttiu er þarna á
ferðinni?
Umsjón:
Jón Birgir Pétursson.