Dagur - Tíminn Reykjavík - 29.01.1997, Qupperneq 10

22 - Miðvikudagur 29. janúar 1997
iDtigur-®ímittn
RADDIR FOLICSINS
, 0 i ð i s. . .
Heimilisfangið er: Dagur-Tíminn, Strandgötu 31, pósthólf 58,602 Akureyri
Bændur og mcngun
Brynjólfur
Brynjólfsson
skrifar
Bændur í Hvalfirði og ná-
grenni hafa verið með há-
vaða og fyrirgang vegna
álvers sem hugsanlega verður
reist á Grundartanga. Peir hafa
hrifið aðra með sér sem ímynda
sér að þeir eigi þarna hags-
muna að gæta eða hafa bara
gaman af að taka þátt í tiltekt-
um sem þessum. Ég hefi nú alla
tíð verið hlynntur bændum en
finnst þrátt fyrir það að þeir
séu að kasta grjóti úr glerhúsi.
Búrekstur er mikill mengunar-
valdur og nægir að benda á
haughús bænda sem senda
stöðugt frá sér óæskilegar loft-
tegundir út í andrúmsloftið sem
hafa mjög slæm áhrif á óson-
lagið. Líka er hægt að benda á
að landið er örfoka eftir ofbeit
af völdum búfjárhalds og hafa
bændur ekki verið sérstaklega
samvinnufúsir þegar Land-
græðslan hefir reynt að fá þá til
þess að hlífa shkum landsvæð-
um. Mikii svæði af votlendi hef-
ir tapast vegna skurðgraftar og
framræslu fyrir ræktun sem í
sumum tilfellum var svo aldrei
framkvæmd. Villt fuglah'f hefir
beðið tjón af þessum fram-
kvæmdmn bænda.
Mikil sjónmengun er líka af
sumum bújörðum þar sem
trassarnir í bændastétt búa. Þar
er haugurinn gjarnan fremsti
hlutinn af búsetunni og svo er á
slíkum stöðum oft mikil rusla-
söfnun og eru þar iðulega bíl-
hræ sem sýnishorn af mörgum
árgöngum helstu skrautgripirn-
ir í slíku safni. Kaupstaðarbúar
sem aka þjóðvegina á ferðalög-
um hafa horft á svona búsetu
áratugum saman á sömu jörð-
unum og virðist ekki nein
breyting á þar á meðan ekki
verða ábúendaskipti.
Nokkur rýrnunarmengun
hefir líka orðið í fjárhirslum
ÉfeS
.Landið er örfoka eftir ofbeit af völdum búfjárhalds'
segir ma. i greininni.
ríkisins vegna
bænda þó ég sé
ekki með þess-
um orðum að
leggjast gegn
ijárstuðningi
við bændur því
hann kemur
öllum lands-
mönnum til
góða t.d. í at-
vinnumálum,
því landbúnað-
ur skapar
mikla atvinnu.
Hagsmunaaðilar
ferðamála með
í leikinn
Álversandstæðingar hafa reynt
að virkja hagsmunaaðila ferða-
mála til andstöðu við fram-
kvæmdir á Grundartanga og
orðið nokkuð
ágengt. Þeir
hafa svo fram-
lengt andstöð-
una að virkj-
unarfram-
kvæmdum og
línulögnum
þeim tilheyr-
andi. Svo virð-
ist af málflutn-
ingi þessara
aðila að helst
engar stór-
framkvæmdir
megi gera á landinu vegna þess
að það sé eini bletturinn í þess-
um heimshluta sem sé jafn
ósnortinn og raun ber vitni og
hann þurfi að vernda fyrir er-
lenda ferðamenn til að skoða og
ferðast um.
Þessir annars ágætu aðilar
verða að sætta sig við að fleiri
búa í landinu en þeir sem til-
heyra þessum tveimur hags-
munahópum. Þeir landsmenn
sem ekki tilheyra þessum hags-
mimahópum geta ekki látið
hinum eftir í eigin þarfir landið
og afnot af því. Þeir munu því
nota afnotarétt sinn til þess að
flytja atvinnutækifæri inn í
landið með sölu raforku til er-
lendra aðila. Ef afnot bænda af
landinu verða til þess að gróð-
urhúsaáhrif eyðileggja það með
tímanum eða að það fýkur á
haf út þá er ekki miklu spilft
fyrir framtxðina með stóriðju-
framkvæmdum. Það sama gildir
um hagsmunaaðila ferðamála
þegar viðskiptamenn þeirra
verða búnir að troða í svað
þennan síðasta óspillta blett
þessa heimshluta. Mér finnst
því að þeir sem nú hamast gegn
stóiðjuframkvæmdum af svo
mikfu kappi séu að kasta grjóti
úr glerhúsi.
Þeir landsmenn
sem ekki tilheyra
þessum hagsmuna-
hópum geta ekki
látið hinum eftir í
eigin þarfir landið
og afnot af því.
Lesandi hringdi
Beyklajis lesandi kvartar
reyking^óívært etótíínxS Hafstein á að
reyki ekki og ætla ndllega °geðslegt. Ég
stórlega hneyksluð .r aIdrei að gera, en ég er
ems °Í einhverjar ógeðsíL^, reykingafólk
ræða 0g segir reykherbergi^hafalxT1111 h Sé að
natturu að verða ógeðslS afa nndariegu
vxssulega ekki góð of sóðtv yMngalykt er
ekki er að gáð.g En ! SbekSaPUr af ÖSku ef
ln^fólk og vildi gjarna Snyrtilegt reyk-
ani Jóni. Ég skil ekkí^Í^ Það fyrir Stef-
ofsóknir og skrýtnar í þokkabóf^r’- Petta eru
Þær mta að fæla annsn xf 1 lj0si þess a«
sem sest niður að morgni ^Sfð lesanda fra-
sma'
Alveg er það makalaust hvað snjórinn getur
komið landanum alltaf jafn mikið á óvart. Það
er eins og fólk sé bxíið að gleyma í hvaða landi
' það býr og hvar það sé á hnettinum. Á dögun-
um þegar snjó kyngdi niður á höfuðborgarsvæðinu voru
margir ökumenn á illa búnum bílum fyrir vetrarakstur. Þá
eins og svo oft áður lentu margir í ógöngum og tepptu um-
ferð fyrir hina forsjálu.
Það getur stundum verið erfitt að búa við götu
JPb sem er laus við strætó og þá sérstaklega yfir
vetrartímann. Þessir fbúar verða að bíta í það
r súra að þeirra götur eru síðastar á verkefna-
skrá snjóruðningstækja. Á meðan verða þeir að gera svo vel
að bjarga sér sjálfir í von um að senn komi betri tíð.
*
Saltaustur á götur gerir það að verkum að
göngufólk kemur heim með hvíta skán á skón-
um sínum. Það kallast að eiga salt í grautinn,
eða þannig.
Árvisst pókerspil
Árvisst pókerspil er hafið.
Skelfing er að heyra tón-
inn í vinnueigendum og
verkalýðseigendum.
Samningar nást aldrei fyrr
en allt er komið í hund og
kött og Karphúsið eitt
framundan.
Báðum megin við spila-
borðið er vitað með nokk-
urri vissu um hvað verður
samið. Eftir verkföll í svo
og svo margar vikur vaka
menn síðan í þrjá sólar-
hringa. Þá loks fara samn-
ingamenn að hugsa skýrt.
Samið verður um það sem
flestir vissu að samið yrði
um.
Okkar minnstu
bræður
í þessu blaði var haft eftir
forkólfi vinnuveitenda að
ef lágmarkslaun í þessu
landi hækkuðu í 70 þús-
und krónur yrði algjör
kollsteypa í efnahagsmál-
um! Alkunna er að til-
raunir til að rétta okkar
minnstu bræðrum og
systrum hjálparhönd, hef-
ur einatt orðið til þess að
dýfa þeim enn dýpra ofan
í vesaldóminn. Uppmæl-
ingarfólk, forstjórar, flug-
stjórar og fleiri fá prósent-
ur láglaunafólksins, og oft-
ast ábót að auki. Hækkan-
ir þessara hópa skapa
ekki kollsteypu! Áralangar
tilraunir til að „rétta hag
hinna lægstlaunuðu" hafa
verkað þveröfugt. Þetta
hefur hagfræðingur
Vinnumálasambands sam-
vinnufélaganna áreiðan-
lega haft í huga, þegar
hann sagði að bæta yrði
kjör láglaunafólksins á
annan hátt en með stórum
prósentuhækkunum
launa.
Sextán mainna
makar
Það er undarlegt að fyrir-
tæki skuli greiða forstjór-
um sínum jafnvel á aðra
milljón á mánuði eins og
þekkt er, sextánföld lægstu
laun. Eru þessir forstjórar
sextán manna makar?
Varla. Og hvað hafa menn
að gera með hálfu og heilu
milljónirnar í mánaðar
búrekstri sfnum? Spyr sá
sem ekki skilur.
Launþegar með 50 þús-
und kallinn sinn leyfa sér
ekki margt. Þeir kaupa
nánast ekki nokkurn skap-
aðan hlut. Þetta fólk örvar
ekki hinn margrómaða
hagvöxt í þjóðfélaginu.
Fyrirtækin þeirra græða
vel, en senda fólkið bók-
staflega á næstu félags-
málastofnun eftir lifi-
brauðinu.
Umsjón:
Jón Birgir Pétursson.