Dagur - Tíminn - 10.09.1996, Qupperneq 10

22 - Þriðjudagur 10. september 1996
Ikgm-®ímhm
RADDIR FOLKSINS

eiðis...
Heimilisfangið er: Dagur-Tíminn, Strandgötu 31,pósthólf 68,602 Akureyri
Þröngsýni ráðamanna
Arnljótur Bjarki
Bergsson
Stjórnarmaður í
Verði F.U.S. Akureyri
og nemi í M.A.
Það var vissulega veiga-
mikil vegtylla fyrir Finn
Ingólfsson að ná því lang-
þráða takmarki, þeirra sem set-
ið hafa í ráðherrastóli iðnaðar-
ráðuneytisins síðustu árin, að
skrifa undir samninga sem fólu
í sér stækkun álversins í
Straumsvík. Því verður að
minnsta kosti seint neitað. Ekki
lítur út fyrir að það eitt nægi
Finni fullkomlega til að sitja
sáttur við sitt það sem eftir Iifir
af kjörtímabilinu. Eins og allir
vita eru viðræður íslenskra að-
ila við Columbia álfyrirtækið í
fullum gangi. Fyrir skemmstu
lak sú staðreynd út úr samn-
ingaherberginu að Reyðaríjörð-
ur væri ekki lengur inni í mynd-
Finnur Ingólfsson, iðnaðarráð-
herra.
Fjölbreytni atvinnulífs-
ins feist ekki í því að
hólfa landið niður og
koma með skipun úr
skrifstofubyggingu að
sunnan þess efnis að í
þessu sveitarfélagi
megi einungis fram-
leiða lambakótilettur
og í því næsta lamba-
læri. Vissulega er það
virðingarvert að Finn-
ur Ingólfsson hafi
skilning á því að
málmbræðsla sé
hvorki heppilegur ná-
granni kjötvinnslu né
frystihússreksturs.
„Það gengur ekki að troða öllum eggjunum f sömu körfuna endalaust", segir grein-
arhöfundur. Rökin gætu eins átt við osta - sem framleiddir eru f miklum mæii á Eyja-
fjarðarsvæðinu.
inni sem umhverfi nýs álvers og
í næstsíðasta tölublaði Dags
kom fram að hefðbundin stór-
iðja henti ekki Eyjafirði að mati
Finns. Eru því einungis Grund-
artangi og Straumsvík hentug
fyrir álver.
Það gengur ekki upp að
troða öllum eggjunum í sömu
körfuna endalaust. Dreifa verð-
ur áhættunni. íslenskt efna-
hagslíf er fábreytt og nánast al-
farið háð stærð fiskistofnanna.
Trygging íslensks efnahagslífs
út um land allt, ekki eingöngu á
suðvesturhorninu, er fólgin í
meiri ijölbreytni alls staðar.
Fjölbreytni atvinnulífsins felst
ekki í því að hólfa landið niður
og koma með skipun úr skrif-
stofubyggingu að sunnan þess
efnis að í þessu sveitarfélagi
megi einungis framleiða lamba-
kótilettur og í því næsta lamba-
læri. Vissulega er það virðing-
arvert að Finnur hafi skilning á
því að málmbræðsla sé hvorki
heppilegur nágranni kjöt-
vinnslu né frystihússreksturs.
Við lifum á 20. öldinni og getum
því engan veginn sætt okkur við
það að örlög og afdrif fólksins í
landinu séu jafn nátengd stærð
fiskistofnanna og raun ber
vitni. Þó svo að þeir virðist vera
í vexti þessa stundina þá getur
aílinn brugðist líkt og hefur
sýnt sig. íslendingar áttu erfitt
með að sætta sig við orðinn hlut
og tóku til sinna ráða til að fást
við vandann er við áttum í erf-
iðleikum og höfðu þeir skilning
ráðamanna þjóðarinnar fyrir
mikilvægi fjölbreytts atvinnulífs.
Nú virðast hins vegar með vax-
andi fiskistofnum ráðamenn
búnir að gleyma því að íjöl-
breytni er það sem þarf alls
staðar.
Þegar viðræður við Atlantsál-
hópinn stóðu sem hæst þá var
hafís fyrir Norðurlandi eyfirsku
álveri fjötur um fót en nú er
það matvælaiðnaðurinn. Þess
ber að geta að Þorvaldur Guð-
mundsson, „skattakóngur fs-
lands“, rekur svínabú á Keilis-
nesi einmitt þar sem til stóð að
reisa margnefnt Atlantsálver.
Það virðist h'tið mál að fólk búi í
kílómetra fjarlægð frá álverinu
í Straumsvík, en ekki má fram-
leiða matvæli til útflutnings í
nágrenni hugsanlegs álvers í
Eyjafirði. Þröskuldur Reyðfirð-
inga var fámenni þá, en nú eru
það loðnuvinnslur í Neskaup-
stað og Fáskrúðsfirði.
Við getum ekki einblínt á ál-
ver sem eina iðnaðinn sem
hægt er að reka í landinu, það
eru margir aðrir kostir í stöð-
unni. Athuga ber hvort ekki sé
grundvöllur fyrir iðnaði sem
samræmist matvælavinnslu sem
fyrir er í landinu.
Ef svona vinnubrögð, Iíkt og
að láta íbúa Faxafióasvæðisins
vera eina um stóriðjuhituna,
verða viðhöfð fram á 21. öldina
er fátt því til fyrirstöðu, að
landsbyggðarfólk hætti að bera
lágmarksvirðingu fyrir stjórn-
völdum og þau missi trúnað
þess. Líkt og Rasmus Christian
Rask bjargaði íslenskunni virð-
ist þurfa útlendinga til að
bjarga landsbyggðinni, byggða-
þróun í landinu og réttlátri
dreifingu atvinnulífs ef marka
má síðustu atburði.
*
Háskólablaðið sem var sent inn á öll heimili
landsins á dögunum þurfti nú endilega að vera
fullt af stafsetningarvillum, hvar voru prófarka-
lesarar þessa annars ágæta blaðs?
Annað sem undarlegra þykir eru vinnubrögð
forsvarsmanna tónleikahalds í Höllinni. Á
sunnudagskvöldið voru haldnir aldeilis frábærir
' tónleikar með Blur. Leitað var á öllum sem fóru
inn og sem höfðu keypt sér miða dýrum dómum, en rétt fyr-
ir klukkan 11 var öllum hleypt inn - vænghurðirnar bara
opnaðar upp á gátt? Þá var ekkert leitað? Slík vinnubrögð
eru ekki bara sorgleg heldur hlægileg.

Ilvað eru sumir „framúrtakarar" í umferðinni
að pæla? Og þið sem búið til lestir í Hvalfirðin-
um eruð líka leiðinleg.
Unga f ólkið og
dömubindin
Ætli unga fólkið sé að
breytast? Verða opnara
og öruggara með sig en
áður var? Þessar hugsan-
ir leituðu á höfund þessa
pistils fyrir framan sjón-
varpið þegar ung stúlka,
vart meira en fimmtán
ára, lýsti því yfir í auglýs-
ingu án nokkurrar feimni
að Always ultra væru
langbestu dömubindi sem
hún hefði nokkurn tím-
ann prófað. Það er ekki
nema rúmur áratugur
síðan pistlahöfundur var
sjálfur á þessum aldri og
tíu villtir hestar hefðu
ekki getað dregið hann
fyrir framan myndavél til
að ræða svo persónuleg
mál sem dömubindi. Bara
það að fara út í búð og
kaupa þessháttar vöru
var hin mesta kvöl og
pína á þessum tíma. En
nú er greinilega öldin
önnur!
X-kynslóö hvað?
En fyrst við erum að tala
um unga fólkið þá er hér
með lýst yfir þessari
margumtöluðu X-kynsIóð.
Hver er hún eiginlega?
Ósköp getur hún verið
þreytandi þessi árátta
mannanna að skipa öllum
í flokka. Gamla fólkið er
af einni kynslóð sem hag-
ar sér á ákveðinn hátt,
svo eru það upparnir, 68
kynslóðin og þar fram
eftir götunum. Enginn
áttar sig á unga fólkinu
og því er X-inu skellt á
þennan aldurshóp fyrir
hina óþekktu stærð. Get-
ur ekki bara verið að fólk
sé eins misjafnt og það sé
margt, alveg óháð því
hvort það sé sjö ára eða
sjötugt?
Fjölmiðlatrú
Og yfir í allt aðra sálma
og ólíkt kirkjulegri. í
fréttum um helgina lýsti
því yfir nývígður íslensk-
ur kaþólskur prestur að
kristin trú væri ekki íjöl-
miðlatrú og m.a. þess
vegna væru orð páfans
oft misskilin í fjölmiðlum.
Jafnmikilvægum upplýs-
ingum og innihaldi trúar
væri ekki hægt að koma
fyrir í fimm mínútna
fréttaskoti. Það er
kannski þess vegna sem
biskupinn, séra Flóki, Jón
organisti, séra Torfi og
allir hinir kirkjunnar
menn hafa verið • milli
tannanna á fólki síðasta
árið? Skilaboðin hafa ver-
ið allt of djúpstæð og
flókin til hægt væri skilja
þau í stuttum fréttaskot-
um og fyrir vikið mis-
skildi þjóðin alveg hroða-
lega!!
Umsjón:
Auður Ingólfsdóttir.