Dagur - Tíminn - 20.11.1996, Blaðsíða 10

Dagur - Tíminn - 20.11.1996, Blaðsíða 10
22 - Miðvikudagur 20. nóvember 1996 ®agur-'(ÍIúrtmn RADDIR FOLICSINS eiðis... Heimilisfangið er: Dagur-Tíminn, Strandgötu 31, pósthólf 58,602 Akureyri Heilbrigðisstarfs- fólk sáttara við mæður? Helga Dögg Sverrisdóttir sjúkraliði skrifar Iblaðinu Uppeldi er mjög góð grein eftir Guðmund Oddsson, „Innrás í mæðra- veldið". Pað er án efa erfið at- höfn eða nær því útilokuð. Ég óska Guðmundi innilega til hamingju með að hafa náð þeim árangri. Því miður verður ekki sagt slíkt hið sama um marga kynbræður hans. í grein sinni talar Guðmundur um við- brögð heilbrigðisstarfsfólks í hans garð. Stuttu eftir fæðingu hefjast heimsóknir hjúkrunarfræðings sem starfar við ungbarnaeftir- lit. Hann skoðar hvítvoðunginn og spyr um heilsu móður. Ég segi móður, því pabbinn gékk ekki í gegnum fæðinguna og því þarf ekki að spyrja að hans heilsufari. Heimsókn hjúkrun- arfræðingsins er venjulega stutt, hefðbundnar spurningar lagðar fram og svo hverfur hann af braut. Algengar spurn- ingar í slíku eftirliti eru: Gengur ekki vel? Er barnið vært? Ertu enn með það á brjósti? Fær það eitthvað með brjóstamjólkinni? Hvernig líður þér? o.s.frv. Móðir getur svo svarað þess- um spurningum eftir geðþótta. Sem nýbakaðar mæður er okk- ur óljúft að láta uppi um ómögulega brjóstagjöf, hræðslu við að umgangast barnið, okkar óöryggi o.s.frv. Ungbarnaeftirlit er framkvæmt að degi til og fyrstu tvo mánuðina í lífi barns. Nær allir feður fara á mis við þessar heimsóknir, þar sem tímasetning er valin að degi til. Eflaust eru nokkrir heppnir feður, sem geta tekið fæðingar- orlof, sem njóta þessara heim- sókna. Heimsóknir af þessu tagi eru þrjár, ef allt er í lagi. Sjálf á ég fjögur börn og man ekki eftir að sérstaklega væri spurt um líðan pabbans. Hvað þá þátttöku hans í umönnun á barninu eða heimilishaldinu yfirleitt. Pabb- inn gæti hæglega séð um alla þessa hluti án þess að það komi fram í heimsóknum hjúkrunar- fræðingsins. Ég leyfi mér að efast um að mikil breyting hafi orðið á þessu fyrirkomulagi s.l. ár. Á heilsufarsbók, sem fylgir einu barna minna, stendur: Mœður athugið! Þessa heilsufarsbók þarf að hafa meðferðis. Sem sagt, ekki ætluð feðrum. En breytingar eru í nánd á þessum bókum. Margt þarf að breytast í þjóðfélaginu, ef feður eiga að vera virkari í umönnun og upp- eldi barns. Ég vil gera lokaorð Guðmundar að mínum: Uppeldi er ekkert einkamál kvenna. r van Airurey*3* Göngu- ^a^ílauxnferö^auppí í1?arf S pgtta er Suö11 umíerð, Lð til að auKa un ,g viðstóPu- Fólksflótti: Af hveiju? Þorvaldur Jóhannsson skrifar Forgangsröðun á þörf- um og í áherslum ein- staklinga og ijöl- skyldna hefur mikið verið að breytast. Hér áðm- fyrr var það vinnan og sem allra mest af henni, yfirvinna og auka- vinna - allt sem var í boði var tekið og oft réð búseta þá hvar slíkt var rikulegast til staðar. Landsbyggðin bauð gjarnan upp á þennan valkost og ekki síst margar sjávarbyggðir, stórar og smáar. Með aðrar áherslur nú og breyttan tíðaranda, m.a. vegna styttri vinnutíma ein- staklinga sem gefur meiri frítíma, hefur forgangsröð- un þarfanna verið breytt. Éinstaklingurinn og ijöl- skyldan skoða nú vel hvar fjölbreyttust, mest og best þjónusta er til staðar, s.s. til menntunar, til tómstunda- iðkunar, heilbrigðisþjón- ustu, samgöngur og ódýr- astar nauðsynjar eins og rafmagn, hiti og matvörur. Niðurstaðan verður oft- ast sú að þéttbýlið dregur og smærri sveitarfélög á landsbyggðinni, þó falleg séu, geta ekki uppfyllt nú- tímakröfurnar og fólkið ílyt- ur burt. Núverandi þensla í þétt- býlinu á SV-horni landsins með framkvæmdum s.s. ál- ver, virkjanir og Hvalfjarð- argöng, svo eitthvað sé nefnt, ýtir enn frekar undir þessa þróun í dag. Til að mæta þessu eiga sveitarfé- lögin á landsbyggðinni eitt svar. Þau verða að snúa bökum saman, efla sam- starf sín á milli, stækka og um leið styrkja sveitarfélög- in og kalla sameiginlega fram þau úrræði sem þarf til að svara þörfum einstakl- inga og fjölskyldna í nútíma íslandi. Höfundur er bæjarstjóri á Seyðis- firði. IV/faður á Akureyri hefur um nokkurt skeið lVlfengið mánaðarlega sendan gíróseðil upp á þúsund krónur frá sjónvarpsstöðinni Ómega. ^ Viðkomandi hefur ekki hugmynd um hvernig nafn hans komst á lista hjá sjónvarpsstöðinni. Það fárán- lega er að Ómega næst alls ekkert á Akureyri og því ansi frekjulegt að troða gíróseðlum sem þessum upp á fólk mán- uð eftir mánuð. Maður kemst nú í vont skap fyrir minna. Meira um leiðinlegan póst. Keðjubréf geta v IVlverið sérstaklega hvimleið. Látum þau vera sem biðja fólk um að senda tyggjópakka ' eða póstkort. Hamingjubréfin svokölluðu eru hinsvegar óþolandi. Að hóta fólki skelfilegum óhöppum ef það slítur keðjuna er ekkert annað en ófyrirleitni og sið- leysi. Lengimá manninn reyna Það hlaut að koma að því. Allt virðist stefna í það að annar hver íslendingur verði innan tíðar lentur í því að þurfa að skrifa pistla í dagblöð - eða einhverja aðra íjölmiðla ef því er að skipta. Það er varla hægt að opna dagblöð án þess að rekast á þessi lika rosalega gáfulegu pistlaskrif á nánast hverri síðu. Nú hefur þessari kvöð verið dembt á undirritaðan, sem aldrei hefði látið sér til hugar koma að ansa slíku kvabbi ef hann væri ekki ótíndur launaþræll á Degi- Tímanum. En úr því sem komið er verður vart undan þessari skyldu vikist. „Smátt og stórt“ er dálk- urinn þar sem blaðamenn á Degi-Tímanum fá að láta ljós sitt skína, geta vaðið úr einu í annað, gælt við spek- inginn í sjálfum sér og skoð- að heiminn undir sínu prívat og persónulega ljósi - hversu annarleg sem sú birta ann- ars kann að vera sem þeir kjósa að bregða á hlutina. Og vissulega má segja að það sé ómetanlegt tækifæri að fá að komast að á þess- um vettvangi. Hver veit nema einhverjum lukkuleg- um pistlahöfundi takist að koma af stað ofurlítilli bylt- ingu með bullinu úr sér, jafnvel breyta heiminum til frambúðar. Það er aldrei að vita. Aldrei að vita. Þolinmæðm þrautir vinnur allar Fyrir rólyndispersónur eins og undirritaðan jafnast það reyndar hálfpartinn á við sjálfsmorð að láta hafa sig út í annað eins. En flestu er hægt að taka með góðum skammti af jafnaðargeði ef viljinn er fyrir hendi, enda stóísku einkennin orðin svo rækilega flækt í sálarflakið að fátt eitt getur sett þar strik í reikninginn. Þannig að nú er fátt annað að gera en að bretta upp ermarnar og skella sér af fullum krafti í bullframleiðsluna. ímynda sér jafnvel að einhveijum detti í hug að lesa vaðalinn. Sem betur fer er plássið reyndar farið að styttast loks þegar meiningin var að fara að segja eitthvað. Og gott að geta trúað því að sú verði oftar en ekki raunin í framtíðarraunum undirrit- aðs sem pistlahöfundar. A.m.k. er ekki verra ef hægt er að skilja við lesendur þannig að þeir haldi að eitt- hvað sé eftir ósagt. Eitthvað sem pistlaskrifara lá á hjarta en kom ekki að - vegna plássleysis. Þetta eru svo óendanlega stuttir pistl- ar, miðað við allt það sem hægt væri að segja ef plássið væri til. Það er bókstaflega engin leið að koma stóru málunum að, jafnvel þótt yfirskriftin sé bæði „smátt og stórt“, eins og í þessu til- viki. Þannig að andlausir og allt að því skoðanalausir skrifarar eru bara í nokkuð góðum málum og geta þess vegna fflað sig vel í bullinu, þrátt fyrir allt. Umsjón: Guðsteinn Bjarnason.

x

Dagur - Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur - Tíminn
https://timarit.is/publication/254

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.