Dagblaðið Vísir - DV - 09.01.1982, Síða 25

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. LAUGARDAGUR 9. JANÚAR 1982.
25
æstari og fóru að ganga fram og til
baka í heitum samræðum. Ég verð að
viðurkenna að eftir nokkra stund var
mér orðið ansi heitt í kringum eyrun
og hugrekki mitt var á undanhaldi.
Loks myndaði ég lúður með
báðum höndum, þó svo það væri mér
illmögulegt að sleppa hendinni af
reipi og festu — því ég stóð hálfbogin
— og öskraði eins hátt og ég gat en
þeir heyrðu alls ekki til mín. Svo
loksins og eins og fyrir tilviljun litu
þeir upp. Og þá veifuðu þeir hand-
leggjunum afsakandi og komu mér til
hjálpar. Enginn hafði áður verið í
þessum litla hellisskúfa og líklega á
enginn eftir að koma í hann og því
mun heldur enginn vita hvílikar sálar-
kvalir ég leið þarna. Og þótt ég gæti
sagt frá þessu atviki og hlegið að því
um kvöldið, er ég viss um að þeir
skildu aldrei alveg hverju ég var að
lýsa fyrir þeim. Svona vorum við, svo
upptekin við kvikmyndina, ég líka,
annars hefði ég aldrei gengið í gegn
um þetta allt saman.
Myndinni lýkur með því að
Hadda Padda reynir að fá sinn heitt-
elskaða niður í djúpið með sér — í
þvi atriði spyrni ég fótum í bjarg-
vegginn og ligg lárétt í loftinu út frá
honum en reyni um leið að toga í
reipið sem sá elskaði heldur í á
brúninni. Það var Methling sem lá á
bjargbrúninni og tók í á móti af
öllum kröftum. Þetta atriði gekk vel
en það er nær óskiljanlegt hvernig.
Við Methling sveifluðumst bæði í
einu utan í hamrinum í það sinnið. .
En hann hvarf þó eins og döggin
fyrir sólinni ef hún gægðist undan
skýjunum — við stukkum á bak smá-
hestunum og einbeittum okkur að
vinnunni. Mitt hross hét Flóin og ein-
mitt þannig stökk það. Mikið þótti
mér það frískandi og skemmtilegt.
Milli min og Flóarinnar þróaðist
gagnkvæmt traust og hún var bara
vingjarnleg þegar við kvöddumst í
lokin.”
Bjargsigið sjátft
Þrátt fyrir óhliðholla veður-
guðina tókst að festa Höddu Pöddu á
filmu á íslandi og Clara lýsir því
þegar hún fór niður þritugan
hamarinn í reipinu:
Bæði ég og Methling vorum
iðulega í lífshættu í „Höddu
Pöddu”. Klettaveggurinn sem kom
við sögu í hættulegustu augna-
blikunum var nærri Hliðarenda
sem þekktur er úr Njálssögu. Hadda
Padda fer tvisvar fram af hæsta
klettinum, einu sinni til að ná í
galdrajurtina hvannarót og einu sinni
til að fremja sjálfsmorð. Það
fáránlega var að einasta skráman sem
ég fékk var rispa á höndina og hana
fékk ég á æfingu í fjögurra metra
háum kletti. Þegar ég hins vegar seig
niður óendanlega hátt bjargið sjálft
gekk allt slysalaust. Þegar kvik-
mynduninni lauk og við komum
aftur til Reykjavikur, sagði leiðsögu-
maðurinn okkar mér að fólk neitaði
að trúa því að ein lítil kona hefði
sigið í bjargið. Þessi indæli og hugaði
maður var sjálfur sigmaður. Til allrar
hamingju veit ég ekki hvort hann fór
eftir eggjum eða fuglsungum. Hann
var lítill, þéttvaxinn, liðugur og
sterkur maður. „Góða ferð,” kallaði
hann á eftir mér þegar ég hvarf fyrir
bjargbrúnina og það skildi ég þrátt
fyrir lélega íslenskukunnáttu. Hann
brosti svo traustvekjandi til mín að ég
hikaði alls ekki við að fara neðar og
hann brosti viðstöðulaust til mín alveg
þangað til ég sá ekki vingjarnlegt
andlit hans lengur. Þá dró ský fyrir
sólu einhvers staðar inni í mér en ég
beit á jaxlinn á meðan ég seig dýpra _
og dýpra. Ég gerði það sem mér hafði'
verið sagt að gera, ég varð, ég
sveiflaðist fram og til baka utan í
hamrinum og þegar ég sveiflaðist að
honum varð ég að gæta þess að snúa
fótunum inn að bjarginu til að meiða
ekki bakið, ég spyrnti svo
skóklossunum fast í vegginn svo ég
sveiflaðist aftur út og frá honum.
Það var ekki auðvelt en svona þurfti
að gera það til að forðast meiðsli og
því þurfti einfaldlega að læra þetta.
Aftur og aftur fór ég niður, dag eftir
dag. En hvort mér létti ekki þegar ég
vissi að nú þurfti ég ekki aftur niður
einu sinni enn!
í eitt skiptið varð ég að bíða utan
i bjarginu 3 til 4 metra fyrir neðan
brúnina. Það var hellisskúti þar sem
ég komst inn í með því að beygja
höfuðið. Hann var nógu breiður,
nægði fyrir þrjá, en ekki djúpur.
Þetta er ekki sem verst, hugsaði ég,
bara ef ég þarf ekki að bíða mjög
lengi. Vitandi sem er að kvikmyndun
er erfiðleiki á erfiðleika ofan, gerir
maður ekki uppsteyt nema mikið
liggi við — erfiðleikarnir halda áfram
að staflast upp og engin ástæða til að
auka enn á raunir leikstjórans. Svo ég
reyndi að finna öruggustu
stellinguna en hjartað barðist og
hnén skulfu eftir sigið að skútanum
og leitina að fótfestu þar. Reipið
milli mín og vinar míns á brúninni
vár, strammað af, en þó ekki svo
mikið að það gæti kippt mér út-
byrðis. Svo beið ég eftir merki frá
leikstjóranum. Langt, langt fyrir
neðan mig voru tvö örmjó strik, þeir
Kamban og Gunnar Hansen og
þriðja strikið var kvikmyndavélin. Ég
reyndi að gefa þeim merki og vildi
segja: „Eigum við ekki að halda á-
fram?” Ég var dálítið hreykin af
sjálfri mér þar sem ég húkti þarna.
Svei mér ef ég vænti ekki hrósyrða
og aðdáunar vegna hugrekkis míns,
en þeir voru því greinilega allt of
vanir. Skelfing var þetta leiðinlegt.
Þeir litu alls ekki upp. Allt í einu rann
upp fyrir mér hvers vegna. Þeir voru
farnir að rífast. Sjálfsagt um það
hvar myndavélin ætti að vera eða þá
hvort hægt væri að mynda mig úr
þessari fjarlægð. Þeir urðu æstari og
Povl Pontoppkitm og Chtra um þoð feytí sem þau giftu sig.
Hann fór sömu ferð
og ógí bjargið
Okkur var farið að leiðast
voðalega og orðin þreytt á
frumstæðu lífinu þarna undir lokin.
Ekkert illt vil ég þó segja um
fjölskylduna á bænum. Hún flutti
upp á efra loftið. svo við gætum haft
neðri hæðina fyrir okkur. Þau
spiluðu á harmóníku uppi og
dönsuðu öll kvöld og svo voru þau
farin að syngja í eldhúsinu kl. 3—4 á
morgnana, bæði karlar og konur. Ég
heyrði það allra best því herbergið
mitt var við hliðina á eldhúsinu. Ég
lá undir sænginni þungu og las
mörgum mörgum sinnum bréfin sem
bárust mér alla leið að heiman og svo
skrifaði ég heim aftur við undirleik
þunglyndislegra laganna sem þau
sungu. Mig langar svo heim, skrifaði
ég. Um það eitt voru bréfin mín. Og
um rósir. Mig dreymdi um rósir. Ég
veit ekki hvers vegna en ég þráði
rósirnar svo mikið að ég fann til. Það
var fjölskrúðugt og fallegt blómaval
þarna en lágvaxið alveg eins og í öllu
fjalllendi, þúsundir örsmárra,
fagurra blóma, sem ég þekkti alls
ekki. En ein angandi rós á háum
stoltum stilk, hún varð í huga mér
tákn danska sumarsins, garðsins
míns og mannsins míns sem var ekki
hjá mér.
-Ms þýddi.
Byggingasamvinnufélag
Kópavogs
óskar eftir umsóknum félagsmanna í íbúðir við Álfatún í
Kópavogi sem áætlað er að afhenda í lok árs 1984.
Umsóknareyðublöð og frekari upplýsingar fást á skrifstofu
félagsins.
Umsóknarfrestur er til 22. janúar 1982. Allar eldri
umsóknir verður að endurnýja.
Byggingasamvinnufólag Kópavogs,
Nýbýlavegi 6 Kópavogi.
Opiðkl. 9—16.
HJÓNAMIÐLUN
OG KYNNING
er opin frá kl. 1—8 í síma 26628. Sleppið ekki
tækifæri. Geymið auglýsinguna.
Kristján S. Jósepsson.
BYGGING ORLOFSHÚSA
BSRB
Bandalag starfsmanna ríkis og bæja, BSRB, óskar eftir til-
boðum í byggingu orlofshúsa úr timbri, stærð 53 mJ 15 hús
á að byggja í Borgarfirði og 15 hús við Eiða i S. Múlasýslu.
Húsin má byggja á staðnum eða framleiða að hluta á verk-
stæði.
Útboðsgögn ásamt teikningum verða afhent á skrifstofu
BSRB, Grettisgötu 89, frá miðvikudegi 13. jan. gegn 1000
kr. skilatryggingu þar sem þau verða siðan opnuð föstu-
daginn 12. febrúar nk. kl. 15 að bjóðendum viðstöddum.
E
1ANDSVIRKJ0N
ÚTBOÐ
Landsvirkjun óskar hér með eftir tilboðum í smíði og
uppsetningu á lokum í Sultartangastíflu. Hér er um að
ræða tvær geiralokur (6,5 x 4,0 m) og tvær hjólalokur
(5,5 x 4,0 m) ásamt tilheyrandi búnaði.
Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu Landsvirkjunar,
Háaleitisbraut 68, 108 Reykjavík, frá og með mánudeg-
inum 11. janúar 1982, gegn óafturkræfu gjaldi að upphæð
kr. 400,- fyrir fyrsta eintak, en kr. 200,- fyrir hvert eintak
þar til viðbótar.
Tilboðum skal skilað á skrifstofu Landsvirkjunar fyrir
kl. 14.00 föstudaginn 12. mars 1982, en sama dag verða
þau opnuð opinberlega á Hótel Sögu við Melatorg í
Reykjavík.
Reykjavík, 8. janúar 1982
Landsvirkjun
Húsbyggjendur
Að halda aðykkurhita
er sérgrein okkar.
Afgreiöum einangrunarplast á Stór- Reykjavikursvœöiö
fri mánudegi tii föstudags. Afhendum vöruna á bygg-
ingarstað viðskiptamönnum aö kostnaöartausu. Hag-
kvœmt verð og greiösluskiimálar viö flestra hœfi.
Aörar söluvörur:
Gleruil — Steinuli — Múrhúöunarnet —
Útloftunarpappi — Þakpappi — Plastfólia — Álpappír