Dagblaðið Vísir - DV - 13.02.1982, Qupperneq 9

\GBLAÐ1Ð& VÍSIR. LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1982.
9
Listakonan Ágústa Snæland sótt heim:
Þar er ekki unniö
eftir uppmælingu
Hefur tekið nokkrum
sinnum þátt í samkeppni um
auglýsingaspjö/d... og sigr-
að
— Lagðir þú auglýsingateiknunina
alvega á hilluna þegar þið lokuðuð
stofunni?
„Nei, reyndar ekki. Ég hef nokkrum
sinnum tekið þátt í samkeppni um gerð
auglýsingaspjalda. Það byrjaði á því,
að 1968 var slik samkeppni auglýst á
vegum Listahátíðar. Ég sendi inn til-
lögu og vann. Síðan hef ég tekið þátt i
fleiri slíkum, svo sem fyrir Landvernd,
BSRB, 11 hundruð ára afmæli íslands-
byggðar, Kvenfélagasamband íslands,
Norræna fimleika, íslenzkan iðnað og
Landsvirkjun, þar sem ég reyndar vann
líka. ”
„Ég er tíður gestur í frysti-
húsunum"
ég mig og fór að gæta bús og barna og
um sama Ieyti fór Halldór til fram-
haldsnáms til Bandarikjanna.
Á þessum árum voru auglýsingastof-
ur næsta fágætar en við höfðum þó
töluvert að gera. Ég teiknaði meðal
annars á þessum árum einkennisbún-
inga fyrir Eimskip.
Meðfram auglýsinganáminu i Höfn
lærði ég ieirkerasmíði og tauþrykk sem
þá var alveg nýtt af nálinni Kennari
minn í þeim fræðum var dönsk kona,
Gudme Leth. Hún hafði iært iðnina í
Indónesíu og ég veit ekki betur en hún
hafi verið fruiítkvöðull þess að minnsta
kosti í Danmörku, ef ekki á Norður-
löndum. Gudmr vildiað ég legði tau-
þrykkið fyrir mig en þá hafði ég meiri
áhuga á augiýsingateiknuninni. Hins
vegar finnst mér tauþrykkið henta mér
vel núna síðustu ár eftir að aldurinn
færist yfir mig. Ég fór þvi á námskeið i
Handíða- og myndlistaskólanum ’61 til
'62 til að rifja það upp og hef töluvert
unniðað því síðan.
Þá fór ég í fyrra á námskeið hjá
Heimilisiðnaðarskólanum til að læra
að búa til tuskubrúður og Selma og
Palli, sem þú sérð sitja þarna í sófan-
um, eru árangurinn af því.”
Ágústa hefur safnað saman á einn stað öfíum skissum, sem hún hefur
gert i sambandi við þátttöku sina i samkeppnum um gerð augbýsinga-
spjalda. Háru eruþað skissurnar af Listahátíðar-piakatínu.
(DV-myndir Einar Ólason)
— Kríurnar þinar eru kannski það
sem þú ert einkum þekkt fyrir. Hvaðan
fékkstu hugmyndina og hvernig býrðu
þær til?
„Það eru 15—16 ár síðan ég byrjaði
á þeim. Þannig var að við vorum ein-
hvern tima með fisk á borðum og þá
' fór sonur minn einn að skoða beinin og
fór að sjá út úr þeim alls konar verur.
Ég fór að veita þessu athygli og fór svo
að þreifa mig áfram. Útkoman varð
þessar kríur og svo svanir og fiðrildi
sem ég nota aðallega í óróa.
Þetta er seinlegt verk. Ég nota aðal-
lega þorskhausa sem ég fæ i frystihús-
unum, enda er ég tiður gestur þar. Ég
Við erum komin inn á lítið snyrtilegt
verkstæði á Túngötunni. Það sitja krí-
ur á steinum í öllum hillum innan um
litla fjörulalla. í loftinu hanga óróar úr
beini, á veggjum plaköt og litlar tau-
þrykksmyndir. í sófanum sitja félag-
arnir Selma og Palli, gamli kunninginn
úr Stundinni okkar. Þetta er verkstæði
listakonunnar Ágústu Pétursdóttur
Snæland.
Auglýsingateiknari
að mennt
Ágústa er systir Halldórs heitins
Péturssonar teiknara og listmála svo
listamannseðlið er í fjölskyldunni.
,,Ég fór til Kaupmannahafnar 1933
og stundaði nám við Kunsthándværk-
skolen þar. Ég lauk prófi i auglýsinga-
teiknun ’37 og kom þá heim og setti á
fót auglýsingastofu með Halldóri bróð-
ur mínum í Aðalstræti 12. Við starf-
ræktum stofuna í um finn ár en þá gifti
Háru eru það fíögrandi fiðrfídi,
gerð úr þorskhausbeinum.
Ágústa með fólögunum Selmu, roskinni hefðarfrú, og prakkaranum
Palla. Á veggnum að baki þeim er plakatíð sem Ágústa gerði fyrir
Usthótíð 1968.
fæ þá ókeypis og tek þetta 5—6 hausa i
einu. Úr hverjum haus fæ ég eina kríu
en á stundum hefur verið goggað í
hausana, þá gulna þeir og verða ónot-
hæfir þannig að afföll eru töluverð. Ég
lími beinin saman og til að fá hausinn
kúptan fylli ég upp í með baðmull. Nef-
ið og fæturna bý ég siðan til úr rauðum
kokkteilpinnum. .Ég fer svo líkt að með
svanina og fiðrildin.
Ég læt kríurnar sitja á steinum og þá
tíni ég sjálf niðri i fjöru. í framhaldi af
steinatínslunni hef ég farið að búa til
það sem ég kalla fjörulalla, fígúrur úr
steinum sem ég set svo augu á.
Svo bý ég líka til stjörnur úr hryggn-
um af ýsunni sem ég nota við ýmis
tækifæri. Ég er til dæmis nýfarin að
búa til litil verk sem ég kalla Marsbúa.
Þá næ ég mér i grjót í Herdísarvík, úr
hrauni sem þar hefur runnið í sjó.
Síðan sting ég stjörnunum í hraungrýt-
ið. Þetta minnir mig á lífverur sem eru
,að sjá heiminn í fyrsta sinn. ”
— Nú notarðu fleira í lerk þín en
fiskbein og grjót. Hvar nærðu i annað
isem við á að éta?
Kríumar hennar Ágústu Þær eru
eftírsóttar, enda listaveigerðar.
„Ég er tíður gestur í allrahanda
föndurbúðum þegar ég er erlendis og
svo hef ég lika komizt í sambönd til
dæmis í Sviþjóð og þaðan fæ ég litina
sem ég nota í tauþrykkið.”
„AHtaf með teiknibiokkina á
iofti”
— Hvernig vinnurðu?
,,Ég hef alveg frá því að ég man eftir
mér verið með teikniblokk á lofti. Þeg-
ar ég sit og hlusta á útvarp eða horfi á
sjónvarp rissa ég iðulega eitthvað upp.
Og ég hef það fyrir.sið að útfæra all-
ar mínar hugmyndir á blað áður en ég
hefst handa. Þetta á við um allt sem ég
geri, hvort heldur ég fæst við tauþrykk,
kríurnar eða hvað sem er.”
„AHtaf ætiað mór að aug-
lýsa"
— Kemur margt fólk til þín að skoða
og kaupa verkin?
,,Já, það er töluvert um það. Annars
hef ég alltaf ætlað mér að auglýsa en
aldrei orðið úr. Mér finnst ég aldrei
hafa nógu mikið til að sýna. Það eru
ýmsir sem vita af verkstæðinu og það
hefur spurzt út að ég hafi á boðstólum
ýmsa muni svo það er eiginlega allt rif-
ið út,” sagði listakonan Ágústa Snæ-
land.”
Og þótti engum mikið. -KÞ
Texti:
Kristín Þorsteinsdóttir