Dagblaðið Vísir - DV - 26.03.1982, Blaðsíða 12

Dagblaðið Vísir - DV - 26.03.1982, Blaðsíða 12
12 DAGBLAÐIÐ& VlSIR. FÖSTUDAGUR 26. MARZ 1982. frjálst, áháð tbufhluð Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf. Stjórnarformaður og útgáfustjóri: Sveinn R. EyjóHsson. Framkvœmdastjóri og útgáfustjóri: Höröur Einarsson. Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Ellert B. Schram. Aöstoðarritstjóri: Haukur Helgason. Fréttastjóri: Sœmundur Guðvinsson. Auglýsingastjórar: Páll Stefánsson og Ingólfur P. Steinsson. Ritstjórn: Síöumúla 12—14. Auglýsingar: Sföumúla 8. Afgreiösla, áskriftir, smáauglýsingar, skrrfstofa:; Pverholti 11. Simi 27022. Sími ritstjórnar 86611. Setning, umbrot, mynda- og plötugerö: Hilmir hf., Síðumúla 12. Prentun: Árvakur hf., SkeHunni 10. ÁskrHtarverö á mánuöi 110 kr. Verö í lausasölu 8 kr. Helgarblaö 10 kr.^ Ríkisstjómin erbrostin Undarlegt er, að ríkisstjórnin er búin að fá leiða á sjálfri sér, áður en kjósendur eru búnir að fá leiða á henni. Venjubundin atburðarás á hnignunarskeiði ríkisstjórna hefur ruglazt og sumpart snúizt við. Venjan er, að misjafnlega snemma á kjörtímabili fara kjósendur að skilja, að ekki er unnið af alvöru að efndum loforða og stjórnarsáttmála. Þeir snúast smám saman gegn ríkisstjórn og valda tæringu í samstarfinu. Þegar viðreisnarstjórnin var við völd, þurfti raunar nokkur kjörtímabil til að snúa kjósendum gegn henni. En þá, eins og jafnan, fór samstarfið innan stjórnar ekki að bila, fyrr en fráhvarf kjósenda var orðið ráðherrum ljóst. Síðasta skoðanakönnun bendir til, að ríkisstjórnin hafi enn traust meirihlutafylgi með þjóðinni, þótt sax- azt hafi á meirihlutann í vetur. Slík staða ætti að vera ráðherrum hvatning til framhalds á samstöðu og sátt- fýsi. í stað þess hafa ráðherrarnir tekið upp á að misbeita valdi til að reyna að hindra gerðir hver annars. Jafn- framt velja þeir hver öðrum hin verstu orð í ræðu og riti. Ástandið er að verða verra en í síðustu vinstri stjórn. Fyrst skipaði Svavar Gestsson nýja skipulagsnefnd fyrir Suðurnes 8. marz, þótt önnur væri þar fyrir. Vildi hann með því bregða fæti fyrir áform Ólafs Jóhannes- sonar um gerð olíuhafnar og olíugeyma í Helguvík fyr- ir herinn. Síðar skipaði Ólafur Jóhannesson sérstaka bygg- inganefnd fyrir athafnasvæði hersins 15. marz til að koma í veg fyrir sókn Svavars. Segja má, að Ólafur hafi því ekki slegið fyrst, heldur verið að launa kinn- hestinn. Alvarlegasta uppákoman var millispil Hjörleifs Guttormssonar 12. marz, er hann skipaði Orkustofnun að efna ekki að sinni samning um jarðboranir í Helgu- vík. Þetta var einstæð tegund valdbeitingar í samskipt- um ráðherra. Fram að þessu hafði deilan snúizt um, hvort skipu- lagsráðherra eða varnarmálaráðherra stjórnaði skipu- lagi varnarframkvæmda. Með framtaki Hjörleifs varð deilan að frjálsri fjölbragðaglímu allra ráðherra, sem skoðun vildu hafa. Eftir hin þungu orð, sem fallið hafa á þingi og utan þings um gagnkvæma misbeitingu ráðherravalds til að spilla hver fyrir öðrum, er ljóst, að hinar innri forsend- ur samstarfsins eru brostnar, þótt formið haldi áfram. Ráðherrar, sem sitja á svikráðum hver við annan, gera þjóðinni ógagn með því að halda formlegu lífi í ríkisstjórn, er hér eftir getur varla talizt annað en biðstjórn til að brúa bilið til nýrrar stjórnar eftir kosn- ingar. Úr því að töfrasproti Gunnars Thoroddsen megnar ekki lengur að halda ráðherrunum í álögum samstarfs og sáttfýsi, á hann nú að segja af sér fyrir sig og ráðu- neytið og efna til nýrra þingkosninga á komandi sumri. Auk þess sem afsögnin væri í réttu lýðræðislegu samhengi, ætti hún að geta orðið stjórnarflokkunum að töluverðu gagni. Þeir gætu gengið til kosninga, áður en innbyrðis erjur þeirra hafa leitt til fylgishruns. Meirihlutafylgi ríkisstjórnarinnar getur aldrei hald- izt lengi, eftir að ráðherrar eru farnir að haga sér eins og þeir hafa gert í þessum mánuði. Þeir, sem reka hníf- inn í bak hver annars, munu smám saman fæla kjós- endur ábrott. Jónas Kristjánsson Reynt að búa geðveikum afbrotamönnum þolanlega vist Að undanförnu hefur mikið verið rætt og ritað um fangamál og fulln- ustu refsidóma. Á Alþingi i fyrra og þingi því, er nú situr, hafa margar til- lögur komið fram um þessi mál og fyrirspurnir. Tillögur þessar hafa yfirleitt verið ræddar málefnalega og fyrirspurnum svarað eftir beztu getu, bæði á þingi og í fjölmiðlum, enda hæfir ekki annað umræðu um svo vandmeðfarin og viðkvæm mál. Sérstaklega hefur verið rætt um mál- efni geðsjúkra brotamanna. Þeir, sem fylgzt hafa með þessari umræðu frá öndverðu, ættu því ekki að þurfa að velkjast í vafa um afstöðu dóms- málaráðuneytis, þegar um er að ræða fullnustu dóma og framkvæmd refsi- löggjafar að þessu leyti. Enginn áfellisdómur Sl. þriðjudag svaraði ég fyrirspurn frá alþingismönnunum Árna Gunnarssyni og Jóhönnu Sigurðar- dóttur um vistun ósakhæfra afbrota- manna. Þar lét ég nokkur ónákvæm og villandi ummæli falla í erli dags- ins, sem Dagblaðið og Vísir hefur skilið svo, að ég væri þar með að kveða upp áfellisdóm yfir blaða- manninum fr. Franziscu Gunnars- dóttur og hlaupa frá skriflegum svörum, sem ég hafði áður sent henni við ákveðnum spurningum hennar. Slíkt er auðvitað fjarri öllu lagi. Ég á ekkert sökótt við umr'æddan blaða- mann. Hún hefur komið fram af fyllstu kurteisi í okkar samskiptum. Og að sjálfsögðu ber að standa við það, sem sagt er og skrifað. Þau skrif, sem ég hafði í huga, þegar áðurnefnd ummæli féllu, komu fram í viðtali við heilbrigðisráðherra, Svavar Gestsson, í Dagblaðinu 25. jan. sl., en það viðtal er undirritað stöfunum F.G. — Ég ætlaði að gera athugasemd við þetta á sínum tíma, en það fórst fyrir. Umrædd tilvitnun varðar geðsjúka afbrotamenn og er svohljóðandi: „Þessi mál hafa velkzt áratugum saman í stjórnkerfinu. Ástæðurnar eru m.a. þær að annars vegar hafa lögregluyfirvöld viljað hafa yfirráð þessara manna í sinum höndum þar sem hér váeri um afbrotamenn að ræða sem ættu að afplána refsivist. Hins vegar hafa heilbrigðisyfirvöld viljað líta svo á að þessir einstakling- ar væru sjúklingar og bæri að með- höndla þá sem slíka þannig að læknar úrskurðuðu um það hvort viðkomandi einstaklingur ætti að út- skrifast af stofnun eða ekki.” — Síðan er enn hert á þessu og sagt, að annars vegar hafi heilbrigðisyfir- völd viljað hafa þessi mál í sínum höndum, en hins vegar hafi dóms- völd ekki viljað sleppa þeim. Ég sé ekki betur en þessi skrif géfi alranga og öfuga mynd af því, sem ég hef verið að reyna að útskýra hvað eftir annað. Hitt er svo annað mál, að það væri mikið verk, ef leiðrétta ætti og elta ólar við hvað eina, sem kemur á prenti og ég ákæri engan af þessu tilefni. Sérstaklega vil ég taka fram, að samstarf við heilbrigðisráð- herra hefur verið ágætt að þessum málum. Það yrði allt of langt mál að ræða þessi efni ítarlega á þessum vettvangi, þvi að af þeim er löng saga á iiðnum árum. Ég hygg þó, að satt sé, að hingað til hafi engum dóms- málaráðherra tekizt að vista geðsjúka afbrotamenn á geðsjúkrahúsum hér- lendis, jafnvel þótt hann hafi sam- tímis verið heilbrigðisráðherra. Þessi afstaða er alkunn og skal ég ekki leggja dóm á þau rök, sem fyrir henni eru færð. En hún hefur gert það að verkum, að vist- un geðsjúkra brotamanna hef-' ur alfarið verið á vegum dóms- málayfirvalda. Reynt hefur ver- ið að halda á þessum málum af nærfærni eftir fremstu föngum, oft við hinar erfiðustu aðstæður og búa þessum mönnum þolanlega vist, ýmist hérlendis eða erlendis. Þetta verkefni hefur verið afar örðugt, en þó viðráðanlegra, þar sem hér er kost á fullkomnustu heilbrigðisþjón- ustu, sem á hverjum tíma eru tök á að veita til verndar andlegri, likamlegri og félagslegri heilbrigði. — í þessari stefnuyfirlýsingu er enginn lands- maður undanskilinn. En hér á landi eru engar sérstofnanir fyrir geðsjúka afbrotamenn. Hvað er þá til ráða og hvað hefur verið gert? Á sl. vori svaraði ég fyrirspurn á Alþingi um vistun geðsjúkra fanga á þessa leið: „Hér er um að ræða óleyst vanda- „Einnig þyrfti að vera aðstaða til þess að vista á slikri stofnun þá sem úrskurðaðir eru til að sæta geðrannsókn vegna brota og möguleiki á að vista þar hættulega geðsjúklinga sem hin almennu geðsjúkrahús ciga i erfiðleikum með að vista.” „Eitt og annað mætti nefna, sem horfir til bóta, svo sem stóraukna læknis- þjónustu viö vistrnenn í vinnuhælinu aö Litla- Hrauni og aðstöðu, sem þar er veitt til náms og rnennta, einkum í sambandi við Fjölbrauta- skólann á Selfossi,” segir Friðjón Þórðarson m.a. í grein sinni þar sem hann fjallar um vistun á geðsjúkum föngum. aðeins um fáa menn að ræða. Þegar hin nýja viðbygging við vinnuhælið á Litla-Hrauni var fullbúin vorið 1981, batnaði aðstaðan þar til muna til vistunar manna, sem ekki samlagast öðrum föngum. Komið verði upp sérstakri stofnun í 1. gr. laga um heilbrigðisþjónustu segir, að allir landsmenn skuli eiga mál og segja má í stuttu máli að ráðu- neytið telji þá lausn æskilegasta að komið verði upp sérstakri stofnun fyrir geðsjúka fanga í nálægð við sjúkrastofnun og í samvinnu við heil- brigðisyfirvöld þannig að slíkri stofn- un verði þjónað bæði af fangelsis- yfirvöldum og heilbrigðisyfirvöldum. Einnig þyrfti að vera aðstaða til þess að vista á slíkri stofnun þá sem eru úrskurðaðir til að sæta geðrannsókn

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.