Dagblaðið Vísir - DV - 02.11.1982, Síða 36

36
DV. ÞRIÐJUDAGUR 2. NOVEMBER1982
i
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
Þessi mynd er ekki tekin i Casablanca heldur igamla góöa Fossvoginum. Og þaö er Kópavogurinn sem er
i baksýn. Óneitanlega skemmtileg mynd af Viðari Ólsen. „Lognið er versti óvinurinn okkar á segl-
bátunum, "segir Viðar og heldur Sæstjörnunni i stefnunni.
„Taktu fokkuna”
— blásið í seglin með Viðari Olsen og Nönnu
Sigurðardóttur á seglskútunni Sæstjörnunni
„Viö vendum á eftir.” „Viö skulum
slaka lítillega á stórseglinu.” ’Togaöu
betur í.” „Taktu fokkuna.” „Slaka
stórseglinu meira út.” „Uff, þetta var
talsverð hviða.” „Eg held honum í
stefnunni.” „Taka inn stórsegliö,
fokkunalíka.”
Fyrir okkur landkrabbana voru
þessi siglaraorö ansi framandi, þegar
viö sigldum nýlega meö þeim hjónum
Viðari Olsen og Nönnu Siguröardóttur
um Fossvoginn. Meö í för var félagi
þeirra í Siglingaklúbbnum Ými í Kópa-
vogi, Ingvi Kristján Guttormsson. Og
farkosturinn, sem viö sigldum á, var
ekki af verri endanum, forkunnar-
fögur, þrjátíu feta skúta af Dradant
gerö, meö öllu tilheyrandi. „Þetta er
okkar sumarbústaður,” sagöi Viöar.
Og hún kann líka heldur betur lagiö á
öldunum, enda heitir hún Sæstjama.
Þaö nafn ber hún svo sannarlega meö
rentu.
Lognið versti óvinurinn
„Lognið er versti óvinurinn fyrir
okkur á seglbátunum og því má segja
aö þaö sé ákjósanlegt aö sigla hér við
land,” sagöi Viðar þar sem hann sat
við stýriö meö glampandi sjóinn á alla
vegu.
Aöspuröur sagöi hann aö þaö væru
um fimm til sex ár síðan hann hefði
byrjaö aö sigla á seglbátum. I fyrstu
heföi hann verið á litlum, „en þessa
skútu keypti ég í fyrra í Danmörku,”
bættihannvið.
Við sigldum á móti vindinum og
tókum stefnuna út á Skerjafjörð.
,3ásetinn um borö”, eins og Viöar
kallaöi Nönnu spaugilegur á svipinn,
var nú í óða önn að undirbúa vendingu.
Stögum og köölum var fagmannlega
komiö fyrir á rétta staði. Þetta var
gert með léttleika og bros á vör, enda
allir í sólskinsskapi í sólinni.
Sva/andi sjávarfoftið
I miklum „ónedinstellingum” spuröi
ég Nönnu hvenær þau létu helst blása í
seglin. „Viö förum aöallega út um
helgar og einnig á kvöldin, þegar færi
gefst,” svaraöi hún og sagöi aö þaö
væri með ólíkindum gaman aö renna
hljóölaust um í kvöldsólinni og njóta
svalandi sjávarloftsins'. Þau settu bát-
inn á flot í maí og tækju hann upp í
október.
Talið barst aö Siglingaklúbbnum
Ými. Félagsstarfiö þar virðist dafna
ágætlega. A Jónsmessunni síöastliðið
sumar fóru klúbbfélagar saman út í
Þerney. Sumir sváfu um borö í bátun-
um, aðrir tjölduöu í eyjunni. Jóns-
messan var því tekin út meö skemmti-
legheitum. „Þetta var sérlega ánægju-
leg helgi,” sagöi Viöar og enn-
fremur aö þau Nanna hefðu farið
vestur á ísafjörð í sumar og þar heföi
verið ákaflega gamanaösigla.
„Krúsingakarlar
á kjölbátum"
Skemmtisigling okkar á Sæstjörn-
unni tók um tvær klukkustundir og
eftir lokavendinguna var kaffikannan
sett yfir og kökur dregnar fram. Bátur-
inn dólaöi á öldunni og viö ræddum um
mál „krúsingakaria á kjölbátum” í
boröstofunni. Eftir drykklanga stund
fór lítil gúmmítuöra meö okkur
Gunnar í land. Já, þaö er ekkert undar-
legt þótt siglurum hérlendis fjölgi ört.
Sæstjarnan komin i gott skrið. „Hún er okkar sumarbústaður,"
segir Viðar.
Nanna tekur sig vel út i hásetahlut-
verkinu. Stögum og köðlum er fag-
mannlega komið fyrir, enda á
bráðum að fara að venda. Ingvi
glottir út i annað. Nanna er þó
vanari háloftunum en sjónum þvi
hún starfar sem flugfreyja.
Horft á seglin sælu. Það er Ingvi
Kristján Guttormsson sem kikkar,
en hann sigraði i lokakeppni
Siglingaklúbbsins Ýmis í ágúst.
„Allir. geta lært að sigla seglbát,"
segirlngvi.