Dagblaðið Vísir - DV - 07.01.1984, Síða 16

DV. LAUGARDAGUR 7. JANUAR1984.
Myndir:
Eggert
Pétursson
o?

>w.
Ai

l
o
■>/.
V

/■&,

/ .

-v
"Faijl
t V 1
J/
'/
/'
éfærð
ófarir
— hvernig
haf a á það
gottí
skafli
„Mér finnst svona katastrófu-
stemmning alltaf svo skemmti-
leg,” sagði mannvinur einn, þar
sem hann hékk yfir útvarpstæki
ásamt vinum sínum á miðviku-
daginn var og hlustaði á fréttir af
ofviðri, ófærð og óförum. Þessari
yfirlýsingu hans var illa tekið og á
honum dundu ásakanir um mann-
vonsku, meinfýsi og aðrar
ávirðingar.
Hann tók þessum skömmum
ekki illa, en varðist fimlega og
hélt því fram, að fyrir stressaðan
borgarbúa á neysluþjóðfélags-
tímum væri svona veður eitt það
besta sem hugsast gæti. „Hugsið
ykkur bara alla þá tímaþræla,
sem allan ársins hring miða líf sitt
við gang stimpilklukkunnar, en
geta nú slórað í ófærðinni með
góörisamvisku!”
Andmælendur hans brugðust
ókvæða við og yfirgnæföu útvarps-
þulinn meðan þeir formæltu félaga
sínum. Hann glotti á móti og
skellti öðru hverju uppúr, svo
leiftraði á hvítar postulínstennur í
dökku skegginu. „Elskurnar
mínar, þetta er bara góð til-
breyting. Þeir sitja í bílunum
sínum og snjórinn kominn upp á
húdd, vitandi það, að þetta er ekki
þeim að kenna! Alveg sama hvað
yfirboðarar þeirra segja! Höfuð-
skepnurnar hafa tekið ráðin úr
/» /'-■

V

&/
höndum þeirra. Þetta er á við
besta sumarfrí að slóra svona í
vinnutímanum og eiga ekki ann-
arra kosta völ! ”
Rommí í stormi
Þessu rifrildi lauk að sjálfsögðu
ekki þarna, erí málflutningur hins
skeggjaða mannvinar er reyndar
ákaflega athyglisverður! Það
þótti nú ekki lítið krydd í tilveruna
í gamla daga, þegar skólahaldi
var aflýst vegna veðurs. Og
blessuð börnin lágu úti í gluggum,
rýndu út í kófið og reyndu að
ímynda sér hvernig tilfinning það
væri að veröa úti! Og svo tóku for-
eidrarnir kannski fram spilin;
hvílík nautn það var aö sitja
heima og spila rommí á skóla-
tíma!
Hvers vegna ættu hinir full-
orðnu að bregðast öðruvísi við en
börnin? Staðreyndin er auðvitaö
sú, að fjöldi fullorðinna fyllist
barnslegri gleöi, þegar stormur-
inn geisar. Ungir jeppaeigendur
sem gamlir fyllast nýjum þrótti,
/

S7/
/Z>

þar sem þeir sitja undir stýri og
rýna út í sortann. Þeir prófa farar-
tækið eins og það framast þolir;
enginn snjóskafl er svo hár, að
jeppaeigandinn setji ekki í fjór-
hjóladrifið og reyni við hann. Og
þegar bíllinn hefur komið sér vel
fyrir á kviðnum og meö öllu von-
laust að hreyfa hann með vélarafl-
inu, bölva glaðir ökumenn og
klappaskóflunni.
Þetta er þaö næsta, sem borgar-
búinn kemst hörmungum. Við
höfum öll (eða flest) lesiö eitthvaö
um mannskaðaveður fræg,
haröindavetur mikla (1918),
mannskæð eldgos og sjúkdómsfar-
aldra, sem fóru illa með forfeöur
okkar og formæður. Og ef það á að
verða hefð, að 4. janúar ár hvert
bresti á snjóstormur með ófærð og
erfiðleikum, er það svo sem ágætt.
Það er talað um að Reykvíkingar
hafi gleymt því hvernig veður-
fariö er á þessu landi, en það er
ekki alveg rétt. Fæstir þeirra vita
það, eða kannast við óveður, nema
af bókum. Öveður eins og var á
miðvikudag er því hin þarfasta
kynning.
En það er aftur á móti ekki
ástæða til þess að gera sér lífið
óþarflega erfitt þó geri vont
veður. Það er að vísu gott að kynn-
ast því, við hvaða erfiðleika for-
feður okkar áttu að etja þegar þeir
voru að draga fram lífið í þessu
harðbýla landi, en þó er óþarfi aö
gera sér lífiö of erfitt. Þeir sem
eru vel búnir geta notið óveðursins
i næði.
Nokkrir
nauðsynjahlutir
Þaö þarf auövitað varla aö taka
fram, að menn ættu alltaf að vera
vel búnir af fatnaði. Þegar
kemur fram á vetur, ætti hver ein-
asti bíleigandi að koma fyrir i far-
artæki sínu ullarnærfötum, góðum
skjólflíkum og loðfóðruðum búss-
um. Svo þarf auðvitað aö hafa
skóflu í bílnum líka. Sumir eru
auðvitað ekkert gefnir fyrir þaö aö
moka og gætu þess vegna sleppt
skóflunni og treyst á lögreglu og
hjálparsveitir. En þaö er óneit-
anlega betra að hafa skóflu við
höndina, og verður komið að því
síöar.
Ymis annar búnaður er einnig
bráðnauðsynlegur fyrir þá, sem
vilja njóta ófærðarinnar. Hentugt
er að hafa teppi, en að sjálfsögðu
væri svefnpoki enn betri. Þá
verður að hafa í huga að mönnum
er fátt nauðsynlegra en matur og
því best að hafa með sér prímus
og eitthvað af pakkasúpum og
kexi, ásamt kaffidufti. (Vatn er
ekkert vandamál, það er alltaf
hægtaðbræðasnjó.)
Menn ættu þó að fara varlega
með prímusinn og kveikja ekki á
honum inni í bílnum. Best væri aö
fara með hann út og nota skófluna
til þess að grafa dálítið snjóbyrgi,
þar sem gæfist skjól til aö stunda
matseld.
Ef margmenni er í bilnum, er
auðvitað gott aö hafa með gítar og
einhverja góða söngbók, t.d. Fjár-
lögin. Spil er líka gott aö hafa
með, en ef mjög þröngt er í bíln-
um, er ekki ráðlegt að spila upp á
peninga.
Ef menn eru hins vegar einir er
líka gott að hafa meö sér góða bók,
en þykktin réðist nokkuð af veður-
hæðinni.
Þess má líka geta, aö þar sem
margmenni safnast saman í
óveðrum, svo sem á lögreglu-
stöövum í félagsheimilum og
víðar geta spil, töfl eða hljóðfæri
lagað stemmninguna mjög. Góð
stemmning skiptir höfuðmáli
undir slíkum kringumstæðum og
þegar vel tekst til um hana minn-
ast menn þess lengi á eftir. Þannig
er t.d. gamalt fólk í London sem
kemst við þegar það ræðir um
stemmninguna í loftvarnabyrgj-