Dagblaðið Vísir - DV - 25.02.1984, Síða 16

16 DV. LAUGARDAGUR 25. FEBRUAR1984.
DV fylgist með Ungfrú
Evrópu-keppninni í Austur-
ríki:
Ævintýraleg
auglýsing ?
Tyrkland vann
Ungfrú Danmörk dettur niður tröppur á
Myndir Þó. G. æfingu. Engin slys urðu á mönnum.
Kynnirinn í keppninni
Hver sem það var sem lét sér detta í
hug fyrir tæpum fjórum áratugum að
halda eina fyrstu Ungfrú Evrópu-
keppnina hlýtur að hafa verið fjár-
málasnillingur á borð við Ford og
Tjæreborg. Hugmyndin er snilldarleg
og varla annað hægt en að græða á
henni. Það er í raun tvennt sem fyrir-
tækið sem á keppnina þarf aðgera; út-
vega stúlkur og einhverja til að borga
brúsann. Til að ná í fegurðardisir frá
hinum mismunandi löndum voru í
upphafi sett upp að mestu leyti sjálf-
stæð fyrirtæki í viðkomandi löndum.
Þessi fyrirtæki sjá um að velja ungfrú
landsins og senda hana síðan í al-
þjóðlegu keppnina. Þetta er al-
þjóðleg'a fyrirtækinu nokkum veginn
að kostnaöarlausu. Að minnsta kosti fá
stúlkumar ekkert fyrir sinn snúð.
Fyrir þær er tilhugsunin um hið
alþjóðlega kastljós sem muni skina á
þær nóg laun erfiðisins, aö ekki sé
talað um heiðurinn komist þær eitt-
hvaö áfram. Og svo er þetta jú 10 daga
ókeypis lúxusreisa.
Að minnsta kosti f jómm mánuðum
fyrir keppnina þarf að finna
„sponsor”, það er einhvem til að
borga fyrir þetta allt og sjá að ein-
hverju leyti um skipulagninguna á
keppnisstaðnum. Fyrir Ungfrú
Evrópu-keppnina að þessu sinni var
það Grand Hotel de l’Europe og
Badgastein-bær sem sáu um
keppnishaldið. Grand Hotel er íburðar-
mikiö hótel í Badgastein, lúxus feröa-
mannaparadís í austurrísku Olpunum.
Sjónvarpssýning
Það sem bærinn og hóteliö fá út úr
þessu er auövitað auglýsingin. Bara
þaö að í fréttum frá keppninni kann að
vera tekið fram hvar hún fór fram er í
sjálfu sér gifurleg auglýsing. En mesta
auglýsingagildið hefur þó sjónvarps-
þátturinn sem gerður er vegna
keppninnar og sýndur er um alla
Evrópu ef vel tekst til. Þegar þetta er
skrifaö er enn ekki ljóst hve margar
sjónvarpsstöðvar munu kaupa þáttinn
frá Badgastein.
En við framkvæmd og undirbúning
•keppninnar, sem fréttaritari DV hefur
fylgst með í um fimm daga, var það
greinilega sjónvarpsþátturinn sem
öllu máli skipti. Sjónvarpið var ekki
bara að fylgjast með viðburðinum,
heldur var viðburðurinn skapaður
fyrir sjónvarpsupptökuna. Þegar farið
var með stúlkumar ferð á hestvögnum
líktist atburðurinn einna helst upptöku
á sjónvarpsleikriti þar sem atriöin
eru tekin upp aftur og aftur. 1 þetta
sinn þangað til stúlkurnar litu nógu
hressilega út og franska leikkonan,
sem kynnti sýninguna, fór rétt með
handritiö.
Það sama gerðist á fegurðar-
sýningunni sjálfri, og sjónvarpið
„átti” kvöldið. Greifar og aðrir
höfðingjar, sem komnir voru víðs veg-
ar að úr Austurríki og Þýskalandi,
urðu að litlu ööru en klappliði í litlum
sjónvarpssal sem ráðstefnusalurinn í
Badgastein var gerður að. Var
greinilegt að fína fólkinu fannst sér
talsvert misboðið.
Auglýsingar
fyrir ferðamannastaði
Það er , Mondial Events
Organisation, með höfuðstöðvar í
París, sem sér um Ungfrú Evrópu-
keppnina, og reyndar Miss Young
Intemational keppnina einnig. Þaö eru
aðrir sem eiga Miss World og Miss
Universe, en þegar þær keppnir vom
settar upp fimm til sex árum á eftir
Evrópukeppninni voru eigendur
Ungfrú Evrópu-keppninnar fengnir til
að útvega stúlkur í þær. Það virðist því
vera aðalviðfangsefni Mondial Events
Organisation að útvega stúlkur til að
taka þátt í alþjóðlegum feguröarsam-
keppnum sem síðan em notaðar sem
mjög árangursríkur auglýsingamiðill
fyrir feröamannastaöi víðs vegar um
heim.
Erfitt lúxuslíf
Þessir 10 dagar sem fegurðardísirn-
ar dvelja ytra eru annars vegar hreint
púl og erfiðisvinna og hins vegar ótrú-
legt ævintýri. Dagskráin er skipulögö
frá um 7.30 á morgnana til miönættis
eða lengur oft á tíöum. Það em
myndatökur, skoðunarferðir, kokkteil-
boð og málsverðir sem gleypa timann í
sig svo stúlkunum finnst þær stundum
hafa lítinn tima til aö njóta ævintýrs-
ins. Á tímabili var íslenski keppand-
inn, Kristín Ingvadóttir, komin á
fremsta hlunn með að taka næstu vél
heim. Þetta sagði hún eftir um fjög-
urra daga dvöl í Austurríki. Þegar á
leið og dagskráin farin að verða að rút-
ínu, frítímarnir orðnir aðeins fleiri og
hún tekin að kynnast fólki betur,
breytti hún afstöðu sinni og sagðist
ekki viljahættavið ferðina fyrir nokk-
urn hlut.
Aðspurð hvort þetta væri ekki bara
gripasýningsvaraðiKristín: „Djöfuls
vitleysa er þetta í þér. Þetta gefur fer-
lega mikla möguleika. Maöur kynnist
svo mörgu fólki. Ég vildi alls ekki
hætta við þetta. Við ætlum að skrifast
á, stúlkurnar, senda hver annarri hluti
og gera fleira slíkt. Það er bara
gaman að vera héma.
Eg myndi gera þetta aftur, jafnvel
þó þetta sé alveg ferlega lýjandi. Eg
hugsa að ég sofi í viku eftir að ég kem
heim.”
Kristin lýsti venjulegum degi
þannig aö hann hæfist um klukkan 7.30
og þá væri farið að snyrta sig. Síöan
væri morgunmatur um 8.30 og eftir
hann tækju við skoöunarferðir eöa eitt-
hvaðslíkt. Eftir hádegismat væri fariö
að æfa fyrir sýninguna, en það var
franskur sviðsetjari sem sá um svið-
setninguna fyrir keppniskvöldið. Loks
væri matur seint um kvöldið og farið
að sofa um miðnætti eöa hálfeitt.
Svefntími væri yfirleitt um sjö tímar.
Rifrildi við þjálfara
Einn daginn lenti Kristín í rifrildi
við þjálfarann sem var frönsk járn-
dama. Sú franska jós yfir hana
skömmunum þegar Kristín gerði eitt-
hvað sem henni líkaði ekki. Skamm-
irnar voru á frönsku og Kristín skildi
ekki neitt. „Mér fannst þetta vitlaust
sem hún vildi að ég gerði og ég sagði
henni það í gegnum túlk,” sagði
Kristín seinna.
Litla táín og öskubakkinn
I upphafi feröarinnar meiddi
Kristín sig á fæti og gekk um tíma
haltrandi.
,,Ég var að hlaupa í lyftuna á Hótel
Hilton í Vín, datt kylliflöt og rak litlu
tána í öskubakkann.” Á lokaæfingunni
var Kristín með bundiö inn fótinn en
fyrir keppnina lét hún deyfa tána.
Þrátt fyrir meiðslin virtist allt ganga
velá sýningunni.
I fyrstu ætluðu keppnishaldararnir
ekki að vilja borga læknisskoðun fyrir
hana daginn fyrir keppnina, en þegar
Kristín sagðist þá ekkert mundu leita
til læknis létu þeir undan og lofuöu að
borga.
Ungfrú Tyrkland sigurstrang-
legust
Þegar stelpurnar voru spurðar hver
þær héldu að myndi vinna keppnina
sögðu þærávallt: „Ungfrú Tyrkland.”
Hún þótti hafa línumar í allra besta
lagi (88—58—88) og undurfrítt andlit.
Svo fór líka að það var hún sem var
valin ungfrúEvrópa 1984.
Sjálfar virtust stúlkurnar ekkert
óhemju stressaðar yfir því hvort þær
ynnu keppnina. „Okkur er alveg ná-
kvæmlega sama hvort við vinnum eða
ekki,” sagði Kristín daginn fyrir
keppnina. Sérstaklega virtist þaö eiga
við um stúlkurnar frá Norðurlöndun-
um, sem héldu nokkuö hópinn og voru
eilítið frjálslegri en flestar, en ekki all-
ar, hinar. Keppniskvöldið var spenn-
ingurinn þó tekinn aö gera vart við sig.
Kristín var í vondu skapi vegna táar-
innar og hinar stelpurnar eitthvað
fjarlægari en venjulega. Um kvöldið, í
hléi milli atriða, sat ungfrú Svíþjóð í
djúpum þönkum fyrir aftan svið og
sagði — kannski jafnmikið við sjálfa
sig og við mig — : „Ef ég gæti bara
orðið ein af þessum tíu sem valdar eru
úr fyrst, þá yrði það alveg nóg fyrir
mig.” Húnnáðisíðanekkisvolangt.
Margar vilja til Parísar
Að sögn einkaritara þess sem á
Mondial Events Organisation er tals-
vert um að þátttakendumir leiti til
þeirra í París og þau geri þá það sem
þau geta til að útvega stúlkunum fyrir-
sætustörf. Og það eru kannski slík
sambönd sem stúlkunum þykir einna
mikilvægasta atriðið í þessu öllu sam-
an. Eins og Kristin em þær flestar
fyrirsætur og sýningarstúlkur í sinum
heimalöndum og sambönd í París eru
ekkiáhverjustrái.
-ÞóG, Badgastein, Austurríki.
I