Dagblaðið Vísir - DV - 26.03.1984, Blaðsíða 4

4
DV. MÁNUDAGUR 26. MARS1984.
Kennsluefni ískólum landsins:
Ljósritað efni í miklum meirihluta
„Af því innlenda efni sem ríkis-
sjóöi ber aö greiða fyrir samkvæmt
samningi um ljósritun og aöra eftir-
gerö í íslenskum skólum reyndist
hlutur kennslubóka og fræðirita vera
um 95% og hlutur fagurbókmennta
um5%.”
Svo segir- m.a. í niðurstööum
nýrrar könnunar sem Hagþenkir,
félag handhafa höfundarréttar á
fræðiritum og kennslugögnum, hefur
gengist fyrir. Könnuð var ljósritun
og önnur fjölföldun úr útgefnum
verkum. Fór könnunin fram nú eftir
áramót og stóö í fjórar vikur sam-
fleytt. Hún tók til 10 skóla, þriggja
framhaldsskóla og átta grunnskóla í
og utan Reykjavíkur.
Niöurstööur eru þær helstar að í
þeim sjö grunnskólum sem könnunin
náöi til reyndust 54% þess sem ljós-
ritaö var úr útgefnum verkum vera
innlent kennsluefni. Innlend fræðirit
voru 5% af heildinni, fagurbók-
menntir 2% og ljóöasöfn 2%. 37% var
erlent kennsluefni.
I framhaldsskólunum reyndist
skipting ljósritaös efnis vera þessi:
kennsluefni 72%, fræðirit 15%, fagur-
bókmenntir 2% og blaöagreinar 11%.
Þar er bæði um innlent og erlent efni
aö ræöa.
Hagþenkir hefur ekki fengiö aðild
að samningi menntamálaráðuneytis
og hagsmunafélaga höfunda og út-
gefenda. En ofangreindir aðilar hafa
oröiö ásáttir um aö skipa gerðardóm
til að úrskuröa gjöld fyrir ljósritun
útgefinna verka í skólum. Verður
máliö dómtekiö í dag og mun dómur-
inn taka til greiðslna fyrir tímabilið
1972—1983. Ovíst er hvort félags-
menn Hagþenkis fái greiöslur aftur í
tímann þar sem þeir hafa ekki aðild
aö samtökunum. Ríkir mikil
óánægja í rööum þeirra vegna þessa,
ekki síst meö tilliti til niöurstööu
könnunar þeirra þar sem kemur í
ljós aö ljósritun kennslubóka og
fræöirita virðist vera yfirgnæfandi
meirihluti þess efnis sem kennt er í
skólumlandsins.
-JSS
Laugavegur 63 flytur
á Framnesveginn
I morgunsárið á sunnudaginn var
timburhúsiö aö Laugarvegi 63 flutt til
sinna nýju heimkynna aö Framnes-
vegi. A næstunni er einnig ráögert aö
flytja húsið aö Laugavegi 61 á sömu
slóðir og hitt. Flutningarnir tókust vel
og eins og sjá má virðist húsið sóma
sér vel uppi á palli vöruflutningabíls-
ins. I þessu húsi var lengi blómaversl-
un Þórðar á Sæbóli og muna líklega
margir Reykvíkingar eftir henni.
APH DV-mynd S.
Landgræðsla í Sauðlauksdal:
Ekkert óeöli-
legt við vinnu-
brögðþar
—segir landgræðslustjóri
„Viö fullyröum aö starf land-
græösluvaröar og annarra viö viðhald
girðinga, slátt og áburöardreifingu við
landgræðslu i Sauölauksdal hefur ekki
verið óeölilega tímafrekt eins og ein-
hverjir hafa verið að elta ólar við,”
sögðu þeir Sveinn Runólfsson og Stefán
H. Sigfússon hjá Landgræöslu ríkisins í
samtali við DV.
„Við teljum okkur vita hvaöan þess-
ar dylgjur koma en þetta er innan-
sveitarmál og snertir gagnrýni ákveð-
inna bænda á landgræðsluvörð sem
hefur ekki einu sinni þegið laun sl. tvö
ár en hann er aúk þess fastur starfs-
maður Flugmálastofnunar við flug-
völlinn á Patreksfirði sem er á um-
ræddu svæöi. Egill Olafsson land-
græðsluvöröur hefur ekki þegið önnur
laun en 5 þúsund krónur í umsjónar-
laun 1981. Kostnaöur við landgræðslu í
Sauölauksdal árið 1981 var kr. 44.646
og 1982 var kostnaðurinn kr. 39.107.
Áriö 1983 var kostnaöurinn samtals
kr. 58.065 og eru þar innifalin laun
starfsmanna, ýmsar vörur, leiga á vél-
um og áburður. ,,Er þetta síst meiri
kostnaöur eða óeðlilegri en viö land-
græöslu á öðrum svæðum,” sagöi
Sveinn Runólfsson. „Melskuröur í
Sauðlauksdal er framkvæmdur meö
melskurðartækjum frá Gunnarsholti
og kemur því ekki fram sem kostnaður
í því uppgjöri sem hér er nefnt. Þá er
áburðarflug að öllu leyti framkvæmt
með tækjum frá Gunnarsholti og
áburður og grasfræ sent með skipum
til Patreksfjarðar. Á síöustu árum
hefur veriö dreift 50 tonnum af áburði
árlega nema áriö 1983 þegar sýnt var
að vegna samdráttar í landgræöslu-
starfinu var ekki talið framkvæman-
legt að senda áburðarvél og hleðslu-
tæki vestur en dreift var sex tonnum af
áburði meö dráttarvélum og er sá
dreifingarkostnaður talinn meö í fyrr-
greindu yfirliti. Kostnaður vegna
áburöarflugs kemur því ekki fram í
uppgjöri við landgræðsluvörð þar sem
það er alfarið kostað frá Gunnarsholti
hvað varðar flugmenn, hleðslumenn
og tæki. Allt giröingarefni til viðhalds
er sent frá Gunnarsholti,” sagði land-
græðslustjóri meðal annars. Lagði
hann áherslu á að fréttir af því að land-
græðsla á Sauðlauksdalssvæöinu væri
tímafrek eða óeðlilega tímafrek og
kostnaðarsöm væru uppspuni og „ekki
blaðamál”, eins og hann komst að orði.
HÞ.
I dag mælir Dagfari
i dag mælir Dagfari
I dag mælir Dagfari
Jónas Bjarnason í gæsluvarðhald
Maður er nefndur Jónas Bjarna-
son og hefur um tíma verið skipaður
forstöðumaöur hjá Framleiðslueftir-
liti sjávarafurða fyrir þá verðleika,
að hafa nokkurt vit á fiskmati og
vinnubrögðum á því sviði. Er þaö
meira en hægt er að segja um fyrir-
rennara Jónasar í því starfi, sem
sendur var í ársleyfi á fullum laun-
um, þegar stjórnvöldum var ioks
ljóst, eftir áralanga forstöðu þess
manns, að honum var flest betur gef-
ið en þekking á fiskmati. Þótti það á
sínum tíma bera vott um að maður-
inn átti góða að í kerfinu þegar hann
var ráðinn í starfiö og fimlega staðið
að verki þegar hann var verðlaunaö-
ur fyrir slóðaskap og klúður, með
hvíldarleyfi á fullum launum ein-
hvers staöar úti í heimi.
Aftur á móti voru menn á einu
máli um að með tímabundinni ráðn-
ingu Jónasar Bjamasonar væri rétt-
ur maður kominn á réttan stað. Lét
Jónas hendur standa fram úr ermum
og hóf ailsherjarendurskoðun og
uppstokkun á skipulagslausri mats-
gerð í sjávarplássum og hafði til þess
dyggan stuðning sjávarútvegsráðu-
neytislns. Var enda öllum ljóst að
ekki gekk til lengdar að meta fisk í
gæöaflokka út frá hjartalagi og
kunningsskap matsmanna, af þeirri
cinfóidu ástæðu að það voru fiskamir
en ekki matsmennirnir sem þurftu á
gæðastimpli að halda þegar salan fór
fram. Út af fyrir sig er það viðfelldin
tilhugsun að mátsmenn séu almenni-
legir við útvegsmenn og sjóara og
geri ekki rellu út af smámunum, en
það er auðvitað verra fyrir sölusam-
tök og þjóðarbú þegar kúnnamir
uppgötva til syvende 'sidst að gúanóið
er borið fram sem fyrsti gæðaflokkur
á matborðin vestra. Ameríkanar
borða ekki gúanó tvisvar og það jafn-
vel þótt þeir beri fulla virðingu fyrir
hjartagóðum matsmönnum uppi á
Islandi.
Þessu vildl Jónas brcyta og ekki
var að heyra annað en að útvegs-
menn og fiskvinnslufyrirtæki væra á
sama máli.
Þegar Jónas vfldi hins vegar
hrinda endurbótum sínum í fram-
kvæmd, sem vom ekki flóknari í
sniðum en svo að sá fiskur var settur
í fyrsta gæðaflokk sem átti að vera í
fyrsta gæðaflokki, og sá fiskur met-
inn í annan gæðaflokk sem átti að
vera í öðrum, — þá fór alit á annan
endann. Sjómenn urðu ævareiðir, út-
vegsmenn urðu ævarelðir og sjávar-
útvegsráðuneytið var steinhissa.
Vora nú góð ráð dýr og gekk mað-
ur undir manns hönd að afneita
Jónasi og hinu nýja fískmati. Gall-
inn var hins vegar sá að Jónas gekk
áfram laus og héit því til streitu að
fiskur ætti að metast eftir gæöum en
ekki kunningsskap.
Um tíma var ekki vitað hvemig
þessari uppákomu reiddi af en að
lokum hefur vandamálið Jónas
Bjaraason verið tekið föstum tökum.
1 Mbl. á laugardaginn er haft eftir
formanni útvegsmanna á íslandi að
„ráðuneytið hafi Jónas í gæslu”.
„Þeirri gæslu treysti ég,” segir
Kristján Ragnarsson, „og hef því
ekki frekari áhyggjur af honum”.
Eflaust er fleirum en Kristjáni
Ragnarssyni léttir að því að Jónas
Bjamason hefur verið hnepptur í
gæsluvarðhald fyrir að hafa vit á
fiskmati, þannig að matið fari aftur
eftir því hvemig kunningsskap og
hjartalagi matsmanna er háttað,
þegar nokkurra daga gamall, mar-
inn og gráýldur fiskur þarf að kom-
ast í fyrsta flokk af tillitssemi við
tekjumöguleika útgerðar og sjó-
manna. En hvemig er þaö? Skyldu
ekkl einhverjlr fleiri ganga lausir
sem hafa vit á því sem þeir em að
gera? Mérerspura. Dagfari.