Dagblaðið Vísir - DV - 22.10.1985, Qupperneq 12

12
DV. ÞRIÐJUDAGUR 22. OKTOBER1985.
Frjálst.óháð dagblað
U-,§*Tuf4l«j: FRJALSFJÖLMIÐUUNHF.
StjófnirfomrMiðurogútgáfustjöri: SVEINN R.EYJOLFSSON
Ffamkv»mdastjóri og útQáfustjórij KÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
. Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELlASSNÆLAND JÓNSSON
Fráttastjórar: JpNAS HARALDSSON og ÖSKAR MAGNÚSSON
' Auglýsingastjárar: PALLSTEFANSSON og INGOLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn: SfÐUMÚLA12-14,SlMI686611
AuglýsingarSlÐUMÚLA33,SlMI 27022
Afgreiðsla.áskriftir.smáauglýsingar og skrifstofa: ÞVERHOLT111 ,SlMI 27022
Slmi ritstjórnar: 686611
Setning.umbrot.my nda- oa plötugerð: HILMIR HF., SIÐUMÚLA12
Prentun: ARVAKUR H F. - Askriftarverð á mánuöi 400 kr.
Verö I lausasölu virka daga 40 kr. - Helgarblaö 45 kr.
Norrænar refsingar
Norræna viðskiptabannið á Suður-Afríku er okkur
þægilegt í framkvæmd. Við seljum sama sem ekkert
þangað og allra sízt tölvubúnað, sem er helzta bannvar-
an. Við kaupum þaöan lítils háttar af appelsínum, sem
eru ekki nógu virðulegar til að komast á bannlistann.
Okkur er ekki að skapi stjómarfar Búa í Suður-Afríku.
Ríkisstjóm þeirra sigar lögreglunni á svarta borgara
landsins og hemum á nágrannaríkin. Ríkisstjórn Suður-
Afríku er raunar skólabókardæmi um hryðjuverkastjóm,
sem viö hljótum hjartanlega að fyrirlíta.
Or því að við erum farin að skrifa undir svarta lista yfir
listamenn og tölvubúnað, er orðið tímabært að taka upp
flokkun á erlendum ríkisstjómum í hreinar og óhreinar.
Engin sérstök ástæða er til að einblína á Suður-Afríku.
Stjómarfarið þar er bara þetta venjulega.
Við kaupum olíu og bíla af Sovétríkjunum og seljum
þangað fiskafurðir á borö við saltsíld. Sölumenn okkar og
ráðuneytisstjóri viðskiptamála hafa verið staðnir að því
að væla út óbeinan stuöning við skoðun ríkisstjómar
Sovétríkjanna á því, hvemig hún megi brjóta Helsinki-
samkomulagið.
Ríkisstjóm Sovétríkjanna stundar hryðjuverk á
borgurum landsins. Hún lokar þá inni á geðveikrahælum
og gefur þeim inn eitur. Hún sendir þá í útlegð, þar sem
ekkert fréttist af þeim. Hún neitar þeim um læknishjálp.
Og hún gefur þeim ekki leyfi til að flyt jast úr landi.
1 hryðjuverkum innanlands er ríkisstjóm Sovétríkj-
anna mjög svo sambærileg við ríkisstjóm Suður-Afríku.
Hins vegar er hin fyrmefnda miklum mun afkastameiri í
ofbeldi gagnvart nágrannaríkjunum. Styrjöldin í
Afganistan er hræðilegri en önnur hryðjuverk nútímans.
Þegar við tökum upp norrænt viðskiptabann á lista-
menn og tölvur gagnvart Suður-Afríku, er tímabært að
gera það einnig gagnvart Sovétríkjunum og hverju ein-
asta leppríki þeirra. Við verðum að hafa samræmi í
tilraunum okkar til að hafa vit fyrir erlendum ríkisstjórn-
um.
Og það eru fleiri ríkisstjómir en Suður-Afríku og
Sovétríkjanna, sem víkja af hinum þrönga vegi dyggð-
anna. Þær eru raunar rúmlega hundrað í heiminum, er
stunda hryðjuverk, sem eru svipuð eða verri en hin suður-
afrísku. Þar á meðal eru nærri allar stjómir svörtu
Afríku.
Ef við ætlum aö vera sjálfum okkur samkvæm, þurfum
við að setja rúmlega hundrað ríkisstjómir í viðskipta-
bann. Við þurfum að búa til svarta lista yfir tölvubúnað
og listamenn, sem fara þangað. Við eigum á hættu að
óhreinka okkur af fleiru en Suður-Afríku og Sovétríkjun-
um.
1 rúmlega hundrað löndum jarðar sitja ríkisstjómir,
sem hafa ekkert umboð frá borgurunum. Þær fangelsa
menn án vestrænna laga, misþyrma þeim og drepa þá.
Þær stunda hryðjuverk gegn erlendum ríkjum. Meira að
segja stjóm Bandaríkjanna stundar hið síðamefnda.
Hryðjuverk stjómar Bandaríkjanna í Nicaragua gætu
hæglega komið henni á hinn svarta lista okkar yfir tölvu-
búnað og listamenn. Við gætum að minnsta kosti meinað
Bandaríkjamönnum aö kaupa af okkur afurðir hvala.
Það væri álíka hagkvæmt og norræna viðskiptabannið.
Mikilvægast væri þó að nota norræna viðskiptabannið á
Suður-Afríku til að skoða hug okkar um stöðu okkar sem
aftaníossa norræns samstarfs. Við þurfum að spyrja
okkur, hvort við séum skyldug til að éta allt upp eftir
hjartahreinum frændþjóöum á hjara veraldar.
Jónas Kristjánsson.
Köstum
ellibelgjunum
Það er plagsiður löðurmannlegra
kjaítaska á borð við Helga Seljan að
belgja sig upp úti á torgum af góðfýsi
í garð hinna gömlu. Helgi Seljan Uet-
ur sem hann megi ekkert aumt sjá,
talar og skrifar þindarlaust um hve
grátt þeir séu leiknir, ellibelgir Is
lands, og sjálfsögð réttindi þeirrf
tröðkuð undir fótum, en tvennt er ní
við þetta raus hans að athuga.
I fyrsta lagi hafa fáir núlifand
menn á Islandi unnið lifskjörun
gamals fólks meira tjón en einmit
þessi sami Helgi Seljan — það gerð
hann ásamt hyski sínu, þá er ham
tendraði vinstra verðbólgubálið senr,
nú hefur logað um nærri fjórtán ára
skeiö, og ótaldir eru þeir milljarðar
króna sem grandalaust fólk úti um
land aUt hafði lagt inn i banka og
hugöist njóta á hinu rósrauöa ævi-
kvöldi, en fuðruöu upp og uröu að
engu í verðbólgubálinu.
Gamlir menn og snauöir ættu því
BALDUR
HERMANNSSON
BLAÐAMAÐUR
Kjallarinn
a ”...ogþarviðbætistaðÞorsteinn
^ Pálsson virðist hafa alltof ríka
hneigingu í þá átt að draga dám af elli-
belgjunum, semja sig að siðum þeirra
og tala þeirra tungu.”
skelegga baráttu, nýja stjómarhætti
íanda nútímans.
Fyrstu svikin voru þau að ganga til
fylgilags við þann illa flokk sem í
reynd er höfuðvigi afgamalla og úr-
eltra viðhorfa. önnur svikin, og þau
verri, voru að brjóta á bak aftur hina
yngri menn í þingflokknum, bægja
þeim frá ábyrgð ráðherraembætt-
anna og því valdi sem veitt hefði
ttíúfæri til nauðsynlegrar nýsköpun-
ar.
Enginn ráðherra Sjálfstæðis-
flokksins var undir fimmtugu og
hafði þó á að skipa jafnvalinkunnum
drengjum og Friðrik Sophussyni,
Ellert Schram, Birgi Isleifi, Þor-
steini Pálssyni og Olafi G. Einars-
syni.
Af tíu ráðherrum stjómarinnar
vom níu komnir yfir fimmtugt, og
þessi eini sem ekki er orðinn hrumur
er Halldór Ásgrímsson, sem er eigin-
lega ekki aö marka því að framsókn-
armenn eru nefnilega fæddir gamlir
eins og allir vita.
Ríkisstjórn ellibelgjanna
Ríkisstjóminni hefur ekki mistek-
ist vegna þess að ráðherrarnir séu í
sjálfu sér vondir menn og vanhæfir,
heldur vegna þess að þeir eru of
gamlir. Þeir uxu úr grasi við allt aðr-
ar aðstæður en nú ríkja. Hugarfar
þeirra var í fyrndinni tamið við önn-
„Þeir uxu úr grasi vifl allt aflrar aflstœflur en nú ríkja. Hugarfar þairra var í fyrndinni tamifl vifl allt önnur
skilyrfli, úrelta lifshœtti, aflóga menningu."
að minnast Helga Seljan sérstaklega
í bænum sínum því margt hefur
gaurinn sá á samviskunni, þótt hann
tali nú eins og sá sem fundið hefur
upp mannást og kristilegt hugarþel í
fyrsta skipti.
I ööra lagi er þess að geta aö þeir
sem nú eru gamlir settu á sínum
blómatíma þær reglur sem enn eru í
gildi um kjör gamalla — þetta voru
þau kjör sem þeim fannst nógu góð
handa öðrum, og geta því engum
frekar um kennt en sjálfum sér ef
þeir eru gramir núna.
Burt frá fslandi
Nú skal ég ekkert um það segja
hvort ellibelgir Islands eru upp til
hópa verr settir en annað fólk í land-
inu. Reyndar hefur mér yfirleitt
sýnst hinir gömlu allvel bjargálna og
margir miklu betur settir en það
unga fólk sem nú er aö staulast út í
lífsbaráttuna með hetjudáðir Helga
Seljan á herðunum, stórhrikalegan
skuldabagga og vonlausa framtíð.
Vísindalegar kannanir hafa af-
hjúpað þá staðreynd, að ungt fólk á
Islandi þráir nú oröið fátt meir en að
komast burt — burt úr þessu volaða
landi.
Það eina sem aftrar þessu unga
fólki frá að fara í snatri er visst
bjargarleysi erlendis, vegna ókunn-
ugleika og þeirra f jötra sem íslensk
tunga leggur á það — ef enska væri
töluð til jafns við íslensku myndi
unga kynslóöin flykkjast burt í tug-
þúsundatali og eftir sæti Helgi Seljan
einn með ellibelgi sína og þá sem
sakir vanvisku geta ekki numið út-
lendar tungur.
Fátæktargröfin
En hvers vegna í ósköpunum vill
ungt fólk fyrir hvern mun komast
burt frá Islandi, burt frá þessu far-
sælda Fróni sem okkur var fyrirskip-
að í bernsku að elska og virða?
Það er vegna þess að unga fólkið
veit og skilur að ellibelgir Islands,
þeir sem ráðið hafa landinu, eru bún-
ir að steypa okkur í þá gröf fátæktar
og vonleysis sem óvíst er að þjóðin
komist nokkurntíma upp úr.
Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fór í
þessa ríkisst jóm steindrap hann með
einu höggi þær vonir sem hann hafði
sjálfur kveikt í þúsund brjóstum. 011
kosningabaráttan fól í sér yndislegt
fyrirheit um bjarta framtíð,
ur skilyrði, úrelta lifshætti, aflóga
menningu. Meðalaldur þeirra er um
sextugt, en sextugur stjórnmála-
maður á Islandi jafngildir 120 ára
gömlum segg i öðrum löndum. Þaö
kemur til af því, hve seint og illa
þjóðin fór að temja sér þessháttar
dagfarsmenningu, viðhorf og lífs-
hætti sem fyrir löngu era orðin gróin
í öðrum vestrænum ríkjum.
Kannski heföum viö náð að rétta
svolítið úr kútnum ef yngri mennim-
ir hefðu ekki verið hlunnfarnir. Það
er að vísu búiö að yngja upp á einum
stól, en sú ynging nær alltof skammt,
kemur alltof seint og þar við bætist
að Þorsteinn Pálsson virðist hafa
alltof ríka hneigingu í þá átt að draga
dám af ellibelgjunum, semja sig að
siðum þeirra og tala þeirra tungu.
Eini þingflokkurínn sem höfðar til
hinnar vel menntuðu nútímakynslóð-
ar, hugsar eins og hún og talar eins
og hún, það er hinn tveggja manna
þingflokkur Guðmundar Einarsson-
ar og Stefáns Benediktssonar. En
meðan þeir húka beygðir í bælum
húskarlanna, hreykja ellibelgir sér í
hásætinu, stjóma með höppum og
glöppum og vita ekki aö þeirra tími
er liðinn. Baldur Hermannsson