Alþýðublaðið - 29.06.1921, Blaðsíða 1

O-eflð tíit »í .iklþýöraflolikmMia,
1921
Miðvikudaginn 29 júní.
146, tölubl.
Bannlögfin.
Bannmenn rumska,
í vor gengust templarar hér í
bænum fyrir þv/, að haldin vaí
skrúðganga til að herða á baan-
gæzlu í landinu og reyna, ef unt
væri að hafa áhrif á landsstjórn-
ina. í sambandi við skrúðgönguna
voru tillögur bornar upp og sam-
þyktar f einu hljóði af fjólmenni
því, er safnast hafði saman í
Barnaskólaportinu.
Eins og vænta mátti vakti
skrúðgangan og samþyktirnar al-
menna athygli, en vegna þess,
að áðeins Tempíarar tóku þátt í
henni var hún ekki eins fjölmenn
og annars hefði orðið. Heyrðust
margar raddir meðal bannmanna
yfirleitt f bænum, um það að þeir
mundu fúslega taka þátt í skrúð-
göfigu með ræðuhöldum (demo-
stration), ef gengist yrði fyrir
henni á ný.
Það er ekki einungis hér f
höfuðstaðnum, þar sem bannlógin
eru meat brotin, að bannmenn
séu áð vakna. Allsstaðar út um
land ér að færast nýtt líf í bann-
hreyfinguna og gömul félög risa
úr rústum, eða ný eru stofnuð,
sem vinna af alhug að því, að
bannlógunum verði framfylgt.
Flestir kenna landsstjórninni og
í seinni tíð landlækni, um það
eftirlitsleysi og þau lagabrot, sem
framin hafa verið í sambahdi við
bannlögin. En þau eiga ekki aök-
ina ein. Bannmenn eru þar lika
sekir. Sekir um það, að hafa ekki
látið kné fylgja kviði á Backusi,
ekki hamrað járnið meðan það
var heitt. Þegár bannlögin voru
kominn á, lögðu þeir að sér hend-
ur og létu það afskiftalaust hvern-
ig lögunum yrði framfyigt. Já,
meira að segja gengu inn á breyt-
ingar, sem eyðilögðu að miklu
leyti anda og árangur laganna.
Þeir bannmenn, sem létu hafa sig
til slíks, voru ekki frarasýair. Þa
Jarðarför skipstjóra Jóhannesar Bjarnasonar frá Þingeyrí, er
ákveðin föstudaginn I. júli og hefst með húskveðju á heimili hans,
6rundar8tíg 8, kl. I e. h.
Kona og börn hins látna.
skorti einlægni í málinu og ein-
urð tilþess að nota unnin sigur.
Þeir kunnu að sigra, en þeir kunnu
ekki að nota sér sigurinn.
En nú eru bannmenn um land
alt að rumska. Á nýafstöðnu sam-
bandsþingi U. M F. í. var sam-
þykt í einu hljóði svohljóðandi
tillaga:
„Sambandsþingið álítur að eitt
af því sem mestu varðar heill og
heiður ísl. þjóðarinnar á næstu
árum sé fullnæging bannlaganna.
Vill þingið því alvarlega beina
athygli fulltrúannna að þvf að
leggja fram krafta sína til þess
að gæta sóma bannlandsins".
Þessi samþykt sýnir það, að
áhuginn er aftur að glæðast fyrir
bannmálinu í ungmennafélögunum.
Og þar bætist eigi lítill styrkur
um land alt. Mörg þúsund ým»
issa beztu drengja og meyja þessa
lands. Fóiks, sem er engin lið-
léttingur á hvora sveifina sem það
snýst.
Á sunnudaginn kemur gengst
Stórstúka íslands fyrir almennri
skrúðgöngu meðal bannmanna hér
í bænum. Hún hefir leitað til
fjölda félaga í bænum og óskað
þátttöku þeirra. Og félögin bregð
ast án efa drengilega við mála-
leituninni. Meðal annars hefir Full-
trúaráð verklýðsfélaganna sam-
þykt að vinna að því meðal
verklýðsins í bænum, að hann
fjölmenni i skrúðgöngunni. Á fundi
sem haldinn verðar á eftir taka
ýmsir ágætir ræðumenn til máls
og væntanlega verða bornar upp
ákveðnar og skorinorðar tiilögur
i málinu.
Bannmennl Mætið og takið
þátt í andmælum þeim, sem nauð-
synleg eru til þess að þetta mikia
velferðarmál verði sem alira fyrst
leitt hagsællega til Íykta.
Ingblfur Jónsson.
^ttðvaliskúgumn
i jflmeriku.
Sú var tiðin, að menn sóttu
bæði frelsi og velmegun til Ame-
rfku hvaðanæfa úr heiminum. Nú
er öldin önnur. Á okkar dögum
eru Bandarfkin f Norður Ameriku
höfuðból afturhaidsins. Þar hefír
hverskonar óréttlæti og ófrelsi
náð hástigi núna eftir styrjöldina.
Þegar Bandarfkin hófu ófriðinn
á hendur Þjóðverjum tókst að slá
ryki í augu almennings þar vestra
eins og það hafði tekist hér í Ev-
rópu. Verkamennirnir og félög
þeirra létu æsa sig til þess að
leggja á sig hvaða etfiði sem var
til þess að hægt væri að reka
ófriðinn af fullum krafti. Að vísu
hafði aukin starfsemi f Bandarfkj-
unum það í för með sér að verka*
launin hækkuðu nokkuð, en þau
hækkuðu þó aldrei hlutfallslega
við vöruverð.
Eftir styrjöldina kom svo við-
skiftakreppan, framleiðslan mink-
aði, atvinnuleysi fór f vöxt og
kaup lækkaði, en jafnframt byrj-
aði aftur innflutningur á fólki frá
Evrópu. Ofan á öli þessi vand>
ræði bættist áframhaldandi dýrtfð.
Af hálfu stjórnarinnar var ekk-
ert gert til þess að verja verka-
lýðinn fyrir þessum skellum. Yfir-
leitt skoða rfkisstjórnirnar f aiið-
vaidslöndunum sig tæpast f þjón
ustu almennings. Bandaríkjastjórn-'