Dagblaðið Vísir - DV - 20.06.1988, Blaðsíða 34

46
MÁNUDAGUR 20. JÚNÍ 1988.
Vestfirðir:
Bæjarins bestá '
Vestfirská fiætta
Dalvík:
Bæjarpósturinn
Vestfirön
Vestuðtó
"““^^auðárk;
ums^eykir
Egilsstaðir:
Austrj'''-. ..
Þingmúli
Neskaupstaður
Mosfellsi
* ^Mosfelisp
M0&
Skagablaðið 'ft*
Hafnarfjörður:
Fjarðarpósturinn
Fjarðarfréttir
Keflavík: ■
Víkurfréttir l
Reykjames /
Grindavík
okkar
Höfn í Homafirði:
Eystrahorn
Vogur
FraúiSýn
Selfoss:
Suðurland
Þjóðólfur
LífsstíU
Fjörleg blaðaútgáfa á Vestfjörðum:
Sex blöð
fyiir tíu
manna
Á ísafirði finnst ágætt dæmi um
fjörlega blaðaútgáfu. Þar eru gefin
út sex blöð. Fjögur þeirra flokkast
undir að vera pólitísk. Það eru
Vestfirðingur, Vesturland, Skutull
og ísfirðingur. Þessi blöð koma
stopult út og birtast aðallega í
kringum kosningar. Útgáfan teng-
ist einnig sérstökum tækifærum
eins og fyrsta maí, sjómannadegin-
um, jólum og þess háttar. Blöðin
eru gjaman fjármögnuð af auglýs-
ingum og/eða framlögum flokks-
manna. Óll vinna er unnin endur-
gjaldslaust.
Elsta og yngsta
Tvö blöð kalla sig óháð fréttablöð.
Em það Bæjarins besta og Vest-
firska fréttablaðið. Þau em bæði
rekin á eigin reikning og eiga að
standa undir sér. Bakgmnnur
blaðanna er mjög ólíkur. Vest-
firska fréttablaðið er eitt elsta
landsmálablað á íslandi sem ekki
heyrir undir neinn pólitískan
flokk. Bæjarins besta er hins vegar
eitt hið nýjasta af þessari gerð.
Bróðurpartur rekstrarfjár Vest-
firska eru auglýsingatekjur en í
lausasölu er blaðið selt á sjötíu
krónur. Það kemur út vikulega og
er dreift um allan fjórðunginn. Að
sögn fulltrúa blaðsins er umsjón
og efnisöflun eins manns starf sem
dreifist á milli fjögurra eigenda
þess. Stærö blaðsins, í síðum talið,
er tólf. Nýlega hafa orðið eigenda-
skipti og era þeir jafnframt eigend-
ur annarrar prentsmiðju staðarins.
Eigendur hinnar prentsmiöjunn-
ar eiga Bæjarins besta. Blaðið kem-
gefrn út
þúsund
byggð
Á Vestfjörðum er lífleg blaðaút-
gáfa. Sex blöð eru gefin þar út.
Fjögur þeirra eru flokkspólitísk
blöð og tvö eru óháð.
ur út vikulega og er dreift ókeypis
til lesenda. Það er því algerlega
fjármagnað af auglýsingatekjum.
Útbreiðslan er um allt ísafjarðar-
djúp og næsta nágrenni. Tveir
blaðamenn starfa í fullu starfi við
blaðið og er stærð þess frá tuttugu
og fjórum upp í fjömtiu síður.
Að sögn heimamanna er heil-
brigð samkeppni á milh blaðanna
og veitir það lesendum góða þjón-
ustu. Útgefendur segja að þau beri
sig bæði og metnaður sé fyrir aö
búa til góð svæðisblöð. Svo virðist
sem ein af ástæðunum fyrir útgáf-
unni sé að skapa þessum tveimur
prentsmiðjum verkefni. Það rýrir
á engan hátt gildi þess að Vest-
firðingar fá fjölbreyttar fréttir um
sérmál staðarins. -EG.
Á kortið eru merkt nokkur landsmálablöð. Sum þeirra er flokkspólitisk og önnur eru óháð. Fieiri blöð eru gefin
út víða um landið og eru þessar upplýsingar því ekki tæmandi.
Á fimmta tug blaða eru gefin út á landsbyggðinni:
Öflug blaðaútgáfa
um land allt
Flestir hafa heyrt nöfn eins og
Vestfirska, Bæjarins besta,
Eystra-Hom og Víkurblaðið. Fáir
sjá þessi landsmálablöð utan þeirra
sem búa á útbreiðslusvæðum
þeirra.
Staðreyndin er sú að um allt land
er í gangi lifandi og fjörleg blaðaút-
gáfa. Hvers konar landsmálablöð
era gefin út og em þau mismun-
andi að stærð og gerð. Lauslega
má skipta þeim í þrjá flokka.
Fyrst era það póhtísk blöð. Oftast
hafa þau ekki ákveðna útgáfudaga
en það er ekki án undantekninga.
Þau fjalla gjaman um málefni sem
tengjast staðnum séð frá flokk-
spóhtískum sjónarhomum. í sum-
um era póhtískar greinar kryddað-
ar með almennum fréttum. Öh
störf era unnin í sjálboðavinnu og
auglýsingar og/eða fijáls framlög
látin standa straum af öðrum útg-
áfukostnaði.
Óháð fréttablöð skipa annan
flokkinn. Þau hafa ákveðna útgáfu-
daga og er ætlað að fjaha um frétt-
ir og málefni staðanna sem þau
tengjast. Stærð og gerð era að sjálf-
sögðu mismunandi en yfirleitt er
reynt aö standa myndarlega að út-
gáfunni. í mörgum tilfeUum er
töluvert lagt í þau og virðist metn-
aðm- í þessari blaðaútgáfu mikih.
Blöðin era ýmist fjármögnuð af
auglýsingatekjum og/eða áskriftar-
gjöldum. Auglýsingatekjurnar
vega þar mun þyngra. Þeim er ætl-
aö aö standa undir sér og algengt
er að aðeins einn starfi við blaöiö
annað hvort í fullu- eða hluta-
starfi. Einnig er algengt að prent-
smiðjueigendur eigi hlut í eða séu
viðriðnir fjárhagslega hhð blaða-
útgáfunar. Meginefni era fréttir og
greinar tengdar útbreiöslustöðun-
um.
í þriðja og síðasta flokknum era
blöð sem innihalda dagskrár ljós-
vakafjölmiöla. Fyrir kemur að ein-
hveijar fréttir eða efni frá tilheyr-
andi landshluta slæðist með. Þess-
ar dagskrár era svo til eingöngu
fjármagnaðar með auglýsingum.
Þessi flokkun er að sjálsögðu
mjög gróf og era margar undan-
tekningar frá henni.
Á fimmta tug blaða og dagskráa
era gefin út á landsbyggðinni. Lík-
legt er að þessi starfsemi eigi eftir
að blómstra í framtíðinni, ekki síst
þar sem tölvur og ný tækni gerir
svona útgáfu auðveldari. -EG.
Jóhannes Sigurjónsson er ritstjóri Víkurblaðsins á Húsavik. Hann telur landsmálablaðaútgáfuna eiga erfiða
tíma framundan vegna samdráttar i atvinnulHi frekar en samkeppni viö Ijósvakafjölmiðla.
Ritsljóri Víkurblaðsins:
Erbæðiritstjóriog
blaðburðardrengur
- segir Jóhannes Sigurjónsson á Húsavík
Vikurblaðið á Húsavík er eitt
þeirra landsmálablaða sem gefið
er út vikulega. DV hafði samband
við Jóhannes Siguijónsson rit-
stjóra tíl að fræðast nánar um
starfsemi slíkra blaða.
„Ég held að samdráttur í atvinnu-
lífi landsbyggðarinnar hafi meiri
áhrif á þessi blöö en samkeppni við
ljósvakafjölmiðla,“ sagði Jóhannes
Siguijónsson þegar hann var
spurður um framtiö landsmála-
blaða. „Annars tel ég að þau lifi
áfram þó erfiðir tímar komi, th
þess er áhuginn það mikhl.
Er í starfinu 25 tíma
á sólarhring
Jóhannes er aht í öhu hjá Víkur-
blaðinu eða eins og hann segir sjálf-
ur; fréttastjóri, sendhl, ljósmyndari
og blaðburöardrengur, ef forfoll
era hjá þeim starfmönnum. „Það
er ekki tekið út með sældinni að
standa einn að útgáfunni. Sú var
tíðin aö hér störfuðu, ásamt mér,
lausráðinn blaðamaður og skrif-
stofustúlka en nú .bjóða kringum-
stæður ekki upp á þetta, því miður.
Ég kvarta svo sem ekki, þetta geng-
ur vel miðað við aðstæður," bætir
Jóhannes við.
„Víkurblaðið er gefið út í þrettán
hundrað og fimmtíu eintökum og
er dreift um land aht. Fólk sem
heyrir að ég sendi um sex hundrað
áskriftarblöð um landið veröur
undrandi. Brottfluttir Þingeyingar
era mjög tryggir kaupendur. Þeir
vhja fylgjast með heimahéraðinu
og fréttum þaðan og upplagt er fá
þær frá staðarblaðinu. Blaðið fer
síðan í dreifingu um Þingeyjarsýsl-
ur og nágrenni,“ segir Jóhannes.
Næst er Jóhannes spurður að því
hvort ekki sé erfitt aö fjalla um
fólk sem hann þekkir persónulega.
„Jú, því er ekki að leyna. Ég er oft
aö fjalla um fólk sem ég gjörkunn-
ugur. Sumt af þessu fólki era vinir,
nágrannar og jafnvel fjölskyldu-
meðlimir. Það þarf því að dansa
línudans sem er stundum erfiður.
Ég reyni að vera heiðarlegur í mín-
um fréttaflutningi en minnugur
þess að ég verð að búa héma áfram,
svarar Jóhannes og hlær.
Það hefur vakið athygh að létt-
leikinn er í fyrirrúmi í skrifum
Víkurblaösins. Er þetta ákveðin
ritsfjómarstefna?
„Nei, nei, þetta er engjn ákveðin
ritstjómarstefna. Svona blöð hljóta
að mótast af þeim sem skrifa þau
og í þessu tilfelli er ég aðalstrump-
urinn. Ég á mjög erfitt með að
skrifa alvarlega um málefnin. í
raun verð ég aö sefja mig í stelling-
ar þegar ég fjalla um háalvarlega
hluti eins og dagvistun og hafnar-
framkvæmdir og tekst það jafnvel
ekki ahtaf. -EG.