Dagblaðið Vísir - DV - 11.06.1992, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 11. JÚNÍ 1992.
Spumingin
Ert þú fylgjandi
einkaskólum?
Ólafur Olsen prentari: Nei, ég er ekki
fylgjandi þeim. Einkaskólar mis-
muna fólki. Þaö hafa ekki allir efni
á því að fara í einkaskóla.
Katrín Guðmundsdóttir, aðstoðar-
maður tannlæknis: Ég hef ekki kynnt
mér þá. Mér líst ekki illa á hugmynd-
ina.
Katrín Einarsdóttir fóstra: Nei, ég
held ekki. Einkaskólar leiöa til meiri
mismununar í þjóðfélaginu.
Oddur Steinþórsson ellilífeyrisþegi:
Einkaskólar eru ágætir fyrir þá sem
skara fram úr.
Kristján Kristjónsson leigubílstjóri:
Ég hef ekki hugsað út í það. Ég hef
ekkert á móti því að láta þá flakka
fyrir þá sem hafa efni á þeim.
Georg Bjarnason bassaleikari: Já.
Lesendur
Listahátíð -
H vað er list?
Hvað er list? - Almennings að dæma. Frá sýningu Miro á Kjarvalsstöðum.
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Listahátíðin er hafin. Hún hófst
óformlega hinn 27. maí með hljóm-
leikum stórsveitarinnar Gipsy
Kings. Á hátíðinni nú kennir að
vepju ýmissa grasa. Margir heims-
kirnnir menn munu mæta og flytja
okkur bæði ný og sígild verk, þ.á
m. tónsmíðar. Fjölmargar aðrar
uppákomur verður einnig boðið upp
á þykist ég vita. Annað væri líka
óafsakanlegt á Lástahátíð.
En hvað er list? - í minni vitund
er hún fyrst og fremst hugmynd er
fæðist hjá einstaklingi er hann færir
síðan í ákveðinn búning og kemur
síðan á framfæri fyrir augu eða eyru
almennings. Gildir þá einu hvort um
er að ræða höggmynd, skúlptúr, ell-
egar eitthvert annað form er menn
kjósa sér. Mín skoðun er sú að list
sé fyrir almenning og hans að dæma.
Þetta segi ég sökum þess að ýmsir
aðilar úti í bæ fást við að koma hug-
myndum sínum í einhvers konar
form, sem þeir því næst læsa inni í
geymslu. Og það gera þeir til að ör-
uggt sé aö engir óviðkomandi sjái
hvað þeir eru að fást við og geti ekki
lagt dóm á handbragðið. En slík verk
er ekki hægt að flokka undir list
heldur miklu fremur sem fóndur.
Þessir menn eru ef til vUI dómharð-
astir allra. Hinir eru mér að skapi
sem starfa fyrir opnum tjöldum. Um
þetta dæmir þó hver fyrir sig.
En aftur að Listahátíð. Það sem
heillar mig mest að þessu sinni er
frumflutningur Hjálmars H. Ragn-
arssonar á verki sínu, Rhotymenia
Palmata, er hann sarndi við texta eft-
ir nóbelsskáld vort, Halldór Laxness.
En þessi ópera var flutt við formlega
opnun Listahátíðar 3. maí sl. Að vísu
heyrði ég aðeins útdrátt úr þessari
óperu. Þaö er samt aldrei að vita
nema Ríkisútvarpið - nú eða Sjón-
varpið - bæti úr því sem mig vantaði
í hlustun.
Fjögur önnur ný íslensk tónverk
verða líka frumflutt á þessari hátíð.
Alla vega á gamli barnasöngskóla-
kennarinn minn, Jón Ásgeirsson,
heiðursmaðurinn sá, það fylhlega
skilið að hljóta góðar viðtökur hjá
sýningargestum.
Ekki áhugi á hippatímabilinu
Guðrún og Lilja skrifa:
Sumir fjölmiðlar, aðallega ríkis-
fjölmiðlamir þó, hafa verið að reyna
að vekja áhuga fólks á hippatímabil-
inu með því að segja frá því að nú
geti fólk farið upp í Arbæ til að skoða
myndir og annað „sögulegt" frá
þessu dapurlega, og við viijum
meina, alræmda tímabili sem varð
til þess að veröldin varð öðru vísi en
áður.
Með tilkomu hippanna fóru ungir
menn að láta sér vaxa sítt hár, notk-
im fíkniefna varð áberandi og kyn-
villa varð áberandi sem aldrei fyrr.
Þetta timabil breytti tónlistarsmekk
ungs fólks til hins verra. Sígild tón-
list skipaði ekki lengur efsta sætið
og í stað hennar varð hávaði áber-
andi þáttur hvers kyns tónlistar sem
komið var á framfæri. Uppreisn og
órói varð hlutskipti stórra þjóðfé-
lagshópa. Margir foreldrar lentu í þvi
að vera útskúfaðir af afkvæmum sín-
um, stundum rétt að lokinni ferm-
ingu eða svo. Unglingar hlupust að
heiman eða vildu reyna samfélags-
form af nýjum toga. Allt gildismat
breyttist.
Ekki er langt síðan þetta tímabil
var viö lýði. Nú, svo sem hálfum
öðrum eða tveimur áratugum síðar,
er fariö að vitna til þessa tímabils
sem sögulegs þáttar og Árbæjarsafn
hýsir minningarnar. Farið er að
ræða við fyrrverandi hippa og spyrja
þá hvemig þeim lítist á að vera
„komnir á safn“. Að okkar mati er
þetta tímabil ekki þess eðhs að það
eigi að varðveita í huga fólks. Hippa-
tímabhið er liðið sem betur fer. Það
var næringarsnautt fyrir huga og
þroska fólks og niðurlægjandi fyrir
þá sem það þurftu að þola. Vonandi
kemur aldrei annað eins tímabh í lífi
þjóða. Því má líkja við heimsstyijöld
á friðartímum.
Alltof þröng bílastæði
Bílasiæði þurfa að vera merkt með tvöföldum hliðarlínum að mati bréfritara.
Þórður Sigurðsson hringdi:
Það er með ólíkindum aö þeir sem
sjá um að skipuleggja bUastæði við
verslanir, opinbera þjónustustaði og
víðar skuh ekki enn skUja að bUa-
stæðin við þau eru aUtof þröng.
Mérkingar á bflastæðum eru vel
þegnar en þær mega ekki vera þann-
ig úr garði gerðar að þær séu verri
en ógerðar. En þannig eru þær þar
sem aUtof mjótt er merkt fyrir stæð-
unum.
Ég tek dæmi um vel merkt bUa-
stæði (það eina sem ég man eftir í
svipinn) og svo þau þröngu. í fyrra
tUfellinu eru það bílastæðin við
Borgarspítalann. Þau eru merkt
þannig að vel er hægt að athafna sig
við þau á hvaða bU sem er. Þau eru
merkt með tvöfaldri línu svo að bU-
hurð megi auðveldlega opna þótt bU-
ar séu báðum megin við. Hins vegar
tek ég dæmi af bílastæðum í Kringl-
unni sem eru alltof þröng, bæði að
því er varöar hliðarmerkingar og
eins stæðin sjálf fyrir innkeyrslu.
Þessi bflastæði í Kringlunni eru ekk-
ert einsdæmi, ég man bara eför þeim
í svipinn því ég var þar mjög nýlega
og átti í mestu vandræðum með að
komast inn, opna hurðina á bUnum
mínum og svo að bakka út úr stæð-
inu.
Ég veit ekki hvað veldur þessari
vaiUiönnun á bUastæðamerkingum
hér á landi en veit hins vegar að þetta
er ekki plássleysi að kenna. Og ahs
ekki utanhúss þar sem bUastæðum
er ætlaö rými á annaö borð. Þetta er
einhver dauðans meinloka sem
hönnuðir ættu að hafa í huga í fram-
tíðinni. Þetta getur og valdið því að
fólk forðast að koma á bUum sínum
þar sem erfitt er að leggja þeim og
fer fremur þangað sem það veit að
bílastæðin eru þægUegri.
Gunnar Guðmundsson
Enn er ekki lokið skiptameð-
ferö á Álafossi sáluga sem var
orðið hlutafélag með styrkri
stjóm helstu viðskiptajöfra ís-
lensks víðskiptalífs, fyrrverandi
ráöherra, stjórnarformanna stór-
fyrirtækja og fleiri stórstirna. Ég
legg tU að upplýst verði hvernig
stóð á því að rflá og bankar létu
sukkiö viögangast svona lengi.
Lýstar kröfur í þrotabúiö nema
rúmum 2 mflljöröum króna, og
skattborgarar hafa þurft að
punga út mihjónum króna vegna
launa og tengdra
Aðeins 11 miUjónir nást
inn til greiðslu í kröfiir í þrota-
búið. - Hvaða menn gátu spUað
svona á ríkiö og bankastofnanir?
Þaðvarmikið rætt umþaðáður
en umhverfisráðstefhan í BrasU-
íu hófst aö þar myndu þjóðarleið-
togar vekja máls á óhugnanleg-
um barnamorðum sem eiga að
viögangast í landinu og einkum í
höfuðborginni sjálfri. Umhverfis-
ráðherrann ísienski lét þau orð
falla, að hann rayndi ekkert tæki-
færi láta ónotað tU að vekja máls
á þessum morðum.
Ég hef ennþá hvergi séð þess
getið að haim hafi svo núkið sem
impraö á þessu í ræöu á ráöstefn-
unni. Mér finnst það skjóta
skökku við eftir allar yfiríýsing-
amar hér heima!
ðslenskirverk-
takarerlendis
Einar Gíslason skrifar.
Það er mikið gert úr því þegar
ísienskir aðUar ná sambandi eða
samningum yið fyrirtæki eða rík-
isstjómir rnn framkvæindir er-
lendis. Ég minnist samninga Ork-
ind um orkumyndunarfram-
kvæmdir, og fleiri aðila sem verið
hafa i fréttum um þetta efni. En
er eftir einhverju að slægjast
nema beinum hagsmunum fyrir
viðkomandi fyrirtæki?
Ég skU vel áhuga íslenskra
verktaka á svona fr amkvæmdum
eriendis, þetta er fundið fé. Ég
held hins vegar aö þjóðarbúið
sem shkt græði ckkert á þessu,
missi jafnvel skattgreiðslur úr
landi, og gjaldeyrir kemur enginn
inn í landið.
Ragnar skrifan .
í lesendabréfi í DV fyrir stuttu
var spurt um hvað hefði orðið af
hlutabréfum í Sjóefnavinnslunni
hf. sem var undirbúningsfélag að
að Saltverksmiðjunni sem nú
starfar á ReykjanesL Ég er einn
þeirra sem geröist hluthafi í und-
irbúningsfélaginu og fékk hluta-
fjármiða, a,m.k. fyrir árið 1983. -
Síðan þá hefi ég ekki heyrt neitt
frá undirbúningsfélaginu.
Þar sem þetta undirbúningsfé-
lag var undanfari Saltvinnslunn-
ar á Reykjanesi m.a.s. að frum-
kvæði ríkisins er ekki nema von
að menn vUji vita eitlhvað nánar
um afdrif hlutafjárgreiðslnaima
og hvernig þær tengast Salt-
vinnslunni núverandi eða náma-
réttindum sjóvinnslunnar.
skrifar:
Situr á okkur íslendingum að
dæma aöra fyrir gimmdarverk
og Ulvirki? Við lítum sjaldan í
eigin barm. Það versta við glæpi
hér er það að glæpamönnum sem
eru staönir að verki eða játa á sig
verknaði er strax sleppt lausum.
íslenskir iflvirkjar þótt ungir séu
eru ekkert betri en þeír erlendu.