Dagblaðið Vísir - DV - 16.12.1992, Qupperneq 14

14
MIÐVIKUDAGUR 16. DESEMBER 1992.
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON
Framkvaemdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELÍAS SNÆLAND J0NSSON
Fréttastjóri: JÓNAS HARALDSSON
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift,
ÞVERHOLTI 11, 105 RVlK, SlMI (91)63 27 00
SlMBRÉF: Auglýsingar: (91 )63 27 27 - aðrar deildir: (91 )63 29 99
GRÆN NÚMER: Auglýsingar: 99-6272 Askrift: 99-6270
AKUREYRI: STRANDGÖTU 25. SlMI: (96)25013. Blaðamaður: (96)26613.
SlMBRÉF: (96)11605
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð:
PRENTSMIÐJA FRJÁLSRAR FJÖLMIÐLUNAR HF„ ÞVERHOLTI 11
Prentun: ÁRVAKUR HF. - Áskriftarverð á mánuði 1200 kr.
Verð f lausasölu virka daga 115 kr. - Helgarblað 150 kr.
Málþóf
Ekki er ástandið gæfulegt á Alþingi um þessar mund-
ir. Satt að segja eru vinnubrögðin þar til háborinnar
skammar. Mennirnir, sem hafa fengið umboð til að
stjóma þjóðinni og vilja bera ábyrgð á landstjórninni,
rífast þar eins og lítil börn í sandkassa. Mest um forms-
atriði og þingsköp. Efnisleg umræða kemst hvergi áfram
fyrir japli og jamli út og suður. Þeir sýnast verstir í
þrasinu og stífninni, mennirnir sem sjálfir hafa setið í
ráðherrastólum. Þeir bæta hvorki við sig virðingu né
vinsældum af þeirri frammistöðu.
Það vill oft brenna við að þingheimur sé heimur út
af fyrir sig. í þinginu lifa menn og hrærast innan þeirra
veggja og vilja missa tengshn við umbjóðendur sína.
Póhtíkin gengur út á slagsmál mihi flokka og manna,
htil mál og einfóld fara úr böndum í öfugum hlutfóllum
við mikhvægi og þar em menn afar uppteknir af innri
valdabaráttu, atkvæðagreiðslum og ummælum, sem
kemur nánast engum við, nema þeim örfáu hræðum sem
hlut eiga að máli.
í þessari lotunni eru sumir stjómarandstæðingar að
móðgast vegna athugasemda sem utanríkisráðherra lét
falla á erlendri grund um vinnubrögðin á Alþingi. Þar
lét ráðherrann þess getið að þingsköp réðust af líkam-
legu þoh og andvökum. Annað eins hefur nú verið sagt
um Alþingi og varla ástæða til að taka svona léttfyndni
alvarlega. Það er meira segja nokkur sannleikur fólginn
í þessum ummælum sem sannast best þessa dagana.
En jafnvel þótt einhverjir þingmenn telji þetta óviðeig-
andi fleipur gefur það ekki tilefni til heils dags umvönd-
unarumræðu.
Þá má vel skhja þá afstöðu stjórnarandstæðinga að
vilja fresta endanlegri afgreiðslu á EES-málinu. En það
er fráleitt að halda uppi málþófi th að koma í veg fyrir
þá afgreiðslu ef ríkisstjórnin setur forgang á það mál.
Það er sömuleiðis algjör fyrirsláttur að halda því fram
að EES-máhð þurfi áframhaldandi umræðu og kynn-
ingu. Staðreyndir þess máls liggja ljósar fyrir og raunar
hefur ekkert breyst frá því upphaflega var gert sam-
komulag mhli þingflokka um afgreiðslu málsins fyrir
jól. Svisslendingar hafa jú hafnað þátttöku en samning-
urinn er óbreyttur að öðru leyti. Það eina sem beðið er
eftir er afstaða íslendinga og stjómarandstæðingar em
einfaldlega að draga það mál á langinn, vegna andstöðu
sinnar en ekki vegna rökstuddra ástæðna til dráttar.
Það á ekki að líðast.
Á sama tíma getur ríkisstjórninni sjáifri sér um kennt
að vera með íj árlagafrumvarpið og efnahagsaðgerðir
sínar í lausu lofti. Hún hefur sömuleiðis sýnt af sér litla
stjórnkænsku að ná ekki sáttum um vinnubrögð. Var
ekki ríkisstjómin búin að fahast á að bíða með af-
greiðslu EES-málsins, einmitt aftur að þeim tíma, sem
auðveldast er fyrir stjómarandstöðuna að koma þing-
málum í hnút? Og til hvers eru formenn stjórnarflokk-
anna að storka stjómarandstöðunni með endurteknum
ávítum um misnotkun á málfrelsi?
Niðurstaðan er sú að bæði stjóm og stjómarandstaða
fá skömm í hattinn fyrir strákslegar uppákomur, lág-
reistar umræður og alvöru- og ábyrgðarleysi á tímum
þegar landsmenn em flestir hveijir meðvitaðir um
harðnandi lífskjör og erfiðleika. Meðan þjóðin er að taka
á sig byrðar af atvinnuleysi og lífsbaráttu leyfa alþingis-
menn og ráðamenn þjóðarinnar sér að stunda sand-
kassaleik og orðhenghshátt fyrir opnum tjöldum.
Þjóðin hefur skömm á þessum vinnubrögðum.
Ehert B. Schram
Efndirnar á kosn-
ingaloforðum Sjálf-
stæðisflokksins?
Fyrir síöustu kosningar lofaöi
Sjálfstæðisflokkurinn aö lækka
skatta. Þeir sem skemmst gengu
af frambjóðendum Sjálfstæöis-
flokksins sögðust ætla að koma í
veg fyrir skattahækkanir. Niður-
staðan nú er þessi:
Mesta skattahækkun
einstaklinganna
1. Skattar eru hækkaðir almennt
á einstaklingum um 3,1 miljarð
króna.
2. Auk þess eru lagðir aukaskatt-
ar á alla sem eiga börn með því að
barnabætur eru lækkaöar. Barna-
skatturinn til viðbótar tekjuskatts-
hækkuninni er 500 miljónir króna.
3. Þá er lagður sérstakur skattur
á þá sem eru að eignast húsnæði.
íbúðarskatturinn verður 500 milj-
ónir króna. Þannig leggst saman-
lagt á þá sem eiga böm og byggja,
byggja og bama, skattur upp á einn
miljarð.
4. Þá er virðisaukaskattur hækk-
aður um 1,8 miljaröa sem kemur
harðast niöur á
a) menningunni með sérstökum
bókaskatti sem er atlaga að
framtíð þjóðarinnar og
b) húshitun sem leggst þyngst á
fólkið á köldu svæðunum.
5. Þá era lagðir á sérstakir bíla-
skattar upp á 350 miljónir króna.
Ef miðað er við þá þrjá töluliði,
sem hér fara á undan, verður
hækkun skattanna alls um 4,1 milj-
arður króna. Þessi skattur jafngild-
ir því að tekjuskatturinn, sem er
13,4 miljarðar króna, hækkar um
31%.
Var þaö þetta sem Sjálfstæðis-
flokkurinn átti við fyrir kosningar
Kjallarinn
Svavar Gestsson
níundi þingmaður Reykvíkinga
þegar hann lofaði skattalækkun-
um?
Skattur á þá sem
byggja og barna
Það vekur sérstaklega athygh við
þessar skattahækkanir að þær
koma ekki síst illa við þá sem hafa
í raun staðið undir þjóðfélagsbygg-
ingunni á undanfórnum áratugum:
fólkið sem hefur verið að eignast
íbúð og börn. Þetta fólk hefur strit-
aö myrkranna á milli. Það er nú
vaUð úr og skattlagt harkalegar en
nokkru sinni fyrr. Það eru engin
dæmi um þaö að ráðist hafi verið
að meðaltekjuhópum í þjóðfélaginu
á jafnharkalegan hátt og núverandi
ríkisstjórn gerir.
Kunningar okkar keyptu íbúð sl.
sumar. Þau geröu fjárhagsáætlun.
Þau hafa samtals 200 þúsund í tekj-
ur á mánuði. Þau eiga þrjú börn.
Þau skulda „bara“ um 4 miljónir
króna. Þau þurfa nú að sjá af 80
þúsund krónum vegna ráðstafana
ríkisstjómarinnar sem áður voru
nefndar og 120 þúsund krónum
vegna almennu kjaraskerðingar-
innar. Þau hafa nú á örfáum dögum
tapað 200 þúsund krónum. Það eru
farin ein mánaðarlaun og meira
þegar tekið er tillit til skatt-
greiðslna.
Var það þetta sem Sjálfstæðis-
flokkurinn átti við? Var það ætlun
Davíðs Oddssonar að sprengja lífs-
kjör meöaltekjufólksins niður á
þurfamannastig?
Besta jólagjöfin í ár væri afsögn
ríkisstjómarinnar; til dæmis á jóla-
dag. Svavar Gestsson
„Það vekur sérstaklega athygli við
þessar skattahækkanir að þær koma
ekki síst illa við þá sem hafa í raun
staðið undir þjóðfélagsbyggingunni á
undanförnum áratugum..
Skoðanir annarra
Marxísk söguskoðun
„Hugmyndir um fortíðina eru mótaðar meðal
flestra með þeirri uppfræðslu og þeim hugmyndum
sem sagnfræðin veitir í skólum, þar verða áhrifm
sterkust og mest mótandi og hljóta að verða tekin
gagnrýnislaust gild af „fómarlömbum vitlausra
kennisetninga"... Þrátt fyrir atburðina 1989-1991
virðast gjörbreytt viðhorf til söguskoðunar engin
áhrif hafa haft á höfunda íslenskra kennslubóka í
sögu. Þeir halda „blýfast í lífsskoðun sína“ og allt
endurmat á sögu „Októberbyltingarinnar" og at-
burða sem fjær em í tíma hefur farið framhjá þeim.
- Það er ekki aðeins full þörf, það er menningarleg
lífsnauðsyn að stöðvaðar verði frekari útlistanir
marxískrar söguskoðunar innan fræðslukerfisins,
því þar situr lygin í öndvegi."
Siglaugur Brynleifsson rithöf. í Mbl. 15. des.
Afgreiðsla fjárlaga
„Þegar ríkisstjórnin greip til efnahagsaðgerð-
anna í nóvember var það yfirlýst markmið hennar
aö stuðla að lækkun vaxta. Nú segir fjármálaráð-
herra, að hann hafi ekki trú á vaxtalækkun á næst-
unni. Ástæðan er m.a. mikil lánsíjárþörf ríkissjóðs.
Hallinn er brúaður með lántökum, sem þrýsta á
hækkun vaxta. Það er nákvæmlega engin ástæða til
að ætla að markmið ríkisstjómarinnar um vaxta-
lækkun nái fram aö ganga að óbreyttri stefnu í rík-
isfjármálum. Að óbreyttu vaxtastigi er engin von til
þess að atvinnulífið komist á skrið á nýjan leik...
Ríkisstjórnin hefur nú haft stjómartaumana í sínum
höndum í eitt og hálft ár. Á þessu tímabili mátti
ætlast til verulegs árangurs í niðurskurði ríkisút-
gjalda. Sá árangur lætur á sér standa - því miður.“
Úr forystugrein Mbl. 15. des.