Dagblaðið Vísir - DV - 15.03.1993, Qupperneq 4

4
MANUDAGUR 15. MARS 1993
Fréttir
Skrifstofubákn lífeyrissjóðanna með 120 manns 1 vinnu:
Tæpar600 milljónir á
ári í rekstrarkostnað
100 þúsund króna kostnaður að baki hveiri milljón króna greiðslu
Kostnaðurinn við rekstur lifeyris-
sjóðanna í landinu er hátt í 600 millj-
ónir á ári. Launþegar og atvinnurek-
endur greiddu alls 14.5 milljarða til
sjóðanna á árinu 1991. Af þeirri upp-
hæð fóru 4,06 prósent í rekstur lífeyr-
issjóðanna. Ríflega 120 stöðugildi
voru launuð hjá sjóöunum á sama
tíma. Lífeyrisgreiðslur sjóöanna
voru tæplega 6,4 milljarðar. Kostnað-
urinn viö útborgun á hverri milljón
til lífeyrisþega var því tæplega 100
þúsund krónur.
Stærsti lífeyrissjóður landsins er
Lífeyrissjóður verslunarmanna. í
árslok 1991 voru eignir sjóðsins til
greiðslu lífeyris metnar á rúma 22,3
milljarða. Á árinu runnu til hans
rúmir 2 milljarðar í iðgjöld sem 14
starfsmenn sáu um að veita móttöku
og ávaxta. í rekstrarkostnað fóru 1,96
prósent af iðgjöldum, eða tæplega 40
milljónir.
Samkvæmt upplýsingum frá
Bankaeftirlitinu er mjög misjafnt
hversu stór hluti iðgjalda fer í rekstr-
arkostnað hjá lífeyrissjóðunum. Á
árinu 1991 voru útgjöldin þó hlut-
fallslega mest í Lífeyrissjóði Húsa-
víkurbæjar. Þar fór tæplega fimmta
'hver iðgjaldakróna í rekstrarkostn-
að. Þá má nefna sem dæmi að hjá
Lífeyrissjóði ráöherra fóru 16,35 pró-
sent iðgjalda í rekstrarkostnað þrátt
fyrir að enginn starfsmaður vinni
hjá sjóðnum.
Sé tekið mið af 10 stærstu lífeyris-
sjóðum landsins er rekstrarkostnað-
urinn mestur hjá Lífeyrissjóði
bænda og Lífeyrissjóði Austurlands.
Inn i Lífeyrissjóð bænda skiluðu sér
372 milljónir í iögjöld á árinu 1991 en
í rekstrarkostnað fóru ríflega 20
milljónir. Alls 3,9 stöðugildi voru hjá
sjóðnum. Hjá Lífeyrissjóði Austur-
lands voru hins vegar 5,5 stöðugildi.
Greidd iðgjöld á árinu voru 439 millj-
ónir og rekstrarkostnaður um 24,1
milljón.
-kaa
Skriffinnskan í
lífeyrissjóðunum
- byggt á ársreikningum
sjóðanna 1991 -
- innheimt
iðgjöld
14,5 /
milljarðar
- greiddur
6.4 ",ey%
milljarðar/
600 milljonir
rekstrarkostnaður
sjóðanna
k. 120 starfsmena
Það getur valdið gangandi vegfarendum og þó sérstaklega blindu fólki
ómældum vandræðum þegar bílum er lagt upp á gangstéttir. Gísli Guð-
mundsson lenti í því við Miklubrautina þegar hann var að ganga sinn vana-
lega hring um nágrennið. Bil hafði verið lagt upp á gangstéttina og gekk
Gisli belnt á hann og datt. Fyrir nokkrum árum varö Gisli fyrir slysi þegar
hann gekk á vörubilspall sem náði inn yfir gangstétt. Það verður því aldrei
of oft brýnt fyrir ökumönnum að sýna tillitssemi og huga aö gangandi veg-
farendum og blindum. DV-mynd Sveinn
Um 40 nöfn ekki skráð í þjóðskrá:
Prestarnir fara ekki eftir lögunum
- segir skrifstofustjóri Hagstofunnar
„Frá því lögin tóku gildi hafa prest-
ar ekki farið eftir ákvæðum þeirra.
í lögunum stendur skýrum stöfum
að prestar eigi að fá uppgefm nöfn
hjá fólki í tíma til að geta skrifað
mannanafnanefnd. Einhverra hluta
vegna gera sumir prestar þetta ekki
og segja stundum að þeir fái nafnið
svo seint að þeir geti ekki stoppaö
skírnarathöfnina. Þeir fara ekki eftir
lögunum og senda okkur síðan nöfn
sem ekki eru á nafnaskránni. Það
verður til þess að við verðum að
skrifa mannanafnanefndinni og þá
fara máhn í gang. Það er prestunum
að kenna þegar fólk kemst í þá
óþægilegu aðstöðu að skírðu nafni
er hafnað," sagði Skúli Guðnason,
skrifstofustjóri Hagstofunnar, við
DV.
Frá því lögin um mannanöfn tóku
gildi fyrir tveimur árum hafa um
fjörutíu tilfelh komið upp þar sem
skírð eða gefin nöfn hafa ekki verið
skráð í þjóðskrá. Prestar hafa þá
skírt nöfnum sem síðar hefur verið
hafnað af mannanafnanefnd. Sam-
kvæmt lögunum má Hagstofan þá
ekki skrá nöfnin i þjóðskrá.
-hlh
Nef ndin ekki túlkað of þröngt
- segir Guðrún Kvaran, formaður mannanafnanefndar
„Afsögn okkar tengist ekki ágrein-
ingi um úrskurði nefndarinnar. Við
höfum reynt að fá bætta vinnuað-
stöðu, frá upphafi starfa okkar þar
sem við erum með dótið okkar í
plastpokum. Hún fékkst ekki og því
sögðum við upp. Starfið hefur aukist
vegna kvartana til umboðsmanns og
nokkur vinna farið í að svara þeim,“
sagði Guörún Kvaran, formaður
mannanafnanefndar, við DV.
Mannanafnanefnd sagði af sér 15.
febrúar með mánaðar fyrirvara.
Hættir nefndin, sem í eru Svavar
Sigmundsson dósent og Björn Guð-
mundsson lagaprófessor auk Guð-
rúnar, störfum frá og með mánu-
degi. Hefur nefndin fjallað um á
þriðja hundrað mál.
Guðrúnu finnst nefndin ekki hafa
túlkað lögin um mannanöfn of
þröngt. „í þeim tveimur ágreinings-
málum sem umboðsmaöur Alþingis
hefur afgreitt er hann á sömu skoðun
og nefndin. Sumir vhja alltfrjálst og
segja að öll túlkun sé of þröng og enn
aðrir vhja að svona nefnd sé yfirleitt
ekki tU,“ sagði Guðrún.
-hlh
í dag mælir Dagfari
Kínverskur lakkrís
íslendingar eru ekki dauðir úr öll-
um æðum. Nú ætla þeir að fram-
leiða lakkrís austur í Kína og er
ekki að efa að útflutningsráö hefur
stutt dyggUega við bakið á þessu
framtaki. Hér er nefnilega á ferð-
inni fyrsta og vonandi ekki síöasta
viöleitni íslenskra athafnamanna
tU að flytja þekkinguna úr landi og
skapa sér og öðrum atvinnu viö
arðbær störf.
Þeir í Kína hafa ekkert vit á
lakkrísframleiöslu. Meira að segja
vafasamt að þeir viti hvað lakkrís
er. í því felst trikkið. Þegar íslensk-
ir athafhamenn birtast austur þar
með heUa verksmiðju tU að setja
upp og atvinnuskapandi fram-
leiðslu er því tekiö fegins hendi í
landi þar sem íjórir milljarðar
manna búa. Bæði er þar nægur
vinnukraftur og yfirfullt af neyt-
endum og ekki er það verra að sög-
unni fylgir að flórir íslendingar fái
vinnu við verksmiöjuna og aUt er
þetta hið besta mál.
Nú fara aö vísu sögur af því aö
hagvöxtur i Kína sé sá mesti sem
gerist á þessmn síöustu og verstu
tímum. Hann er miklu meiri held-
ur en á Vestiu-löndum, aö ekki sé
talað um fyrrum kommúnistalönd
í Evrópu sem öU eru á hvínandi
kúpunni. Enda hafa þeir haft vit á
því í Kína að leggja alls ekki niður
kommúnismann og fyrir vikiö er
þar mikið og gott framfaraskeið og
allar Ukur á markaður fyrir lakkr-
ís sé bæði rífandi og vaxandi/
Þess heldur. Hvers vegna ættu
íslenskir athafnamenn, sem ekki
hafa getað skapað sér grundvöU
fyrir framtak sitt í heimalandinu,
ekki að hasla sér vöU í landi hag-
vaxtar og kommúnisma, sem virö-
ist vera eina þjóðskipulagið sem
um þessar mundir stendur af sér
aUar kreppumar! Og svo eru menn
að leggja þetta þjóðskipulag niður
annars staðar! Nei, ef menn fara á
hausinn á íslandi eða fáekki nægj-
anlega fyrirgreiðslu hjá hinu opin-
bera og eru að spjánga af athafna-
þrá, eiga þeir .að drífa sig tíl Kína
með aUar sínar verksmiöjur og all-
ar sínar gjaldþrota krónur og fram-
leiða þar lakkrís í gríð og erg, áður
en Kínverjamir finna það út að
vestrænir athafnamenn era akúrat
þeir menn sem þeir þurfa ekki á
að halda.
Það sem gladdi Dagfara mest var
að sjá að Ami Johnsen, alþingis-
maður með meira, . mun opna
lakkrísverksmiðjuna með pompi
og pragt. Kvisast hafði að landbún-
aöarráðherra hygðist éta fyrsta
lakkrísinn í opinberri heimsókn til
Kína en ráðherrann hefur greini-
lega ekki þorað aö storka almenn-
ingsáUtinu og sent Áma í staðinn.
Ámi er hafinn yfir gagnrýni og ís-
lendingar munu áreiðanlega miklu
betur sætta sig við að kosta ferð
Áma Johnsen heldur en HaUdórs
Blöndal fram og tíl baka tíl Kína,
vegna þess aö Ami hefur svo gott
vit á efnahagsmálum, eins og les-
endur Mogga hafa fengið að lesa
að undanfórnu.
Menn sem hafa vit á efnahags-
málum era sendir til Kína. Ami
getur sagt frá því þegar hann kem-
ur heim, hvemig Kínvetjar fara að
því að auka hagvöxtinn og svo get-
ur hann sungiö fyrir Kínveijana í
leiðinni og kannske selt Sjónvarp-
inu ferðasögu sína og vonandi er
að Ámi verði sem lengst í Kína, svo
landar hans hafi sem mest gagn af
fjarveru hans.
Það er sagt að borgarstjórinn í
Guangzhou, Li Zhi Liu, muni ásamt
Áma, khppa á sérstakan hátíðar-
borða að kínverskum sið eftir að
verksmiðjan hefur verið kynnt
með ljónadansi. Ekki er þess þó
getið hvort Ami dansi eða önnur
Ijón, en mikið er gaman að því að
íslensk stjómvöld skuli hafa haft
skynsemi til að velja réttan mann
í þetta verk.
Þetta verður sem sagt mikU og
virðuleg athöfn enda ekki á hverj-
um degi sem opnuð er íslensk
lakkrísverksmiðja í Austurlöndum
sem skapar atvinnu fyrir íslend-
inga. Spumingin er hvort ekki
megi gera lakkrísframleiðenduma
og Áma út til fleiri borga í Kína,
því þótt ekki sé dregið í efa að verk-
smiöja landans framleiði mikinn
og góðan lakkrís tekst henni seint
að metta fjóra mUljarða Kínveria.
Hugsanlegt er að setja megi upp
fleiri verksmiðjur í þessu landi
lakkrísáts og Ijónadans og í raun-
inni mætti vel koma þessum örfáu
hræðum, sem hér búa uppi á klak-
anum, í einu lagi í lakkrísfram-
leiðslu austur þar. Þannig má leysa
atvixmuleysið hér heima á einu
brett! Dagfari