Dagblaðið Vísir - DV - 28.10.1993, Qupperneq 12

12
FIMMTUDAGUR 28. OKTÓBER 1993
Spumingin
Kanntu að dansa?
Viðar Guðmundsson: Nei.
Vilhjátmur Haraldsson: Já, ég er al-
besti dansarinn.
Júlíana Guðmundsdóttir: Já.
Sigrún Björnsdóttir: Já, ég kann það.
Karl Rörbeck: Nei, það kann ég ekki.
Mér finnst það afskaplega leiðinlegt.
Guðmundur Gunnarsson: Nei, ég er
mjög lélegur dansari. Það er einna
helst að konan dragi mig út á gólfið.
Lesendur
Lífskjor almenn-
ings - f ríðindi hinna
Bragi Árnason skrifar:
Mikið hefur verið rætt um kjör og
fríðindi manna í æðstu stjómunar-
stöðum þessa lands. Þeir virðast vera
búnir að skapa sér aðstöðu, launa-
lega séð, langt umfram afian almenn-
ing. Hvaða réttlæti rekur t.d. hæsta-
réttardómara til að hækka laun sín
í formi yfirvinnu þótt Kjaradómur
hafi verið búinn að synja þeim um
launahækkun - sem hann gerði þó
ekki fyrr en eftir þrýsting frá al-
menningsálitinu?
Lög hvers lands hljóta að byggjast
á réttlætiskennd þeirra sem búa þau
til. Sumir dómar Hæstaréttar valda
lagabreytingum. Samt virðast þessir
menn ekki finna til réttlætiskenndar
eða samúðar með skattborgurunum
og almenningi, sem þarf að borga
laun þeirra, af tekjurn sem eru í
mörgum tilfellum ekki nema 10-20%
af þeirra launum. Vantar ekki eitt-
hvað upp á réttlæti og siöferðiskennd
þeirra sem hafa síðan full laun til
æviloka og fara fram á yfirvinnu-
kaup aftur í tímann eins og einn
dómaranna hefur nú gert?
Á sama báti eru bankastjóramir í
granít- og marmarahöllinni. Ekki er
langt síðan yfirlýsing kom frá þeim
musterishöíðingjum um aö ekkert
svigrúm væri til útlánsvaxtalækk-
unar. Er þaö skiljanlegt miðað við
kostnað sem er af bílaakstri og utan-
landsferðum, að ógleymdum háum
launum þeirra sjálfra. Það væri fróð-
legt að fá útreikninga á því hvort
ekki væri hægt að lækka mun út-
láns- og innlánsvaxta eitthvað ef
launakjör og fríðindi væru skorin
niður hjá þessum mönnum, t.d. það
mikiö að þeir hefðu svo sem þrefóld
laun Dagsbrúnarverkamanns.
Með sínrnn lágu launum hefur
verkamaðurinn lagt sitt af mörkum
til menntunar hinnar æðri stéttar og
því er ekki nema sanngjarnt að hún
hafi ekki í mánaðarlaun eins og
verkamaöurinn í árslaun.
Alþingismönnum finnst þeirra
laun bágborin. Samt finnst þeim
sjálfsagt aö þeir láglaunuðu og at-
vinnulausu hafi í sig og á af því sem
þeim er skammtað. - Er ekki eitthvað
að þegar stjómmála- og valdamenn
hugsa mest um að skara eld að eigin
köku og lita framhjá kjörum og erfið-
leikum hins almenna manns? Eru
þeir færir um að skapa þau lifskjör
í landinu að allir komist sæmilega
af? Það eru þó þessir menn sem á
vissan hátt ráða lífskjörum almenn-
ings. Þurfa þeir ekki að opna augun
fyrir staðreyndum og sannleikan-
um? Láta siðferðiskenndina og sam-
úðina ráða í samskiptum sínum við
landslýð en ekki eigin hagsmuni.
Fríðindi og risna 1 ríkisútgjöldum:
Syndaaf lausn á landsf undi
Guðmundur Gunnarsson hringdi:
Ég var aö lesa kafla úr ræðu for-
manns Sjálfstæðisflokksins, sem
flutt var á landsfundi flokksins fyrir
helgina. Margt var þar vel sagt og
póhtískt allbeitt á köflum. Hitt þykir
mér furðu sæta að forsætisráðherra
skuli hafa tekið þann pól í hæðina
að veija með beinum hætti óráðsíu
og bruðl ríkisfyrirtækja og forstöðu-
manna þeirra ýmissa með þeim hætti
sem hann gerði í ræðu sinni.
Hann telur umræðu um fríðindi og
risnu þeirra sem meö forystu fara í
þjóðfélaginu hafa verið yfirborðslega
og hvimleiða, og færa megi gild rök
fyrir því að slík útgjöld ráði engum
úrslitum um hag ríkisstofnana eða
einstakra fyrirtækja. Þó viðurkenndi
hann að spamaður í þeim efnum og
aðhald væri merki um að mönnum
væri alvara. - Allir munu þó sam-
mála um að margt smátt geri eitt
stórt og séu fríðindi, risna og um-
framútgjöld viðhöfð í ríkisstofnun-
um hljóta þau að auka heildarútgjöld
ríkisins.
En forsætisráðherra telur að ekk-
ert af þessu skipti sköpum um ríkis-
útgjöldin. Þama fannst mér hann
vera að veita þeim stofnunum, sem
mest hafa verið til umræðu, svo sem
ríkisbönkum, Hæstarétti og öðram
slíkum embættum eins konar synda-
aflausn. Viðkomandi munu án efa
fagna yfirlýsingu þessari á lands-
fundi Sjálfstæðisflokksins.
Þótt forsætisráðherra telji fjöl-
miðla hér sjálfskipaða siðferðisverði,
setji sig daglega í dómarastellingar
og reiði upp siðferðisvöndinn, hefur
þeim þó tekist að höggva skarð í múr
hins ótrúlega valds opinberra stofn-
ana sem ríkisstjórn og ráðherrar ótt-
ast svo mjög að telja syndaaflausn
vera heppilegustu lausnina. - Er
þetta ekki auðskilinn boðskapur til
fjölmiðla um að brenna siðferðis-
vöndinn og láta af hinni hvimleiðu
og yfirboröslegu umræðu og um-
vöndun um risnu og fríðindi sem
skipta þá engum sköpum eftir allt
saman?
Þarf nokkurn að undra?
Anna Bjarnadóttir hringdi:
Umræðan um líkamsárásir, nauðg-
anir og morð er sífellt í umræðunni.
Það er þó svo að fyrr eða síðar fær
fólk nóg af þessari umræðu þar sem
mörg fómarlamba virðast einfald-
lega kalla yfir sig slíka meðferð með
því einu að vera á ferh að næturlagi
þar sem vitaö er að alls ekki er óhætt
að vera. Reykjavík er t.d. ekkert
öðmvísi en aðrar borgir að því leyti
að á vissum stööum og tímum er stór-
hættulegt að halda sig. - Þetta á m.a.
við um miðborgina að næturlagi.
Þetta vita allir sem vilja vita.
Það er þó enn undarlegra að margt
af hinu unga fólki sem sækir miðbæ-
inn til að sýna sig og sjá aðra af sinni
kynslóð skuli beinlínis gefa árásar-
gjömum og ofbeldismönnum undir
fótinn með klæðaburðinum. Þetta á
náttúrlega sérstaklega viö um ungar
stúlkur sem gjaman vilja státa af að
vera sem mest áberandi. Allt er gott
um það að segja en þarf nokkurn aö
undra þótt slíkur klæðaburður valdi
misskilningi hjá brengluðum sálum?
Þetta ættu ungar stúlkur að forðast
eins og heitan eldinn, þeim sjálfum
til vamar.
Þetta ættu ungar stúlkur að forðast,
þeim sjálfum til varnar, segir hér
m.a.
Efekkertverður
að gert«■ •
Árrd Sigurðsson skrifar:
Hversu oft heyrum viö ekki
þetta slagorð í kröfugerðum
starfsstéttanna? „Ef ekkert verð-
uraðgert.. ,“á víst að verka sem
hótun eða þrýstingur. En þrýst-
ingur á hvern? Ríkið, okkur öll.
Jafnvel húsbyggjendur, sem beij-
ast i að standa í skilum með af-
borganir, og hjúkrunarfólk, sem
geymir bömin á dagheimilum
sem landsmenn greiða fyrir aö
hluta, klykkja út með þessum
slagorðum. Það ætti nú þegar að
vera öllum Ijóst að þaö er þýðing-
arlaust héðan af að beita hið opin-
bera fjárkúgun. Nú veröur hver
sem betur getur að bjarga sjálfum
sér.
Velferðinkemur
frá Hæstarétti
Sigurður Ólafsson hringdi:
Eg las í dálknum Með og móti
i DV að Jón Steinar Gunnlaugs-
son lögmaður telur löngutima-
bært að bæta verulega launakjör
hæstaréttardómara. Þeira störf-
um fyigi mikil ábyrgð. Svo mikil
að hann telur það velferðarmál
fyrir fólkið í landinu að laun
þeirra séu eftirsóknarverð. Hann
sagði laun ýmissa annarra emb-
ættismanna, t.d. ýmissa héraðs-
dómara, hafa verið miklu betri
og slikt næði ekki nokkurri átt.
Nei, þetta nær auðvitað ekki
nokkurri átt! Við iaunamenn
krefjmnst tafarlausrar og varan-
legrar launaleiðréttingar fyrir
hæstaréttardómara.
Sjónvarpiðog
Kristjanía
Eygló hringdi:
Það átti víst að vera eins konar
fréttakrydd þegar Sjónvarpið
sýndi okkur enn eina ferðina frá
Kristjaníu i lok fréttatima sl.
mánudagskvöld. Sjónvarpiöhlýt-
ur að hafa tekið ástfóstri við
þennan stað hippa og aumingjá
sem þarna búa og kaupa og selja
hass og önnur eiturefni sem
bijóta niöur mannskepnuna. Nú
var okkur sagt frá vondu lögregl-
unni í Kaupmannahöfn sem vill
koma þessum aumingjum úr
hreysunum í Kristjaniu til út-
hverfa borgarinnar. Það þjónar
engum tilgangi hér að sýna frá
vesaldóminum í Krístjaníu.
Loftnetsdiskur
besti kosturinn
Ámi skrifar:
Ég las bréf i DV á mánudaginn
var þar sem rætt var um gervi-
hnattasjónvarp Stöðvar 2. Auð-
vitað mun Stöð 2 lenda í miklum
vanda meö hugsanlegar útsend-
ingar sínar frá gervihnöttum. Ég
tel alls óvíst að af svona sending-
um geti yfirleitt orðið hér á landi
ef taka á gjald fyrir. Besti kostur-
inn fyrir fólk í dag er einfaldlega
að kaupa loftnetsdisk og þar með
hefur það aðgang að 11-18 stöðv-
um galopnum og ókeypis. Viö
þetta geta fáir ef nokkur keppt
hér á landi. Og varla er ríkisvald-
inu stætt á að láta loka fyrir
gervihnattasendingar hingaö eða
gjaldskylda fólk. Það hefur ekki
heimild til sliks gjömings.
Frekja hjálpar-
sveitanna
Sigrún hringdi:
Það er með eindæmum hve
hjálparsveitir hér ganga langt til
að vekja á sér athygli og fjáröfl-
unarleiðum sínum. Mér finnst
það ekkert annað en frekja að aka
vitt og breitt um borgina til að
knýja dyra á einkaheimilum for-
ráðamanna til að afhenda álykt-
anir sínar um ekki merkilegra
efhi en spilakassa. Þetta tiltæki
er ekki til álitsauka fyrir sveitirn-
ar.
■ar