Alþýðublaðið - 18.07.1967, Blaðsíða 13

KÓM ^MdsBLOi
íslenzkur texti.
OSS 117 í Bahia
Ný ofsaspennandi OSS 117 mynd
1 litum og Cinemascope segir
frá baráttu við harðsvíraða upp-
reisnarmenn í Brasilíu.
FREDERIK STAFFORD.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
Kvensami
píanistinn
Víðfræg og snilldarvel gerð
amerísk gamanmynd í litum.
PETER SELLERS.
PAULA PRENTISS.
íslcnzkur texti.
Sýnd kl. 5 og 9.
ÖKUMENN!
Látið stilla í tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta.
BÍLASKOÐUN &
STILLING
Skúlagötu 32
Sími 13-100.
ÓTTAR YNGVASON, hdl.
BLÖNDUHLÍÐ 1, SfMI 21296
VIÐTALST. KU 4—6
mAlflutningur lSsfræðistörp
T rúlof unarhringar
Sendum gegn póstkrötu,
Fljót afgreiðsla.
Guðm. Þorsteinsson
gullsmiður
Bankastrætl 12.
AUGLÝSID
í Alþýðublaðimi
Við fundum hálftóma krá' og
settumst þar niður.
— Nú skulum við hvíla okkur
í hálftíma áður en við förum að
leita að litla bróður mínum.
— Þú frestar því endalaust.
— Rétt.
— Hvers vegna?
— Því ég er reiður við hann og
vil ekki vera það. Eg ákveð að
vera elskulegur en eftir fimm
mínútur spring ég og verð hæð-
inn. Dave hatar hæðni. Hann
þornar upp. Og ég fyrirlít hann.
Dásamleg sambúð, sagði hann.
— Hvernig er hann?
— Ungur, var svarið. Hann
þagði um stund og ég hlustaði á
umferðarhljóðin í fjarlægð. Svo
sagði hann. — Þú crt elskuleg.
— Hræðilegt orð. Hvolpurinn
aftur. Litli vinurinn. Vinnukon-
an í ítölsku óperunni.
Mér er alvara, en hann hló. —
Hann laut áfram meðan ég var
enn ygld og kyssti mig. Kossinn
stóð lengi og hvert einasta bein
í líkama mínum virtist bráðna,
hægt og lengi. Þetta var dásam-
legt. Skyndilega var kallað til
okkar. Við hrukkum við. Nunna í
svörtum búningi stóð yfir okkur.
Bob hallaði sér aftur á bak en ég
roðnaði og leitaði í töskunni
minni að púðurdós. Þegar nunn-
an sá töskuna mína ljómaði hún
og talaði ákaft. Við gáfum henni
bæði peninga og Bob rak hana í
burtu. Hún gekk út á götuna.
— Mér finnst ég kannast' við
hana. Ætli það hafi ekki verið
hún, sem elti mig um allt Napólí
fyrsta daginn, sem ég kom hing-
að. Ég var óróleg, sagði ég. —
Hvað sagði hún?
— Hún blessaði unga elskend-
ur og bað um tíu dali. Ég bjóst
við að hún skvetti á okkur vígðu
vatni.
— Þú ert ekki kurteis við
nunnuna.
Hann fussaði og sagði: Hvern-
ig veiztu að hún er ekki betlari
i nunnufötum, sem nær sér í
fáeinar lírur fyrir glasi?
— Ég vil vona það bezta.
— Það segirðu satt, sagði hann
og brosti til mín.
Hálftíminn leið og við fórum út
af barnum og gengum yfir göt-
una. Það var heldur svalara núna
því sólin var að setjast. Handan
götunnar voru nokkrir bílstjór-
ar sem sátu á stórri marmara-
þró sem leit út sem gosbrunnur
nema hvað liann var uppþorn-
aður. Þeir stukku allir sjö á fæt-
ur um leið og þeir sáu okkur
og veifuðu. Það voru fjörlegar
umræður um hver fengi að aka
og sá feitasti sigraði.
Við ókum fram hjá alls kon-
ar kofum og loks inn í glæsilegt
stræti með dýrum búðum og fín-
um hótelum. Fyrir framan eitt
þeirra lá' rautt teppi út á gang-
stéttina.
— Hvers vegna leiðast þér stór
hótel? spurði ég. — Mér lízt vel
á þelta.
— Reyndu að búa þar,
Við ókuin um öngstræti og
fram hjá litlum húsum. Ekillinn
hélt áfram að kalla eitthvað til
Bobs og Bob svaraði. — Hann
heldur því fram að við séum að
villast, en ég segi honum að þetta
sé rétt heimilisfang.
Við námum staðar í götu þar
sem sólin virtist aldrei skína. —
Gangstéttirnar voru óhreinar og
húsin virtust aldrei hafa komizt
í kynni við málningu eða hreint
vatn. Þau stóðu eins og þau höfðu
staðið frá ómunatíð, óbreytanleg
og rotnandi eíns og dauð tré.
Þrjú brún, skítug börn léku sér
í gættinni og voru það eina sem
gladdi augað.
— Ertu viss um að þú viljir
koma með.
— Handviss.
Ég stökk út úr bílnum og elti
hann. Það var dimmt inni og um
leið og við komum inn fyrir,
sagði Bob: — Hann er hér og leit
upp þaðan sem hávær tónlist
barst til okkar.
Stigarnir virtust vera að detta
þegar við gengum upp þá og
Bob sagði: — Þetta er paradís
veggjalúsa. Við stigum varlega
yfir göt og rifur. Við stoppuðum
hvergi, við gengum bent á tón-
listina, sem kom ofan að. Hún
varð sífellt liáværari þangað til
við stóðum á efsta stigapallinum
og heyrðum hávaðann vella út
um opnar dyr. Við gengum inn.
Þetta var eins og ganga inn í
humarpott, því herbergið var
þakið humarnetum. Á netunum
héngu naglar o'g reyklitaður klút-
ur, teikningar, blaðaúrklippur,
stráhattur, nylonsokkur. Þetta
Var undarlegt' herbergi.
Inni í því var piltur, sem ég
sá að var bróðir Bobs. Hann var
með líkt andlit, en ckki jafnkant-
ótt og hann var ungur. Hár hans
var svartara en hár Bobs og sítt.
Hann var í slitnum gallabuxum,
þunnri skyrtu og með steinum
skreytt hvítt kvenmannsbelti. —
Hann var að mála á striga, sem
lá á gólfinu.
Stúlkan, sem ég httti á Kaprí
sat við hlið hans og var að sauma
og ungur maður, sem líktist lík-
kistusmið selti plötur á’ plötu-
spilarann. Hann var ungur og
sköllóttur.
— Stóri bróðir sjálfur! sagði
Dave og virtist ekki undrandi.
— Hver er vinkonan? Þau litu
öll á mig.
Bob hafði lialdið um handlegg
mér til að styðja mig yfir hol-
urnar og götin og nú tók hann ó-
sjálfrátt fastar um hönd mína.
— Mig langar að tala við þig,
Davíð, sagði hann mjög hátt til
að yfirgnæfa hávaðann í plötu-
spilaranum.
— Gerðu það þá.
— Ég vil að við séum einir.
— Þú keniur með þína vini og
ég mína. Kynntu okkur, maður!
öskraði Davíð og tók ekki sígar-
ettuna úr munnvikinu. Tuttugu
og eins árs? Hann leit út fyrir
að vera sektán ára.
— Ég hitti Júlíu Ross. Ég
hef þegar hitt vinkonu yðar á
Kapri. Komið þér sælir, hljóð-
aði ég. Stúlkan leit upp og hélt
áfram að sauma. llún var að
þræða saman smáflauelisbúta.
— En huggulegt. sagði Davíð.
Tónlistin hækkaði og hækk-
aði.
— Slökktu á helvítis plötu-
spilaranum. öskraði Bob eins hátt
og hann gat.
Sköllótti maðurinn virtist
móðgaður og slökkti. Þögnin var
geigvænleg.
— Ætlarðu að tala við mig?
spurði Bob eftir þögn sem mér
fannst óendanleg.
Bróðir hans yppti öxlum. Hann
laut yfir mynd sína eins og
Hindúi á bæn. Ég horfði á burst-
ann sem lireyfðist yfir strigann
og setti á hann mjúkar línur,
fölbláar og gráhvítar.
— Komdu, Shane. Ég splæsi í
kaffi. Svei mér, ef við erum ekki
óvelkomin hér. Við verðum hérna
fyrir utan, ef þig vantar lijálp,
Dave. Ciao! Ameríkaninn fór út
og tók Shane og sauma liennar
með sér. Ég heyrði þau hlaupa
niður stigann.
Það hafði verið slökkt í sígar-
ettustubbum á gólfinu. Skór lágu
í einu horninu, skyrtur, málverk,
myndastytta úr hvítum vír, bang-
si í buxum og peysu, egypzkar
bjöllur, hvítmálaðar vínflöskur
lágu alls staðar litríkir hlutir,
skítugir hlutir og ósamstæðir.
Það var nóg af plötum á gólfinu
til að spila í viku.
Bob virtist' ekki láta á sig fá
aðdáun mína á herberginu og
íbúum þess heldur settist á eld-
húskoll og náði í stól handa mér.
Við sátum þarna kyrrlát og
hljóð. Davið kraup fyrir framan
okkur. Ég sá að honum leið ekki
vel eftir að vinir hans fóru. —
Eyrun á honum voru orðin rauð.
— Þú sendir eftir mér, sagði
Boh. Þetta heimskulega bréf og
vinkonu þína til ísóla.
— Ó, sagði Davíð, — Leó stakk
upp á þessu. Hann vann lijá
amerísku leyniþjónustunni. Hann
flissaði. — Mig vantar vegabréf-
ið mitt, kvartaði hann. — Hús-
bóndi þinn fyrrvtrandi yrði hrif
inn, ef hann frétti að þú værir
stunginn af úr landi. Veiztu að
hann kærði þig fyrir lögregl.
unni?
— Eg fer, sagði ég, en Bob
benti mér að setjast.
Davíð eldroðnaði.
— Ég fékk peningana bara
lánaða til að komast hingað,
Shane og Leó leigðu hér og viS
getum sýnt myndirnar okkar i
Napólí. Ég gat ekki sleppt þessu
tækifæri. Vinur þinn veðmang*
arinn greiddi mér aldrei yfir*
vinnu. Hann skuldaði mér þetta.
— Della.
— Allir fá borgað fyrir yfir*
vinnu. Ég vann til tíu á kvöldin.
— Þar með er ekki sagt, að þér
leyfist að stela fimmtíu pund*
um og hlaupast úr landi.
Kom ég til að hlusta á þetta?
Hópferðir
á vegum L&L
MALLORKA
21. júlí og 18. ágúst
NORÐURLÖND
20. júní og 23. júli
FÆREYJAR
Ólafsvakan, siglt með
Kronprins Frederik 24. júli
RÚMENÍA
4. júli og 12. september
MIÐ EVRÓPUFERÐIR
4. júli, 25. júlí og 16. ágúst
RÍNARLÖND
21. júli, 8. ágúst og 6. sept
SPÁNN
30. ágúst og 6. september
HEIMSSÝNINGIN
17. ágúst og 28. september
SUÐUR UM HÖFIN
27 daga sigling með vestur-
þýzka skemmtiferðaskipinu
Flegina Maris.
Ferðin hefst 23. september
Ákveðið ferð yðar snemma.
Skipuleggjum einstaklingsferðir,
jafnt sem hópferðir. Leitið frekarl’
upplýsinga i skrifstofu okkar.
Opið í hádeginu.
LÖÍMD & LEIÐIR
Aöalstræti 8,simi 24313
p-*..M 18. júlí 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13