Alþýðublaðið - 19.10.1967, Blaðsíða 13

Ný dönsk mynd, gerO eftir hlnni
umdeildu metsölubók Siv Holms
„Jeg ien kvinde".
Sýnd kl. 9.
ÓTTAR YNGVAS.ON
héraðsdómslögmaður
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA
BLÖNDUHLfÐ 1 • SÍMI 21296
BÍLAKAUP
15812 — 23900
Höfum kaupendur aO flest-
um tegundum og árgerðum
af nýlegum bifreiðum.
Vinsamlegast látlff skrá bif-
reiöina sem fyrst.
BÍLAKAUP
Skúlagötu 55 viO RauSará
Sirnar 15812 - 23906.
ÖKUMENN
Látið stilla í tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta.
BÍLASKOÐUN &
STILLING
Skúlagötu 32
Sími 13-100.
Lesið Alþýðublaðið
— Kannski þú kærir þig lítið
um hnefaréttinn, en stundum er
hann nauðsynlegur til að vekja
virðingu. Ég vann virðingu verka-
mannanna með þvi að berja Jan
Newton niður, það sá ég á þeim
og ég stend við það, sem ég
sagði.
— Ég skil þig ekki.
— Ég býð þér að verða verk-
stjóri við námuna, sagði hann.
Meg brá skjótt við.
- Nei!
Hann virti hana fyrir sér. —
Hvers vegna ekki, Margaret?
— Af því að — ja, af því að
ég treysti þér ekki og vegna
þess, að ég vil að þú farir frá
Polzennor. Hún leit snöggt á
bann. — Þig vantar víst starf
til að vinna þér inn peninga,
en ég ætla ekki að borga þér
fyrir að búa hér.
— Mig vantar ekki pening-
ana þína, Margaret, þú misskild-
ir mig — ég vil ekki laun fyrir
vinnu mína — ég býð hana fram
ókeypis.
— Það kemur ekki til mála!
sagði hún reiðjlega. Mig dreym-
ir ekki um að vera þér skuld-
bundin á þann hátt. Áður en
hann komst til að segja meira,
sneri hún sér á hæl og fór.
David elti hana samt ekki inn,
en Peter kom skömmu seinna.
— Hefur eitthvað komið fyr-
ir? spurði Meg.
Hann hló. — Ég vildi spyrja
þig um það. Carew kom og sagð-
ist ætla að sjá um stjórnina og
nú er hann að vinna með verka-
mönnunum. Ég hélt, að þú vildir
það ekki, Meg.
— Ég vil það heldur ekki. Hún
titraði af reiði. -— Ég fer með
þér til námunnar, Peter og ég
.... ég ....
Hann greip um hönd liennar.
— Já', komdu með — ég skal
standa með þér.
En þegar þau komu að stein-
námunni, sagði Meg rólegri en
fyrr :
— Láttu mig sjá um hann.
Það er engin ástæða til að þú
æsir þig upp og auk þess gæti
hann orðið óviðráðanlegur, ef
þú færir að blanda þér í málin.
Peter lét hana ganga að
steinnámunni, hún nam staðar
við gryfjuna og leit niður. Hún
sá David þar niðri, hann var
ekki í skyrtunni og jafnvel í fjar-
lægð sá hún, hve kraftalegir
handleggir hans voru, þegar
hann sveiflaði öxinni.
Hún leit við og benti verka-
manni að koma til sín: — Gjör-
ið svo vel að segja hr. Carew
að ég vilji tala við hann.
Fáeinum mínútum síðar kom
maðurinn aftur upp stigann,
sem lá niður í námuna og gekk
til Meg.
— Hann segist ekki geta kom-
ið strax, en hann kemur um leið
og hann hefur lokið við verkið,
sem liann er að vinna, ef það
kemur sér ekki verr fyrir yður.
Hún vildi ekki leggjast svo
lágt að ræða þetta mál við mann-
inn. Segið honum að ég bíði
hans heima, sagði hún og fór.
Hann kom ekki heim fyrr en
eftir að vinnu var hætt um
kvöldið. Hún fylgdist með koma
hans og kallaði til hans og bað
Christina Lafferty:
hann að koma inn í eldhúsið. Þar
gátu þau rætt saman í friði.
— Hvað ertu eiginlega að gera
í námunni, ef mér leyfist að
spyrja, sagði hún þrjózkulega.
Hann brosti afsakandi. — Ég
bað eiginlega um leyfi þitt af
kurteisi, því að ég hafði þegar
ákveðið að taka verkstjórnina
að mér. Það gleður þig áreiðan-
lega að heyra, að vinnunni mið-
ar vel áfram núna.
Meg starði á hann í hjálpar-
vana reiði. — Af hverju ertu að
skipta þér af minum málum?
Steinnáman mín kemur þér alls
ekki við . . ef þú ferð þangað
aftur, læt ég kæra þig fyrir á-
troðslu.
— Það væri heimskulegt af
þér og yrði mikið rætt. Hann
brosti til hennar. — Þú mátt
hata mig eins og þú vilt, Mar-
garet, en þú verður að viður-
kenna, að ég get aðstoðað þig
mikið við rekstur steinnámunn-
ar.
— Hvers vegna viltu hjálpa
mér? spurði hún full efasemda.
Hann svaraði ekki að vörmu
spori, en leit á hana dökkum
augunum og þegar hann svar-
aði, var rödd hans djúp og lág.
— Þú ert töfrandi, Margaret,
þú ert ekki jafn fögur og Jan-
ice, en þú fangar hug manns.
Hann strauk um hár hennar. —
Þú hefúr englahár, tautaði hann.
Hún reyndi að losa sig við
töfrana, sem orð hans og rödd
færðu með sér. — Slepptu mér!
Þú sleppur ekki með því að
hrósa mér og slá mér gullhamra.
Ég er ekki jafn heimsk og Jan-
ice. Ég spurði þig — hvers
vegna viltu hjálpa mér?
Hann yppti öxlum. — Ég verð
hvort eð er hér á Polzennor. Ef
ég hef eitthvað að gera, liður
mér vel.
Hún þagði, hún trúði honum
ekki, en hins vegar gat hún ekki
séð, að hann gæti gert neitt af
sér í steinnámunni.
— Ég vildi að ég vissi hvað
þú vilt og hvers vegna þú ert
á Polzennor og skiptir þér af
lífi okkar.
— Er erfitt að skilja það? —
Þú ásakar- mig fyrir að hafa
drepið föður þinn, Margaret —
hefur þér aldrei komið til hug-
ar, að það sé samvizka mín.-sem
veldur því, að ég vil hjálpa ykk-
ur þremur?
— Nei, það hefur mér aldrei
komið til hugar, svaraði hún
stutt í spuna. — Það er eitthvað
dularfullt við þig. Dularfullt og
myrkt og um leið og ég veit,
hvað það er. . . Hún þagnaði og
þau horfðu þegjandi hvort á
annað.
— Þá það, sagði hann loksins,
ég ætla samt að halda áfram að
vinna við námuna. Mér fannst
rétt að hafa Jan Newton áfram,
annars hefðu mennirnir gert
verkfall.
Hún var of reið til að svara
honum. Frekja hans og yfirlæti,
— fyrst með því að vilja ráða
yfir systkinum hennar og svo
í námunni — gekk of langt. Það
versta var, að hún þorði ekki að
neyða hann til að fara.
Það var auðséð, að mennirn-
ir báru virðingu fyrir honum og
viðurkenndu hann sem yfirmann
sinn og ef hann færi, yrði hundr-
að sinnum erfiðara að stjórna
hlutunum.
NÍUNDI KAFLI.
Hún var enn reið, þegar þau
Peter fóru út að ganga um
kvöldið. Ég hef aldrei kynnzt
manni eins og honum, sagði hún
og horfði fram á veginn. Hann
gerir það sem honum þóknast og
skiptir sér af öllu! Þetta er ó-
þolandi!
Peter tók höndina af stýrinu
og tók um hönd hennar.
— Gleymdu honum; við skul-
um skemmta okkur.
Hún brosti og hana langaði
til að gera eins og hann sagði.
Hún skemmti sér líka vel. Hann
fór með hana á gamla krá og
á eftir fóru þau að spila og
skemmtu sér vel og hún gleymdi
áhyggjunum smá tíma.
En þegar þau óku aftur heim
að Polzennor varð hún aftur ör-
væntingarfull. — Stundum álít
ég, að bezt sé að hætta við stein-
námuna, selja húsið og fá íbúð
í London — þá losna ég að
minnsta kosti við David Carew!
Peter stoppaði bílinn og leit
á hana. — Það er önnur leið,
Meg. Gifstu mér og láttu mig
sjá um vandamálin.
Hún greip andann á lofti. —
En ....
— Ég ætlaði að vera róman-
tískari. Hann tók um hönd henn-
ar. — Ég hef elskað þig lengi, en
ég hef aldrei þorað að segja
þér það fyrr. Mér fannst að
pabbi þinn vildi betri eiginmann
handa þér, en mig. Hann leit í
augu hennar. — Viltu verða kon-
an mín, Meg?
Hún hvíldi lengi þögul í faðmi
hans. Það væri ekki rétt gagn-
vart þér, Peter. — Steinnáman
gengur illa og Tom og Janice ..
ég get ekki látið þig bera mínar
byrðar.
HARÐVIÐAB
UTIHURÐIR
TRÉSMIÐJA |
Þ. SKÚLASONAR
Nýbýlavegi 6
Kópavogi
sími 4 01 75
ÁRMÚLA3 SÍMI 38900
19. október 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13