Alþýðublaðið - 20.12.1967, Blaðsíða 4

•1
1
I
j
i
I
i
I
.
I
J
{
I
I
1
Ritstjórl: Benedikt Grðndal. Slmar 14900-14903. — Auglýsingasiral:
14906. — AOsetur: AlþýOuhústO við Hveríisgötu. Rvik. — PrentsmiOja
AlþýOublaOsins. Simi 14905. — Áskriftargjald kr. 105.00. — 1 laniÞ
sðlu kr. 7.00 elntakið. — Útgeíandl: AlþýOuílokkurinn.
Rödd sjómanna
SJÓMANNASAMBAND ÍSLANDS hélt ráðstefnu
um síðastliðna helgi til að ræða hagsmunamál sjó-
manna eins og þau blasa nú við. Var þar fjallað
jöfnum höndum um bein kjaramál og óbein, en til
hinnar síðarnefndu má nefna hugmyndir um aukn-
ingu línuveiða, fleiri sjómannastofur og aukna skipu
lagningu veiðanna til að tryggja betri nýtingu
fiskimiða.
Sjómannasambandið hefur oft gert athyglisverðar
og áhrifaríkar samþykktir. Það reið á vaðið síðast-
liðið haust og hvatti ríkisstjórnina til að taka upp
víðtækt samstarf við verkalýðshreyfinguna til að
finna þau úrræði, sem hagstæðust væru fyrir lág-
launafólkið. Það er þessi stefna, sem síðan hefur
verið fylgt, og hefur þetta samsíarf haft söguleg á-
hrif á f ramvindu mála hinar viðburðaríku vikur,
sem liðið hafa siðan.
Aðalályktun Sjómannasambandsins var að þessu
sinni um hlutskipti sjómanna. Þar segir, að ráðstefn
an mótmæli harðlega þeim hugmyndum, sem fram
hafi komið um nauðsyn þess að skerða hlutskipti
bátasjómanna eða ætla þeim annað og lægra fiskverð
en útvegsmönnum til þess að gengislækkunin komi
eingöngt. útgerðarmönnum til góða.
■ Ráðstefnan bendir í ályktun þessari á, að fiskimenn
hafi á yfirstandandi ári orðið fyrir mjög mikilli tekju-
skerðingu langt umfram aðrar stéttir og starfshópa
vegna minnkandi afla og lækkaðs verðs sjávarafurða
og séu sú atvinnustéttin, sem raunverulega hefur
borið skarðastan hlut frá borði hingað til.
Ráðsteinan fól stjórn Sjómannasambandsins að
vera vel á verði í þessu máli og gæta þess, ef efna-
hagssérfræðingar og útvegsmenn reyna að gera hug-
myndir sínar á þessu sviði að veruleika.
Af öðrum ályktunum má nefna þá, sem fjallar um
veiðimálin, en þar segir í inngangi, að taka verði upp
heildarskipulagningu á veiðum bátaflotans. Þurfi að
gera þetta til að auka notagildi bátaflotans án þess
að ganga of nærri fiskistofnum og til að tryggja sam-
felldari c g hagstæðari útgerð og fiskvinnslu sem mest-
an tíma ársins.
Þetta .síðasta er ekki eingöngu hagsmunamál sjó-
manna c g útgerðarmanna. Það er brýnt hagsmuna-
mál allrar þjóðarirmar.
ST4LBÍLAR - Nylins
nýjar gerðir — fallegri.
Nóatúni, Grensásvegi, Aðalstræti.
★ STERKASTI LEIKURINN
Bókagagnrýnendur blaðanna hafa átt ann-
ríkt síöustu vikurnar og ekki haft við að meta til
verðs þar sem á fjöruna hefur rekið. Daglega nafa
komið nýjar bækur á markaðinn og hefði blátt á
fram þurft þfurmenni til að gera öllu viðunandi
skll. Margt ljefur þess vegna orðið út undan í bóka
flóðinu. Einiþeirra bóka, sem þannig hefur orðið
utanveltu eri Fléttan, bók um miðtaflið í skák eft-
ir sovézka stórmeistarann P.A. Romanovskij í þýð
ingu Helga Jónssonar.
Ég hyjgg, að óhætt sé að telja útkomu þess-
arar bókar mikinn viðburð í útgáfu skákbókmennta
4 íslandi, enda ekki um auðugan garð að gresja í
þcim efnum. Enginn efi er á því, að skortur á skák
bckum hefur tilfinnanlega háð íslenzkum skák-
mönnum og staðið þeim fyrir eðlilegum þroska í
íþróttinni. Að vísu hafa marglr aflað sér bóka á
erlendum tungumálum, en því fylgja þó ýmsir ann
markar, t.d. munu næsta fáir hafa fullnægjandi not
af sovézkum skákbókum.
Mér finnst framtak þeirra ágætu manna, sem
standa að þýðíngu og útgáfu Fléttunnar, svo mikið
og gott, að þeir eiga fyllilega skilið að vakin sé
athygli á bókinni. Ég sé heldur ekki betur en þetta
geti verið tilvalin jólagjöf handa ungum og upp-
rennandi skákmönnum og reyndar ætti enginn,
sem við taflmennsku fæst að láta hana vanta í skák
bókasafnið. Sterkasti leikurinn er að verða sér úti
um hana sem fyrst og áður en næsta skákkeppni
héfst!
★ SILKIHÚFA EÐA ELD-
FJALLASKOTTHÚFA
Það hnussar í mörgum, þegar minnzt er á
norræna samvinnu, og Norðurlandaráðs er oft og
tíðum getið sem einskonar silkihúfu frændþjóðanna
fimm, sem hentugt þykir að hampa við ákveðin
tækifæri. Þetta er þó naumast réttmæt skoðun.
Norðurlandaráð hefur hreyft ýmsum athyglisverð
um málum og rækt frændsemina á margan hátt vel
og kurteislega þótt sumir hafi ætlazt til meiri
og stærri afreka af því og þess vegna orðið fyrir
vonbrigðum. Nú er t.d. á ferðinni býsna merkilegt
mál á vegum ráðsins, á ég þar við tillögu um stofn
un eldfjallarannsóknastöðvar á íslandi, sem flutt er
í sameiningu af fulltrúum allra landanna, sem sæti,
eiga í ráðinu. Gert er ráð fyrlr, að rannsóknarstöö-
in yrði undir forustu íslendinga, enda eigum við
nú allmarga fullgilda jarðvísindamenn, sem ekki
standa erlendum stéttarbræðrum sínum að baki
nema síður sé, og árlega bætast nýir í hópinn.
Mér er sagt, að hugmyndin sé runnin undan rifj-
um íslenzkra jarðfræðinga, þótt hún njóti einnig
fulls stuðnings annarra, enda mega þeir gerzt vita
hvílíkt furðuland ísland er í jarðíræðilegu tilliti.
Þetta er stórt mál og vonandi nær tillagan fram að
ganga. Má segja, að Norðurlandaráð hafi þá rekið
af sér slyðruorðið og unnið sig í álit margra, sem
látið hafa sér fátt um störf þess finnast hingað til.
Væri vel, ef það í framtiðinni minnti okkur meira
á hina sögufrægu eldfjallaskotthúfu dr. Sigurðar
Þórarinssonar heldur en það höfuðfat, sem hvað
minnstrar virðingar hefur notið á íslandi, þótt úr
silki sé. — Steinn.
4 20 desember 1967. — ALÞÝÐUBLAÐIÐ